Ο ΚΟΣΜΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ ΜΑΡΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΞΗΝΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΛΥΤΕΥΣ ΕΛΕΟΥ ΑΝΤIΚΟΣΜΗΤΗΣ ΟΦΙΛΛΙΟΣ ΑΡΙΣΤΩΝ 10 ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΑΙ . ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΙ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥ MAP ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΑΙΟΥ · ΑΙ· ΕΠΙΓΟΝΟΣ ΧΟΛΑΡ ΑΓΑΘΗΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΛΛΗ 15 ΕΛΕΥΣΕΙΝΙΟΣ ΜΗΝΟΔΩΡΟΥ ΔΕΙΡ 20 ΥΠΟΣΩΦΡΟΝΙΣΤΑΙ ΣΕΡΑΠΙΩΝΙΣΟΦΙΛΟΥ ΓΑΡΓΗΤΤ ΛΙΟΣ ΕΥΦΡΆΝΩΡ ΜΑ ΑΧΟΣ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΜΩΝ ΜΗΝΟΔΩΡΟΥ ΑΧΑΡΝΕΩΣ Ὁ κοσμητὴς τῶν ἐφήβων Μάρκος Ἰούλιος Ζήνων Μαραθώνιος καὶ ὁ ἀντικοσμήτης Ὀφίλλιος Αρίστων Κολλυτεὺς τούς τε συνάρχοντας καὶ τοὺς ἐφηβεύσαντας ἐπὶ ἄρχοντος Φιλοτείμου τοῦ ̓Αρκεσιδήμου Ελεουσίου ἀνέγραψαν, παιδοτριβοῦντος διὰ βίου Ἐπικτήτου τοῦ Φιλέρωτος Σφηττίου ἔτος ῖ, γραμματεύοντος διὰ βίου Στράτωνος τοῦ Κιθαιρῶνος Αχαρνέως. Σωφρονισταί 10 Αριστόβουλος Συμμάχου Μαρ. Πό. Αἴ. Ἐπίγονος Χολαρ. Αριστόβουλος ̓Απολλωνίου Πει. Συμφέρων Συμφέροντος ἐξ Οἴου ̓Αγαθήμερος Πρώτου Παλλη. 15 Ἐλευσείνιος Μηνοδώρου Δειρ. 20 Ν. Ὑποσωφρονισταί Σεραπίων Ἰσοφίλου Γαργήττ. De anticosmete v. ad n. 271. Archontem Philotimum Arcesidemi f. Eleusium Corsinus T. IV. p. 181. in Olymp. 236. circiter collocat, M. Aurelio Imp. sed Prolegg. p.xxxiv. sub Antonino Pio, et T. II. 1. c. Hadriano Imp. ut est in his rebus inconstans. 191. qui titulus Imp. M. Aurelio scriptus est, inter Olymp. 236, 1-4. (vide not. p.327.), prytanis est Epictetus Philerotis f. Sphettius, idem, ut videtur, qui nunc decimo anno paedotriba est: unde verisimile Gt supparis aetatis hunc esse titulum, fit paulo tamen, ut opinor, recentiorem, fortasse Commodo Imp. Paedotribae enim per vitae tempus munere fungi solebant: ex quibus qui noti sunt, habemus fere hos: Aristoxeno archonte n. 255. Phili... Dioclis f. Phrearrhium, Tiberio Imp. illum, qui n. 264., eodem Imp. Thebagenem et Theodorum Irenai ff. Hermenses n. 265. Claudio Imp. Diodotum Cropiden n. 266. dein Demetrium Isigenis f. Rhamnusium n. 268. et Aristonem Aphrodisii f. Rhamnusium n. 268-270. Traiano, ut opinor, et Hadriano Imp. Huius successor videtur Abascantus Eumolpi f. Cephisiensis n.271. 272. (n.270. est adhuc παιδευτής, dum Aristo paedotriba), 262. 263. et hic XXVI minimum annos munere functus est. Hunc fere M. Aurelii aetate paedotribam fuisse docui ad n.272. priores tamen muneris anni possunt in Antonini Pii imperium incidisse. Huic iam defuncto Ἐπέγραφοι Τού. Τρόφιμος, 10 Φίλητος, Ζώσιμος, Μάξιμος, Χρυσὸς Εἰσιδότου, 15 ̓Αγαθήμερος, Αρτεμίδωρος Ζωσίμου, Ασκληπιάδης Καλλιτύχου. Νέων Τροφίμου, Ακαμαντίδος Σώτας Σώτου, Εὐτυχιανὸς Σώτου, Πό. Αἴ. Ασιατικός, Φίλιστος Ἐπαγάθου, Ἱλαρὸς Ἐπαγάθου, Αριστόβουλος. videtur Epictetus successisse sub finem fere M. Aurelii. Epictetum fortasse secutus est Diotimus n. 282. Ultimus quantum intelligo, est Zethus n. 287. Ceterum n, 286. qui titulus Septimio Severo non antiquior, scriba perpetuus idem est qui in nostro hoc titulo; ut videas hunc quoque titulum non posse multo antiquiorem haberi. De scriba ad n. 266. 270. verbo monui. Strato hic ipse redit etiam n.277. in Sophronistis. Iam succedunt primum col.I. II. οἱ συνάρχοντες, sex Sophronistae, totidem Hyposophronistae (v. ad n. 272.), ex quibus unus superest Serapion Isophili f. vel potius Isiphili (ab Iside): et col. I. in his constitisse videtur, ut proinde brevior ceteris fuerit. Deinde col. II. sunt menstrui gymnasiarchi: de his et mensium ordine v. ad n. 270. Interciderunt autem octo cum mensibus gymnasiarchi. Post hos potuerunt alii ut n. 270. gymnasiarchi scripti esse; tum col. II. incipiebant πρωτέγγραφο: ex quibus ibi interciderunt quattuor primae tribus, Erechtheis, Aegeis, Pandionis, Leontis. Sequuntur col. III. Ptolemais, Acamantis, Adrianis; interciderunt col. III. sex reliquae tribus. In Acamantide est P. Ael. Epigonus, secundo sophronistae Cholargensi cognominis, haud dubie eius vel filius vel propinquus. Adduntur col.IV. ἐπέγγραφοι, de quibus v. ad n.272. 1 277. Marmor de vicinia Athenarum a. 1688. ab Hassiacarum copiarum apud Venetos militantium duce Cassellas delatum, ubi adhuc servatur: partes superior et dextera fractae sunt. Edidit et illustravit Gesnerus in commentariis Gottingensibus T. IV. 1754. class. hist. et phil. p. 24 sqq. Uncis inclusa de coniectura suppleta sunt. Ἑρμογένης ΑΤΤΙΚΟΣ ΕΥΟΔΟΥ ΕΠΕ Γ Ρ Δ [ΨΙΑ Αρτέμων Συμφόρου 3 ... Tres figurde currentium. Erudite de hoc titulo egit Gesnerus, sed paulcissima attulit, quae ad hunc ipsum pertinerent: qui nulla fere explicatione indiget. Initio intercidit pars longe maxima: supersunt ἐπέγγραφο (v. ad n.272.). De Sophronistis, qui nescio quomodo ultimo loco positi sunt, v. ad n. 270. De aetate tituli quae habeo, paucis promam. Primum n. 269., ut hic, in ephebis est Euodus Aphrodisi: sed hic huc non pertinet. Nam ille ephebus fuit paedotriba Aristone, quem constat ante Abascantum fuisse (v. ad n. 276.), et Abascantus xxvi minimum annos munere functus est, post quem videtur Epictetus paedotriba fuisse, cuius decimo muneris anno titulus n.276. scriptus est. Iam vero n.276. Strato est scriba perpetuus, qui in nostro titulo inter Sophronistas est: effluxerunt autem a titulo n. 269. usque ad titulum n.276. minimum xxxvi anni: igitur si Euodus Aphrodisii f. n. 269. et 277. idem esset, deberet ille Strato minimum XXXVI fere annis ante Sophronistes creatus esse, quam scriba perpetuus n. 276. est: quod non credibile. Igitur hic titulus non potest in aetatem tituli n. 269. referri. Porro in Epengraphis est Fl. Zosimus; hunc Gesnerus putat eundem esse, cuius mentio fit in lapide Graeco Neapolitano a. Chr. 171. novem annis ante M. Aurelii obitum scripto, ubi praeter patrem T. Flavium Zosimum filius cognominis ludorum victor memoratur: et est ille Neapolitanus, qui possit Athenis inter epengraphos exercitatus esse. At quum nomina ista nimium vulgaria fuerint, eundem hunc hominem esse quis ausit affirmare? Certius aetatis indicium praebet Sophronistes Strato Cithaeronis f. Acharnensis, qui n. 286. Septimio Severo Imp. vel paulo post est scriba perpetuus: quem illi honorem delatum esse postquam antea in Sophronistis bene meruisset, non dubito. Igitur aut in Commodi aut in Marci Aurelii aetatem hunc titulum rettulerim, aliquot annis ante n.276. in quo iam scriba est idem ille Strato: collocavi tamen post n. 276. quod disertior et plenior illa inscriptio hoc fragmento. In fine tituli sunt haec: Αττικὸς Εὐόδου ἐπέγραψα. Ne puta hunc esse scribam: est princeps ἐπεγγράφων, qui hoc in sese recepisse officii videtur, ut tituli inscriptionem conficiendam curaret. Nam titulos hos modo hi modo illi inscribendos curarunt: v. ad n. 287. 278. Fragm. I. edidit Pouquevill. Itin. T. IV. p. 108.,,apud patruum D. Gaspari". Habeo etiam ex schedis Fourmonti,,,Athenis Sed in iisdem Fourmonti in aede Kanthy reperta inscriptio et effossa". Nostrum exemplum ex utroque conflatum est. schedis repperi Fragm. II. cum eodem lemmate: nec dubium est haec fragmenta componenda esse. Varietas lectionis fragmenti I. Ubi nihil dico, Fourmontum sequor. Vs. 1. Pouq.....ANAIOI... . ., 2. ΠΑΝΔΙΟΙ..., vs. 5. ΙΑΝΙ pro ΠΑΙΑΝΙΔΗΣ: deinde ΧΟΥ addidi ex Pouq. qui id super ΑΒΑΣΚΑ habet. Vs. 4. Fourm. ΠΛΑΙ etc. Pouquev. ΠΑΝI Vs.5. Ο ante ΚΑΙ ex Pouq. et ultimum | ex eodem, item cetera, quae vitiata ap. Fourm. Vs. 7. Fourm. MINO etc. Vs. 8. E ante TPA ex Pouq. Vs. 9. ΙΟΥ ex Pouq. item vs. 10. ΑΝΤΟΥ; vs. 11. Pouq. ΘΡΕΠΠΩΝ: ex eodem dedi ultimum Y, vs. 12. primum, dein ΟΣ et ΦΟΡΟΥ (Fourm. Φ. Ρ), vs. 13. primum Λ, 14. ΟΒΙΟΥ, 15. ΤΡΟ... 16. ΑΙ.... 17. A, 19. г, 20... T. Τ. Vs. 21. Fourm. ΩΔΟ, Poug. ΟΔ. Sinistra columna fragm. Ι. πρωτεογράφους continet Pandionidis vs.2-7. Πανδιονίδος ̓Αγαθήμερος Παιανιεύς, Αγάθων ̓Αγάθωνος Παιανιεύς, Σεκοῦνδος ὁ καὶ Ζώσιμος Παιανιεύς), Fragmentum Museo Britannico recens illatum, Spat. XV, n. 126. teste Müllero. In averso latere est anaglyphum, Müllero referente virum palliatum exhibens: Osannus feminam seminudam dicit, quae peplum dextro pectori admoveat, sinistrâ ad femora reiectum contineat. Edidit Osann. Syll. I, 26. p. 101. nos damus ex Mülleri et Osanni schedis. Florentiae, olim in villa Riccardiana. Particulam edidit Montfauc. Diar. Ital. p. 561. universum titulum, quantum eius in lapide imprimis col. I. (B.) detrito superest, Gorius Inser. Etrur. T.I. n. 86. p. 108. et ex his Murat. T. II. p. DC. 3. ex lapide ipso vero Corsin. F. A. T. I. p. 170. Fragmentum ex Montf. narratione est quasi turriculae marmoreae, quae quum integra esset, quattuor circiter pedum diametrum habuit: obloquitur tamen Corsin. F. A. T. IV. p. 174. quantum video sine idonea causa: ibidem autem ex schedis Donianis, quae annis 130 ante scriptae erant, sententiam suam de columnarum huius fragmenti ordine firmare studuit, et eximias protulit varias lectiones. In columnarum ordine cum Donio consentiebat Salvinius, cuius schedas inspexit Corsinus. |