Pro singulis, quas supplevi, litteris totidem lacunae notatae erant. Verba haec sunt: Ε. Θ, Εδοξεν τῇ Πανδιονίδι φυλῇ· Καλλικράτης εἶπεν· ἐπαινέσαι Νικίαν Ἐπιγένους Κυδαθηναιᾶ ἀνδραγαθίας ἕνεκα τῆς εἰς τὴν φυλήν, ὅτι εὖ καὶ προθύμως ἐχορήγησεν τοῖς παισί, καὶ ἐνίκα Διονύσια καὶ Θαργήλια ἀνδράσιν, καὶ στεφανῶσαι αὐτόν. ἀναγράψαι δὲ τόδε τὸ ψήφισμα εἰ στήλῃ λιΓίνῃ ἐμ Πανδίονος τοὺς ἐπιμελητάς. ἀναγράψαι δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος νενίκηκεν ἀπ ̓ Εὐκλείδου ἄρχοντος παισὶν ἢ ἀνδράσιν Διονύσια ἢ Θαργήλια ή Προμήθια ἢ Ηφαίστια. ἀναγράφειν δὲ καὶ τολοιπὸν, ἐάν τις τούτων τι νικήσῃ, τοὺς ἐπιμελητὰς ἐφ ̓ ὧν ἂν νικήσῃ, ἐν τῇ αὐτῇ στήλῃ. او η παισί ̓Απήμων Επιγένους Ἐπιγένους Φειδίππου Κυδαθηναιεύς. Κυδαθηναιεύς. Μυῤῥινούσιος. ̓Ανδοκίδης Δήμων Λειωγόρου Δημοτέλους Κυδαθηναιεύς. Παιανιεύς. Εὐριππίδης Χαρμαντίδης Αδειμάντου Μυῤῥινούσιος. Ξενοπείθης Ναυσιμάχου Παιανιεύς. Κλεωμέδων Κλέωνος Χαιρεστράτου Παιανιεύς. Κυδαθηναιεύς. Φιλόμηλος Αντισθένης Παιανιεύς. Κυθήῤῥιος. Etsi decretum hac continetur inscriptione, tamen eam argumenti causa in Agonisticis posui. Vs. 1. O muta in O: fuit idem quod n. 158. cf. n.159. 150. 151. In verbis decreti nota enallagen temporis ἐχορήγησεν et ἐνίκα: causa est in voce νικᾶν, quam praesens (et imperfectum) potissimum amare notatum in Explicatt. ad Pind. p. 219. docentque id plurima exempla, etiam in inscriptt. Deinde si στήλῃ p. ἐν στήλῃ non ausus sum mutare: ἐστήλῃ est n.87. atque etiam facilius εἰ στήλῃ, N mutato in l, ut ft in formatione casuum: τιθέντος, τιθείς (p. τιΤένς). Pandionis sacellum haud dubie in arce fuit, ubi reperta inscriptio: ibi statua Pandionis arte insignis (Pausan. I, 5, 4. extr.), in hoc opinor sacello: eius sacerdotem v. n. 128. Mox verba avaγράψαι δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος νενίκηκεν ἀπ ̓ Εὐκλείδου ἄρχονTos, docent inde ab Euclide archonte plura iam sollemnia ante hoc decretum celebrata esse, in quibus aliquis vincere potuisset; et nota opponi his verbis ea, quibus in posterum, quoque victores inscribendos esse praecipitur: ἀναγράφειν δὲ καὶ τολοιπὸν ἐάν τις τούτων τι (τούτων τι, sc. Διονύσια ή Θαργήλια etc.) νικήσῃ. Igitur probabile est hoc decretum paulo post Euclidem, non ipso Euclide archonte scriptum Illis tripodes praemio datos esse constat; et Dionysiorum quidem victores tripodes in Lenaei, Thargeliorum in Pythii vicinia dedicabant, ἐν Διονύσου, ἐν Πυθίου: ab altero ad alterum pertinet via tripodum. In vicinia dixi: non enim omnes in ipso templo erant, licet hoc ex Suida v. Πύθιον collegeris, coll. Plat. Gorg. 1. c. ad n.111. Porro Dionysia (intellige magna, quae vulgo simpliciter Διονύσια dicuntur) virorum choro nemo vicerat; puerorum primus Nicias, de quo hoc decretum; idem Thargelia viris primus: igitur si quis ante Niciam inde ab Euclide vicerat, in quarta is columna quaerendus: viceritne tamen ullus necne, non liquet. De hominibus ipsis pauca addenda sunt. Andocides Leogorae f. est celeber orator; eum inde discimus Κυδαθηναιᾶ fuisse, quod traditur etiam in Vitt. X Oratt. Et nota Λεωφόρου: vulgo enim Λεω yógou scribitur. De eius victoria in Vitis X Oratt. haec habemus: καὶ αὐτὸς δ ̓ ἐχορήγησε κυκλίῳ χορῷ τῇ αὑ τοῦ φυλῇ ἀγωνιζομένῃ διθυράμβῳ, καὶ νικήσας ἀνέθηκε τρίποδα ἐφ ̓ ὑψηλοῦ, ἄντικρυς τοῦ πωρίνου Σειληνοῦ, ubi Dionysiaci tripodes. Mox nota miram scripturam Εὐριππίδης. Denon Demotelis f. est ex familia Demosthenis oratoris: alius eiusdem familiae Demon Demomelis f. infra prodibit n. 459. ubi v. not. Char mantidem aliquem Paeaniensem habes n. 199. Philomelus Paeaniensis Socratis et belli Peloponnesiaci aetate est ap. Plat. Protag. p. 315. A. alius ap. Dem. c. Mid. p.571.4. qui potest idem atque in hoc titulo esse. Pater nostri est Philippides, fortasse Midiae ille amicus dives (Dem. c. Mid. p. 581. 14. p. 585. 14.). Paeaniensem dicit orator c. Theocr. p. 1552. 24. eundem enim esse probabile reddit Mnesarchides utraque in oratione nominatus. Mox Xenopithes Nausimachi f. Paeaniensis est eiusdem familiae, cuius Nausimachus, Nausicrates et duo Xenopithae ap. Dem. adv. Nausim. et Xenopith. immo qui p. 991. 15. et p.986. 24. Xenopithes memoratur, is videtur idem esse. Deinde comparet Cleomedon Cleonis f. Cydathenaeensis; is est celebris demagogi filius, et obiit tam mature, ut uxorem eius duxerit pater Boeoti, qui ex ea postea procreatus orationem Demostheneam de dote materna habet (p. 1016. 2 sqq.). Reliquerat autem Cleonem filium (p. 1010. 2.). Postremo loco scriptus est Antisthenes Antiphatis f. Cytherrhius: is idem, quem n.128. vidimus, ubi Αντιφάτους scribitur. Vicit hic Thargelia pueris: et n. 128. dedicavit aliquid, laudatus a tribulibus. Igitur probabile est titulum n. 128. inscriptum fuisse monumento, quod tripodem victoriae praemium sustinebat: neque quod ibi iɛgɛùs dicitur, obest: potuit enim ἱερέως appellatione uti, ut hunc quoque honorem sibi obtigisse palam faceret. Attamen quod choregiae in illo titulo nulla fit mentio, reliqui illum in incertorum generum honoribus, quod alia quoque eius monumenti dedicandi causa esse potuit. 214. Liceat prioris decreti occasione extra ordinem inserere aliud, quod pag. 176. promisi. Lapis est Pentelicus cum titulo n. 93. in loco pagi Aexonae effossus, nunc Athenis apud Philomusos. Transcripsit Cyriacus Pittacus Atheniensis; nobis tradidit Niebuhrius. ΦΙΛΑΤΟΣΧΡΕΜΗΤΟΣΕΙΠΕΝΕΠΕΙΔΗΟΙ ΛΑΧΟΝΤΕΣΙΕΡΟΠΟΙΟΙΕΙΕΤΟΤΗΣΗΒΗ ΣΙΕΡΟΝΔΙΚΑΙΩΣΚΑΙΦΙΛΟΤΙΜΩΣΕΙ ΧΑΛΛΙΦΩΝΤΟΣΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣΕΝΕΚΑΚ ΣΑΝΑΓΡΑΨΑΙ ΔΕΤΟΔΕΤΟΨΗΦΙΣΜΑΕΝ ΑΝΕΔΙΗΙΧΜΟΝΑΡΧΟΝΤΑ ΕΠΑΙΝΕΣΑΙ ΔΕΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΑΣ ΕΚΑΣΤΟΝΑΥΤΩΝΚΙΜΩΝΑΜΕΓΑ 20 ΛΗΕΙΠΥΘΟΔΩΡΟΝ ΠΥΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΗΡΥΚΑΧΑΡΙΚΛΕΑΦΙΛΟΤΙΜΙΑΣΕΝ Ἐπαινέσαι δὲ καὶ τοὺς σωφρονιστὰς καὶ στεφανῶσαι θαλλοῦ στεφάνῳ ἕκαστον αὐτῶν, Κίμωνα Μεγα[κλέους?]; Πυθόδωρον Πυθέου, καὶ τὸν κήρυκα Χαρικλέα φιλοτιμίας ἕνεκα τῆς περὶ τὴν παννυχίδα· ἐπαινέσαι δὲ καὶ τὴν ἱέρειαν τῆς Ἥβης καὶ τῆς ̓Αλκμήνης καὶ τὸν δρ[ῶ]ντα Καλλισθέ νην Ναύσωνος, καὶ στεφανῶσαι ἕκαστον αὐτῶν εὐσεβίας καὶ φιλοτιμείας ἕνεκα τῆς περὶ τοὺς θεούς. ἀναγράψαι δὲ τόδε τὸ ψήφισμα ἐν στήλῃ λιθίνῃ καὶ στῆσαι ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Ήβης. Titulus hic inscriptione n. 93. manifesto recentior est, quod et scripturae ratio docet et vs. τ6. haud ambigua Neaechmi archontis mentio, qui signat annum Olymp. 115, 1. In eius nomine dele ductus Hl, ut vs. 9. in voce Χαιριγένους | delendum est. Ἱεροποιοί non reipublicae nunc sunt, sed pagi. Vs.4.5. nota duplicem structuram θυσία τῆς Ἥβης καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς. Λόγον et εὐθύνας dederunt haud dubie non apud rempublicam, sed in pago: cf. ad n. 88. Nauson idem credo est qui n. 93.; fratresque videntur Antichares et Callisthenes esse. Decreti ipsius inscriptio in sequentem annum praecipitur; unde dictum τὸν δήμαρχον τὸν μετὰ Νέαιχμον ΝΕΣΑΙΔΕΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΕΙΑΝΤΗΣΗΒΗΣΚΑΙΤΗ ἄρχοντα. Altera decreti parte primum laudantur ΣΑΛΚΜΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝΔΡΙΟΝΤΑΚΑΛΛΙ 25 ΣΘΕΝΗ ΝΑΥΣΩΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΩΣΑΙΕ ΑΣΕΝΕΚΑΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣΑΝΑΓΡ Φιλαῖος (vel Φίλητος) Χρέμητος εἶπεν· ἐπειδὴ οἱ λαχόντες ἱεροποιοὶ εἰς τὸ τῆς Ἥβης ἱερὸν δικαίως καὶ φιλοτίμως ἐπεμελήθησαν τῆς θυσίας τῆς Ἥβης καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς [οἷς] ἔδει αὐτοὺς θῦσαι, καὶ λόγον καὶ εὐθύνας δεδώκασιν, στεφανῶσαι αὐτῶν ἕκαστον θαλλοῦ στεφάνῳ, ̓Αντιχάρην τὸν Ναύσωνος καὶ Νέαρχον Χαιριγένους, Θεόδοτον Αίσχρωνος, Αριστοκλέα Καλλιφῶντος, δικαιοσύνης ἕνεκα καὶ φιλοτιμίας τῆς εἰς τοὺς δημότας. ἀναγράψαι δὲ τόδε τὸ ψήdè Tò φισμα ἐν στήλῃ λιθίνῃ καὶ στῆσαι εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Ἥβης τὸν δήμαρχον τὸν [μετ]ὰ Νέαιχμον ἄρχοντα. Sophronistae, gymnici alias magistratus; qui in pannychide ne quid petulanter ageretur, curabant: ea pannychis celebratur Iuventae (cf. de eius templo n.93.), cui iuncta socrus Alcmena. APIONTA mulavi in ΔΡΩΝΤΑ: δραν vox est propria de peragendis mysticis sollemnibus, quae in ea pannychide acta esse probabile est. Et cave ἄρχοντα coniicias, cui nullus hic locus. Haec hactenus. Nunc addam in altero Aexonensium decreto (n.g3.), ubi bis Φιλαεῖδα vidimus, priore loco Pittacum praebere ΦΕΛΛΙΔΑ, aliud apographum a Niebuhrio communicatum ΦΕΛ ΛΕΙΔΑ, altero loco utrumque ΦΕΛΛΕΙΔΟΣ: quod videndum ne melius sit quam alterum, in quo difficultatem inesse notavimus. Φελλὶς γῆ nota est ex Polluce I, 227. de vi vocis v. Schneider. Lex. Gr. et cf. Ruhnk. ad Tim. p. 269 sq. 215. Athenis. Edidit Stuartus Antt. Att. T. II. p. 31. in interpretatione alius tituli. ΠΡΟΝΟΜΟΣΗΥΛΕΙΔΙΟΤΡΕΦΗΣΗΡΧΕ Formas ♫ et ≤ ipse dedi. Fragmentum ad Olymp. 99, 1. pertinens. De Pronomo v. ad n. 225. Archon est idem qui alia forma n. 151. Διειτρέφης. 216. Marmor Athenis praefurnio infixum. Edidit Chandlerus Inscr. II, 52. p. 59. In deversorio Turcico viderat iam Fourmontus. / ΖΙΑΣ ΕΡΥΞΙΜΑΧΟ ΚΥΔΑΘΗΝΑΙΕΥΣΕΧΟΡΗΓΕ ΠΑΝΔΙΟΝΙΔΙΕΡΕΧΘΗΙΔΙ ΠΑΙΔΩΝ Initio paucas lineolas ex Fourm. praemisi: Vs. 5. ultimum I addidi ex Fourm. Quum patrum Chandl. nihil nisi ΙΑΣ. Mox Chandl. Ξ; dedi Ξ, filiorumque nomina soleant similia esse, haud dubie pro quo Fourm. similem formam habet, unius ta- Ερυξίας scribendum: men verticalis lineae loco duas obliquatas offerens. Ερυξίας Ἐρυξιμάχου Κυδαθηναιεὺς ἐχορήγει Πανδιονίδι, Ερεχθηίδι παίδων. Hic igitur et suae tribui et Erechtheidi choregus fuit, sed uno et eodem cum choro: ut dubium non sit tum non singulas, sed binas tribus singu los choregos praebuisse ob rei familiaris angustias. Eryxias hic quum n.213. scriptus non reperiatur, patet hunc haud paucis post Euclidem annis vicisse, quum victorum nomina inscribendi mos n. 213. a Pandionide iussus iam obsolevisset. Ita hunc titulum circa Olymp. 104-106. posuerim. 217. Athenis ad ecclesiam Catholicon. Vitiosius edidit Spon. Itin. T. III. P. II. p. go. rectius Chandlerus II, 53. p. 59. Cf. Vandal. Diss. ad Antt. et Marm. illustr. p. 674. ΕΡΕΧΘΗΣΑΝΔΡΩΝΕΝΙΚΑ ΜΕΝΕΤΕΛΗΣΜΕΝΗΤΟΣΑΝΑΓΥΡΑΣΙΟΣΕΧΟΡΗΓΕ ΑΡΑ ΤΟ [Σ] ΗΥΛΕΙ Ἐρεχθηὶς ἀνδρῶν ἐνίκα, Μενετέλης Μένητος ̓Αναγυράσιος ἐχορήγει, Suppletur Νικόμαχος ἦρχεν: sed, quod iam Vand monuit, suppleri etiam ἐδίδασκε potest. Non certum igitur, inscriptionem hanc pertinere ad Olymp. 109, 4. Nota hic quoque EXOΡΗΓΕ, ex antiquo usu retentum. Spon. falso EXΟΡΗΓΕΙ. 218. Athenis,,, apud Dgika Guppa"; ex schedis Fourmonti. ,,In villa Menidi, in ecclesia S. Virginis, quae Αναγαλιώτισσα cognominata”; ex schedis Fourmonti. . . Ι/ΟΣΚΡΑΠΟΙΝΙΝΙΚΗΣΑΣΑΝΕΘΗΚ ΧΟΡΙΩΙΚΑΚΩΜΟΙΔΟΙΣΧΑΡΗΣΘΗΒΑΙΟΣ ΥΛΕΙΣΠΕΥΣΕΛΔΗΣΑΘΗΝΑΙΟΣ n. 224. quod latet opinor in ΚΡΑΠΟΙΝΙ, in quo ultimum ut vs. 2. litt. 3. delendum; K fuit X, deinde Fourm. omisit O, et ΡΑΠΟΙΝ dedit p. ΡΗΓΩΝ. Est igitur: χορηγῶν νικήσας ἀνέθηκε κυκλίῳ χορῷ καὶ κωμῳ δοῖς· Χάρης Θηβαῖος ηὔλει, Σπευσεάδης Αθηναῖος ἐδίδασκε. 220. Initio scriptus esse debuit victor choregus cum tribu, e. c. Κεκροπίδι. Deinde debuit esse χορηγῶν, ut Athenis, in Panagiae Gorgopiko (s. Catholicon dicta ecclesia). Ed. Spon. Itin. T. III. P. II. p. 135. (cf. Corsin. F. A. T.I. p. 256.) Habeo etiam ex schedis Fourmonti. Vs. 1. omittitur ap. Spon. qui vs. 2. male MEY et ex aliis quibusdam titulis Theben Atticum deΦΙΛΗΤΟΣ. Vs.4. HY ex Fourm. addidi. mum finxerat Sponius. Ceterum cf. ad n. 216. 221. In monumento, quam vulgo laternam Demosthenis vocant. Cyriac. p. x. n. 76. Murat. T. II. p. DCXLIV. 1. ex suis et Farnesiis schedis. Spon. Itin. T. III. P. II. p. 21. Wheler. Itin. p. 398. ed. Angl. Le Roy Mon. Gr. T.I. p. 28. et in acre tab. xxxiv. sed vitiosissime. Stuart. Antt. Att. T. I. p. 28. cap. iv. tab. 3. Pomard. Itin. T.I. p. 155. Vandal. Diss. p. 673. ut alios taceam. ΛΥΣΙΚΡΑΤΗ ΛΥΣΙΘΕΙΔΟΥΚΙΚΥΝΝΕΥΣΕΧΟΡΗΓΕΙ ΑΚΑΜΑΝΤΙΣΠΑΙΔΩΝΕΙΚΑΘΕΩΝΗΥΛΕΙ Secutus sum tabulam Stuarti aeri incisam, nisi quod ex ceteris exemplis prope omnibus dedi Kl KYNNEY, quum ibi et in Wheleri apographo pessimo habeatur ΚΙΚΥΝΕΥΣ. Whel. solus ΕΔΙΔΑ ΣΚΕΝ. Pro k est k. Euaenetus archon Olymp.111, 2. Λυσικράτης Λυσιθείδου Κικυννεὺς ἐχορήγει, 222. Athenis transcripsit Cyriacus,, ad gymnasii" (credo theatri),, sedem exornatam" p. x. n. 77. et ex eiusdem schedis a Compagnonio missis dedit Murat. T. II. p. DCXLII. 2. A Fulvio Ursino habuit Andr. Schottus Vit. Aristotel. et Demosth. indeque edidit Reinesius Synt. Inscr. V, 36. p.377. Athenis in domo transcripsit Spon. Itin. T. III. P.II. p.214. unde petierunt Vandal. Diss. p. 672. Corsin. F. A. T. IV. p. 46. Mutilum titulum praebent Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. p. 52. et schedae Fourmonti. ΑΙΓΗΙΣΑΝΔΡΩΝΕΝΙΚΑ ΕΥΑΓΙΔΗΣΚΤΗΣΙΟΥΦΙΛΑΙΔΗΣΕΧΟΡΗΓΕΙ ΛΥΣΙΜΑΧΙΔΗΣΕΠΙΔΑΜΝΙΟΣΗΥΛΕΙΧΑΡΙΛΑΟΣΛΟΚΡΟΣΕΔΙΔΑΣΚΕ Αἰγηὶς ἀνδρῶν ἐνίκα, Εὐαγίδης Κτησίου Φιλαΐδης έχo έχου βήγει, Λυσιμαχίδης Επιδάμνιος ηὔλει, Χαρίλαος Λοκρὸς ἐδίδασκε, Εὐθύκριτος ἦρχε. Cyriaci et Sponii apographa prope consentiunt, nisi quod Cyr. habet EYOYMEITOE: uterque etiam IAAIAHE, licet Murat. aliud narret: sed Spon. HPXEN, Cyr. HPXE, quod retinui, licet HPXEN Ursinus habuisse videatur. Ceterum Ursinianum s. Reinesianum apographum vitiis scatet: bene tamen EYOYKPITOΣ ibi ut ap. Spon. habetur. Postremo Cyriacus, Ursinus, Sponius versus ex arbitrio divisos repraesentant: Pocockius et Fourmontus con sensu secundum versum incipiunt a litteris MAXI 223. 2 Athenis super porta Bazari. Ediderunt Spon. Itin. T. III. P.II. p. 73. (indeque et alii et Vandal. Diss. p. 673.) ac Pocock. Inscr. ant. P. I. c. 5. s. 4. n. 70. p. 61. postremo Stuart. Antt. Att. T. I. p. 27. qui aere expressum titulum praebet. ΛΥΣΙΚΛΗΣ ΒΙΟΤΤΟΥΟΗΘΕΝΕΧΟΡΗΓΕΙ ΟΙΝΗΙΣ ΦΥΛΗ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝΙΚΑ ΠΑΜΦΙΛΟΣΑΓΝΟΥΣΙΟΣΕΔΙΔΑΣΚΕΝ ... Ap. Spon. versus non recte ordinati sunt, melius ap. Poc. qui tamen alia vitia admiscuit: ego et in versuum ordine et in litterarum formis Stuartum sequor. Vs. 2. Spon. Poc. diserte, ПAIAN: ap. Stuart. I est evanidum. Vs. 3. ultimum N omittit Stuartus, et lapidis ibi fracturam notat, ut etiam Poc. lacunae ibi signa posuit. Λυσικλῆς Βιόττου Οῆθεν ἐχορήγει, Οἰνης φυλὴ παίδων ἐνίκα, 224. In epistylio monumenti choragici Thrasylli, in radice arcis ad meridiem in rupe incisi, hodie Ilavayias Zandıwtioons. Primus transcripsit Cyriacus Anconitanus (p.1x. n. 71. ubi hi tituli reperti dicuntur sub arce, ad statuam Gorgonis, ad marmoream et ornatissimam scenam, prope incisam rupem et mira ope fabrefactum specus); ex suis et Cyriaci schedis (ex quibus etiam Muratorii schedae fluxerunt) edidit Murat. T. II. p. DCXLI. Olim dederant Ursinus Imagg. p. 28. in aere, Spon. Itin. T. III. P.II. p. 111. Wheler. Itin. p. 369. ed. Angl. et ex Sponio Vandal. Diss. p. 673. Corsin. F. A. T. II. p. 20. T. IV. p. 56. habent. Hunc et alios ex his titulis vulgo notos dedit etiam Tayl. ad Marm. Sandw. p. 70. Postremo dederunt Le Roy Mon. Gr. T. II. p. 35. Stuart. Antt. Att. T.II. p. 29. in tabula aerea, Pomard. Itin. T. I. p. 132. cuius exigua auctoritas. Praeterea usus sum apographo Villoisoni ex schedis Franc. Giamberti petito, et alio Mustoxydis. ΘΡΑΣΥΛΛΟΣ ΘΡΑΣΥΛΛΟΥΔΕΚΕΛΕΕΥΣΑΝΕΘΗΚΕΝ ΧΟΡΗΓΩΝ ΝΙΚΗΣΑΣΑΝΔΡΑΣΙΝ ΙΠΠΟΘΩΝΤΙΔΙ ΦΥΛΗΙ ΕΥΙΟΣΧΑΛΚΙΔΕΥΣΗΥΛΕΙ ΝΕΑΙΧΜΟΣΗΡΧΕΝ : ΚΑΡΚΙΔΑΜΟΣΩΤΙΟΣΕΔΙΔΑΣΚΕΝ Tertius versus minoribus litteris. Fundum apographi huius constituit tabula Stuarti, ex qua etiam versuum divisionem dedi, in qua ceterorum plurimi variant. Ursinus ubi nihil annoto consentit cum Giamberto, omittit tamen interpunctiones, quas post singula verba habet Giambertus singulis punctis notatas: sed post pʊλ et gε terna puncta offert Giambertus, et haec adscivi. Vs. 1. Giamb. ΘΡΑΣΥΛΟΣ ΘΡΑΣΥΛΟΥ: ceteri consentiunt in recepto. AEKEAEY≤ Spon. Whel. etc.; sed Cyr. (non tamen Muratorianus), Giamb. Urs. Stuart. AEKE AEEY≤, quorum fides maior quo insolentior forma. Dicitur igitur Δεκελεύς, Δεκελεεὺς et Δεκελειούς (hoc 7 Θράσυλλος Θρασύλλου Δεκελεεὺς ἀνέθηκεν Σώτιος ἐδίδασκεν. reis (Stuart. T. II. c. 4.). Super hac vero ad quam scribimus inscriptione fuit statua, quae nunc in Britannia est. Attamen tripodem etiam a Thrasyllo dedicatum fuisse vix dubium est: qui olim fortasse eo loco positus erat, ubi illa statua reperta est, quae videtur tripodis loco substituta postea esse. Argumentum, quod repraesentatum esse Pausanias dicit, etsi Apollineum est, cave tamen Thrasyllum putes Thargelia vicisse: tibicen enim cyclium et Dionysiacum chorum significat, ut dixi ad n.111. Potius dithyrambi, quo Thrasyllus vicerat, argumentum ab artifice exhibitum iudico. Postremo Gorgo, quam Cyriacus nominat, videtur Medusae caput auratum in aegide esse, quae in australi arcis muro posita erat (Pausan. I, 21,4. coll. V, 12, 2.); quamquam hanc in Cyriaci aetatem perdurasse non est verisimile. 225. In alta basi, quae exstructa est super zophoro monumenti Thrasyllei, ad statuae dextram. Edita inscriptio in titulis Cyriaci ΟΔΗΜΟΣΕΧΟΡΗΓΕΙΠΥΘΑΡΑΤΟΣΗΡΧΕΝ Fundum huius exempli constituit aerea Stuarti Ὁ δῆμος ἐχορήγει, Πυθάρατος ἦρχεν, Πρόνομος Θηβαῖος ἐδίδασκεν. tum n.224. dicaverat, agonothetae tum munere fungebatur, populus hunc ei honorem tribuit, ut et hic, ad quem haec inscriptio pertinet, et alter tripus (n. 226.) in paterno collocaretur monumento. Theonem nota peregrinum esse, non Atticum, ut Spon. putabat; cf. ad n. 220. Thebanus est etiam chorodidascalus Pronomus, hic haud dubie ex posteris tibicinis Pronomi, quem n. 215. Olymp. 99, 1. repperimus. Pronomi barba ridetur ap. Aristoph. Eccles. 102. ubi tibicinem intelligit Schol. ex quo hausit Suid. v. Is potest idem esse qui n. 215. si Aristophanis fabula Olymp. 96, 4. acta est. Sed pater eius videtur fuisse vel patruus, qui Alcibiadem docuit tibiis canere (Athen. IV. p. 184. D.), magna tum fama musicus, cuius artem celebrat Pausanias (IX, 12, 4.); qui primus iisdem tibiis plures modos cecinit (Pausan. ib. Athen. XIV, p. 631.E.), Chalcidensibus Euboeae prosodium fecit, Thebis statua ornatus est (Pausan. l. c.); cuius harmoniae etiam Olymp. 102. quo tempore restituta Messene est, vigebant maxime (Pausan. IV, 27, 4.). 226. Pytharatus archon Olymp. 127, 2. Deficientibus In altera basi eiusdem monumenti zophoro imposita, ad laevam statuae. Ediderunt iidem qui n. 225., Cyr. n. 70. ceteri ll. cc. ΟΔΗΜΟΣΕΧΟΡΗΓΕΙΠΥΘΑΡΑΤΟΣΗΡΧΕΝ ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΣΘΡΑΣΥΚΛΗΣΘΡΑΣΥΛΛΟΥ ΔΕΚΕΛΕΕΥΣ |