In vase Athenis reperto, in quo tres figurae, media mulieris, ceterae virorum. Sinistra adspectanti in sella assidet. Ed. Dodwell. Itin. T.I. p. 455. Nunc est in Mus. Brit. Synops. n. 274. Habeo etiam ex Rosianis et Osanni schedis, qui alio ordine edidit Syll. I, 75.

ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ

ΠΙΘΥΛΛΙΣ

ΑΡΧΑΓΟΡΑΣ

Πολύστρατος, Πιθυλλίς, Αρχαγόρας. Os. ΑΡΧΑΓΟΡΑ, ceteri quod dedi.

997.

5

10

Athenis; ex schedis Fourmonti. Titulum a nobis secum communicatum edidit Welcker. Spicil. epigr. I, 3.

δακρυόεις ̓Αΐδης σὺν [Ο]ρει[ά]σιν ΐστωσεν. τύμβος δὲ στονόεις ὅδε [μ] ἴσχει, ὅς ῥα τέτυκται 5 ἀγχοῦ Νυμφάων, ὅθεν α[ἰεὶ] ἄστυ Αθήνης

πᾶσιν [ἀπ]αγγελέει [μ]ε παρο[υσίν τ'] ἐσσομένοις τ[ε. Epitaphium pueri, qui in monte perisse videtur, quasi a Nymphis montanis raptus, in quarum vicinia sepultus est. Vs. 2. scripseram ονεκ': at recte Welckerus in epistola ad me data žvíx'. κ'. Vs. 5. Ορειάσιν dedi, quo deducunt Nymphae vs. 5. Vs. 5. 6. obscuri erunt et impedita insuper structura erit, nisi expulso infinitivo ἀγγελέειν scripseris: ὅθεν αἰεὶ ἄστυ ̓Αθήνης πᾶσιν ἀπαγγελέει με. Sententia haec ,,Unde (ex hoc monumento) Athenae meum nomen semper nunciabunt is qui nunc sunt et qui posthac erunt."

998.

In anaglypho Athenis reperto, quo repraesentantur vir et mulier, dextris coniunctis; ex schedis manuscriptis, quae extant inter supellectilem Sacrae Congregationis de propaganda fide edidit Clemens Cardinali in Ephemeride Italica: Opuscoli letterarii, Bonon. 1819. fasc. XI. p. 245. n. 89.

Salamine; ex schedis Fourmonti et Chandlero Inscr. II, 85. p. 69. apud quem locus non indicatus est.

1

1001.

Athenis. Ex Leakii schedis edidit Walpol. Travels p. 506. 4. indeque Welckerus Spicil. epigr. II, p. 22.

Olim Athenis, ubi transcripsit Mustoxydes; huius schedas communicavi cum Welckero, qui edidit Spicil. epigr. II, p. 19. Postea iterum transcripsit Müllerus in aedibus Guilfordi Comitis. Litterae sunt inconcinnae et obscurae.

Vs. 1. Müll. ΔΙΜΖΜΥΝΑ . ΧΑΙΡΕ, Must. ΛΙΑΣ mum OYTOC p. OYNTOC ex Müll. recipere non MYNA XAIPE. Vs. 2. Must.... PNHCOYNTOCOT. dubitavi: post quod habes OT. C, hoc est OTOC, COT . NBOCON€ΙΟ, Müll. €NHCOYTCSOTEO sequente ὁ τύμβος. Ne dubita hic errasse quadra

TYMBOCONEIL. Vs. 3. ultimum C ex Müll. Vs. 6. Must. ΕΖΑΕΤΗΙΔΥΡΡΗ.., Müll. ΕΞΑΕΤΗΙΛ. ΠΗ.., unde meum composui (Z ex Z et E). In fine € addidi ex Müll.

Mulieris epitaphium esse, patet ex lin. 4. ubi HIN est v. Nempe Hl mutandum in H, idemque faciendum lin. 6. in THI. Eius mulieris nomen supra scriptum: redibat autem lin. 2. ubi superest PNHC. Müll. quidem ENHC; sed metrum hoc non patitur; utraque linea collata patet nomen fuisse Ζμύρνα s. Σμύρνα. Lin. 1. corrige ZMYNA. Retineo autem Z, etsi Must. ΣMYNA: nam Z usitatum in hac voce: nec Σ in ceteris huius tituli locis reperitur; quamquam hoc argumentum invalidum. Welckerus lin. 2. supplebat Πα]ρνησοῦντος: at hoc cum lin. 1. conciliari nequit. Sed lin. 2. etiam aliam ob causam difficillima est, nec restitui versus potest, nisi lapicidam peccasse statuas. Pri

1004.

,,Athenis in domo Christoduli Chatergari"; ex schedis Fourmonti.

ΣΟΦΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΩΝΟΣ
ΚΕΛΜΟΣΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Σοφιστικὸς Στράτωνος. Κέλμος Διονυσίου.

tarium. Volebat ille scribere OTYMBOC: sed coepta voce et scriptis litteris OT, incidit rursum in priorem vocem, et quasi vocem ouros absolveret, addidit OC. Sic natum OTOCOTYMBOC pro solo ΟΤΥMBOC. In ceteris nulla fere difficultas est; quae restituo, iis etiam Welckerum accessurum, non dubito.

Αὐρη]λία Ζμύ[ρ]να χαίρε.

Ζμύ]ρνης οὗτος ὁ τύμβος, ὃν εἰςο[ράας, π]αροδεῖτα, ἔστι π]αρὰ φθιμένοις [ἀέ]ναος θάλαμος·

ἣν γονέες πενθοῦντες ἐπὶ τριόδου κατέθαψαν,

ἑξαέτη λυ[ν]ρὴ[ν] μοῖραν ἐνενκαμένην. Pro Αὐρηλία possis etiam Αἰλία. Post εξαέτη cave interpungas; coniungendum potius ἑξαέτη ἐνεγκαμέ νην, hoc sensu: quae sex annos nata diram fati necessitatem mortem passa est. Λυγρὴν manifestum est; pro ΓΡ Must. habet PP, Müll. Π, hoc est ΓΡ.

1005.

Athenis; ex schedis Mustoxydis.

ΣΠΑΤΑΛΟΣ

ΦΙΛΕΡΩΤΙ

ΑΔΕΛΦω

MNHMHC XAPIN

ΑΝΕΘΗΚΕΝ

Σπάταλος Φιλέρωτι ἀδελφῷ μνήμης χάριν ἀνέθηκεν.

ΣΩΚΡΑΤΗ ΕΝΘΑΔΕΚΙ - - .

1006.

Athenis in aedibus Georgii Achillis, iuxta fontem"; ex schedis Fourmonti et Stuarto Antt. Att. Vol. I. p. 1.
in fine KINE. Cave xire scribas, ut in Christianis
multis; I superest ex E: fractus enim lapis in ipso
1
illo 1, quod in extremo margine superest. Zwxpá-
Σωκρά
της ἐνθάδε κεῖται.

Formas litterarum et cetera dedi ex Stuarto, solo pro O recepto ex Fourm. qui Σ habet et Ω

In urna sepulcrali in campo Marathonio reperta secundum Bekkerianas Fourmonti schedas. E Fourmonti schedis aeri incisam dedit Caylus Rec. d'Ant. T. VI. P. III. tab. 50. 1. cf. p. 170. ubi dextera sunt quae in Bekkerianis schedis sinistra et invicem; ibi super portam ecclesiae D. Thomae reperta dicitur. Idem vas Fauvel rursum repperit Marathone inter fodiendum, ac servatur id in Museo regio catal. Clarac. n. 708. ex coll. Choiseul. catal. Dub. n. 117. Titulus editus ap. Dub. Misit etiam Müllerus: et est in tabulis Claraci. In media parte sedet mulier, cui manum porrigit vir; ex altera parte vir mulieris sellae innixus. Capitibus adscripta nomina:

ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΛΛΥΝΟΙΣ ΣΩΣΤΡΑΤΙΔΗΣ

Sic Dub. Mill. Nam Clar. ΣΟΣΤΡΑΤΟΣ et MOETPATIAHE, Fourm. KOɅAYNOIE. Cayl. ΣΟΣΤΡΑΤΙΔΗΣ, ΚΟΛΛΥΝΟΙΣ. ΣΩΣΤΡΑΝΔΗΣ: sed Bekkeri schedae ΣΩΣΤΡΑΤI AHΣ. Formam ≤ dedi ex Müll. Clar. Zorgatos,

Καλλυνοίς, Σωστρατίδης. Defuncta est Callynois, cuius maritus Sostratus; pone sellam filius ut videtur Sostratides.

1010.

Aliud vas marmoreum ibidem repertum, Mus. reg. catal. Clarac. n. 705. et iisdem figuris ornatum. Ex schedis Mülleri et tabulis Claraci.

ΣΩΣΤΡΑΤΙΔΗΣ ΚΑΛΛΥΝΟΙΣ ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ

Nomina sunt eadem quae n. 1009. sed ordo plo Fourmontiani tituli n. 1009. qui posset pro hoc nominum contrarius est, ut in Caylusiano exem- ipso haberi, nisi dissentirent schedae Bekkerianae.

1011.

Athenis in domo Hassani Ergoußovλánov"; ex schedis Fourmonti.
BHA.IATEPTYMA

Nihil deesse videtur. Bydía Tegrúλλa, Vedia Tertulla.
1012.

Olim Athenis ad aediculam quandam Graecorum, ubi transcripsit Sponius ediditque Itin. T. III. P. II. p. 38. Misc. erud. ant. X, 3. p. 318. Hinc petiit Fabrettus Inser. p. 322. item Fleetwood Syll. p. 319. 2. Sponii exemplum corrigere tentavit Heringa Obss. critt. p. 287 sqq. Post Sponium ex schedis Antonii Askew minusculis dedit Taylor. ad Demosth. de falsa legat. p. 461. ed. Reisk. et transcripsit etiam Fourmontus, notante Bekkero, qui tamen nullum Fourmontiani exempli apographum confecit. Sollicite deinde, ut ait, ex lapide liminis loco ad ecclesiam ruinosam D. Georgii prope Monasterium Capucinorum posito transcripsit Chandler. Inscr. II, 61. p. 67. addita Latina interpretatione. Hinc petiit Brunck. Anal. III. p. 307. (cf. Iacobs. Animadvv. T. III. P. II. p. 300 sq.). Postea lapis in Museum Britannicum illatus inter Elginiana est, ubi extat n. 152. atque edidit in Elginianorum marmorum collectione Viscontus n. 17. (cf. n. 34.) sed minusculis. Tum repetiit Jacobs. Anthol. Palat. Append. n. 209. (cf. nott. T. III. p. 933. et Addenda p. c.), et postremo ex lapide Osann. Syll. I, 47. p. 146 sqq. cum notis et translatione metrica. Lapis in dextera parte nunc laesus est. Versus ita collocati sunt, ut ego collocatos repraesento.

[Textum vide in pag. seq.]

Varietas lectionis. Vs. 1. Os. I, Spon. Chandl. E, unde composui E, quod etiam Os. edidit. In fine Spon. Misc. et Chandl. EOEIPAIZ; sed Spon. Itin. et Ask. Visc. Os. EOIPAIZ; et hoc in lapide esse diserte notat Visc. Vs. 2. Spon. Itin. vitiose ΛΑΜΠΟΜΕΝΗΣ. Id E quid sit, vides ex ornamento e Chandl. addito. Vs. 3. Spon. Misc. XIO NEIOIZIEYПPEП. Itin. XIONEOIZIENPEN. quod ΝΕΙΟΙΣΙΕΥΠΡΕΠ. etiam Chandl. dedit, sed in textu minusculis expresso correxit: ceteri ut edidi. In fine Spon. Itin. ПAPEIAN, Misc. ПAPEIAI, Chandl. ПAPEIAIC, quod retinui ut insolentius. Os. ПAPEIAI., Ask. Visc. Taguais. Vs. 4. Chandl. vitio operarum гYA παρειαις.

KEPOY. Vs. 5. Spon. XEIAEZI; ceteri quod dedi: atque sic lapis. Ibidem Spon. solus ПOPØYPEOICI, Ask. solus λepavтivεov. Vs. 6. Spon. ПANTOIHNAEAP. ἐλεφαντινεον. ΠΑΝΤΟΙΗΝΔΕΑΡ. ceteri TE pro AE, nisi quod Visc. hoc prorsus omittit. In fine septem litteras nunc deesse dicit Visc. sed eas servarunt Spon. qui TIOEIZA, Chandl. qui TIOEICA, et Ask. Contra Os. EM/. OEIΣA. Dedi Chandlerianum. Vs. 7. extr. Sponius utroque loco KIAIKIEXAPIT NIE: sed in Itin. in indice errorum typographi KIAIKIA scribendum esse dicitur; quem indicem nota deesse in multis Sponiani operis exemplis, ut in eo, quo nunc utor. Tamen etiam Chandl. habet KIAIKIEXAPIT..........;

ΗΠΟΤΕΚΥΔΙΟΩΣΑΞΑΝΘΑΙΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΣΕΘΙΡΑΙΣ

ΧΙΟΝΕΟΙΣΤΕΠΡΕΠΟΥΣΑΠΡΟΣΩΠΟΙΣΗΔΕ ΠΑΡΕΙΑΙΣ
ΚΑΙ ΓΛΥΚΕΡΟΥΣ ΤΟΜΑΤΟΣΟΠΑΛΙΡΙΟΕΣΣΑΝ ΕΙΣΑ
5 ΧΙΛΕΣΙ ΠΟΡΦΥΡΕΟΙΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΕΩΝΔΙΟΔΟΝΤΩΝ

ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΟ ΒΛΕΦΑΡΟΙΣΟΜΜΑΣΙΛΑΜΠΟΜΕΝΗ

ΠΑΝΤΟΙΗΝΤΕΑΡΕΤΗΝ ΠΕΡΙΚΑΛΛΕΙΣΩΜΑΤΙΘΕΙΣΑ

Η ΝΤΕΚΕΝΕΥΤΥΧΙΔΗΣΘΕΝΑΡΩΚΙΛΙΚΙΑΧΑΡΙΤΩΠΙΣ

ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΑΤΗΔΕΝΧΘΟΝΙΚΕΙΤΑΙ
ΕΡΜΕΡΩΣΔΕ ΑΡΙΣΤΟΜΑΧΟΙΟΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΟΣ-
10 ΜΝΗΜΑΛΟΧΩΦΙΛΙΗΘΗΚΑ ΤΟ ΚΟΥΡΙΔΙΗ

habent. Ego rétinui Ceterum Οs. ΚΙΔΙ

sed Ask. Visc. Os. A pro
ΚΙΛΙΚΙΑ, de quo infra dicam.
ΚΙΑ. Ultima vox nunc mutila est. Ask. habet ut
Chandl. χαρίτ, Visc. χάρμα, sed μα deesse notans ;
Os. ΧΑΙ Τ' Σ, in quo vestigium Sponianae lectio-
nis vides, quam reposui. Vs. 8. extr. Spon. KEITAI,
Chandl. ΚΕΙ, Ask. κε; hodie solum K superest,
Vs. 9. init. Ask. Visc. Ερμερως, recte opinor; ceteri
ΕΡΜΕΡΟΣ. In fine Spon. MΗΤΕΡΟΣ, Chandl
ΜΗΤΕΡ, Ask. μητρο; hodie solum MHT superest,
quod mira fiducia supplevit Visc. scribens μητρὸς
Ἐρίννης. Vs. 10. Visc. Os. ΦΙΛΗ: sed Spon. Ask.
Chandl. ΦΙΛΗ: quos haud cunctanter sequor; ho-
die evanuisse facile credo. Dici etiam pies pro-
ducta prima non ignoro: sed extra arsin tamen
id rarissimum; et hic certe pin praeferendum vide-
tur, quum id, qui marmor integrius viderunt, ha-
beant omnes.

Η ποτε κυδιόωσα ξανθαῖς ἐπὶ κρατὸς ἐθίραις, καὶ χαριτοβλεφάροις ὄμμασι λαμπομένη, χιονέοις τε πρέπουσα προςώποις ἠδὲ παρειαῖς, καὶ γλυκεροῦ στόματος ἔπα λιριόεσσαν ἱεῖσα 5 χίλεσι πορφυρέοις ἐλεφαντινέων δι ̓ ὀδόντων, παντοίην τ ̓ ἀρετὴν περικαλλεϊ σώματι θεῖσα, ἣν τέκεν Εὐτυχίδῃ σθεναρῷ Κιλικία χαριτῶπις, εἰκοσιπενταέτης Τρυφέρα τῇδ ̓ ἐν χθονὶ κεῖται. Ἕρμερως δὲ Αριστομάχοιο πατρὸς καὶ μητέρος JO μνῆμ' ἀλόχῳ φιλίῃ θήκατο κουριδίη.

1

Non morabor lectores in iis referendis, quae contra lapidis fidem docti coniecerunt: quae qui cognoscere cupiverit, Iacobsii adeat opera numquam peritura. Epitaphium habes Trypherae, Eutychidis et Ciliciae f. quod illi posuit Hermeros Aristomachi f. maritus, versibus conceptum partim bonis partim pessimis, iisque hexametris, exceptis vs. 2. 10. qui pentametri sunt, et vs. 9. qui confuso numero vagatur, nominibus propriis versificatori difficultatem creantibus. Orthographia barbara est, ἐθίραις, λιριόεσσαν, χίλεσι. Vs. 1. in voce κυδιόωσα coalescunt litterae Low: et ow quidem contrahi non offendit, sed etiam to apud huius farinae poetas in unam syllabam miscetur; et sunt talia etiam apud optimòs: v. Herm. Elem. doctr. metr. p. 54. Simile poeta ausus videtur vs. 7. de quo postea dicam. Οπα λειριόεσσα» vs. 4. dictum ex vetere usu, Iliad. y, 150. Timon. Sill. fragm. 23. ed. Paul. ὅπα λείριον Apollon. Rhod. IV, go2. Vs. 5. ελεφαντινέων mire, quasi ab ελεφαντινοῦς. Vs. 7. σθεναρῷ manifesto epitheton Eutychidis est. Alii matrem Sthenaro Cilissam esse putarunt: sed non intelligo, cur matris patriam poeta addendam censuerit, qui ne patris quidem patriam indicarit, quum praesertim in Ciliciensi origine nulla insit laus. Haud dubie mater proprio nomine Cilicia dicta est; quod nomen quum versum intrare nequeat, poeta ut supra lo, sic ta in unam commiscuit syllabam Κιλίκια. Forma nominis Κιλικία analogiae magis convenit quam Κιλικίς: dicitur enim vel Κιλικία vel Κίλισσα.

In anaglypho sepulcrali marmoris candidi, in quo femina sedens, manum porrigens viro barbato; Athenis misit Fauvelius. Catal. coll. Chois. n. 127. ubi titulum edidit Dubois; Mus. reg. catal. Clarac. n. 669. Formas litterarum dedi ex schem dis Mülleri et tabulis Claraci.

In fragmine epistylii, quod sepulcralis monumenti pars fuit, Athenis misso a Fauvelio; edidit Dubois catal. coll. Chois. n. 250. Nunc est in Museo regio catal. Clarac. n. 583. qui rectius quam Dub. dedit in tabulis. Lacunae signa addidi ex Dub.

1024.

Στῇ Κερατίᾳ, in parte sarcophagi; ex schedis Fourmonti et Stuarto Antt. Att. Vol. IV. p. 26.