Oldalképek
PDF
ePub

etiam Licymnius firmat, [av]p[]wv; nec melius hoc:

ἠδ ̓ αὖθις εὐδαίμονος ἀ[ν]ρώπ[οις βασ]ιληΐδος ἀρχᾶς ἡ πίπ[ων].

Evdaíuovos extat etiam in edd, Athenaei vett. ПIO distincte habetur in lapide. Dein recte fuit: [οὓς κρ]υ[φίοις] Α[4]ρ[οδί]τα[ς ἄρκ]υσι θηρεύομεν, omisso N paragogico. Post haec differt structura, quae talis fuit: [ἢ εἴ τιν' ἄλλαν [θεοὶ ἀν]θρώποισι τέρψιν ἢ πόνων [αμπνοὰν πέφαν]ται, pluraliter et quod mirere active dicto verbo Tépavтa. In ceteris nihil memorabile.

رو

[ocr errors]

Tertio loco hymnus in Telesphorum legitur, eius aetatis, qua titulus exaratus est; proles deterrima. De Telesphoro post Petr. Zornium (De Telesphoro in nummis, gemmis et inscriptionibus veterum, Aesculapii et Hygeae comite, Misc. Groning. T. II. fasc. 2.) erudite egit Gesnerus p. 298-313. Telesphorus ad magicam pertinet per Theras s. TEλEspopías medicinam, prodiitque ex Pergameno cultu eius nomen; Epidauriis fuit 'Axérios, in Titanensi cultu Evaμegíwv. Pausan. II, 11. ei de opus εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεςφόρον ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ ̓Ακέσιον ὀνομάζουσι. Eiusdem aliquoties meminit Aristides, iungiturque iste pumilio Aesculapio et Hygeae in gemmis, nummis, inscriptionibus, ut ap. Grut. p. MLXXIII. 5. ubi TεRespopiwv dicitur: eius religionem autem ante Hadrianum latius propagatam esse non est probabile: hunc vero titulum multo esse recentiorem, dixi sub initium. Nam Pausaniae aetate, qui sub Antoninis scripsit, Telesphorum ignorabant Epidaurii; colebant Acesium, quem eundem esse coniicit Pausanias, nondum agnoscentibus sacerdotibus: postea demum latius sparso Telesphori Pergameni cultu Epidaurii quoque Acesium suum vocarunt Telesphorum. Hoc autem loco Telesphorus iam est Epidaurius. Carmen ipsum eo potest minus restitui, quod vel ea, quae in lapide servata sunt, si metri ratio spectatur, emendatione indigent; quaedam Gesnerus feliciter correxit, aliis locis eius supplementa laborant. Vs. 1. an veoaλ[s? Fortasse fuit ŵ veoDaλés. Vs. 2. åvé[ges? Vs. 7. fortasse finis versus: Baguanyéa vouσov. Vs. 8. yéyndev, vs. 9. Telesphori nomen. . Vs. 9. 10. ακέσ[ματα σε]μνὰ Θεοῦ, καμάτου βροτὸν --- 11. ὃν αὐτὸς ἄγων μετὰ σοῦ βαρυαλγ. ubi

[blocks in formation]

tamen pro σου scriptum σεου, aut fuit Θεοῦ. Inde a vs. 12. paulo plura perspici possunt:

15

20

esse.

[ocr errors]

Ἤδη χαῖρε [σύ] μοι, ὦ ἰώμενος, ὦ πολύ[λιστος? φίλε? Τελεςφόρε παι... γεγηθότ

...

φαιδρὰ πρόςωπα γέλωτα . . σοῖς.
ὑμνοῦ]μέν σε, μάκαρ, φαεσίμβροτε, δῶτος ἐάων,
Τελεςφόρε κλεινὲ, δ[αήμων,]

καί σ ̓ Ἐπιδαύριοι μὲν ἀλεξιχόροισιν Αθήναις
γηθόσυνοι [π]έ[μ]πουσιν, ἄναξ, ἀκέειν κ[αλ]έον[τας].
σοῦ δέ τ ̓ ἄκος θν[η]τοῖσι φέρει στυγερῶν ἰδυνάων
Κεκροπίδα[ις] . . υσ .. τελε[ς]φόρον, ἐξότε τ[ύν]η
νοῦσον ἀπωσάμενος πυροφόρον ἐ[ς] τέλος αὐτ[ο]ῖς,
[ε]ὐτοκ[ί]ην ταχέως δοὺς δαίμο[να ]ἔθηκας.
οὐ μὰ - - - - εν ἴσε, Τελεσφόρε, ᾄδομεν οἷον,
ἀλλ ̓ ὅτ' .. ναιε

θεραπείαις

ζωοφόρον σε [εόν], ἰω μάκαρ, αὐτὸς ὁ Βάκχος.

[ocr errors]

Vs. 12. σ potest a quadratario omissum esse. Vs. 15. TWAOP pro AWTOP, quod vidit Gesn. Vs. 16. danuwv est Gesneri. Vs. 17. 'Emidaúgio longa paenultima, ut apud Scylacem Ezidavpɛía xúpa. Deinde aλixogo dicuntur Athenae, ut choris deditissimae. Vox haec ab aλeye derivanda, non ab ἀλέξω; sed haec ratio non videtur antiqui usus Nec prorsus simile aλeiußporos, homines adαλεξίμβροτος, iuvans (de quo dixi Explicatt. ad Pind. Pyth. V. p. 292.), neque åλɛžíλoyos, quae videntur ab aλéĘw, non ab aλéyw esse: certe aλew est radix verbi ảλɛiußgoros, quod et homines arcens et homines adiuvans est, ita ut anew duplici hoc significatu in hac voce gaudeat. Vs. 18. male Gesn. μÉTTOUTIV et καμέοντας: manifesto legendum πέμπουσιν et και λéovras. Igitur Epidaurii Acesium suum s. Telesphorum Athenas miserant rogati; necessario enim téμToυow ad praesens tum tempus referendum; et quae sequuntur satis docent Telesphorum tum ipsum Atheniensibus opem tulisse. Cetera Gesnerus magna ex parte supplevit: in aliis hic quoque ab eo discessi. Ilūgōpógov p. Tugpógov (de igne morbi) Πυροφόρον πυρφόρον prorsus barbarum est. Vs. 19.. nolui coniecturam Kɛxponídaιoi húσi Teλop. recipere. Vs. 22. où μà Κεκροπίδαισι λύσιν Τελεσφ. videtur legendum: mox dedi adoμev olov, quod certum videtur. In fine an ipse Telesphorus Bacchus dicatur, ambiguum iudico: potest aliquid de Baccho dictum esse, ex quo Telesphoro accederet honos. Sed apage has quisquilias.

[blocks in formation]

NOCEYXH.C

5

XAPIN

Primus versus maioribus litteris.

[blocks in formation]

Euvon usitata in huiusmodi titulis: sed quorum recordatae sunt? Haud dubie Polemonis et Domitiani (n. 512.).

[blocks in formation]
[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

In turri octo ventorum ab Andronico Cyrrheste constructa (Vitruv.
I, 6. Varr. R. R. III, 5.), singula nomina super singulis vento-
rum imaginibus. Sunt haec ap. Spon. Itin. T. II. p. 176 sqq.
Wheler. Itin. p. 595 sqq. et optime ap. Stuart. Ant. Att.
Vol. I. cap. III. tab. 3-19. nisi quod tertium lacunosum est.
Habet etiam Pomard. Itin. T. I. p. 136. et duo certe Pocock.
Descr. Or. T. III. p. 168. Dedi formas litterarum ex Stuarto.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

519.

In domo prope forum. Edidit Spon. Misc. erud. ant. Χ, 5. p. 319. Habet Gallandus in Epist. ad Graev. inedita. Postea dederunt Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. p. 52. Riedesel Bemerkungen auf einer Reise durch die Levante p. 111. hic vitiosissime.

ΕΠΕΣΚΕΥΑΣΘΗΕΚΤΩΝΔΗΜΟΣΙΩΝ

ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΕΥΟΝΤΟΣ ΑΙΔΙΟΥΟΜΟΥΛΛΟΥ

Versus disposui ex Poc. Vs. 3. ΟΜΟΥΛΛΟΥ Poc. Spon. Ried. ΟΜΥΛΛΟΥ Gall. ΟΜΟΥΛΟΥ Chandl. Syllab. Inscr. p. xxvi.

Ἐπεσκευάσθη ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων, ἐπιτροπεύοντος Αἰλίου Ὁμούλλου.

520.

Prope borealem Olympiei angulum est arcus Hadriani; in huius facie ea, quae arcem spectat, est titulus a, in altera, quae ab arce aversa est, Ilissum versus, b. Utrumque primus transcripsit Cyriacus (Moron. p. xI. n. 78. 79. Compagnon. p. 64. n. 551.); ex Cyriaci schedis Murat. T. II. p. xxx. 1. Ex Marcanova Sirmondus ministravit Grutero (p. MLXXVIII. 1.). Postea praebuerunt Spon. Itin. T.III. P. II. p. 15 sq. Wheler. Itin. p. 373. Melet. Geogr. vet. et nov. p. 55o. Pocock. Inscr. ant. P.I. c. 5. s. 4. p. 52. n. 34. 35. qui titulum b aeri incisum praebet Descr. Or. T. III. p. 166. Stuart. Ant. Att. Vol. III. p. 19. (tab. IV. cap. III. monumentum b est aeri incisum); Le Roy Mon. Gr. T. II. p. 35. (et a in aere p. 17.) Riedesel 1. c. ad n. 519. p. 107. pessime; Clarkius Itin. P. II. S. II. p. 551. Pomard. Itin. T. I. p. 149. Leak. Topogr. Ath. p. 136. Habeo etiam ex schedis Fourmonti et Mustoxydis; b memoratur a Chandl. Syllab, Inscr. p. xxvi. extr. Ab iniusta Ios. Scaligeri reprehensione hos versus vindicat Maffeius Crit. lapid. p. 52.

α.

ΑΙΔΕΙΣΑΘΗΝΑΙΘΗΣΕΩΣΗΠΡΙΝΠΟΛΙΣ
b.
ΑΙΔΕΙΣΑΔΡΙΑΝΟΥΚΑΙΟΥΧΙΘΗΣΕΩΣΠΟΛΙΣ

Θ dedi ex consensu plurimorum; Le Roy in aere θ: Σ certum, licet Grut. immisceat C. Cyriac. ex editione Moronii bis ΗΔ Ρ. ΑΙΔ, et sic etiam Muratorius. Melet. falso bis sirív. In b dedi KAI ΟΥΧΙ; sic Cyr. (ap. Comp. tamen est ΘΥΧΙ), Whel. Poc. Stuart. p. 19. Mustox. Leak. Four

montus solum ΟΥΧΙ habet; Ried. ΚΑΙΣΑΡΟΥΚΙ, quod deducit ad ΚΑΚΟΥΧΙ. Contra Grut. Spon. Melet. Stuart. in aere, Le Roy, Clark. Pom. et Chandl. qui tamen non ipse ex monumento transcripsisse videtur, habent ΚΟΥΧΙ: et videtur marmor hoc loco laesum esse, unde alii aliud habent.

[blocks in formation]

Super secunda arcis porta. Transcripserunt Cyriac. p.xv. n. 108. (ex cuius schedis ac suis Murat. T. I. p. CDLXXVI. 4.), Spon. Itin. T. III. P. II. p. 16. Wheler. Itin. p. 558. Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. p. 53. Ex Whelero Vandal. Diss. p. 399. Varias lectiones et versuum fines indicat Chandl. Syllab. Inscr. p. xxII. ex quo correctum Sponii exemplum dedi, missis ceterorum vitiis. In versuum finibus constituendis cum Chandlero consentit Poc. Memorant Corsinus Nott. Gr. v. Þλæs. et Аau. Leak. Topogr. Ath. p. 102. Letronne Rech. sur l'Égypte p.425.

ΦΛΕΕΠΤΙΜΙΟ-ΜΑΡΚΕΛΛΕΙΝΟ ΦΛΑ Μ ΚΑΙΑΠΟΑΓΩΝΟΘΕΤΩΝ
ΕΚΤΩΝΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΠΥΛΩΝΑΣΤΗ ΠΟΛΙΟ

Φλ. Σεπτίμιος Μαρκελλεῖνος Φλαμὴν· καὶ ἀπὸ ἀγωνοθετῶν
ἐκ τῶν ἰδίων τοὺς πυλῶνας τῇ πόλει.

In fine Poc. Chandl. ПOɅ diserte, neque ex ceteris ausus sum ПOAEI rescribere: titulus enim admodum recens est, ubi & et confundi non mirum: ni fallor, Septimio Severo non est antiquior. 'ATTÒ άywvoDeTwν est unus ex agonothetis (cf. Vandal.);

sed fuit antea agonotheta: si tum ipsum fuisset, dictum esset αγωνοθέτης. Πόλιν h. 1. esse ἀκρόπολιν ex velere usu, Sponio et Whelero crediderunt Leak. Letr. sed tum certe s toλews dicendum erat. Πόλις est civitas: ἀνέθηκε τῇ πόλει, ut n. 491. et passim.

522.

In horologio marmoreo, olim Athenis in aula ecclesiae B. Virginis Panagiae Gorgopiko, nunc in Elginianis Mus. Brit. n. 285. Vide de hoc monumento Viscontum Mem. de Elgin. p. 98 sqq. ubi etiam titulus editus est. Eundem prius dederant Gallandus in Epist. ad Graev. inedita, Spon. Itin. T. III. P. II. p. 176. Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. p. 55. Chandler. Syllab. Inscr. p. xxx. Habeo etiam ex schedis Rosianis.

[blocks in formation]

ORDO SACRORUM, TERMINI, DEFIXIONES MAGICAE, SUPELLEX VARIA.

Tabulis caerimoniarum ordinem continentibus aliqua ex parte coniunctas esse defixiones magicas et terminorum eam partem, quae templa spectat, apertum est. His addidi alios terminos et cippum miliario similem (alium vide n. 12.), cum titulo portae inscripto (n. 537.), cui meliorem locum dare non potui, tum tesserae, tegularum, lucernarum et aliarum rerum pauculas inscriptiones. Unum et alterum vasculum Atticum hoc loco de industria omisi, quod alibi commodins poni videbatur.

523.

Athenis olim,, in conventu Monacharum prope Poecilen dictum locum", lapis Dawkinsianus Oxonium translatus. Edidit olim, sed vitiosissimas Chishulli schedas Maffeianas secutus, Corsinus Inscr. Att. p.1-1x. (Prolegg. F. A. T.IV.), minusculis; rectius Chandlerus Marm. Oxon. II, 21.

[Textum vide in pag.seq.]

Marmor lectu difficillimum egregie transcripsit Chandlerus, quum , quum Chishulli apographum prorsus desperatum esset, ex quo haec sola annoto. Vs. 21. Cors. κιττος εις διονυσου θυ: Chandl. ΔΙΟΝΥΣΟΥΣ: ego cum Cors. alterum Σ omisi. Vs. 23. primum

A ex Cors. addidi. Vs. 24. 28. M in voce dwdexoup. habet etiam Cors. Ceterum ne post Chandlerum quidem omnia aperta sunt; haec tamen possunt perspici:

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small]

Μεταγιτνιῶνος θεαῖς Β...

του τῆς παντελείας πόπανον [δωδεκόνφαλον χοινικιαῖον ιε', νηφάλιον. Βοηδρομιῶνος γι' Νέφθυϊ καὶ Οσίριδ[ι 5 ἀλεκτρυόνα· Καρπώσεις, σπείρων πυρ[οὺς καὶ κριθάς, σπένδων μελίκρατον. ζι' Δήμη τρι, Κόρῃ δέλφακα ἀνυπερθέτως. ηι' τρυγη τὸν Διονύσῳ καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς ἀν[υπ]ερ[θέτως. Πυανεψιῶνος ̓Απόλλωνι καὶ ̓Αρτέμιδι 3' π[όπανον χ[οιν]ικιαῖον ὀρθόνφαλον καὶ καθήμεν[ον δωδεκόνφαλον.

10

[blocks in formation]

1

Index est sacrificiorum, statis diebus ex singulari ...quodam praescripto offerendorum, sed minorum atque ut videtur rusticorum, maxime panium; initio deficit mensis Hecatombaeon, in fine Thargelion et Scirophorion. Inter novem qui supersunt menses quartus est Pyanepsion, quintus Maemacterion, qui legitimus per omnia tempora ordo est, ut Periclea aetate (n. 71.) et aetate Imperatorum (n. 270. 276.); nec dissentit Harpocration v. Μαιμακτηριών, qui, ut solet, oratorum Atticorum tempora et Athenarum statum florentem spectat. De universa re cf. Ideler. Chronol. T. I. p. 275. Hic quidem titulus Imperatorum Romanorum aetatem vix superat, neque Hadriano recentior iudicandus, quae Corsini sententia est (v. ad n. 270.), inde ab Hadriano annus Atticus a mense Boedromione incipitur: quod tamen monuimus incertum esse. De singulis paucissima dicam. Vs. 5. mira est vocabulorum compositio. Primum dicuntur καρπών σεις offerendae esse (neque enim καρπώσεις verbum esse potest), deinde inferuntur participia: serens, triticum et hordeum; libans, aquam mulsam. Hoc est, ni fallor, καρπώσεων in numero triticum et hordeum numini offerendum esse serendo, et mul

si

[blocks in formation]

P.

483 rus in hac inscriptione ut plurimum praemittitur), fertur sacrificium, non in Croniis, quae mense Eleusiniorum magnorum is, qui va vocatur. 'Avu- Hecatombaeone aguntur, sed circa magna Dionysia Tegérws, sine dilatione. Tguynrès Baccho et ceteris (cf. Comm. de Dionys. c. 24.). Munychione extremo diis offerendus convenit cum Eleusiniorum magno- donum offertur Hpandɛî xai Jew, in aliquo Herrum die Calathis. Mox Pyaneps. vII. Apollini et culis sollemni, quod non unum in Attica fuit Dianae sacrificatur, in Pyanepsiis et Oschophoriis; (v. Cors. F. A. T. II. 335 sq.). Θεῖος videtur Maemacterionis mensis xx. Iovi Agricolae, haud du- Eurystheus esse, Alcmenae frater patruelis. Пómavov, bie in Maemacteriis, quae a Iove Mauánтy appel- genus placentae; Xoiviniatov, ex choenice farris, vŋlata sunt; eius igitur in sollemnibus etiam Iovi pánov, sine vino; ogóμpañov, cum umbone erecto; Agricolae a quibusdam sacrificatum esse consenta- naμɛvov, depressum (excepto umbone): dwdɛxóμpaneum est, atque inde opinor diem Maemacterio- λov, duodecim instructum umbonibus; TITεTλaoμÉrum hucusque ignotum posse constitui. Sequitur vov, pulte infusa conditum.. Vs. 25. Bouv xoiviniaĩov, Posid. vIII. sacrificium Пordvi xaua? (neque bovem ex massa panis fictum, qualis fortasse etiam enim de viburno cogitandum, sed χαμαίζηλος Neptuni ille, de quo Suidas: Πόπανα· πλακούντια πλατέα καὶ est epitheton), unde Posidoniorum dies cognosci- λεπτὰ καὶ περιφερῆ. καὶ ἐπὶ τέσσαρσι ποπάνοις ἔθυον tur. Gamelionis xix. fiunt κιττώσεις Διονύσου (male βοῦν, καὶ ἐκάλουν αὐτὸν πέμπτον βοῦν. De ναστῷ ν. Cors. KITTOS Eis Alovúrou Járous, peius etiam Chandl.), imprimis Athen. III, p. 111. C. Etiam παγκαρπία quas cum Lenaeis coniunctas esse monui in Comm. est genus placentae, μEXITOÚTTYS: v. Theophrast. de Dionysiis c. 4. et probat Müllerus (Prolegg. Hist. pl. X, 9, 7. Athen. XIV. p. 648. B. Neque Mythol.), in quo par eruditioni iudicium. Anthe- aliud intelligendum videtur ap. Anticlidem, cuius sterione mense ponuntur iegels èx λourgŵv, de Hy- verba servavit Athen. XI. p. 473. C. drophoriis ut videtur. Elaphebol. xv. Saturno of

524.

Marmor Choiseulianum catal. Dub. n. 224. nunc in Museo regio catal. Clarac. n. 545. ex schedis Mülleri et tabulis Claraci.

ΤΟΥΚΗΡΥΚΟΣ
ΙΕΡΕΩΣΤΗΣΟΜ

ΤΟΥΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
ΕΚΔΙΚΗΣΑΝΤΟΣ

5 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝΤ

ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ

TITIANOYT

ΟΙΚΑΤΑΤΗΝ

ΚΗΣΑ

[blocks in formation]

Vs. 1. videtur hieroceryx designari, vs. 2. 'Oμπvíα Anung ab Atheniensibus culta (v. Lexica h. v.) latuerit. Vs. 6. synedrium Eleusinium significari videtur. Ad sacra hoc fragmentum pertinere non summa, et de multa quidem agitur (vs. 4. 5.). Nolui tamen inter decreta ponere; igitur huc redegi.

Formam tituli dedi ex Müll. Litteras arrosas dubium est; simul de pecuniae ex Clar. addidi.

Τοῦ κήρυκος

-

[blocks in formation]

Marmor muro infixum prope portam arcis exteriorem; haud dubie tamen Turcae aut qui ante eos arcem muniverant, eo detulerunt hoc marmor, quod olim in via ex Piraeeo ad aram duodecim deorum, aut media, aut prope portam Piraicam collocatum fuit. Edidit Chandlerus Inscr. II, 25. p. 53.

ΕΣΤΕΙΣ....ΡΟΤ..MNHMEΙΟΝΑΛΗΘΕΣ

ΣΗΜΑΙΝΕ..ΠΤΙ..ΟΔΟΙΠΟΡΙΑΣ

ΟΜΕΤΑΧΣΥΘΕΩΜΠΡΟΣΔΩΔΕΚΑΒΩΜΟΝ

ΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΕΓΛΙΜΕΝΟΣ ΣΤΑΔΙΟΙ

Vs. 3. correxi ex indice erratorum ap. Chandl. tiquissimus ex hoc genere est. Similis illi hic Versus certa via suppleri nequeunt, probabilis tamen haec est restitutio, quae partim ex Buttmanni schedis partim ex Mülleri commentatione de topographia Attica ducta est:

'H

Ἡ πόλις] ἔστ[η]σ[έν με β]ροτ[οῖς] μνημεῖον ἀληθές,
πᾶσιν] σημαίνει[ν μέ]τρ[ον] ὁδοιπορίας·
ἔστιν γὰρ τ]ὸ μεταξὺ θεῶμ πρὸς δώδεκα βωμόν

τεσσαράκοντ ̓ ἐγ λιμένος στάδιοι.

De ara duodecim deorum, ex qua locorum intervalla computantur, v. ad n. 12. qui titulus an

est, non tamen a Pisistratidis positus, sed post Euclidem, credo in locum alius, qui inter vicum (nondum portum) Piraeeum et urbem collocatus a Pisistratidis erat, aliamque debebat mensurae notationem continere. Nam stadiorum numerus post Themistoclis opus debuit iam inde a moenibus Piraeei a Themistocle coeptis computari. Hinc ad urbem usque longa moenia sunt, stadiorum XL: superest intervallum a porta urbis Piraica usque ad aram, quod XL illis stadiis addi debet. Neque vero ver

« ElőzőTovább »