In eodem lapide secundum Wheler. 1. c. Edidit separatim Spon. Misc, erud. ant. X, 24. p. 330.

1056.

Megaris,,in petra arae ecclesiae Christi”; ex schedis Fourmonti. Vs. 4. maioribus litteris.

Palaeochorio, in porta ecclesiae B. Virginis (ecclesiae autem illo loco sitae ex priscis ruderibus exstructae sunt, iisque Megaris allatis). Ed. Spon. Itin. T.III. P. II. p. 224. Wheler. Itin. p. 455. Repetiit Vandal. Diss. p. 209. qui Atticum esse titulum male putabat. Litterarum formas rectius dedi ex schedis Fourmonti.

1058.

Megaris in ecclesia B. Virginis; ed. Pocock. Inscr. antiq. P. I. c. 5. s. 7. p.63. et ex schedis Fourmonti Raoul-Rochette Antt. Bosp. tab. xiv. n. 2. (cf. p. 195.), sed litterarum forma mutata. Ex Pocockio petiit Osann. Syll. p. 212. Nos damus ex schedis Fourmonti et Pocockio coniunctis. Post perfectos nostros commentarios ex Fourmontianis dedit Osann. Syllog. II, 50.

PixTVoyeurayra To , nad mpwton lavenanva, PhTopa, φικτυονεύσαντα τὸ γ ́, καὶ πρῶτον Πανέλληνα, ρήτορα, mportern dad Brous urdu ts morews rai marépa Bourmss ἀρετῆς ἕνεκεν καὶ τῆς πρὸς τὴν πατρί[δα] εὐνοίας.

vouos, ut aedilis, Romano more gladiatorum ludos edidit Megaris, et produxit paria viginti. Nam emendatio ɛú manifesto vera est. Boeotarchus Proclus fuit and is Targidos, quae 'est Megarensium urbs; igitur tum Boeotis accensentur Megarenses. Idem Amphictyo fuit: Megarenses enim cum Argivis ac Sicyoniis et Corinthiis, unum ad concilium Amphictyonum legatum mittebant (Pausan. X, 8. vide ad n. 1121.. pros laven est princeps con cili Panhellenum ab Hadriano instituti. Iporrerry, Sc. Tys TóXEWS. Yids Ts Tónews decreto civitatis factus est unus et alter civis de republica bene meritus: exempla praebent tituli Spartani, Teii suo loco edendi, Ancyranus in quo vyáng tñs μntgotóλews,

C. Curtium Proclim habes n. 105g. Forma Ivanov insolens est: sed conferendus 'Azóλλwy IvSases ap. Pausan. II, 35, 2. 36, 5. III, 10, 10. Apud Thuc. V, 53. nunc legitur Пvéws p. IIudaews. Est autem ille Пvaɛus non alius nisi Пútos, quamquam aliud narrat fabula apud Pausaniam: Пútov eundem vocat Diodor. XII, 78. Dicitur vero de Pythiis Megaricis: v. nos ad Pind. Olymp. VII. Explicatt. p. 176. Zusτgárnyon correxit Osannus: intellige collegam ceterorum praetorum s. unum ex quinque praetoribus (v. n. 1052.): quamquam vocis σvorgáTyyes in hoc tenore usus non satis aptus. Ayopa- et alii.

1059.

Megaris prope eandem ecclesiam. Ed. Pocock. Inscr. 1. c. n.4. Pouquevill. Itin. T. IV. p. 128. Litterarum formas dedi ex schedis Fourmonti.

ASAH TYXH

ΦΛΑΒΙΑΝΛΑΙΔΑ ΦΛΑΒΙΟΥΜΑΞΙ

ΜΟΥΓΥΝΑΙΚΑΘΥΓΑΤΕΡΑΔΕΓΚΟΥΡ
ΤΙΟΥ ΠΡΟΚΛΟΥΚΑΙΦΛΑΒΙΑΝΑΠΟΛ
5 ΛΩΝΙΑΝΘΥΓΑΤΕΡΑΜΑΞΙΜΟΥΚΑΙΔΑΙ

ΔΟΣΤΟΠΑΛΑΙΟΝΒΑΚΧΕΙΟ ΕΥΝΟΙΑΣ
XAPINEDIAPXIEPEWCZOC ILLOY

ΤΟΥ ΝΥΜΦΑΙΟΥ

Fourm. et Poc. prorsus consentiunt, nisi quod ille vs. 3. extr. habet ĪKOY.P, hic cum Pouq. id quod dedi; et quod vs. 8. deest ap. Poc. sed habent Fourm. Pouq. Ceterum Pouquevillii apogra

phum multo vitiosius est, neque illius varietates affero prorsus futiles.

Aras runs PraBian Aaida, T. PaBion Maiuov γυναῖκα, θυγατέρα δὲ Γ. Κουρτίου Πρόκλου, καὶ Φλαβίαν ̓Απολλωνίαν, θυγατέρα Μαξίμου καὶ Λαΐδος, τὸ παλαιὸν Βακχεῖον εὐνοίας χάριν, ἐπὶ ἀρχιερέως Ζωσίμου τοῦ Νυμ paiou.

De Curtio Proclo cf. n. 1058. To waλaiòv BaxXov videtur thiasus esse Bacchicus, cuius thiasotae dedicant illas statuas. tae dedicant illas statuas. Pontifex ille non huius thiasi videtur sacerdos esse; potius Bacchicus hic thiasus annos denominat ex pontifice civitatis, Apollineo haud dubie (n. 1065.).

Megaris in via, qua ad mare itur. Edidit Pocock. Inscr. 1. c. p. 64. n. 11. Nos damus ex schedis Fourmonti.

Formam tituli dedi ex tabula Murat. T. I. ναν Φαυστείνου ἱέρειαν ̓Αρτέμιδος Σωτείρας, εὐσεβείας ἕνε Ibi vs. 2. est AH..... KA; T. II. AHKATOAH: κεν καὶ φιλοτειμίας. De 'Αρτέμιδι Σωτείρᾳ Megaris v. composui utrumque. Vs. 5. Murat. T. I. IEPEAN. Pausan. I, 40, 2. coll. 44, 7. Scribe: ̓Αγαθῇ τύχῃ, [ἡ βου]λὴ καὶ ὁ δῆ[μος] Φαυστεῖ

1064.

Megaris in basi statuae mulieris stola demissa indutae, sine capite, quam emit Rich. Worsley. Ed. Viscontus Monum. Gab. p. 151. ex schedis Worsleii, item in descriptione Musei Worsleiani, unde excerpsit Müllerus. Praeterea dedit Villoisonus Act. Acad. Inscr. T. XLVII. p. 334. cum notis aliquot. Ex Visc. Mon. Gab. Iacobsius Anthol. Palat. T. III. Addend. γ. χειν.

ΑΖΟΜΕΝΚΟΥΡΗΝΛΗ͂ΝΙΔΑΕΙΟΧΕΑΙΡΑΝ

ΑΡΈΜΙΝΟΡΘΩΣΤΗ ΝΟΛΕΚΕ ΓΕΡΙΤΕΙΧΕΑΠΑΝΤΑ
ΕΙΜΠΕΡΗΙΕΕΓ ΑΕΚΛΗΠΙΑΕΕΚΔΕΤΟΚΗ W
ΠΑΤΡΟΓΕΥΚΤΙΜΕΝΟΥ ΕΚΛΗΠΙΑΔΑ ΓΕΝΕΘΗΝ

5 ΜΕΡΟΣ CEMNOTATΕΝΕΙΚΗΦΟΡΙΔΟΣΓΕΝΟΣΕΣΘΛΟΝ
ΟΙ ΔΕΥΓΕΙΝΑΜΕΝΟΙ ΜΕ ΔΟΓΑΝΙΕΡΗΙΔΑΤΗΔΕΘΕΛΙΝΗ
ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΥ ΨΗΦΙΣΑΜΕ Ν Ε ΓΕΡΕΜΕΙΟ

Ligatos ductus et formam litterarum dedi ex Mus. Worsl. In Mon. Gab. C, €, ω pro C, E, W habentur. Vs. 2. Vill. ΠΟΛΕΩΣΕΡΓΕΙΧΕ, Mus. Worsl. quod dedi, nisi quod Ε habetur pro PIT, quod ex Mon. Gab. recepi, ubi cetera cum Mus. Worsl. consentiunt. Vs. 3. Mon. Gab. ΕΙΜΙΕΡ etc. Vs. 4. Mon. Gab. CYKT, Mus. Worsl. CYKT, Vill. EYKT, et IMENOIO (IMENOY Visc.). Vs. 5. Mon. Gab. NIKH etc. Vs. 7. I post Φ omittitur in Mus. Worsl. In fine Mus. Worsl. (in Mülleri apographo) ΓΕΓΕΡΕΜ Ο, Mon, Gab. ΠΕΡΕΜΕΙΟ, recte. Vill. hoc omittit; sed in eius schedis, quibus usi sumus, habetur TEPEM matur lectio a nobis recepta.

addita voce θεαίνῃ. Haud pauca sunt in Inscriptio,,nibus exempla huiusmodi interpolationum, metrum ,, corrumpentium, quae nec a poetis profectae viden,,tur, nec a quadratariis, sed ab iis, qui illas inscriunde confir-,,ptiones faciendas curaverunt, perspicuitatis plerum,,que causa”. Cf. ad n. 954. Hoc loco ego τῇδε eiicio, et lego ἱερῇδα, ut ap. Pind. Pyth. IV, 125. Ὑπερῇδα, et plura huiusmodi alibi sunt. Vs. 7. περ est pro περί. Vide nott. critt. ad Pind. p. 376 sq. et ad Fragm. p. 651. Vs. 2. Ορθωσίην trisyllabum est, contracto m, ut passim in lapidum titulis. Vs. 4. barbarum est γενέσθην p. ἐγενήθην. Vs. 6. memorabile est femininum ψηφισταμένης ad substantivum βουλῆς constructum.

Αζομένη κούρην Λητωΐδα εἰοχέαιραν, Αρτεμιν Ορθωσίην, πόλεως περὶ τείχεα πάντα, εἶμ ̓ ἱερηὶς ἐγὼ Ασκληπιάς· ἐκ δὲ τοκήων πατρὸς Εὐκτιμένου Ασκληπιάδαο γενέσθην, 5 μητρὸς σεμνοτάτης Νεικηφόριδος γένος ἐσθλόν, οἱ δ ̓ εὖ γεινάμενοί με δόσαν ἱερῇδα (τῇδε) θεαίνῃ, βουλῆς καὶ δήμου ψηφι[σ]σαμένης περ ̓ ἐμεῖο. Sacerdos haec dicitur Dianam venerari πόλεως περὶ τείχεα πάντα, in toto circuitu urbis: igitur variis Diana

ΙΟΛΤΟΝΓΑΡΥΜΑωΒΟΑΓΩΔ
ΟΥΤΟΠΑΡΑΠΝΟΔΟΙΕΤΕΝΗΔΕ

'ΤΗΜ·· ΕΝ ΠΙΚΑΙΜΕΤΑΟΔΗΠ Fragmentum pessime habitum. Quantum intelligo, vs. 1. nominatur åggeus 'A[π]éλλwvos II[vSíov (vel IIvJaews, vide ad n. 1058.), qui colebatur Megaris (Pausan. I, 42, 5.); unde ibi Pythii ludi. Retinui autem formam 'Aπéλλwv, quam Doribus tribuit Herodianus ap. Eustath. ad Il. 6, p. 185. ut prisci Romani Festo teste dixerunt Apellinem: ea enim reconditior forma potuit apud Megarenses retenta diutius esse. Vs. 2. est: Ty Mɛ]yaρéwv Tóλe. Vs. 3. ni fallor de pecunia collata dicitur, credo ad restituenda opera

Cf. titulum

In ultimis litte

publica: πεντήκοντα, ἐπὶ δὲ τῇ Καρ
Christianum ad n. 1051. citatum.
ris videtur Kagías nomen latere, arcis Megarensis
(Pausan. I, 40, 5.), quae potest tum novo opere
sarta esse. Ut vs. 3. fuit TεVTÁKOVтα, sic vs. 2. ex-
tremo fuerit ἑξ[ήκοντα. Vs. 4. πᾶσαν τάχα - - nisi
legendum putes ὠπάσαντα. Vs. 5. agnosco ἀνανεώσας,
fere ut in Christiano titulo, quem modo significavi,
εis Thy ȧvavέwσiv ToŨ λourgou. Vs. 7. est Boayw: sed
τὴν ἀνανέωσιν τοῦ λουτροῦ.
dubito de lectione. Certe Megaris ut Spartae Boa-
yov fuisse quis credat? Reliqua nihil moror.

1066.

Megaris; ex schedis Fourmonti. Primam lineam in duas di

visam et quintam fere partem secundae dedit Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 7. p. 63. n. 9. Ex Fourmonto dedit Osann. Syll. II, 48. sed rationem tituli non perspexit. Ego dedi apographum Bekkeri.

[Textum vide iuxta positum.]

Duo sunt epigrammata, alterum iambicum, alterum elegiacum, cuius singuli versus iambici partibus ita adscripti sunt, quasi ad eas pertineant; sed dirimuntur signis, et : ita vero versus in lapide dispositos fuisse, docet etiam Pocockii auctoritas. Vs. 1. Fourm. NEIAIXWTATON, Poc. MEIAIXIOTATON: mox Fourm. AYCHENH, Poc. AY THENH. Tum ubi Fourm. habet: (EIKOTIC· ANICANTA, Poc. praebet XO..IIKOZII. AIIYY ANTA, unde primum Y recepi. Post hoc Poc. habet A1101, et in học desinit secunda apud ipsum linea. Ex altero autem Fourmonti versu haec habet: ΔΟΞΕΣΑΣΕΣΑΜΙΜΥΡΕΣΙ; pro quo Fourm. ΔΟΕΕΙΔΕΝΑ ACTEIMYPIEC; ex quo certe alterum AC tollendum esse, et res ipsa et Pocockii apographum docent: tamen hoc quoque retinui, sed AOEEC ex Poc. dedi. Cetera Pocockii vitia omitto.

[Continuatur pag. seq.]

MAP ACAMΟΙΡΑΣΘΜΑΤΗΚΙ ΔΥΠΟΧΘΟΝΙΑ,ΔΙΔΩΚΙΝΗΤΟΡΔΟΝΡΑΝΩΜΤΙΛΙ·ΙΟΝ, ΝΙΚΟΚΡΑΤΗΝΚΛΥΤΟΜΗΤΙΝ ΑΦΑΙΜΑΤΟΣΑΡΧΙΤΡΙΩΝ
TONMACINHAIKECCIMEI^IXWTATONTONTOICKAAOICIXPHCTONAYCHENHKAKOIC, (EIKOCIC-ANYCANTAAICNYIINOICCNI TOY
▲O=ECAENACACTEIMYPIECAYIOYMENONACTOICIKAISINOICINOICYNCYNCN ON, I^A POMOCKA WOW NIKOKIAIHN BIOTOY
TOIOYTOIWNI^^AS NIKOKPATOYCBIWN, (MAMMOYNIKOKPATOY EYEAKA^^ITYXOY

est certum; Fourm. ΤΗΚΙΔ: ΚΙ mutandum in N. Ceterum vs. 2. metrum vitiosum est, admisso spondeo quarta in sede; quod etiam vs. 7. in voce Νικοκράτους factum videtur. II, vs. 1. non sine causa praetuli εικοσιέξ alteri εἴκοσι ἐξαν. Ibidem in fine CNI. ΤΟΥ est ἐνιαυτούς. Sed intermedium ΔΙ NYIINOIC difficultatem habet. AIC a me in dus mutatum est, deinde additum : nam Fourm. saepe omittit aliquid. Δυσώνυμνος, ut νώνυμνος ; δυςώνυμοι ἐνιαυτοί sunt anni omine infausto per acti, quod mors immatura subsecuta est. Melius inveniant alii. Vs. 2. ΦΙΛΑΝΡΟΠoc Fourm. scripsit, quod vox φιλάνθρωπος ipsi obversaretur: sustuli litteram Ν. ΦΙΛ quid esse possit nisi CΦΗΛ, non intelligo: C omissum a Fourm. est ob praegressum simile. Ut σφαλῆναι ἐλπίδος dicitur, potest etiam σφάλλειν τινὸς dici. "Ατροπος Κλωθώ est inexorabilis, immutabilis Clotho, quod nomen Ατρό που sorori alias proprium. Cetera aperta sunt. De hoc Nicocrate cf. etiam n. 1067.

1067.

(

Megaris; ex schedis Fourmonti et Pocockio Inscr. ant. P.I. c. 5. s. 7. p. 63. n. 8. Ex illis Osann. Syll. II, 48.
ΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΣΔΑΓΟΝΕCCΙΝΥΠΟΧΘΟΝΙΑ ΤΣΙ ΚΕΚΡΥΠΤΕ
ΣΩΜΑ ΚΕΑΡΔΑΝΟΡΟΥΣ ΠCΟCΑΙΘΕΡΑΔΙΑΝΑΕΡΘΕΝ

COΙΔΕ ΧΑΡΙΕΠΛΟΥΤΟΥΑΚΑΚΗΘΕωISINER ΑΜΟΙΡΗΣ

ΠΡΗΥΝΤΑΙ ΓΛΥΚΟΥΜΟΠΛΓΛΑΟΜΙΝΟΝΜΑΛΑΠΑΘΙΝ

5 ΥΙΟΝ ΚΑΛΛΙΤΥΧΟΙΟΜΕΝΟΙΑΙ .Π ΦΑΟΣ ΑΛΛΟ

ΠΡΙΝ CTY ΤΡΙ. ΤΥΠΟΙ.ΤΟΙΝΠΑΘΑΝΑNO ICININ αιθι

Νικοκράτους [λ]αγόνεσσιν ὑπὸ χθονίαισι κέκρυπται
σῶμα, κέαρ δ ̓ ἀνόρουσε π[ρ]ὸς αιθέρα δῖαν ἀερθέν.
σοὶ δὲ χάρις, Πλουτεῦ, ἀκάκῃ Θεῷ, [ε]ἵνεκα μοίρης.
πρηΰν [κ]αὶ γλυκ[ύ]υμο[ν, ἀ]v[@]λ[λ]όμ[ε]νον μάλα
πᾶ[σ]ιν

5 υἱὸν Καλλιτύχοιο μένει [δ]ῖ[ον] φάος ἄλλο.
πρὶν στυ[γε]ρ[ῆς] ὑπὸ [γῆς, ἐ]νί [γ] ἀθανά[τ]οισιν [ἐ]-
[άσ]η.

Litterarum formas dedi ex Fourm. Alternis tasse ex alio eiusdem lapidis latere. Vs. 1. κέκρυπτε versus reducti sunt et ap. Fourm. et ap. Poc. licet barbarum est; plura eiusmodi v. ad n. 1051. Ceteversus non sint elegiaci: quod imperitiam quadra- rum epigramma non inelegans est, quod ita restitarii arguit. Fundum lectionis nostrae constituunt tuendum videtur: schedae Fourmonti: a quibus ubi discessi, annotatum est. Vs. 1. Poc. ΑΝΚΟΚΡΑΤΟΥΣΑΓΟΝΕ ΩΝΥΠΟΧΘΟΝIAICI, Fourm. AlCCI, et in prioribus ΔΑΙΓΟΝΕCCIN, ex quo secundum Poc. abieci primum l. Vs. 2. Fourm. COCAIOCIA, et in fine AESOEN: ΑΙΘΕΡΑ et ΑΕΡΘΕΝ ex Poc. est a nobis correctum, qui tamen HEPOEN. Vs. 3. Poc. ΑΚΑΚΗΘΕΟΙΣΑΝΙΝΚΛΗΤΟΙΡΗΣ, ex quo pro Fourmonti ως dedi Θεωι. Vs. 4. Fourm. ΠΡΗ ΥΝΙΑ ΓΛΥΚΙω et tum post lacunam ΛΛΑΟMI ΝΟΝΜΑΛΑΠΑΕΙΝ, Poc. ΠΡΙΝΙΑΝΛΥΚΟΥΜΟΙΙ ΛΓΜΟΙΜΙΝΟΝΜΑΛΑΤΗΛΗΝ. Recepi ex Poc. ΛΥΚΙΟΥΜΟΠΙΛΓ, deinde ex Fourm. ΑΛΑΟ, et post ΛΑΟ retinui reliquam Fourmonti scripturam. Vs. 5. Poc. ΥION, Fourm. ΥΙΟΙ; Poc. ΚΑΛΛΙΤΊΛΟΙΟ, Fourm. ΚΑΛΑΙΤΥΧΟΙΟ, Poc. ΜΠΙΤΑΙ. II, Fourm. MΕΝΕΙΑΙ, deinde lacunam, et post hanc AOCA^^O, quod apud Poc. transiit in YAOIMBO. Hinc nostra lectio composita est.

Vs. 6. Fourm. ΠPINCTYI.PI.IIIIOI. IOINIIABANAOICININc101, Poc. ПPINE YII ΡΟΤΥΠΟΠΟΙΝΠΛΩΑΝΑΝΟΠΠΙΒΟΙΟΙ. Hinc delegi ea, quae noster textus prae se fert. Ceteras Pocockii sordes omisi.

Epitaphium est eiusdem Nicocratis, de quo n. 1066. sed seiunctum ap. Fourm. et Poc., for

Emendationes plurimae in ipsarum lectionum delectu positae sunt, qui in talibus titulis longe difficillimus est. Vs. 3. offendit θεωl cum littera Iota, quae hac aetate in dativis omitti solet. Ακάκης, Mercurii epitheton, nunc ad inferorum deum translatum est. Vs. 4. IA! mutavi in ΚΑΙ, ΓΛΥΚΙΟΥΜΟll in ΓΛΥΚΎΘΥΜΟΝ, ΑΓΛΑΟΜΙΝΟΝ in ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΟΝ (quod suppeditavit Buttmannus; πᾶσιν est neutrum), vs. 5. Al. Il in ΔΙΟΝ, vs. 6. CTYMPI.I in CTYгEPHC, 1.10 in THC, INII in ENIT, INCIOI in ENACOH. Versus ultimi sententia ex mea coniectura haec est: priusquam sub terra habitare cogeretur, in deorum certe sedibus collocatus est. Sed Buttmannus censet potius legendum esse: πρὶν στυγερῆς ὑπὸ γῆς ἴμεν, ἀθανάτοισιν ἐσώθη. Iudicium penes lectorem esto; modo ne me docere velit, ubi γε locum habeat et non habeat.