sed nec docet hoc Chandlerus, nec titulum hunc ingressos. Nam quum hi quoque lexiarchico innovit Corsinus. scripti sint, non potuerunt non sub tribubus referri: quod ipse sensit T.II. p. 192 sq. Contra vero Post σuvágxovras addidi xaì ex n. 276. deinde nominativo casu sequuntur anticosmetes et duo alii, addito τὴν στήλην, sc. ἀνέθεσαν, ut n.271. σωφρονιστὴς Tois EphBois etc., itidem omisso verbo. Certe nulla hoc loco lacunae signa offert Dub. quamquam Claracus addit avaσroα, haud dubie de coniectura. Habes deinceps primum σuvágxovras, sex Sophronistas et totidem Hyposophronistas, ut n. 276. aliter atque in vetere republica (v. Oec. civ. Ath. T.I. p.256.), post hos Gymnasiarchos, deinde Ephebos, et hos quidem ex ordine tribuum constante descriptos. Perierunt autem col. I. Erechtheis, Aegeis, Pandionis; superest col. II. vs. 16. Leontis; tum interciderunt Ptolemais, Acamantis, Adrianis, Oeneis, Cecropis; superest col. III. vs. 17. Hippothontis; post quam ordine perscriptae erant Aeantis, Antiochis, Attalis. Ad hanc pertinent col. IV. vs. 6-10. Haec aperta iis, qui tribuum ordinem norunt; neque immoror falsae lectioni, ex qua col. II. ante Leontidem illata est Oeneis, quo loco vera lectio praebet Ocópiλov Oεopíλov. Tum post tribus adduntur Θεόφιλον Θεοφίλου. 'Eméyygapa, ut n.275. 276. 277. 282. 284. Ante hos qui recensentur, eos dictos esse #gweyygάpous, docet fragmentum a Chandlero (Syllab. p. xxvIII.) Athenis visum, in quo vox ПР£ТENгPAPOI. Utrique quum in pnevoari recenseantur, non possunt πρωτέγγραφοι soli ephebi haberi, et επέγγραφοι pueri, qui annum decimum octavum nondum attigerint. Nec magis placet altera Corsini sententia (Prolegg. F. A. T. IV. p. xv.), illos in tribubus recensitos (πgWτεyygάpous) esse secundi anni ephebos undevicena(πρωτεογράφους) rios, qui primum iam in ephebis annum exegerint, ETEуygάpous autem duodevicenarios modo ephebiam ɛyygάpous non in tribubus censitos intelligimus. Idem tamen illam quam reiicimus interpretationem ideo amplexus est, quod n. 274. certo anno ephebi dicantur cc fuisse, ac nisi ¿éyygapa in epheborum numero computentur, in titulis minor quam pro`n. 274. epheborum numerus conficiatur, deinde quod éπɛyygάpwv numerus #gwτeyygάpois fere par sit. At éyygapai ephebi esse possunt, etiamsi non sint ii, qui ephebiam modo sint ingressi: et in plurimis titulis tɛyygάpwv numerus multo minor quam #gwтeyygάpwv est, ut n. 272. #gwτέygapa prope tres columnas impleverunt, inéyygapa vix unam; item n. 275. multo pauciores eπéyygapa sunt; n.276. una est έsyyęάpwv columna, sed #ęwτɛyygάpwv plures fuerunt; etiam n. 284. pauciores sunt étéyygapa, quamquam hic non multo quidem pauciores. Ne multa, néyygapo, quod non in tribubus recensentur, sunt peregrini gymnasiis adlecti, non viles quidem inquilini, sed honesti homines Athenis degentes: nam his quoque ea aetate licuisse eonßɛɛw, satis constat; solos servos excipit Artemidorus Onir.I, 56. Olim tamen (monente Gesnero) ius Toũ êønßeúeiv peregrinis tantum privilegio concessum est: ut in decreto pro Hippocrate vero seu ficto habetur: nai ἐξεῖναι πᾶσι Κῴων παισὶν ἐφηβεύειν ἐν ̓Αθήναις καθάπερ παισὶν Αθηναίων. Quodsi aliquam probabilitatis speciem ea sententia habet, in quam plures sua sponte inciderint, haec sane probabilis est, quam et Corsinus ipse (T.II. 1. c.) et Gesnerus (Comm. Gott. T. IV. 1754. Class. philol. et hist. p.32 sqq.) excogitaverint, et ipse sine illis proposuerim in Comm. I. de ephebia Attica. 273. Marmor Whelerianum, Oxonii, olim Athenis. Ediderunt Spon. Itin. T. III. P. II. p. 168. (indeque Vandal. Diss. p. 697. Corsin. F. A. T. II. p. 196.), Chandl. Marm. Oxon. II, 53. 274. Olim,, Athenis in gymnasio", ex Metelli schedis Gutenstenianis Gruterus edidit p. cccxvII. 3. assuto titulo n. 243. iterumque sine hoc,,,Venetiis, sed olim ex Graecia advectum" p. LXXIX. 6. cum nota:,, Ant. Morillus vidit et exscripsit", item Smetius fol. xxxi. I. Ex Grutero est in Marm. Oxon. Prid. p. 482. ed. Maitt. ap. Vandal. Diss. p. 587. Corsin. F. A. T.II. p. 141. (cf. T.IV. p. 140 sqq.) et apud alios. Denique ex ipso lapide in Museum Nanianum illato edidit Biagius Mon. Gr. et Lat. ex Mus. Nan. p. 39-56. cum amplo commentario. Ἀγαθῇ τύχῃ. Ἐπὶ Κλαυδίου Αττάλου ἄρχοντος, κοσμη τὴς ἐφήβων ἱερεὺς θεοῦ καὶ Θεᾶς Εἰρήναιος Ειρηναίου Παιανιεύς· ἐφήβευεν αὐτοῦ υἱὸς Διονύσιος Εἰρηναίου Παιανιεύς· ἐγυμνασιάρχησε τὸν ἐνιαυτὸν τοὺς ἐφήβους Φλ. Στρατόλαος Φυλάσιος· ἐγένοντο ἔφηβοι διακόσιοι καὶ δύο. Cl. Attalum archontem modo Olymp. 188. modo Olymp. 249. (T.II. p. 145.) Corsinus collocat, futilibus utrumque argumentis et a Biagio satis exagitatis, ex priore sententia Sɛòv nai Jɛàv Augustum et Deam Romam interpretans. Contra Biagius titulum antiquiorem esse censet quam Corsinus: quod longe ineptissimum est. Cognomen Flavii satis docet eum Vespasiano non antiquiorem esse: sed potest vel in Hadriani aut Antoninorum aetatem detrudi. Osos zal Sea Biagio est Iuppiter et Minerva, de quibus cogitabat etiam Gesnerus Comm. Gott. 1. c. ad n. 277. p.38. Ac sane eà Atticis Minerva potissimum est, non tamen, ut putatur, ap. Plat. Rep. I. init. ubi Gruterus in altero exemplo, cui n. 243. subest, habet C et W, in altero E et W: ego dedi litte-es est Diana, de cuius ibi festo agitur. Odv ras, quas esse Biagius dicit. Cetera prope omnia ex Biagio expressi. Sed vs. 6. ex altero Gruteri exemplo, quod Venetiis extare dicit, O) recepi p. Oão, quod in altero est et ap. Biag. Hoc enim manifesto falsum, quod articulum respuit vel huius tituli usus vs. 9. OΣ) autem est ex usu: v. ad n. 181. Vs. 10. Biag. male EПIM etc. Vs. 11. utrumque Gruteri exemplum XHΣEN cum N. Cetera vitia omitto. In versuum finibus conspirant utrumque Gruteri exemplum et Biagianum. Sed quod alteri Gruteri exemplo versus n. 243. subscripti sunt, in altero desunt, ut desunt in lapide; inde Biagius duo huius tituli exemplaria incisa esse docet: iam vero quum illos versus Maffeius in lapide Veneto separatim scriptos invenerit, nulla iam causa est, quare duo huius tituli exemplaria unquam extitisse censeas. Quis enim credet, Venetias delatos esse duos illos titulos diversis lapidibus inscriptos, praeterea vero eosdem duos titulos in alio Athenis lapide coniunctos extitisse? Apponam nunc ipsa verba : malim Apollinem esse, utpote Atheniensium α- 275. Marmor candidum Athenis a Whelero Oxonium translatum, quod Whelerus discursu geographico Latine scribendo illustrare 165 sqq. [Textum vide pag. seq. interpositum.] secundum Wheler. ut plurimum cursivo 13. primum I, 14. primum I, 15. AH, 16. Y ex proximum est. Vs. 1-3. maioribus litteris. Fun- iisdem. Vs. 19. Chandl. EПIKOYNANOE, Whel. dus nostri textus est Chandl. Quae aliunde vel ad- EMIKOYPANOΣ, Spon. EPHKOYPIANO】: unde didi vel mutavi haec sunt. Vs. 2. BE ex Spon. meum composui. Vs. 20. primum N ex Spon. Whil. 3. HN ex Spon. Whel. Col. I. vs. 4. EP ex Spon. Vs. 24. EA ex Spon. item vs. 25. M. Ibidem Spon. et partim Whel. Vş.6. iidem ПAIAEƐ AOYƐI, ПPOZEN. Vs. 30. ultimum I ex Spon. Whel. V5.37. mire. Vs. 6. extr. Whel. KHO: Spon. id hoc loco ПтОɅ ex Spon. et partim Whel. Vs. 42. A ex omittit, Whel. id omittit vs. 7. Vs. 8. primum P, Spon. Whel. Iidem vs. 43. PHTOPIXOY. Vs.44 [Continuatur p. 382.] ... primum A ex iisdem, item vs.47.48. ΠΟΡ, et vs. 49. primum E, vs.58. alterum Y. Vs. 59. Spon. ΛΟΞΕ etc. Vs. 60. primum A ex Spon. (Whel. A), vs. 62. primum Ε ex iisdem. Vs. 65. Spon. ΕΛΩΣ, Whel. ΕΛΕΩΣ. Vs. 67. primum E ex iisdem. Col. II. vs. 16. Chandl. ΦΥΛΑ, Spon. Whel. ΦΙΛΑ, male: quod fugit Corsinum Fast. Att. Τ. Ι. p. 246. Vs. 20. tertium I ex Spon. Whel. Vs. 21. extr. male Spon. ΑΙΞΟ pro ΑΙΞΩ; ceteri recte. Vs. 22. ΕΠΕΙΚ Chandl. ut Whel. nam Spon. ΕΠΙΕΙΚ. Vs. 25. Spon. Chandl. ΘΟΩΝ; sed Whel. diserte ΘΩΝ, quod non dedisset, nisi esset in marmore. Vs. 29. primum E ex Spon. Whel. item vs. 31. Tl. Vs. 55. Spon. Chandl. ΣΩΤΥ; dedi ex Whel. O, sed de industria minutius. Vs. 63. omittit Whel. Vs.68. Spon. Chandl. ΑΠΟΛΕΙΜΑΡΙΟΥ, Whel. ΑΠΟ ΛΕΝΑΡΙΟΥ. [Ἐπὶ ἄρχοντος] ......λου Παλληνέως ἀνέγραψεν [τοὺς ὑ]π ̓ αὐτῷ ἐφηβεύσαντας [Βάσ]σος Παλληνεύς. Αδριανίδος Εὔπορος ̓Απολλωνίου ... Ad praescriptum cf. n.272. Qui scripsit titulum, videtur ut ibi cosmetes esse. Bassum restituit Cors. Τ.Π. p. 188. ex n. 265. Titulus Antoninorum aetate scriptus videtur: Antoninum certe habes col. II. 60. Non ante Hadrianum eum poni posse sponte patet. In tribuum nominibus terminatio είδος constans est et certa, quam aliis locis pluribus non ausus sum admittere: admisi tamen n. 232. et infra aliquoties. Memorabilis etiam col.I. vs. 29. scriptura Λεωντίδος, quam, si maior Fourmonti diligentia esset, etiam n. 191. retinere posses; retinui certe n.22. et 284. Demi notis significantur: Φηγ. in Ered 'theide est Φηγούσιος, Λευκ. in Leontide Λευκονοεύς. Ὤαθεν in Hadrianide est, ut Ὄαθεν n. 184. sed rursum Ὄαθεν in Pandionide n. 199. Videtur igitur pagus hic ex Pandionide translatus in Adrianidem esse. "Oaev etiam alibi scribitur, ut n.738. 759. Φυλά. in Oeneide est Φυλάσιος: Ἐπεικίδαι in Cecropide, non Επιεικ. cf. n. 191. In Antiochide quid sit Φυρν. ignoratur. In Attalide sunt Απολλω νιεῖς, novicius demus post Attalidem institutam additus. De ἐπεγγράφοις v. ad n. 272. de θυρωρῷ cf. ll. cc. ad n. 268. Λεντιάριος vocatur minister quidam, a λεντίῳ, quod intp. Hesych. est περίζωμα δε ρατικόν, linteum s. lintium. At in nostra re subligaculum athletarum intelligendum videtur, a quo sit dictus hic lentiarius. 276. Athenis,, apud viduam Dousman', marmor infra mutilatum. Ediderunt Spon. Itin. T. III. P.II. p. 158 sqq. Wheler. Itin. p. 402. in tabula aerea. Ex Sponio Vandal. Diss. p. 596. et p. 692. ex parte, Corsin. F. A. T. II. p. 182 sqq. et ex parte T. I. p. 169. Gesner. Comm. Gott. class. hist. et phil. T. IV. a. 1754. p. 43 sq. qui aliquot admiscuit errores. [Textum vide pag. seq. interpositum.] Whelerianam tituli dispositionem dedi, et paucas lectiones ad Sponii exemplar mutavi. Pro φ Whelerus in plurimis locis praebet formam cursivae similem, ut n. 275. Praeterea ter ap. Whel. una littera utpote antea omissa supra adscripta est, chalcographo opinor suum vitium corrigente; eas litteras cum Spon. in ordinem recepi. Vs. 1-9. maioribus litteris; vs. 1o. col. I. vs. 16. et col. III. Ακαμαντίδος, Αδριανίδος mediis, cetera minutioribus. Lacunarum signa in finibus columnarum addidi ex Spon. Pro iis, quae ex Spon. dedi, Whel. haec habet: vs. 2. ΙΟΥΛΙΩΣ, 3. ΟΦΙΛΙΟΣ, col.I, 15. ΕΛΕΥΣΕΙ ΝΟΣ et in fine ΔΗΡΕΙ, 17. Ι-ΟΦΙΛΙΟΥ, col.II, Φ 10. ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ sine A, 12. ΡΑΘΩΝΙΟΣΣΤΡΑ ΤΗΤΟΣ, 15. 16. ΣΥΜΑΧΟΣ; vs. 20. omittit litteras ΤΙΟΣ; col. III, 12. habet ΑΦΡΟΔΕΙΣΟΥ, 15. ΚΑΛΛΤΥΧΟΥ; vs. 21. habet ΦΙΛΙΣΤΟΥ, omittit vs. 22., vs. 26. autem ΛΕΤΥΡΟΣ praebet, col. IV, 12. ΣΩΣΙΜΟΣ, 15. ΝΩΝ), falso, 24. ΑΘΗΝΑΙΟΣ, 26. ΑΘΗΝΑΙΩΝ, 27. omittit, 29. lacunae signa non habet, et vitiose praebet in fine NYO. Col. II. vs. 9. Spon. ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΑΙ. [Continuatur p. 385.] |