detur, cuius eam propriam fuisse dixeris: sed ut plurimum cosmetes ephebos inscribendos curavit, ut n. 272. B. (ubi tamen anticosmetes et duo alii certe ad cippi dedicationem assumpti sunt), praeterea n. 275. ut opinor, et 276. 281.282. ubi cosmetes simul notula fini addita docet anticosmete se in ea re non usum esse, quod lex hoc non iubeat, sed. filio suo.

Haec omnia quum satis doceant, quidquid in hoc titulo reperitur, convenire Atticis recentioris aevi institutis, quis hunc titulum Scylacii positum fuisse arbitretur? Ubi si prisca Attica instituta deprehenderentur, haberet hoc quo explicari posset: sed quae Imperatorum aetate Athenis moris fuerunt, ea quis Scylacium translata putabit? Postremo, ut de hominibus nominibusque dicam, nonne Sophocles et Conones Athenis permulti fuerunt? Et Sophoclis quidem etiam recentioribus temporibus haud rarum nomen est. Νεικήτην habes

au

n. 269. 3o5. et in ἐπεγγράφοις n.275. L. Aelianus archon est n. 200. in titulo, cuius scriptura eandem fere quam hic aetatem refert; quid vero obest, quominus hic ipse sit, qui vs. 5. Λούκιος ἄρχων dit, atque huius filius sit ephebus L. Aelianus? Ibidem vero Cl. Antiochus agonothetes est; quidni hic sit idem atque ille κοσμητὴς ̓Αντίοχος? Nam cosmeten ex more certis in ludis fuisse simul agonothetam vidimus n.245. 283. Contra hinc alienus L. Vibullius Hipparchus archon n. 269. Zethi nomen Atticum esse docet n. 190. col. II. vs. 21. Et epheborum nomina, quae hic titulus offert, sunt prope omnia Athenis hac aetate pervulgata. Taceo de Epaphrodito, Zosimo, Dionysio, qui permultis locis reperiuntur; Τελέσφορος est n. 186. 273. 285. Εὐκράτης n. 269. 284. Εἰσας n.275. 282. Διοκλῆς n. 272. 284. 500. etc. Κτησᾶς, Προςδοκᾶς similiter formata habent permulta; nec ceteris immorari operae est pretium.

Vs. 5. Ὀλυνπιόδωρος, 4. Αρχιάδης, 11. Αρχιππος Παλ[ληνεύς?

ΑΛΛΟΙΩ

ΧΙΑΔ . . . ΤΟΣ

X. . Δ . . .ΛΛ

ΩΝΟΣ

ΡΧΙΠΠΟΣ ΑΛ ΕΛΛ ΩΝΟΣ

ΘΕΟΞΕΝ. . ANTM

ΑΡΧΕΣΤΡ . . . ΡΟΛΟ

. POY. KH..N.I.

.W.

. . ΟΣ... ΑΡΧ . . Ν. . . ΘΟΡ. Δ.Κ.

ΤΟ...ΑΙΘΟΝΗΤ..

ΑΙΘΟΝΗΤ...ΛΕΗΣ.

ΣΩΔΙΛΟΣ..ΑΡΙΤΟΚ

. . . ΠΟΤΑΜ. .Α..Κ . X ..ΔΟΥ. . ΘΕΩΡΟΣ . ΚΕΡΑΛΠΙ. . ΩΝ . . ΣΙ ΑΦΙΚ. .ΟΣΤΡΑΤΟΥ..ΛΙΚΡΟΣ

. ΓΟΥ

ΛΕΙΔΑ. ...ΑΔΡΟΓ...
ΔΑΙ ΑΣΙΛΣΘ..ΚΛΛΙΔ

. . ΣΩΚΡΗΔΗΣΕΥΚΛΙΔΟΥ..ΓΟΠΟΜ
...ΕΠΙΧΑΡΗΣ. .ΕΤΙΚΡΑ, . . .

. . ΜΙΚΩΝΟΣ . . . Ο.ΛΥΜΠΙΩΝΟΣ ΕΠΙΧΑΡΗΣ.. ΟΛΥΜΠΙ..

15

Indicabo tantum nonnulla nomina, et ea quae non liquet utrum primo an secundo casu posita fuerint, primo efferam. Vs. 1. Θεόξενος, 2. Αρχέστρατος? 5. extr. ...κ]λέης, 6. Σώφιλος et Αριστοκρ. 7. Που τάμων, 8. Θεωρός, 9. ...οστράτου, et fortasse Σμικρός, 12. Σωκλείδης Εὐκλείδου, Θεόπομπος, 15. Ἐπιχάρης, 14. Μίκωνος, Ὀλυμπίωνος, 15. Ἐπιχάρης, 16. Επιχάρους, 17. Στέφανος Κλέωνος, 18. Ἐνπεδίων (v. n. 255.). Vs. 19. incipit nova pars, supra scripto Αλιμούσιοι.

.....

In vacuis spatiis nihil scriptum est. Σ et Θ Ros. praebet diserte. Lapis undequaque fractus. Varietas lectionis haec est. Vs. 1. primum P omittit Os. Vs. 4. primum O omittit Ros. Vs. 5. Ros. N pro M. Vs. 6. K dedi ex Synopsi: Os. N habet, Rosius nunciat teste Evansio formam esse hanc: M, in qua K latere non potest dubium videri. Vs. 7. primus ductus ex Ros. Vs. 14. Τ dedi ex Ros. Schedae Osanni O cum littera T compositum habent: nempe quadratarius primum O scripserat, deinde hoc correxit. Vs. 15. Os. ΘΕΥΣ et nihil praeterea. Dedi Rosianum, indeque addidi postremum quoque O.

Sunt cives variarum tribuum permisti: unde nihil ad demorum per tribus dispositionem lucreris. Vs. 5-6. in fine nihil excidit. Vs. 5. potest Τιμαίου, Πτολεμαίου etc. suppleri. Vs. 6. prodeunt Ἐρικεεῖς, ut n. 115. neque ulla causa est quare scribatur Ερινεεῖς, qui prorsus ignoti sunt. Quodsi n. 270. col. I. vs. 22. semel habetur Ερικαιεύς, cogites eodem modo inter Ελεούσιος et Ελαιούσιος, Αλκμεωνίδης et ̓Αλκμαιωνίδης etc. variari. Scribitur etiam Ἐρεικ. (v. n. 193.). Haec de marmorum scriptura: scriptores nunc nihil moror. Vs. 11. Κοθωκίδης est nunc nomen proprium, non demoticum. Vs.12. memorabile nomen Ἰφιστιάδης, qua scriptura Osannus

ap.

recte notat defendi Hesychium: Ἰφίστιος, ἥρως τις Αθηναῖος· ἀφ ̓ οὗ καὶ δῆμος Ἰφιστιάδαι. Addo alteram eiusdem glossam: Ἰφιάσται (scribe Ἰφιστιάδαι)· δῆμος τῆς ̓Ακαμαντίδος φυλῆς: annotatque L. Holstenius Diog. L. III, 41. in testamento Platonis eodem modo scribi in libris nonnullis. Quippe ibi est: To 'Enφιστιάδων χωρίον, ᾧ γείτων βοῤῥᾶθεν ἡ ὁδὸς ἡ ἐκ τοῦ Κηφισίασιν ἱεροῦ, νοτόθεν τὸ Ἡράκλειον τὸ ἐν Ηφαιστιά δων: sed utroque loco ἐν Ἰφιστιαδῶν insolentius reponendum esse vix dubites. Noli tamen inde novum nobis demum effingere. Certe etiam Ηφαι στία s. Ηφαιστιάδαι Steph. Βyz. teste demus est Acamantidis: nec verisimile videtur eiusdem huius tribus duos fuisse demos nomine adeo similes. Ἡφαι στιάδαι vocati sunt ex Vulcani aede, quam in eo pago fuisse Stephanus docet: sed ex Vulcani nomine, ut proni ad heroes fingendos Graeci fuerunt, heroem sibi finxisse videntur Ιφίστιον, paullulum immutato sono: hinc nata vocis diversitas, ut ille demus nunc Ἡφαιστιαδῶν nunc Ἰφιστιαδῶν nomine vocaretur. Vs. 10. terminatio σθένου (p. σθένους) docet titulum non admodum vetustum esse, certe Alexandri aetatem non attingere.

Sunt variarum sine ordine tribuum cives. Vs. 2. manifesto fuit ἐκ Μυρινούττης s. ἐγ Μυῤῥινούττης. Haud raro hanc formulam reperio, hic et infra n. 505. ubi decurtata est, n. 181. n. 115. (sic enim ibi scribendum esse monui ad n. 181.) n. 265. n. 735. ubi habetur: ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΟΣ ΣΙΜΟΥ ΕΚ ΜΥΡΡΙΝΟΥ ΕΗΣ (Μυῤῥινούττης), et in Deliaco lapide Attico, ubi Ανθεστήριος ἐκ Μυῤῥινούττης. Scribitur autem promiscue Μυῤῥινούττης et Μυρινούττης, ut modo Μυῤῥι

νούσιος modo Μυρινούσιος. Qui ἐκ Μυῤῥινούττης sunt, ii n. 115. Aegeidi accensentur; contra Μυῤῥινούσιοι secundum Steph. Βyz. et marmora in Pandionide habiti sunt, per omnes ut videtur aetates, ut n. 193. 199. 213. 275. Unde mihi subnata suspicio, quam hunc in locum distuli, Μυῤῥινοῦτταν esse alium demum, Aegeidis, alium autem Μυῤῥινοῦντα, Pandionidis.

1