dicuntur etiam Quaestores, honorati Romanorum in legibus ap. Aesch. c. Timarch. p. 37. 61. ed. 37.61. magistratus; a quibus ut hi distinguerentur, viden- Reisk. etc. et ipsum eorwoav non solum Ionicum tur ágyugorauía dicti esse. Forma Twσav antiquis est (Herodot. I, 147.) sed etiam ap. Thucyd. VIII, 18. Atticis minus usitata est: reperiuntur tamen ta in foedere et ap. Plat. Rep. I. p. 352. B. etc. p.354. les formae etiam optima aetate, ut μaderwσav ap. A. etc. reperitur. Thucyd. I, 54. avoureTwray, naereTwTV, MUpEveTwTay μαθέτωσαν 355. Athenis,,,ad Hadriani arcum ad magnum ex integro lapide parietem" Cyriac. p. xII. n. 90.,, in palatio Hadriani” Murat. T. II. p. DLXXXVI. 3. ex schedis Cyriaci a Compagnonio missis: sed hi solos vss. 1-3. habent, nec tertium integrum: cetera deleta esse dicuntur. Contra titulum qualem damus in pariete domus privatae ad forum, e regione stoae Minervae dicatae (de qua n. 312.), viderunt Sponius et Whelerus, edideruntque ille Itin. T. III. P. II. p. 24 sqq. hic Itin. p. 389. ed. Brit. et ibi ad stoam illam vidit etiam Stuartus (Antt. Att. T. I. p. 2.). Habeo praeterea collationem ad schedas Mustoxydis factam, qui de loco cum his consentit:,, Twos #haxòs xeyiévns #ànolav tñs otoās tñs àyopās”. Igitur coniecerim duo exempla Athenis posita fuisse, alterum in foro, ad quod omnino pertinet hic titulus, alterum in Olympieo. Varietatem lectionis ad Wheleri apographum contulit Chandlerus Inscr. Syllab. p. xxx. MENOI: ceteri recte. . [Textum vide pag. seq. interpositum.] Varietas lectionis potissima. Spon. Must. semper n; retinui n, ubi est ap. Whel. In supra scriptis tertio loco Stuartus Y habet; Whel. Spon. E. Vs. 1. maioribus litteris. In eo versu litteras KNO retinui ex omnium consensu praeter Cyr. qui habet KANONEΣ (Mur. KANONEΣ), quae non tam lectio quam interpretatio videtur esse: sed ex eodem addidi AYTOK. In ceteris fundus lectionis est Whelerianus. Vs. 2. ex Stuart. Chandl. Must. (Cyr. Spon. Whel. O). Vs. 3. extr. Wheler. de coniectura addidit de, quod praebet etiam Must. omittit Spon. recte. Vs. 5. solus Whel. KETH Vs. 6. extr. Whel. KAIOE; Spon. quod dedi. Vs. 7. Whel. APEAETAL, ce teri recte. Formam E dedi ex Chandl. Must. Ibid. extremo versu K. habet Whel. sed Must. et Spon. omittunt id, ille unius litterae lacuna notata. Deinde vs. 8. Whel. ATA etc. in ipso lineae initio habet: sed Chandl. notat ibi initio deesse septem litteras, et Spon. in lacuna omittit etiam illa ATA, quae tamen vera puto: nec Chandlerus ea non legi nonotat. Vs. 9. octo litteras deesse Chandl. notat. Ibidem extr. Spon. Whel. EAEO, Must. EAA. Vs. 12. ex eodem addidi . Vs. 13. extr. Chandl. KHPY KAAYO, cui non confido. Vs. 14. a Sponio omittitur: habent Whel. Must. Vs. 16. EN est ex Must. item E, et hoc ipsum ac praecedens E ex Chandl. qui OY minutis litteris scriptum docet. Vs. 22. ex Chandl. Must. (Spon. Whel. T); forO mam hic et omnibus locis dat Must. Vs. 23. extr. ultimum | ex Must. dedi (Spon. Whel. N. Vs. 24. extr. Spon. OPM..ONON, Whel. OPM..... ONONA, Must. OP - - - OIONOA, Chandl. OIO NOA., de ceteris tacens. Vs. 26. Spon. Whel. KANOEIAENHKA, Chandl. KATOOQ, Must. KAl OQEIAENHKAI, quod dedi, mutato tamen primo I in N ex Spon. et Whel. Vs. 27. O ex Chandl. Vs. 27. ex Chandl. Must. (Spon. Whel. T). Vs. 28. extr. Must. On ON pro ПO. Vs. 31. post TO Whel. lacunam habet, quam non agnoscunt Spon. Chandl. Must. Vs. 32. litteras No omittunt Spon. Must. Chandlerus N agnoscit, sed sine lacuna, quam unius litterae post id Whel. habet. In fine Whel. habet ENKON, sed Spon. Must. Chandl. ETKON. Vs. 34. deest ap. Spon. Whel. nec Chandl. notat hunc versum a Whel, neglectum esse: quod tamen ex Must. cognovi. Must. habet solum HNAN: HNANAП integrum habet Chandl. Vs. 35. Spon. Whel. IPE=AM, Must. IPE.N, Chandl. EINEEIM, unde addidi E. Vs. 36. Spon. Whel. Ar, Must. AПO. Vs. 37. 0 primum addidi ex Must. (Spon. omittit etiam Σ primum et ON). Vs. 38. primum E omittit Must. Deinde M dedi ex Chandl. Must. Spon. (Whel. ^^). Post MEN lacunam habet Spon., non ceteri: deinde E addidi ex Spon. Chandl. Must. praebent omnes praeter Must. qui ۲۰ Vs. 3. EA omittit Spon. Pro primo E Chandl. . Vs. 40. X ex Chandl. Spon. Must. (Whel. K): dein Whel. AEAOIKN, Spon. AEAOIKEN, Must. Chandl. quod dedi. Vs. 41. Whel. HMIZEYE, ceteri quod dedi; dein Spon. Whel. TO, sed Chandl. Must. T. Vs. 43. Must. APOON. Vs. 47. Whel. KAIMOI, Chandi. KAMOI: Spon. Must. quae post AHMOY sunt usque ad AHMOY vs. 5o. omittunt. Vs. 48. X ex Chandl. (Whel. K): vs. extr. OY minoribus litteris signavit Chandl. Vs. 53. Spon. Whel. AMONP; sed O Chandl. Must. dein ex his duobus addidi ME. Vs. 54. ultimum ex Must. Chandl. (Spon. Whel. K). Vs. 55. Spon. EKKAHEETAI, Whel. EKKAEEHTAI; Must. Chandl. quod dedi. Iidem H in fine vs. 55. non ut Whel. initio vs. 56. Vs. 58. Whel. TÔN...IMITEI, Spon. TÔN... TEI, Must. TONE...IMI.TEI. Vs. 59. Whel. Spon. MHLEETO, Must. MHEIATO; deinde illi KATAEPEZON, hic KATALPAPE∑OS2. Vs. 60. post xúga ex Chandl. inserui H. Hic deficit Chandleri wa collatio, qui cetera legere non potuit; nec multa praebet Must. Vs. 64. Whel. Spon. TOLEMHAE NOOYEINTOEAAION, Must. TO.M.AEn20 YE..EAAI.. Vs. 66. Spon. TOTE, Whel. ПOTE. Vs. 67. Spon. ПOZION. Post OПol idem duarum litterarum lacunam signat. Vs. extr. P habet Whel. quod delevi, quum redeat vs. 68. init. Vs. 68. Spon. POTAMIAOY, Whel. POTAMIOY. [Continuatur p. 426.] / 40 ΜΙΣΥΚΑΤΕΧΕΤΩΕΙΜΗ ΩΔΕΔΩΚΕΝΗ ΛΑΜ ΒΑΝΕΤΩΤΟΔΕΗΜΙΣΥΕΣΤΩΔΗΜΟΣΙΟΝ ΓΡΑΦΕΣΘΩΔΕΚΑΤΟΕΜΠΟΡΟΣΟΤΙΕΞΑΓΕΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΝΠΑΡΕΚΑΣΤΟΥΕΑΝΔΕΜΗ ΑΠΟ ΓΡΑΨΑΜΕΝΟΣΦΩΡΑΘΗΕΚΠΛΕΩΝ ΣΤΕΡΕ 45 ΣΘΩΕΑΝΔΕΕΚΠΛΕΥΣΑΣ ΦΘΑΣΗ ΚΑΙΜΕΝ Υ ΘΗ ΓΡΑΦΕΣΘΩ ΚΑΙΤΗ ΠΑΤΡΙΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΜΟΙΤΑΣΔΕ ΠΕΡΙΤΟΥΤΩΝ ΔΙΚΑΣ ΜΕΧΡΙ ΜΕΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΑΜΦΟΡΕΩΝΗΒΟΥ ΔΗΜΟΝΗ ΚΡΕΙΝΤΩΤΑΔΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥΤΟΥ ΜΕΤΑ 50 ΤΟΥΔΗΜΟΥΕΑΝΔΕΤΩΝΕΚΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΤΙΣ ΜΗΝΥΣΗ ΕΠΑΝΑΓΚΕΣΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΗΕΞΗΣ ΗΜΕΡΑ ΒΟΥΛΗΝ ΑΘΡΟΙΣΑΤΩΕΙΔΥΠΕΡ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΑΜΦΟΡΕΙΣ ΕΙΗΤΟΜΕΜΗΝΥ ΜΕΝΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΚΑΙ ΔΙΔΟΣΘΩΤΩΕΛΕΓ 55 ΞΑΝΤΙΤΟΗΜΙΣΥΕΑΝΔΕΕΚ ΚΑΛΕΣΗΤΑΙΤΙΣΗ ΕΜΕΗΤΟΝΑΝΘΥΠΑΤΟΝΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙΤΩ ΣΥΝ ΔΙΚΟΥΣΟΔΗΜΟΣ 1ΝΑΔΕΑΠΑΡΑΙΤΗΤAΗΤΑ ΚΑΤΑΤΩΝ ΚΑΚΟΥΡΓΟΥΝΤΩΝΕ...ΙΜΙ.ΤΕΙ ΜΗΣΕΣΤΟΔΗΜΟΣΙΟΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣΘΩΤΟ ΕΛΑΙ 60 ΟΝΗΤΙΣΑΝΕΝΤΗΧΩΡΑΗΕΙΔΕΠΟΤΕΕΥΦΟΡΙ ΑΣΕΛΑΙΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΠΛΕΟΝΕΤΗΤΟΕΚΤΩΝ ΟΛΟΝΕΝΙΑΥΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΕΙΑΣΕΞΕ Κε. νο. Θε. Αδριανοῦ Αὐτοκ[ράτορος. χρείας.] ἀπογράφεσθαι [δὲ τὸν καρ- 15 νον? ἀναγ]νόντες ὑπογρά[ψουσιν? ἡ δὲ ἀπ- θέρου τοῦδε. ἐὰν δὲ πωλήσῃ τὸν 20 καρπὸν ὁ δεσπότης τοῦ χωρίου, ἢ او γεωργὸς ἢ ὁ καρπώνης ἀπογραφέ[σθω. ἀπογραφές σθω δὲ πρὸς τοὺς αὐτοὺς καὶ ὁ ἐπ ̓ ἐξαγωγῇ πιπράσκων πόσον πιπράσκει, καὶ τίνι, καὶ ποῦ ὁρμ[ισθησόμε]νον. ὁ δὲ 25 ἀπογραφῆς χωρὶς [πιπράσκων ἔ]π ̓ ἐξαγωγῇ, κἂν ὁ ὤφειλεν ᾗ κα[τενηνοχὼς τῇ πόλει, στερέσθω τοῦ πρα[θέντος. ὁ δὲ ψευδεῖς ἀπογραφὰς πο[ιούμενος, τὰς περὶ τῆς συγκομιδῆς [ἢ τὰς περὶ 5ο τῆς ἐξαγωγῆς, ἢ ὑπὲρ χωρίου, [ὃ μὴ παρὰ φίσκου ἐπρίατο, μὴ Ἱππάρχ[ου γενόμενον, τὸ] ὄγδοον κατενεγκών .. σι[ν], ἐξ ἀμ. τῶν ἀπο[γεγραμμένων ? [ὡ]ςαύτ[ω]ς ηον... ε τῷ μὲν ἐξ[άγοντι? ..... ... 4ο μισυ κατεχέτω, εἰ μήπω δέδωκεν, ἢ λαμβανέτω, τὸ δὲ ἥμισυ ἔστω δημόσιον. [ἀπογραφέσθω δὲ καὶ ὁ ἔμπορος ὅ,τι ἐξάγει, καὶ πόσον παρ ̓ ἑκάστου· ἐὰν δὲ μὴ ἀπογραψάμενος φωραθῇ ἐκπλέων, στερέ 45 σθω· ἐὰν δὲ ἐκπλεύσας φθάσῃ καὶ μηνυ θῇ, γραφέσθω καὶ τῇ πατρίδι αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ δήμου καμοί. τὰς δὲ περὶ τούτων δίκας μέχρι μὲν πεντήκοντα ἀμφορέων ἡ βου λὴ μόνη κρεινέτω, τὰ δὲ ὑπὲρ τούτου μετὰ 5ο του δήμου. ἐὰν δὲ τῶν ἐκ τοῦ πλοίου τις μηνύσῃ, ἐπάναγκες ὁ στρατηγὸς τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ βουλὴν ἀθροισάτω, εἰ δ ̓ ὑπὲρ τοὺς πεντήκοντα ἀμφορεῖς εἴη τὸ μεμηνυ μένον, ἐκκλησίαν· καὶ διδόσθω τῷ ἐλέγ 55 ξαντι τὸ ἥμισυ. ἐὰν δὲ ἐκκαλέσηταί τις ἢ ἐμὲ ἢ τὸν ἀνθύπατον, χειροτονείτω συνδίκους ὁ δῆμος. ἵνα δὲ ἀπαραίτητα ᾖ τὰ κατὰ τῶν κακουργούντων ἐ[πιτ]ίμι[α], τειμῆς ἐς τὸ δημόσιον καταφερέσθω τὸ ἔλαι60 ον, ἥτις ἂν ἐν τῇ χώρᾳ ᾖ. εἰ δέ ποτε εὐφορί ας ἐλαίου γενομένης πλέον εἴη τὸ ἐκ τῶν στω τοῖς μὲν γ]ε[ωργ]οῦσιν τὸ ἔλαιον, ἢ πᾶν 65 ἢ μέρος δευτέραν ἀπογραφὴν ποιησαμέ νοις, καὶ δημόσιον? τό,τε ὀφειλόμενον πόσον ἐστὶν [καὶ] ὅ,[τι] οἱ ἐλαιῶναι ἢ [οἱ] ἀργυροταμία[ι] οὐ βούλονται παρ ̓ αὐτῶν λαβεῖν . .... Memorabile sane Hadriani decretum quantum fieri potuit, restitui, et effeci ut intelligi posset; in priore tamen parte vs. 8-16. quaedam supplementa incerta sunt, nec nisi sensum et hunc quoque nonnisi aliquatenus assequuntur. Initio haud dubium est litteras super inferioribus positas minores non separatum constituere versum, sed subiungendas esse inferioribus; Sponius interpretatur έx νομοθεσίας, modo inferiorem litteram subiungens superiori, modo contra, et duo paria litterarum uni tribuens vocabulo νομοθεσίας: quae non sunt probabilia. Gallandus ap. Whel. et Corsinus F. A. T. II. p. 206. exponunt κέλευσμα νόμιμον Θεοῦ ̓Αδρια νοῦ. Sed neque haec formula usui sermonis satis convenit, nec verisimile est in tali lege Hadrianum deum vocari. Quid si sit: Κελεύει νόμος Θεσμῶν ̓Αδριανοῦ, Iubet lex quae est inter constitutiones Hadriani. Sed nihil decerno. Legem ipsam male interpretaretur, qui putaret rempublicam oleo mercaturam fecisse (cf. ad n.93.). Et olearum cultura et olearium commercium privatis libera fuerunt,, nisi quod hac Hadrianus lege beneficio Atticae reipublicae constituit, ut certa olei portione ab agricolis conferenda et reipublicae necessario vendenda usui olei publico provideretur. Nam quum oleum Atticum imprimis nobilitatum esset, verendum fuit, ne aucta exportatione deficeret oleum publicis necessitatibus gymnasiorum, ludorum, balnearum, sacrorum, prytanei: quibus solis hoc decreto prospici docent verba vs. 60 sqq. εἰ δέ ποτε εὐφορίας ἐλαίου γενομένης πλέον εἴη τὸ ἐκ τῶν τρίτων καὶ ὀγδόων καταφερόμενον τῆς εἰς ὅλον ἐνιαυτὸν δημοσίας χρείας. Ceterum ea portio olei non vectigalis loco penditur, sed pretium pro eo usitatum redditum agricolis est: de quo paulo post dicam. Agricolae igitur tenebantur tertiam messis oleariae partem civitati reddere, exceptis iis, qui Hipparchi fundos publicatos exercebant, qui tantum octavam reddebant. Hipparchus is avus est Herodis Attici, de cuius bonis in fiscum redactis Philostratus Vit. Soph. II, 1, 2. Plutarchum male vocat Suidas v. Ηρώδης. Dein constituitur, apud quos reddenda illa portio sit, apud Ελαιώνας publicos, quos vs. 9. ex vs. 67. restitui. Atque ut iustus huic rei ordo constet, quantus olearum proventus fuerit, profiteri agricolae apud magistratus debent: hi magistratus videntur ἀργυροταμίαι cum praecone esse, ut n.354. illi cum praecone coniunguntur, et redeunt ipsi in hac re vs. 67 sq. Sed post praeconem rursum videntur avaι positi fuisse, qui vs. 67. cum agyugoTauíais componuntur. Professio ipsa multiplex est. Primum enim debent profiteri, quantum ex quoque fundo fructus collegerint: hoc est illud To Tε μégous, quod vs. 16. extr. supplevi; id vero duxi ex vs. 8. ubi de oleo reipublicae conferendo dicitur: narαpegéтwσav δὲ ἅμα τῷ ἄρξασθαι συγκομιδῆς κατὰ μέρος, hoc est, non ex universa omnium uniuscuiusque fundorum messe, sed secundum singulos agros. Idem μέρος redit vs. 65. Deinde etiam, quanta universa omnium suorum fundorum messis sit, profiteri agricolae debent, et per quos collecti fructus sint. Quodsi dominus fundi vendiderit fructum, aut agricola aut emptor fructus potest hunc profiteri (vs. 19 sqq.). Mox ne qua in hac re fraus fiat, iubetur, ut etiam qui oleum exportandum vendat, id ipsum apud eosdem profiteatur magistratus; quodsi quis oleum non professus vendiderit, venditum publicandum esse. Qui vero falsas professiones sive proventus sive exportandi olei fecisset, vel ex alio atque Hipparcheo fundo tantum octavam partem civitati reddidisset, is quomodo multandus foret, vs. 32 sqq. definitum erat. Vs. 39 sqq. autem de eo dici videtur, qui tale oleum non scriptum emerit idque postea denunciaverit; huic in denunciationis praemium dimidia pretii pars cedit, ut vs. 54. in re simili. Quapropter si pretium venditori nondum solverit, eius dimidiam partem retineto, vel si sol verit, accipito; altera autem pars publica esto. Etiam mercator autem oleum exportaturus id profiteri debet; qui si non professus post profectionem demum denunciatus fuerit, et patriae illius et Imperatori hunc per epistolas indicandum esse. Adduntur constitutiones de causarum harum iudicatione apud Senatum et Populum: a quibus ad Imperatorem vel Proconsulem provocare damnato licet. Vs. 51. orgaτnyòs est ó ènì tà onλa. Vs. 58. ἐπιτίμια (non ἐπιτείμια) Niebuhrius Mustoxydianis chartis adscripsit rectissime. Sententia vero huius loci haec est: Ne cui vero, qui deliquerit, ullus excusationis vel deprecandi locus relictus sit, olei portionem, quae praebenda sit civitati, non certo quodam et exiguo pretio reipublicae vendendam esse, ut fere fit in necessaria venditione, sed pro ea pretium quod obtineat tum in Attica, agricolis solvendum. Tauns vs. 58. 59. est avti Tεuñs. Vides nihil nimis durum, nihil tyrannicum imperari, sed solo reipublicae Atticae commodo ab Imperatore prospici. Nec nova res fuit, sed etiam ante hanc legem usitata; nisi enim iam olim aliquid simile obtinuisset, non potuisset Hipparcheorum fundorum dominis in venditione id privilegium concedi, ut tantum octavam partem reipublicae redderent. Postremo ubi tantus olei proventus fuerit, ut partes tertia et octava superent annuam reipublicae necessitatem, remittitur aliquid de lege: sed haec pars quum mutilata sit, non potest ea satis perspici. 356. Athenis. Edidit Pocockius Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. p. 54 sq. [Textum vide in pag. seq.] Litterae haud dubie formae fuerunt admodum recentis, non Ω, Σ, E, sed w, I et E; hoc inde colligo, quod ante has litteras I saepe vacat, ut in decreto Tib. Alexandri in Aegyptiacis referendo. Titulus a Pocockio pessime habitus non potest integritati restitui: fortasse tamen qui in imperii labentis rebus et iuris disciplina versati sunt, poterunt aliquanto plura quam mihi licuit intelligere. Edictum quantum video, Caesareum est, quo constituitur, ut in castra (εἰς τὸ στρατόπεδον vel εἰς τὸ ἡμέτερον στρατόπεδον) mittantur παρασημειώσεις, quae in Quaestorio remanserint usque ad d. xIII. Cal. Octobr. anni vs. 14. 15. definiti. Is annus, ni fallor, est post Christi natales 305. Est enim annus, quo duo Augusti simul consules fuerunt, ZEBασTwν TO TÉμTTOV: quae verba vix possunt nisi de consulibus intelligi. Sed a. 305. Consules fuerunt Constantius Chlorus et Galerius Maximianus, quintum uterque: et Maximiani nomen, qui secundus consul fuit, latere vs. 15. in litteris MAZA..NOY videtur, post Z (Z) suppleto I, A vero mutato in M, quae licent in Pocockianis. De Tαρασημειώσει locus est Novellarum Iustiniani LXXΧΙΙ. cap. 5. ̓Ακροάσονται δὲ πάντες (οἱ διαιτηταὶ) τῆς μὲν δίκης ἄχρι τριακοσίων οὔσης νομισμάτων, ἐν σχήματι παρασημειώσεως. οὕτω γὰρ θᾶττον αἱ δίκαι κριθήσονται, καὶ τῶν ἐπὶ ταῖς διαγνώσεσι κύκλων καὶ τῆς τοῦ χρόνου τριβῆς τὸ ai ' δικαζόμενον ἅπαν ἀπαλλαγήσεται. πρόδηλον δὲ ὡς εἰ καὶ κατὰ παρασημείωσιν ἀκροίσονται τῶν δικῶν, ἀλλὰ δώσου σιν ὅρον ἐν γράμμασι τὸν τὴν αὐτῶν δηλοῦντα γνώμην. Ubi Cuiacius annotat napaonμsiwow esse brevibus comprehensa praecipua capita litis. Schol. Basilic. Hagaσημείωσις, τουτέστι τὰ κυριώτερα τῶν λαλουμένων, περιλαμβάνουσα καὶ γράφουσα ταῦτα ὡς ἐν συνέψει καὶ δι' íywv. Item Novell. LXXXVI. cap. 3. habes: ¿STε ἀμφοτέρους ἢ κατὰ φιλικὴν συμβίβασιν διαλῦσαι τὰ ἀμφιςβητούμενα ἢ κατὰ παρασημείωσιν ἔγγραφον ἢ διαγνωστικῶς διακρῖναι τὰ μεταξὺ τῶν δικαζομένων. Haec tamen vis vocis non videtur huic convenire edicto, quod maxime adversus Caesarianos scriptum est, quorum avaritia factum sit, ut ex agaσσ molestia crearetur nonnullis. Caesariani sunt officiales, de quibus v. Cod. Theodos. XII, 7. Cod. Iustinian. X, 1. (de iure fisci) 5. ex quo loco eos in bonis confiscandis occupatos esse patet: Prohi bitum est, cuiuscunque bona, qui fisco locum fecisse existimabitur, capi, priusquam a nobis forma fuerit data. Et ut omni provisionis genere occursum sit Caesarianis etc. Verba sunt haec Impp. Diocletiani et Maxim. eiusdem fere ac noster titulus aetatis. Et nota formulam fisco locum facere, Graece τόπον τῷ ταμείῳ ποιεῖν, quae latet vs. 16. 17. Iam παραση μείωσις vox est, qua Basilicae et Glossae Graeco ΠΛΙΟΣΙ...ΑΛΛΟΥΣΙΝΙΔ..ΛΕΙΝ.ΤΗΘΗΜΕΝΑΕΙΝ.ΤΟΙΕΩ ΑΡΕΕΝ 15 ΤΟΥΜΑΖΑ . . ΝΟΥΤΩΝΣΕΒΑΣΤΩΝΤΟΠΕΜΠΤΟΝ ΠΑΡΑΣΗΜΙΩΣΕΩΝΤ. ΤΩΝ....ΙΣΕΝΑΝΤΙΑ....ΗΣΗΡΙΣΙ1. ΝΟΕΛΗΘΕΝΤΕΣ ΤΟΠΟΝΤΩΤΑΜΕΙΩΕΠΟΙΜΕΛ ΕΥΚΟΥ . . . ΕΙΔΕΥΠΗ Ι.ΟΛ..ΩΠΗΟ..ΥΕΤΕΡΑΣΕΥΣΕΒΕΙΑΣΤΑΙΣΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΙΣΕΛΕΥΘ. ΡΩΟΩΙ. ΚΑΙ ΤΟΥΛΟ.....ΜΗΔΕΝΙ. .ΝΚΑΘΟΡΟΥΤΟΙΟΥΤΟΥ ΤΡΟΠΟΝΤΑΜΙΑΚΗ ΔΙΟ ΙΛΙΣ...Ε.. ΛΑΒΩΝΤΑΙΛΙΝΙΑ. ΔΙΚΙΝΤ. ΔΙΑΝΟΩΤΗΣΗΜΕΤΕΡΑΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ 20 | ΤΑΠΕ. ΗΝΕΝΑΠΟΤΟΠΙ..ΙΤΩΝΓΡΑΜΜΑΤΩΝΟΧΛΗΘΗΝΑΙΓΙΝΑΣΑΠΕΡΗΕΚ ΚΟΡΟΣ Λ..ΕΝΤΟΥΣ..ΤΟΝΙ..ΥΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΗΝ ΚΑΙΚΗΣΕΙΣΠΟΥΔΑΚΩΣΑΠΕ ΧΘΗΣΩΝΠΡΟΤΕΓΡΑΨΕΝΗ . ΣΠΕΡΕΙΣΕΠΟΡΑΝΚΕΡΔΟΥΣΑΚΑΙ ΔΙΑΡΠΑΙΩΝΗ ΜΕΤΡ. ΤΟΣΤΩΝΚΑΤΕ.ΑΡΙΑΝΩΝΚΑ. ΟΝΘΕΙ ΚΑΙ ΕΠΑΡΑΤΟΣΕΠΛΑΣΑΤΟΙ ΑΔΕΤΩΝΤΟΙΟΥ ΤΟ.ΤΑΟΠΩΝΔΙΟΧΛΗΣΕΙΝΟΙΤΙ. ΠΛΟΙΕΚΡΙΖΩΝΕΚΚΟΠΕΝΤΕΙΛΕΙΑΝΚΑΤΑΚΟΙΜΙΣΘΟΙΣΙ 25 ΓΙΓΝΩΣΚΕΤΕΤΟΥΗΜΕΤΕΡΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΠΡΟΙΣΕΧΩΡΙΣΟΝΑΙ ΤΑΣΕΝΤΟΜΕΩΣΤΕΑΠΑΣΑΣΜΕΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣΤΑΣΠΑΡΑΣΗΜΙΩΣ.ΕΙΠΤΑΣΣΕΙΣΤΗΝΠΡΟΕΙΡΗΜΕΝΗΝΗΜΕΡΑΝΕΝΤΑΙΣΤΟΥΤΑ ΜΙΕΙΟΥ ΤΑΞΕΣΙΝΑΠΟΜΕΛΛΕΝΙ.Σ.ΥΙΑΣΟΝ.ΠΡΛΕΙΟΙΣΕΙΤΑΙΦΘΕΡΕΣΗΚΑΙΧΑΡΤΑΙΣΝΕ ΝΟΙΣΔΗΠΟΤΟ.ΝΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ.ΕΥΘΕΩΣΕΙΣΤΟΣΤΡΑΤΟΠΗΔΟΝΑΠΟΣΤΑΛΗΝΜΗΔΙΔΗΜ. ΔΗΚΑΙ ΜΕΤΑΤΑΥΤΑΣΤΑΣΤΗΙ. ΗΜΕΤΕΡΑΣΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΦΙΛΑΛΙΘΕΩΠΙΑΣΩ. \MNHΑΠΟ 30 ΗΕΝΟΝΤΩ. ΤΩ 15ΟΥΤΟΠ..Ω.ΓΡΑΜΗ.ΤΙΩΝΠΑΡΑΤΑΙΣ ΠΡΟΕΙΡΗΝΕΝ. ΠΙΣΤΑΞΕΣΙΝ ΤΩΣΥΝΗ ΕΥΤΡΟΠΩΤΟΥΔΕΙΔ..ΙΕΙΝΤΟΙΣΗΜΕΤΕΡΟΥ ΕΠΑΡΧΙΚΟΥΣΤΟ. ΚΑΙΣΑΡΙΑ ΝΟΙΣΠΡΟΣΕΣΕΙΣΙΜΙΓΑΔΟ...ΗΜΕΤΑΤΑΥΤΑΔΕΟΥΚΩΕΠΙΜΗΚΣΑΝΝΕΡΩΝ ΑΠΟΛΕΠΕΙΝΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑ....ΠΟΡΟΩΤΕΠΙΓΕΟΑΜΜΕΝΟΝΕΙΣΤΟΤΑΜΙΑΚΟΝ ΚΑΙΕΙΣΟΔΙΙΚΑΤΤΗΡΙΟΜ)..ΙΩΝΔΕΤΩΗΜΕΤΕΡΩΝΔΗΛΙΩΣΩΝΤΗΛΙΑΣΚΑΛΕΙ 35 ΔΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ.ΝΕΙ.......... ΤΟΥΛΟΙΠΟΥΟΜΟΙΩΤΡΟΠΩΙΤΟΥΗΜΕΤΕΡΟΥΤΑΜΕΙΑ ΤΟΙΣΛΟΠΕΔΙΟΙΣΙ ΠΑΡΑΣΗΝΙΩΙ. ΠΡΟΣΠΟΛΙΣΔΕΕΙΕΝΜΗΔΕΝΟΣΕΞΟΝΟΜΑΤΟΣΑΥΤΩΝΔΙΟ ΧΛΗΘΕΝΤΟΣΑΠΑΣΑΙΕΙΣΤΟΗΜΕΤΕΡΟΝΣΤΡΑΤΟΠΑΙΔΟΝΕΥΘΕΩΣΑΠΟΣΤΑΛΩΣΙΝΟΘΕΝΑΚΟ ΛΟΥΘΩΣΤΩΘΕΣΜΩΤΗΣΗΜΕΤΕΡΑΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΣΜΕΑΝΤΙΝΙΑΠΣΙΟΙ ΤΟΥΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥΤΩΝΠΑΡΑΣΗΜΙΟΙ..... ΩΝΔΙΟΧΛΗΣΙΣΥΝΚΛΕΙΝΑΘΗΛΕΙΑΛΥΤΟΝΕΝΤΥΧΕΙΑ 40 ΤΩΤΟΥΗΓΕΜΟΝΟΣ ΗΚΑ ΤΩΜΕΤΑΡΧΩΝΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝΤΗΣΑΠΟΦΑΣΕΩΣΕΣΕ ΝΕΧΟΕΙ. ΙΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΙΚΕΙΑΝΑΡΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΠΡΟΝΟΙΑΙΣ. ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΤΩ ΟΥΣΓΕΡΜΕΝΤΗΓΙΡΟΤΕΡΑΑΥΕΔΑΙΑΑΙΑΝΕΝΕΙ ΣΥΝΕΤΕΗΕΥΡΟΝΙΑΤΗΠΡΟΤΑΙΚ ΙΩΗΕΚΔΙΚΙΑΓΙΓΝΟΙΤΟ .... latinae (v. Ducang. h. v.) interpretantur Latinum ἐπεμελήθημεν ἀεὶ ἀεὶ .... Vs. 14. πρὸ ιγ' Καλ. ὈκτωAnnotatio; quae annotatio locum habet in reis requirendis, quorum bona, nisi copiam sui praestiterint, fisco vindicantur (Digest. XLVIII, 17.). Haec sola παρασημείωσις huic edicto congrua est: ex quibus παρασημειώσεσι quum molestiam subditis creassent oficiales, constitutum est, ut, quae ad eum, quem dixi, diem in Quaestorio remansissent παρασημειώσεις, eae mitterentur in castra. Castra haec arbitror esse Galerii Maximini Caesaris, quem Maximianus Augustus Orienti praefecerat. Vs. 1-9. nihil intelligi potest. Vs.10. est φροντίδος, ᾗ (?) διαρίζοντες, μή τι κατὰ τύχην . Vs. 11. ἐξωδευμένον, ὑφ ̓ ... την vel simile; dein fortasse ὁσίου et προφ...., quod potuit ex πρόφασις esse. Vs. 12, δουλεύειν τοῖς ὑπάρχουσιν τῶν .... Vs. 15. [ἐπιβ]άλλουσιν ? dein ̇ βρίων: in fine πατρίδος fuisse coniicias, sed vide- τινας, |