Oldalképek
PDF
ePub

Versus in Clarkiano fragmento haec initia habent: 1. ΜΟΣ, 2. ΤΑΣ, 3. ΜΗΣ, 4. ΠΟΛ: Gines sunt 1. ΠΙΤ, 2. ΘΕΑΣ, 3. ΑΘΗ, 4. ΘΥΓΑΤ.. Formam ♫ servant Cyr. Clark. (hic certe plurimis locis) et I Clark. Vulgo vero vs. 1. 2. TOYENO ΤΟΥΣ ΛΙΤΑΣ editur: restitui ΤΟΥΣΟΠΛΙΤΑΣ, quod ad Grut. ed. ex Cyriaci scholiis in Strabonem annotatum ab editore. Dein Grut. male HNNO; vs. 3. Grut. ENAKPOП. quod, recepissem, nisi in altero consentirent Cyr. Clark. Vs. 4. alterum ΤΗΣ male omittit Grut. qui et ΑΣΚΛΕΙΠ. et OYгAETPOΣ: quae emendavi ex Cyr. Clark.

· Ὁ δῆμος θεᾷ Ῥώμῃ καὶ Σεβαστῷ Καίσαρι, στρατηγοῦντος ἐπὶ τοὺς ὁπλίτας Παμμένους τοῦ Ζήνωνος Μα

ραθωνίου, ἱερέως θεᾶς Ῥώμης καὶ Σεβαστοῦ Σωτῆρος ἐπ ̓ ἀκροπόλει, ἐπὶ ἱερείας Αθηνᾶς Πολιάδος Μεγίστης τῆς Ασκληπιάδου Αλαιέως θυγατρός. Ἐπὶ ἄρχοντος ̓Αρήου Tou Mugiwvos Пaιaviéws.

Titulum non ante a. u. c. 727. scriptum esse docet vox Σεβαστῷ. Sacerdos Minervae Poliadis nominatur, non quod ista aetate tantus illi honor fuerit, ut eius mentio decretis publicis adscriberetur, sed quod templum hoc, sive qualecunque aedificium fuit, in arce prope Parthenonem dicatum est: ut statuis Eleusine' positis Cereris, donariis Themidi vel Nemesi Rhamnunte dicatis Nemesis sacerdos adscribitur.

479.

Eleusine, in ruderibus templi Cereris, in fronte. Aeri incisum in Ant. ined. Atticae cap. IV. tab. vII. N. 1.

[ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

Athenis ad conventum Capucinorum vidit Fourmontus; Sponius ibidem ad ecclesiam, quae Hagiae Kyrae dicta. Ed. Spon.
Itin. T.III. P. II. p. 206. indeque Vandal. Diss. p.620. non distinctis versibus, quos ex schedis Fourmonti disposui.
ΕΣΤΙΑΚΑΙΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΙΣΣΕΒΑΣΤΟΙΣΚΑΙΤΗ ΒΟΥΛΗΙ
ΤΗ ΕΞΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΚΑΙΤΗ ΒΟΥΛΗΙΤΩΝΕΞΑΚΟΣΙΩΝ ΚΑΙ
ΤΩΙΔΗΜΩΙΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ ΦΛΥΕΥΣ
ΑΝΕΘΗΚΕΝΕΚΤΩΝΙΔΙΩΝΠΟΙΗΣΑΝΤΟΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

5 ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥ ΦΛΥΕΩΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝΤΟΣ ΕΠΙΤΟΥΣ ΟΠΛΕΙΤΑΣΤΙ· ΚΑ
ΑΥΔΙΟΥΘΕΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΙΑΝΙΕΩΣΚΑΙΕΠΙ

ΜΕΛΗΤΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ..
TPIKOPY..

1

Vs. Spon. EZTIA omisso I subscribendo; Fourm, lacunam post ΕΣΤΙ habet. Ibidem extr. vocis ΒΟΥΛΗ vestigia, quae ap. Fourm. super sunt, docent eum praecedentem omisisse articulum THI. Vs. 2. sqq. Fourm, Ξ, sed verticali linea in duas obliquatas fracta, ut solet Spon. Ξ. Vs. 6. punctum post T ex Fourm. Ceterum ap. Fourm. baud pauca in finibus potissimum versuum desunt, atque ut videtur etiam initio, ut vs. 7. AYALOY et KAJENI; igitur in his locis nostra ver suum dispositio incerta. Vs. 8. punctorum numerum ipse addidi: Spon, habet tantum quinque. 1 saldoqui abib7 fil. Iqari scein) msh bin

[ocr errors]

1

[merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small]

481.

[merged small][ocr errors]

Marmor olim Athenis parieti infixum ad exteriorem angulum ceclesiae Panagiae Spiliotissae: praebent schedae Fotirmonti et Chandlerus Inscr. II, 29. p. 55. Nunc est in Museo Britannico Marm. Elgin, Viscont. n. 13. Synops. Mus. Brit. n.88. Hinc edidit Osannus Syll. I, 55, p. 155.

[ocr errors]

[Textum vide in pag. seq.]

[ocr errors]

Ubi nihil moneo, babes lectionem Osanni. ceteri praebent. Vs. 8. corculum ex Chandl. Vs.g. Vs. 1. Chand]. XONIA: verum habent Visc. Fourm. Os. TOA, Chandl, TOAI, Fourm. ETOAL Vs.11. Os. Iidem ALTOMA; Chandl. A[E]TMAY. U prius ex Os. Fourm. Vs. 1 2. Os. ZAKO, Fourmi timum Y ceteri non agnoscunt; Fourm, etiam an ZAKO, Chandl. ZAKO. Vs. 14. ПOY ap. Chandl. tecedens A tantum dimidiatum habet. Vs. 2. prima est ubi dedi; Os. id sub OYE habet, Fourm. initio lineola ex Fourm. Ibidem Chandl. M pro N, quod versus.

b 3) A. INSCR. GR. VOL. I.

I

[merged small][merged small][subsumed][ocr errors][merged small]
[blocks in formation]
[blocks in formation]
[ocr errors]
[ocr errors]

Dedicatur hoc titulo Veneris simulacrum cum columellis et imposito fastigio (αέτωμα recentiores dicunt, veteres αετόν, testantibus grammaticis Lex. Seg. p. 202. 548. coll. Suid. v. αετώματα, Harpocr. v. αετός, quae Os. attulit; h. l. vitiose αἴτωμα scriptum), item cum cancellis. Quae ubi considero, exiguum aliquod sacellum dedicari mihi videtur, fortasse rupi contiguum, duabus in fronte columellis insigue, quibus incumbebat aëtoma; in cellula positum erat simulacrum, aditusque clausus cancellis. Quod de rupe dixi, eo deducit locus, ubi titulus inventis, apud monumentum Thrasylli in arcis saxo Simul quae haec dedicavit, ea ipsius deae sta tuam, et quae circum statuam, instauravit. Sed quaenam est ipsa dea? Neque enim ex hoc tituli fragmento constat, Veneri haec dedicata esse: po tuit. Veneri Venus, potuit etiam alii deae dedicari. Iam ubi Veneri ipsi sacellum dicatum putes, prope id sacellum alia debuit et amplior statua esse, ad quam referantur verba ἐπισκευάσασα καὶ αὐτὴν τὴν Θεὸν καὶ τὰ περὶ αὐτήν. Haud pauca Athenis fue-i runt Veneris fana, quae cum Musis diligit, Atticam auctore Sophocle (Oed. Col. 685.). Non dico de iis templis, quae in agris fuerunt, ut Philae, fortasse etiam Pythionicae (v. ad n. 507. 508.), ut Coliadis, ut apud Athmonenses Uraniae (Pausan. I, 14. extr.), ut Gin demo Alopece (n. 595.) etc. sed ce lebre in Piraeeo est Veneris templum a Conone exstructum (Pausan, I, 1, 5.): unde pars Piraee portus τὸ ̓Αφροδίσιον vocatur (Schol. Aristoph. Pac. 145.). In urbe statuae Veneris duae in templo Martis (Pausan. I, 8, 5.), et templum notissimum Veneris Uraniae (ib. I, 14, 6.), de qua cf. Polemo

A

[merged small][ocr errors]

ΠΟΥ

nem ap. Schol. Soph. Oed. Col. 100. templumque Αφροδίτης ἐν Κήποις (ib. 19, 2. ubi cf. Siebel.). Sed haec templa et simulacra omnia sunt longe dissita 2 Παναγίας Σπηλιωτίσσης. Contra in eius vicinia venerationem habuit Αφροδίτη πάνδημος. Nam in occidentem ex Παναγίας Σπηλιωτίσσης est templum Aesculapii, tum Themidis et ante hoc tumulus Hippolyti: post quem Pausanias (I, 22, 1-3.) de Αφροδίτῃ πανδήμῳ dicit, ut, si Pausaniae dictionem noris, videas, ibi eius statuam vel etiam sacellum fuisse; sequitur templum Γῆς κουροτρόφου, et Δήμη τρος Χλόης. ̓Αφροδίτην δὲ τὴν πάνδημον, ait, ἐπεί τε Αθηναίους Θησεὺς ἐς μίαν ἤγαγεν ἀπὸ τῶν δήμων πόλιν, αὐτήν τε σέβεσθαι καὶ Πειθὼ κατέστησε. τὰ μὲν δὴ παλαιὰ ἀγάλματα οὐκ ἦν ἐπ ̓ ἐμοῦ· τὰ δὲ ἐπ ̓ ἐμοῦ τεχνι τῶν ἦν οὐ τῶν ἀφανεστάτων. Locus, de quo dicit, est ad rupem arcis: ubi olim Phaedra Thesei uxor dicitur templum Veneri dicasse, ex quo Troezenem prospicere posset, πέτραν παρ ̓ αὐτὴν Παλλάδος (Eurip. Hippol. 5ο.), vel ut Diodorus ait (IV, 62.) παρὰ τὴν ἀκρόπολιν: quod postea vocatum τὸ Ἱππολύτειον (Schol. Odyss. λ, 521.). Vides templum eodem fere loco esse, ubi Thesei Πάνδημος, in meridionali vel occidentali arcis radice, unde prospici Troezenem potuit: propinquus vero Hippolyti tumulus etiam magis hoc firmat. Haec Venus dicta Αφροδίτη ἐφ' Ιππολύτῳ s. Ἱππολυτία (Schol. Eurip. Hippol. 25. et ipse Euripides vs. 52. testes), ad Glaucopium montem (Schol. vs. 25. 56.), qui non differt ab arce (Eustath. ad Odyss. B, p. 104. 44. Bas.). Eroticum hoc templum vocatum esse Tzetzes scribit ad Lycophr. 1529. cui non confido. Iam haec omnia docent sub arce in austrum ́vel occidentem fuisse templum Veneris Hippolytiae et Pandemi, cuius origo ad Phaedram vel Theseum referebatur; et, fortasse diversae ibi statuae fuerunt, Hippolytiae et Pandemi. Adde Harpocr. Suid. v. πάνδημος Αφροδίτη, ubi eius templum prope forum vetus a Solone exstructum esse narratur: quod non differt ab eo, de quo antea dixi. Quid igitur sirin: huius templi vicinia cellulare hane cum simulacro dicarit deae Lychnaptria? Difficultas tamen in eo est, quod haec Lychnaptria simul ονειροκρίτες vocatur, quod sacerdos est; ἰακχαγωγός, postremo in hoc, quod aedituus ἁγιαφόρος: mirum quoque, στολιστὴν addi, hoc est vestitorem Deae, ἱεροστολιστών (cf. de hoc ].167 23 ....l

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Schneider. Lex. v. Tokiorgio et ab Os. allatum Sturz. de dial. Maced. p. 112.): nam hi omnes videntur sanctioris fere et mystici cultus ministri esse. Igitur Os. coniecit, Iacchei partem constituisse Veneris sacellum, apud Iacchum autem qui incubaverant, iis ut somniorum interpretem inservisse hanc Veneris Lychnaptriam. Ac sane apud Iaccheum sedisse somniorum interpretes, recte demonstravit, ex Plutarch. Aristid. 27. Alciphr. Epist. LII, 59. At de Veneris cum Iaccho coniunctione vix quidquam reppereris, nec sufficiunt quae Os. attulit: praeterea Iaccheum Athenis aliud non novimus nisi in Ceramici urbani finibus ad portam Piraeensem Cereris templum, ubi una Iacchus (Pausan. I, 2, 4.); sed ibi: Venerem cultam quis docet? Immo Cereri eo loco Iacchus compositus reperitur. Atque insuper remotior ea aedes a loco Пavayías Σricons. Igitur huius inscriptio nis rationem me ignorare fateor; immo dubitari potest, an sacelli et Veneris dedicatio ad aliam poius deam quam Venerem ipsam pertinuerit. Quodsi Dionysius Marathonius, quae Osanni sententia est, non differt ab illo, cuius filius Archelaus in Deliaco titulo Isidi statuam dedicat, hic quoque non Veneri, sed Isidi donarium oblatum memorari dixerim; potuitque cultui Aesculapii, cuius templum in ea vicinia esse vidimus, aut Isis addita esse aut alia Isidi similis dea. Et haec sententia mihi verissima videtur. Primum enim ius pars est

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

cultus Aegyptiaci; unde in Inscr. Rosett. oi ɛis tò, aduτov ElsTogεvóμEVOL пgÒS TÒν σTORIμòv τwν Dewν: atque ut in nostro titulo σTOλwv primo loco positus est, ita Aegyptiis of σroλioral s. iegoσtodistai s. iegoσróλa sunt inter primores sacerdotum (Plutarch. de Isid. et Osir. c. 3.): et in Aegypto sunt σTOorgia condita (Plutarch. ib. 20.). Deinde Isis maxime incubantibus somnia mittit; Isidisque religionem cum Iaccho compositam quis miretur? De nique ayapógos non videtur alius esse ac TaσTopógos, iegapógos: cf. de his Aegyptiacis sacerdotibus Drumann. ad Inscr. Rosett. Dixi autem Isidem intelligendam esse aut Isidi similem deam. Et video ex n. 523. Athenis cum Osiride cultam esse Nephthyn, Isidis (sororem, quae et ipsa 'Apgodírn habita est (Plutarch. de Isid. et Osir. c. 12.): quid igitur si Nephthyi Veneris simulacrum oblatum est? Si tamen non Aegyptiacae deae, sed Graecae Veneri dedicatae illae res sunt, ita iudicandum arbitror: neque vaigongíridos neque iaxxaywyou neque åyapógov officia Veneris cultui coniuncta fuisse, sed hanc Veneris Lychnaptriam fuisse simul ovεigongíti, quae somnia interpretaretur iis, qui in medicorum deorum templis, ut vicino Asclepieo, incubassent; postremo Dionysium Veneris sacerdotem simul fuisse Iacchagogum Eleusiniacum, et similiter Eucarpum alius religionis Hagiaphorum. Sed praestat prior sententia. Mirus enim casus foret, quod omnes hi Veneris ministri aliis praeterea sacris fungerentur muneribus.

482.

[ocr errors]
[ocr errors]
[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

Eleusine, prope rudera templi Cereris et Proserpinae. Ed. Spon. Itin. T. III. P. II. p. 125.

[blocks in formation]

Eleusine in parva ecclesia D. Georgii. Ed. Spon. Itin. T. III. P.II. p. 122. et hinc Corsin, F. A. T. II. p. 170.

ΟΙΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΡΙΣΤΑ

ΚΑΡΠΟΥΑΠΑΡΧΗΣ

Titulus Hadriano non antiquior, quo Imp. Panhellenia Athenis instituta et Panhellenum con

sese vidisse Eleusine in basi, initium nominis mystici Cereris AXOEIA, cum facibus duabus: quae basis interim periit (v. Pouquevill. Itin. T. IV. p. 114.). Sed nomen illud mysticum est 'Axaía, non 'Axía, v. Hesych. et intt. v. Axaía et 'Axeíα. Ni fallor, illam basin sive aram Eleusiniam significat Chandlerus Inscr. II, n. 122. Duas taedas cilium. Vs. 4. lege xаρжо ȧжαgs: mire enim dicit decussatim insculptas esse, supra quas litteCorsinus Carpum vel Eucarpum aut Polycarpum rae .IAAIOI, in quibus vocem Þíλa quaerit, nullo hinc archontem eponymum finxit. Cereri dedica- idoneo argumento: Sponio vero litterae AIOI potuetae hoc titulo frugum primitiae sunt. Tribus runt AXOE esse videri, quod illi 'Axeía Ceres obverbis alium titulum memoro, quem Sponius ait versabatur, quae nulla unquam fuit.

[ocr errors]

485.

,,Ad urnam marmoream in aede Palladis", Cyriac. n. xiv. p. 97. et ex schedis Cyriaci a Compagnonio missis Murat. T. I. p.CDLXXI. 8. iterumque ex suis schedis, sed aliter divisis versibus P.II. p. DCCXCII. 2. Ex his Corsin. F. A. T.I. p. 47.

ΑΥΡ.ΠΑΡΑΣΙΟΣΕΥΤΥΛΙΔΟΥ ΦΙΛΑΣΙΟΣΑΝΕΘΗΚΕ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Π.ΑΙ.ΑΛΚΙΔΑΜΟΥΧΟΛΕΙΛΟΥΚΗΡΥΚΟΣ

ΒΟΥΛΗΣΑΙΛΙΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΦΗΤΤΙΟΥ

Nnn 2

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]

In basi vel arula in arce prope Poliadis inventa, quam repraesentat Stuartus Ant. Att. Vol. II. p. 22. cf. p. 45. Sed idem titulus in basi marmoris candidi exaratus est, Eleusine inventa a Fauvelio, et in eius oppositis lateribus videtur bis inscriptus fuisse. Monumentum hoc alterum ex collectione Choiseuliana (catal. Dub. n.211. ubi verba edita sunt) in Museum regium (catal. Clarac. n.635.) illatum est, et expressa verba sunt a Claraco in tabulis aeri incisis. Eleusine inter rudera templi Cereris vidit etiam Dodwellus Itin. T. II. p. 174. Eleusinium eundem, quem Claracus repraesentat, titulum mutilum praebet Chandl. Inscr. II, 86. p. 69. Stuartianus integrior hic est:

ΔΗΜΗΤΡΙΚΑΙΚΟΡΗΙ
QABIO

ΔΑΔΟΥΧΟΣ

In Eleusinio titulo vs. 1. Chandl. ПPIKAIK.. et supplet in Addendis K[I^]: ex Claraci tabula intelligitur vs. 1. solas litteras TPIKAIK integras su

peresse, arrosis ceteris: tamen Dub. et Dodw. solum | vocis KOPHI omittunt. Amunrgu xal Kon batos Aadouxos. Cf. ad n. 190. Fortasse marmor, quod in arce inventum, in vicinia templi Cereris Chloes positum erat, ut alterum Eleusine: quamquam Chloes templum a Poliadis satis remotum.

487.

Athenis in tegulis duabus magnis, apud Fauvelium, qui edidit Mag. encycl. a. XVII, (1812.). T. II. p. 94. Dederunt etiam Dodwell. Itin. T. I. p. 400. Pouquevill. Itin. T. IV. p. 74.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]

In ecclesia quae dicitur "Ayio Zápavra (quadraginta Martyrum) Menidae (ubi olim Acharnae). In lapide duo vasa ansata scalpta sunt, ut ait Chandlerus; Fourmontus et Mustoxydes unum praebent, nisi quod ille alterius ansas repraesentare videtur. Edidit Chandlerus Inscr. P. II. n. 117. p. 77. et ex Fourmonti schedis Caylus Rec. d'Ant. T. VI. P. III. tab. 54. (cf. p. 176.). Parum accurate dedit Pouquevill. Itin. T. IV. p. 106. qui unum vas insculptum dicit. Praeterea habeo ex schedis Mustoxydis. Caylus marmor hoc sepulcrale esse censet; mihi videtur donarium esse, et quasi libationis mo

[blocks in formation]

ΙΩΣΙΜΙΑΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ

Formas litterarum dedi ex Chandleri textu et Syllabo; minus accuratum Fourmonti apographum est, nec omnibus locis a Caylusio recte explicaVs. 1. E recepi ex Must. et Fourm. (apud quem pro verticali linea duae obliquatae), et vs. ult. I pro Z ex Must. Praeterea vs. 1. sub EC addidi ▲ ex Fourm. Must. Pouq. In media parte

tum.

nomen . Eɛvonλns, et in dextera columna nomen CYNOPOCIEPE maioribus litteris scriptum. Vox AIONYEIOE a Chandl. iusto altius posita est; quod correxi ex ceteris. Etiam nomen ágyugos AgioτoBoúhov ex Fourm. propius ad sinistram admovi. Ni fallor, nomina sunt cognatorum, qui simul libaverant numini. Nomina sic ordinanda videntur:

[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Sic tres erunt familiae, prima Xenoclum, altera Dionysii et Aristobuli, qui fortasse frater Dionysii (huius familiae sunt Phoebus, Zosimianus, Philargyrus, filii Aristobuli), tertia Apolloniorum et Eupori, qui eorundem necessarius est. Siglum) significare cognominem filio patrem, alibi exposui. In Xenoclum autem familia unus diserte praefixum habet, hoc est Fabius. Iam Xenocles Acharnensis Lycomides Daduchus comparet in stemmate ad n. 385. proposito, et hic quoque titulus Acharnis inventus est: igitur probabile est hos Xenocles

n.488. esse ex illa Daduchorum familia. In his autem est Fabius Xenocles: itaque Fabii Daduchi videntur Lycomidarum gentis esse. Vide de Fabiis ad n.190. Qui tamen n.353. Daduchus est Fabius, is Marathonius vocatur, nec mirum, quum eiusdem gentis familiae per varios demos sparsae essent. Ceterum monumentum hoc sepulcrale esse mihi non credibile. Cur enim inter tot viros ne una quidem femina sepulta fuerit? Accedit quod duorum sacerdotum mentio fit, sacrificio imprimis congrua.

489.

Olim Athenis in ara marmorea quadrata, ubi transcripsit Fourmontus; vidit etiam Dodwellus in vicinia gymnasii Ptolemaei, Itin. T.I. p. 371. dein venit in collectionem Choiseulianam (catal. Dub. n. 70. ubi titulus editus), ex hac in Museum regium (catal. Clarac. n.599.), ubi transcripsit Müllerus. Habeo etiam ex schedis a Dom. St-Martin missis, et ex tabulis Claraci. Fourmonti apographum vitiatum est; cetera consentiunt, nisi in litterarum forma, quam ex schedis Mülleri dedi, quantum fieri potuit.

5

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]

Merendae (Myrrhinunte) in basi, quae in ecclesia est. Ex schedis Fourmonti...

[merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][merged small]

T/AWOTYO 1/491.AX

,,Athenis in aedicula D. Nicolai sub columnis Hadriani" Spon. Misc. erud. ant. X, 7. p.320. qui tribus versibus aequalibus exhibet titulum;,, in hospitio Capucinorum" (quod est prope monumentum Lysicratis) secundum schedas Fourmonti, et in alio eiusdem apographo,, in via quae ducit ad theatrum Bacchi". Primum Fourmonti apographum plenius est, idque ex Askew schedisi petitum; secundum tantum fines versuum continet; tertium eiusdem cum Ask. consentit, nisi quod aliquot desunt litterae vocesque. Habet etiam Pocock. Inser. P. l. c. 5. s. 4. p. 52. Litterarum formas dedi ex Fourm. potissimum; nec multum discedit Spon. Etiam versuum formam et ubi nihil annoto lectiones ex Fourm. petii.‚¦‚,

ΕΥΣΤΟΥΔΙΟΣ ΤΟΥ ΠΙΠΑΛΛΑΔΙΟΥ ΚΑΙΒΟΥ ΖΥΓΗ ΠΟΛ. . . ΝΟΥΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ
EYCTOYA TOYENINA^^ÄÄLOYKAIBOYZYгHCпOA
XPHCANTO TΟ ΠΥΘΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝOCOTIΧΡΗΕΤΕΡΟΝΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ

CKEYACACOAIEKTWNIAIWNnOHCACTOICTE0EoICKAITHпO^EI

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors]

Initio deesse versum Spon. docet. Vs. 2./Spon. IEPEYE, in eadem regione,ubi infra XPHCAN: sed Fourm. Poc, docent, deesse litteras IEP, quas Spon. de coniectura addidit: fuerunt autem in praecedente versu scriptae. Ibid. extr. Ask. OYA AA. AWNI, secundum Fourmonti apographum OY MAPAOWNIOY, Poc. IONII. ANNI, Spon. NOY MA..N: hinc meum composui. Vs. 3. Spon. CTEPON, quod ex Fourm. Poc, Ask. correxi. Spon. EAO.... THC, Ask, ¤AOIC ne ceteras varietates annotem ex mutilis apographis. Vs. 4. Ask. ПOHCAC, Spon. ПOIHCAC, Poc, NOMAΣ... Ibidem secundum Fourm. apographum omittit copulam T€. Vs. 5. vox avέnxev addita est ex Ask. Poc. et secundo Fourmonti apographo; sed variis ea locis ponitur, ex quibus elegi medium.

[blocks in formation]

1

[blocks in formation]

Initio periit anni notatio, et nomen sacerdotis dedicantis; nomen viri ante officii designationem, ac. patris et demi nomen post muneris, designatio+ nem positum praeter vulgarem usum videtur;neque enim post ПOɅ lacuna tanta est, ut nomen viri ipsius inseri una cum patris nomine queat. VS. 2. dos est statua Palladis sedentis; vide p. 248. Est hoc notissimum illud Palladium, ubi iudicium de caede non voluntaria, in cuius loco posita haec inscriptio erat; quum vetustum simulacrum ex Apollinis oraculo sublatum novumque dedicatum esset, fortasse aetate Septimii Severi vel paulo post. Sacerdos Iovis, qui novum simulacrum dedicavit, fuit simul Bouguyns, hoc est veteribus glossis interpretibus ὁ τοὺς ἱεροὺς ἀρότους ἐπιτελῶν s. ὁ τὰς ἱερὰς βοῦς τὰς ἐν Ἐλευσῖνι αροτριώσας τρέφων. Vide Hesych. et intt. Cognominis igitur ille veteri heroi Buzygae, ut Butes et heros dicitur et quicunque in eius locum posthac successerunt sacerdotes ex Butae gente. Cf. ad n. 468.

Y3

« ElőzőTovább »