.. 725. Athenis in via, in columna; ex iisdem. ΡΟΔΗ ΑΦΟΙΒΟΥ ΑΓΝ ΠΥ. ΜΕΙΛΗΣΙ 731. Ρόδη Αφόβου (ita corr.) Αγν(νουσίου) [γ]υ[νή, Μειλησί[α. Olim Mantuae in area episcopali, anaglyphum duas mulieres repraesentans; ex Velseri schedis Gruterus p.pccccxXIII. 7. Editus titulus etiam in Mus. Acad. Mantuanae p.90. (a.1790.), quo tempore Mantuae fuit. Mox illatum in Museum Nanianum dedit aeri incisum Biagius Mon. Gr. ex Mus. Nan. inter epitaphia n. xvi. idemque exemplum habes in Coll. Mus. Nan. n. 172. Versus dedi ex dispositione ea, quae in aere Biagiano repraesentatur. De coniectura ad Attica rettuli. ΣΠΟΝΔΗ ΑΓΑΘΟΚΛΕ Massiliae apud D. Fouquier; ed. Spon. Misc. erud. antiq. IV. ΟΥΣΜΙΛΗΣΙΑ p. 138. De coniectura ad Attica rettuli. ΕΥΠΟΡΙΑΑΓΑΘΟ ΚΛΕΟΥΣΜΙΛΗΣΙΑ Σπονδή ̓Αγαθοκλέους Μιλησία. Εὐπορία Αγαθοκλέους Μιλησία. Athenis in domo; ex Chandlero Inscr. II, 89. p. 69. et schedis Fourmonti, ex quibus nunc ipsum dedit Osann. Syll. II, 89. ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ ΦΙΛΟ ΣΤΡΑΤΟΥΜΕΛΗΣ.. Vs. 1. ultima ΦΙΛΟ ex Fourm. addidi. Φιλόστρατος Φιλοστράτου Μειλήσιος. i734. In monumento sepulcrali, olim Athenis; ex Visconti descriptione Musei Worsleiani transcripsit Müllerus. ΑΧΑΙΡΙΩΝ ΜΙ Coniicias Χαιρίων Μιλήσιος; sed Ml potest etiam ex patris nomine superesse. Sss ,,Athenis ad portam novae civitatis", Cyriac. p. xvI. n. 114. ex schedis suis Murat. T. III. p. MDCCXIV. 5. qui in plures versus dividit. Λ. ΜΟΥΝΔΙΚΙΟΣ ΑΚΙΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΔΙΝΙΑ ΣΕΚΟΥΝΔΑ (ΗΘΕΝ Ex lapide,, ante magnam Palladis aedem" (Murat.,,statuam") transcripsit Cyriacus p. xv. n. 105. et ex schedis Cyriaci Barberinis a Compagnonio missis dedit Murat. T. II. p. MLXVI. 3. Ex Muratorio habet Iacobs. Paralip. Anthol. II. n. 15. p. 766. et Anthol. Palat. Append. n. 15o. Lapidem hunc caeruleum in arce vidit Chandlerus, et varietatem exiguam annotavit Syllab. p.xxx. postea Clarkius edidit Itin. P. II. S. II. p. 591. Est nunc in Elginianis, apud Viscontum n. 11. ubi non recte tractatur, Synops. Mus. Brit. n. 292. Hinc edidit Osannus Syll. I, 45. p. 144. Damus ex prioribus et ex schedis Osanni et Rosianis, quae inter se consentiunt. ΠΟΛΥΛΛΟΣΠΟΛΥΛΛΙΔΟΥ ΠΑΙΑΝΙΕΥΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΝ ΑΝΕΘΗΚΕΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΝ Cyr. Murat. vocem EIKONA falso in priore versu habent: Clark. primum versum utrinque reductum praebet. Π omnes praeter Cyr. Mur. Ε dedi ex schedis utrisque. Vs. 1. Mur. falso ΠΑΙΑ ΝΕΥΣ, etsi Didymus ap. Harpocr. v. hoc tueri videtur. Vs. 2. ultima ΔΕΛΦΟΝ nunc desunt: habent Cyr. Mur. (qui tamen ΑΔΕΛΦΟΥ) Clarkius, tacite agnoscit Chandl. Idem accidit vs. 3. litteris ATON, quas iidem agnoscunt. Πολυλλος Πολυλλίδου Παιανιεύς. Εἰκόνα τήνδ ̓ ἀνέθηκε Πολύστρατος, αὑτοῦ ἀδελφόν, μνημοσύνην θνητοῦ σώματος ἀθάνατον. Titulus hic non sepulcralis est, sed defuncti fratris imaginem dedicat Polystratus. Cuius imago dedicetur, supra scriptum est, Polylli Polyllidis f. Paeaniensis. Non recte vero editur Πολυστράτου αὐ τοῦ ἀδελφοῦ, μνημόσυνον etc. Nulla enim, ut in hoc solo consistam, Muratorianae lectionis auctoritas est, quum Cyriacus ipse, ex quo illa ducta dicitur, habeat ΑΔΕΛΦΟΝ, idemque tueantur ceteri. Αδελ φον est appositio ad εἰκόνα: imago enim pro ipso viro censetur. Μνημοσύνην etiam certius est: quamquam elegans est μνημόσυνον. Super anaglypho eleganti, in quo eques barbatus cursu concitato, sequente ministro, olim in muro scholae prope Megaliae Panagiae. Nunc est in Museo Britannico Synops. n. 213. ex Elginianis ap. Viscont. in Mem. duab. p. 174. ed. Angl. ubi etiam edita verba sunt. Praeterea titulum prope integrum edidit Chandler. Inscr. II, 78. p. 69. Integriorem, sed paucis vitiis inquinatum in aere praebet Stuartus Antt. Att. T. III. p. 56. Ex Chandlero dedit Brunck. Anal. T. III. p. 315. n. 749. (Cf. Iacobs. Animadv. T. III. P. II. p. 336.), Iacobs. Anthol. Palat. Append. n. 3o3. Postremo edidit Osann. Syll. I, 46. p.145. Habeo etiam ex schedis Rosianis. Ibidem in domo, super anaglypho urnae insculpto figuram sedentem repraesentante, cuius manum tenet altera adstans; sedens figura adspectanti ad sinistram est. Ex schedis Fourmonti in aere repraesentat Caylus Rec. d' Antig. T. VI. P. III. tab. 57. 1. cf. p. 184. Habeo etiam ex schedis Fourmonti Bekkerianis, in quibus dextera sunt in loco sinistrorum et vicissim: eodemque ea ordine repraesentat Caylus in textu impresso. Igitur posteriorem ordinem reddidi. Athenis in lapide; Cyriac. p. xvi. n. 116. et ex Cyriaci schedis a Compagnonio missis Murat. Τ. Ι. p. cxxxii. 4. utroque loco titulo in duos versus ita diviso, ut omnia turbata sint. In quattuor versus divísum dedit ex suis schedis Murat. T. II. p. мLXXIV. 13. Partem ex Cyriaco affert Holsten. Nott. et Castigg. ad Steph. Byz. p. 264. Tractavit Corsinus F. A. T. II. p. 180. Vs. 1. Cyr. et Murat. T. II. ΕΙΣΙΔΟΣ, Murat. Τ. Ι. ΕΙΙΣΟΔΟΣ: unde meum composui. Dein Cyr. Murat. Τ. II. ΣΗΚΩΜΗ, Τ.Ι. ΣΗΚΩΜΑ. Vs. 4. ante ΓΥΝΗ apud Cyr. et Murat. T. II. habetur ΛΟΥΣΕΥΟΔΟΥ, ap. Murat. Τ. Ι. ΛΟΥΣΗΕΥΟ ΔΟΥ: haec omittit Holsten. qui diserte hinc laudat verba: ΕΥΟΔΟΥΕΚΠΤΕΛΕΑΣΙΩΝΓΥΝΗ. Itaque haec omittere non dubitavi, quum praesertim illud ΕΥΟΔΟΥ manifesto ex prioribus repetitum sit. Attamen sic quoque titulus obscurus est; fuerit tamen fere hic: 761. In anaglypho marmoris Pentelici sepulcrali elegante, in quo duo viri barbati, manibus iunctis; Athenis misit Fauvel. Titulum mutilum edidit Dubois catal. coll. Choiseul. n. 129. pleniorem misit Müllerus, qui vidit in Mus. reg. catal. Clarac. n. 554. Habeo etiam ex tabulis Claraci. ΔΙΟΓΝΗΤΟΣΡΑΜΝΟΣΙΟΣΔΙΟΔΗΜΟΣΡΑΜΝΟΣ Clar. Σ; idem ΔΙΟΔΗΛΟΣΡΑΜΝΟ. Διόγνητος Ραμνούσιος, Διόδημος Ραμνούσ[ιος. Koluri (Salamine) in porta ecclesiae D. Andreae; ex schedis In anaglypho fracto, olim Patavii in viridario aedium UrsatoFourmonti et Villoisoni. rum. Vitiose edidit Sert. Ursatus Monum. Patav. p. 210. n. 4. ex quo tamen litterarum formas dedi, rectius Maffei. Mus. Veron. p. XLIX. 6. 764. Athenis in domo; ex Chandlero Inscr. II, 104. p. 7o. et schedis Fourmonti. ΕΥΠΟΡΙΑΜΗΝΟΦΙΛΟΥ ΕΓΣΚΑΜΒΩΝΙΔΩΝ ΕΞ Ε]ὐπορία Μηνοφίλου ἐν Σκαμβωνιδῶν. Vs. 2. Fourm. pro ΕΓ. 765. Marmor Elginianum Viscont. n. 54. (qui versus minusculis edidit), Synops. Mus. Brit. n. 153. Ex Visconto edidit Iacobs. Anthol. Palat. T. III. p.970. Ex lapide dedit Osann. Syll. I, 48. p. 149. Damus ex schedis Osanni et Rosianis, quantum fieri po tuit, ipsis litterarum formis repraesentatis. ΠΟ . . ΔΙΟΣΦΑΙΔΡΟΣΣΟΥΝΙΕΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΕΞΕΥΠΑΤΡΙΔΩΝΕΞΗΓΗΤΟΥ ΚΑΠΕΡΟΝΕΙΚΟΥΚΑΙΞΥΣΤΑΡΧΟΥΑΙΛΙΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΠΙ ΚΕΚΡΟΠΙΑΜΕΝΕΜΟἿΣΑΟΦΡΩΝΠΕΛΕΙΩΞΕΝΕΜΗΤΗΡ ΩΝ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΜΕΝ ΑΝΗΡΠΑΣΕΝ ΑΓΡΙΟΣΑΙΣΑ . ΑΡΘΕΝΙΚΗΝΑΝΘΟΣ ΑΘΗΝΑΙΔΑ ΑΜΦΙΔΕΜΕΥΚΑΙΔΗΜΟΣ ΑΠΑΣΕΔΑΚΡΥΣΕΝ ΑΘΗΝΗΣ ΔΑΚΡΥΑΔΟΥΨΥΧΕΙΓΕΝΕΤΗΣΕΜΟΣ ΟΙΚΤΡΟΣΟΛΕΣΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΕΥΣΜΕΛΕΩΝΑΝΔΡΗΤΟΥ ΩΣΤΕΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΠΙΝΥΤΗΚΑΙ ΣΟΦΙΗΜΕΛΟΜΗΝ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΝΒΙΟΤΟΥ ΚΑΙ ΧΕΡΑ ΓΗΡΟΚΟΜΟΝ BAIHNANΤΙΤΟΣΗΣΔΥΣΜΟΡΟΪΑΓΛΑΙΗΣ NKMMM. ΣΤΟΟΥ ALFA ΟΙ PE Vs. 1. Os. KAIEPON. Ros. KAIIEPON. Ibidem extr. Ros. addit C, quod non recepi. Vs. 2. init. Os. ΠΕ, Ros. Mi, quod etiam Viscontus legerat. Vs. 4. Visc. της p. ΓΗΣ. Vs. 5. primum k ex Os. K Viscontus praebet ἐκ. Vs. 7. ab initio Visc. solus πὰρ τούτων, et vs. 8. τερπνὸν παρθενικήν: quod retineo, donec reperiatur melius. Post vs. 8. spatium est in schedis Rosianis. Πο. [Α]λιος Φαῖδρος Σουνιεύς, υἱὸς τοῦ ἐξ Εὐπατριδῶν ἐξηγητοῦ καὶ ἱερονείκου καὶ ξυστάρχου Αἰλίου Θεοφί λου τοῦ Πι[στοτ]έλους Σουνιέως καὶ Κεκροπίας τῆς ̓Αθη νί[ω]νος Φαληρέως τοῦ διὰ βίου περιηγητοῦ θυγατρός. Κεκροπία μὲν ἐμοὶ σαόφρων πέλει, ὦ ξένε, μήτηρ, 5 ἐ]κ δὲ πατρὸς γενόμην μεγακύδεος ἐν Κεκρόπεσσι 10 ̓Αμφὶ δ ̓ ἐμεῦ καὶ δῆμος ἅπας ἐδάκρυσεν ̓Αθήνης καὶ κάλλεις μελέων ἀνδρηΐου· ὥς τε μάλιστα Δάκρυα δ ̓ οὐ ψύχει γενέτης ἐμὸς οἰκτρός, ὀλέσσας 15 Μέτρον μοι ζωῆς ἔτη εἴκοσιν, οὔνομα Φαίδρος· Κούρην δ ̓, ἣν τεκόμην, γεραροὶ κομέουσι τοκῆες, Vs. 1. non Πούβλιος Φαίδρος scribendum esse sed fere cum Visconto Io. Αἴλιος Φαῖδρος, docet patris nomen. Ἐξηγητὴς ἐξ Εὐπατριδῶν, υἱ ἐξηγητὴς ἐξ Εὐμολπιδῶν n.592. ubi v. not. hoc est πατρίων νομίμων ἐξηγητής, quatenus ea exegesis pertinebat ad Eupatridas. Nempe Eupatridis competebat exegesis institutorum de caedis ultione et supplicibus piandis (quamobrem ex illis esse ephetas lectos rectissime monet Müllerus de Min. Pol. p. 10.), item aliarum ut videtur religionum, ἱερῶν καὶ ὁσίων (Plutarch. Thes. 25.). Quae quum ita sint, de μαντικῇ ἐξηγήσει nullo modo cogitandum. De exegetis omnis generis varia collegit Ruhnk. ad Tim. p. 109 sqq. Vs. 2. etsi trium tantum litterarum lacuna ab Os. notata est, ne dubita scribere Πι[στοτ]έλους cum Visc. Titulus enim non στοιχηδόν scriptus est; et quattuor litterarum lacunam diserte annotavit Rosianarum chartarum auctor. Vs. 5. nota Κεκρόπεσσι p. Κεκροπίδαις: quamquam hoc non novum. Vs. 11. difficultas inventa est in ώςτε, quam diremi scribendo ὡς τε: et quam maxime ego eruditioni et sapientiae operam dedi. Vs. 16. Λευκείας p. Λευκίας, Luciae. 1 |