Titulus mutilatus est: non enim integer prytaPosui autem fere in fine catalogorum, quod minus diserta prytanum recensio; ce

num numerus.

terum videtur reliquis antiquior esse, quum nec Romana nomina insint, et Oa nondum Adrianidis sit: v. ad n. 275.

ΛΙΜΑΧΟΣ) ΛΑΜΠΤΡΕΥΣ
VOHTHΣ ΦΙΛΗΤΟΣ

NICKOY ΚΟΛΩΝΗΘΕΝ
ПЕРІ ТО ВНМА

ΟΥΛΩΝ ΜΟΙΡΑΓΕΝΟΥΣ

30 ΦΥΛΑΣIOC

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΥΘΗΣ)
ΠΡΟΣΠΑΛτιος

ΓΟΥΡΓΟΣ ΕΠΙ ΤΗΝ ΕΚΙ

ΑΕ ΚΛΗΠΑΣ

Variant litterae W, Ω, et €, E. Vs. 5. ΠΟ omittit Müll. Ibidem Villois. in edito omittit primum A. Vs. 12. 13. Ω ex Müll. Villois. Ο). Vs. 14. ultimum ▷ ex Müll. Vs. 15. init. Villois. T pro П. Vs. 16. Müll. ANTIOXOC. Vs. 19. Müll. EYWNY ΜΟ. Vs. 25. Müll. ΛΑΜΠΡΕΥΣ. Vs. 33. primam litteram omittit Müll.

Δημόστρατος,

Απολλώνιος,

Σαβίνος.

Στρατηγὸς ἐπὶ τὰ ὅπλα

25 [Καλ]λίμαχος Λαμπτρεύς,

30

Αὐλητὴς Φίλητος

Αναγυράσιοι

̓Αλέξανδρος.

[Παρμενίσκου Κολωνῆθεν, Περὶ τὸ βῆμα

Οὔλων? Μοιραγένους

Φυλάσιος,

Στρατηγὸς Πύθης)
Προςπάλτιος,

Λειτουργὸς ἐπὶ τὴν Σκιάδα

Ασκληπᾶς.

Hic titulus archonte Philopappo, qui etiam L. Aelianus, occasione ludorum exaratus est, in quibus Antigonus prytanis epico carmine vicit: praestabat tamen eum inter catalogos prytanum referre. Nomen archontis est duplex: haud rara autem duplicia nomina. Prytanes non omnes sunt, sed alii venerant, alii non. Inde a vs. 25. qui enumerantur, non necessario omnes Erechtheidis tribules sunt: casu talis est στρατηγὸς ὁ ἐπὶ τὰ ὅπλα; ceteri sunt Aisiti non contribules (de quibus v. ad n. 190.), exceptis στρατηγῷ vs. 31. qui qualis sit nescio (est vero Acamantidis tribulis), et Tibicine, qui Aegeidis est (v. n. 115. 183.). Ille Moeragenis filius redit infra n. 305.

et Πολύξενος Φιλίνου n. 203. Ν. 205. Α. Πολυμνήστου dedi ex n. 205. B. et ibidem Α. Β. Μένιππος ΚλειστραTídou collata utraque parte. Praeterea plures sunt eorundem patrum, plures earundem familiarum. Indices sunt septem, archontes hi:

n. 202. Antigonus,

203. Diophobus,

204.

205. A.

B. Simus Eucratis f. 206. A.

B. Leonides Philini f.

quorum nullus notus est: Simus Eucratis f. eiusdem videtur familiae esse atque ille Simus Epicratis f., quem n. 115. restituimus, Aethalides. Genus scripturae novicium: nec nomina ipsa, certe ex parte, remotiorem aetatem spirant; formae etiam IIegyévou, 'Attoλλopávov, EvJungárov etc. sunt noviciae: cf. ad n. 45. et passim, quae exempla omnia mediae aetatis sunt. Romanum tamen nomen unum tantum habetur Aiuúdios Aiuvλíov n. 204. neque id ImperatoΑἰμύλιος Αιμυλίου rium sed a Macedoniae domitore petitum: quodsi hi tituli Imperatorum aetate scripti essent, plura haud dubie Romana eaque Imperatoria haberentur. Praeterea inscriptiones hae in fragminibus columnarum, partim ne politis quidem accurate partim rescriptis, exaratae sunt (n. 202. 203. 205. 206.), et in Piraeeo repertae, quem Sulla vastavit (Meurs. Pir. c. VIII.): quid igitur, si hi tituli post Athenas a Sulla captas, ad incitas redacta republica necdum ab Imperatoribus recreata, scripti sunt? Qui quidem a legitima Atticae reipublicae forma tantopere abhorrent, ut, nisi Athenis reperti essent, ne pro Atticis quidem agnosci potuissent: vix enim quidquam Attici moris inest. Quis enim unquam audivit Athenis alios magistratus priori, alios posteriori semestri functos esse munere? quis tres senorum mensium prytanes, sex praetores, unum vel duos semestres gymnasiarchos, tres astynomos, unum semestrem agonotheten, tres practores, tres logistas, in vetere novit republica? quis non tribuum demorumque nomina, quae vel Imperatorum aetate perdurabant, ne verbo quidem memorata esse mirabitur? Agoranomi bini reperiuntur sane n. 313. sed ibi tamen legitimum Senatus ordinem, e sexcentis senatoribus compositi habes, qui non convenit cum ternis prytanibus. Quae quum ita sint, quoniam in Piraeeo quidem haud dubie nunquam separata ab Athenis respublica, ad quam referre hos titulos possis, constituta est, non dubito eos post Athenas a Sulla captas scriptos esse, abolita vetere republica, quae post annorum nescio quot intervallum restituta sit. Neque enim ad ea provocaverim, quae de turbata vel ante Sullam Attica republica narrat Athenion in oratione ap. Athenaeum lib. V. Superest, ut de magistratibus his semestribus paucis mo

neamus. Post archontem annuum habes semestrem γραμματέα βουλῆς: γραμματεὺς βουλῆς sane vetustum nomen; sed fuerunt Athenis plures in Senatu scribae, de quibus suis locis diximus, quum his in titulis unus sit scriba. Sequuntur terni singulis locis prytanes. Adduntur practores seni n. 202. 203. 204. sed quattuor n. 205. B. n. 206. B. His additur unus ÚπоστgάτИуos n. 202. 203. 206. B. sed deest is n. 204. (neque enim restituendo spatium sufficit) et 205. B. Post eum habentur gymnasiarchi duo (n. 203. 204. 205. A.) vel unus (n. 205. B. 206. B.): in vetere republica gymnasiarchia non magistratus fuit, sed liturgia, Imperatorum aetate magistratus menstruus. Sequuntur unus Tauías, unus тgateleitns, qui non est veteris reipublicae. Dein habes astynomos tres, nisi quod n. 206. B. hi videntur sub finem enumerati esse: in vetere republica amplior fuit numerus. Suid. v. Lex. Seg. p. 455. déna ĥoav doτuvóμoi, πέντε μὲν ἐν Πειραιεῖ, πέντε δὲ ἐν ἄστει. Idem habet Harpocration ex Aldi, Maussaci et Gronovii editionibus, non discrepante cod. Vrat. dexa pnoìv eival τοὺς ἀστυνόμους ̓Αριστοτέλης ἐν τῇ ̓Αθηναίων πολιτεία, πέντε μὲν (ἐν) Πειραιεῖ, πέντε δ ̓ ἐν ἄστει. Hos secutus sum Oec. civ. Ath. T. I. p. 218. Contra Meierus meus Proc. Att. T. I. p. 89. 93. ex Blancardiano Harpocratione viginti refert astynomos fuisse, quindecim urbanos, et in Piraeeo quinque: quod nescio unde Blancardus petierit, nisi ex coniectura. Post hos est unus ȧywvoderns, qui n. 206. B. post agoranomos demum infertur. Practores succedunt tres, totidemque logistae; sed hi olim decem fuerunt. Agoranomi bini sunt, n. 206. B. ante agonotheten collocati: totidem sunt n. 313. Claudii Imp. aetate, ut videtur: olim deni quotannis fuerunt, quini in Piraeeo, totidem in Urbe, auctore Harpocr. v. Hunc numerum iam olim posui Oec. civ. Ath. T. I. p. 52. quod reprehendit Meierus Proc. Att. I. p. 89. idem appositis Harpocrationis verbis docens vicenos fuisse, quinos in Piraeeo, quinos et denos in Urbe. Nempe Meierus Blancardiana Harpocrationis editione usus est, cuius fides suspecta: Aldus, Maussacus, Gronovius atque ut videtur cod. Vrat. praebent quod ego secutus sum: TÉνte μèv eis IIɛlgaia, TÉVTε de eis aσTU. Ultimi sunt ɛisɑywyɛs tres. In vetere republica nullus est sisaywyśwv magistratus proprius; sed quicunque iurisdictionem habent magistratus, sunt causarum ad se pertinentium ɛisαywyes. Pollucis (VIII, 93.) errorem notarunt Hudtwalcker. de Diaet. p. 70. Heffter. de ord. iudicior. Att. p. 16. Denique quum horum magistratuum plurimi antiquitus sorte creati essent, contra hi, qui in his titulis recensentur, sunt manifesto ex optimatibus agiotívov electi, quum prope semper iidem et ex iisdem sint familiis.