ras KPA.. Vs. 28. additum est ex Spon. Vs. 37. Spon. ΙΟΦΑΝΕΣ: idem vss. 58. et 59. transpositos habet; vs. 45. Spon. ΑLΤΙΝΟΣ; vs. 56. Maff. ΣΜΥΚ etc. quod ex Spon. correxi. Vs. 59. Spon. XAI... ON, Maff. XAL... ON, ex quibus nostra lectio composita est. Col. III. incipit Spon. a vs. 22. Vs. 22. addidi H ex Spon. et indidem I vs. 23. Vs. 25. Maff. ΑΡΙΣΤΙΔΕΣ, quod correxi ex Spon. qui vss. 26-28. omittit. Vs. 46. Spon. habet Δ, ubi Maff: Γ, hoc est A, quod dedi. Vs. 61. Spon. ΑΙΣΙΜΕΔΕΣ; eadem differentia est ap. Pausan. IV, 5. extr. et I, 3. sed praestat ΑΙΣΙΜΙΔΕΣ, quod Maff. habet. Igitur nomina haec sunt: Λυσιμαχίδης Μηνί[Θε]ος Λεοντίδος 25 ̓Αμφιάναξ Αριστείδης Εστια[ῖος] ***) Παρ[αι]βάτης 10 15 20 25 *) Τριήραρχος decurtatum, ut col. I. vs. 42. et φύλαρχ(ος) col. III. vs. 54. **) An Εστίαρχος omisso H? ***) Maff. et Spon. pro littera E duas lacunas habent, ut frequenter alibi. ****) Duo nomina per incuriam eodem in versu posita. Nam Διοκλέους patris nomen etiam insolentius foret in hoc titulo. Litterae sunt vulgares, quae ante Euclidem Φυσι..ος, Διοκλ[ῆς] ****) quam Maffeius, spretis palaeographicis rationibus, Τιμοκράτης ̓Ακαμαντίδος Καλλιτέλης ̓Αντίδοτος Λυσίστρατος 30 Κηφισόδωρος Λεωνίδης 35 quas ego in Atticis titulis non spernendas iudico, eiusdem monumenti essent, a n. 169. abesse debebant Pandionis et Leontis. Sed contra n. 169. col. III. vs. 24. incipit Leontis, et quae praecedunt, sunt Pandionidis et aliarum tribuum, quae ante Pandionidem numerantur. In fine tabulae post Hippothontidem desiderantur Acantis et Antiochis. 170. Marmor Elginianum Musei Britannici Synops. n. 290. Olim in planitie Academiae. Primus edidit Frid. Thierschius a. 1816. folio singulari Monachii impresso, et deinde de eo optime meruit ampla commentatione Act. phil. Monac. T. II. F.III. p. 399 sqq. inserta. Ex priori folio petiit Eichstadius in Prooem. Catal. lect. Univ. Ien. aestiv. 1816. p. 2. Praeterea edidit Viscontus: Mémoire sur une Epigramme Grecque, qui servoit d'épitaphe au tombeau des guerriers Athéniens morts sous Potidée; quae commentatio in Classe hist. et litt. Inst. reg. Franc. lecta est a. 1815. et repetita in libro: A letter from the Chev. Antonio Canova and two Memoirs read to the Royal Institut of France on the Sculptures in the collection of the Earl of Elgin, by the Chev. E. Q. Visconti. Vide ibi n. 64. et p. 179 sqq. Ex Thierschianis et Viscontianis repetiit etiam lacobs. Anthol. Palat. T. III. p.971. et Addend. p. civ. Postremo edidit et tractavit Osann. Syll. I, 4. Aliud apographum editum est in Diar. class. T. XIV. p. 185. et adiectae sunt variae lectiones, quas diligens quidam vir ex lapide enotavit. LAU AOANA I EMAINEN ΚΑΙ ΠΡΟΛΟΝΟ 5 NIKENEYPOLEMOM 10 ΑΙΘΕΡΜΕΜΦΣΥΧΑΣΥΠΕΔΕΧΕΑΤΟΣΟ ΕΧΘΡΟΝΔΟΙΜΕΝ ΕΧΟΣΙΤΑΦΟΜΕΡΟΣΗΟ ΤΕΙΧΟΣΠΙΣΤΟΤΑΤΕΝΗ ΕΠΙΔΕΘΕΝΤΟ ΠΡΟΣΘΕΠΟΤΕΙΔΑΙΑΣΗΟΙΘΑΝΟΝΕΜΠΡ Secutus sum Thierschii apographum in Act. .... Αθάνατ[ον κλέος οἵδε φίλῃ περὶ πατρίδι θεῖναι 5 νίκην εὐπόλεμομ [μαρνάμενοι κάθελον. 10 ἄνδρας μὲμ πόλις ἥδε ποθεῖ καὶ δῆμος Ερεχθέως, sex mensibus ante bellum Peloponnesiacum pugnata est. Coniecturas doctorum non omnes affero. Vs. 2. 3. Thierschius supplet : Αθάνατ[ον κλέος οἵδε φίλην περὶ πατρίδ ̓ ἔθεντο, σήμαινεν [δὲ μάχη δυσμενέεσσι βίην, coll. Simonid. Epigr. Anthol. Pal. T.I. Ασβεστον κλέος οἵδε φίλῃ περὶ πατρίδι θέντες. At molesta est tautologia; redit enim idem vs. ult. Igitur formam orationis et aliquot verba mutavi: quamquam ludibundus est hic conatus restituendi tam mutila. Vs. 3. dedi ieueval, ut Simonides in epigr. Megar. Ἑλλάδι καὶ Μεγαρεῦσιν ἐλεύθερον ἅμας ἀέξειν ἱέμενοι θανάτου μοῖραν ἐδεξάμεθα. Possis et éσσúμevo vel paιóuevo (Pind. Olymp. VIII, 5. paιoμévwv μeyáλav ågeràv Svμ λaßeiv). Ceterum E MAINEN puto legendum σnuaívew, ut E sit pro El, usu tritissimo; nec probo coniecturam on aivεî: Deivaι et onμaívei, tempora diversa, hic non offendunt, nec ter positum verbum τιθέναι; certe idem habes in elegis ap. Dem. 1. c. Vs. 5. víznν sóλeμov dedit Visc. ex Hymn. Hom. in Mart. 4. Vs. 6. 7. Thierschius noster quod dedit, id mihi quoque in mentem venerat : αἰθὴς μὲμ ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώματα δὲ χθών τῶνδε Ποτειδαίας γ ̓ ἀμφὶ πύλας ἔλαχεν. At non solum y' licet a Thierschio excusatum et exemplo epigrammatis ap, Pausan. V, 10, 2. defensum aliquid relinquit offensionis, quum praesertim pro A varia lectio sit ▲ (nam quod alii et A et A omittunt, negligentiae tribuendum), verum etiam in sententia est quod reprehendas. Non enim apud Potidaeam sepulti sunt hi, quorum hoc sepulcrum est. Qui Athenis publice sepeliuntur, eorum ossa lecta deferuntur in Ceramicum; cremantur caesi ibi, ubi castra sunt, sed iusta fiunt cineribus in patria. Cf. Thucyd. II, 34. Et hic eos humatos censeri, et Thucydides et Pausanias aliique docent; docet etiam epigramma is positum, qui apud Chaeroneam ceciderunt, ap. Dem. 1. c. Γαῖα δὲ πατρὶς ἔχει κόλποις τῶν πλεῖστα καμόντων σώματα. Victores autem Athenienses praeter morem apud Potidaeam sepultos esse, quis credet? Immo semper ossa Athenas deportata et sepulta ibi sunt, diserte testantibus Thucydide I. c. et Pausania I, 29. qui tempus, ex quo id factum est, accuratius definit; soli Marathonii victores in ipso pugnae loco sepulti sunt: qui vero reperiri non potuerunt, iis cenotaphium condi solebat. His perpensis non concedes, quod nuper dictum est: Nihil autem impedit, quominus statuas Athenienses cives in illo . premen proelio una cum duce Callia caesos, prope Potidaeam sepultos esse. Athenas quidem eorum cineres relatos esse, nemo veterum tradidit." Quae quum ita sint, illa loci restitutio ferri non potest; nihilque potuit eo loco dictum esse, nisi ad Potidaeam caesos hos viros esse. Vs. 7. in fine est EL: sed incerti fines mutilorum versuum esse solent; ut statim vs. S. pro HO Visc. legebat HL. Me iudice in lapide fuerit E, et vitio marmoris diffracti↳ visum est; I superest ex . Igitur scripsi: αἰθὴς μὲμ ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώ[ματα δὲ χθών τῶνδε· Ποτειδαίας· δ ̓ ἀμφὶ πύλας ἔπ[εσον. Quodsi vs. 11. fere idem dicitur, notes ibi dum esse ev τgoμás: et prope Potidaeam eos cecidisse, poeta ideo iam vs. 7. dixit, quod vs. 8. ad hostes transire volebat: sic apertius erat, qui illi hostes essent. Vs. 9. 10. recte restituerunt Visc. et Thiersch. Qui hostium ceciderant, eorum corpora Thucydide I, 63. teste reddita sunt (rcus veκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν τοῖς Ποτειδαιάταις): igitur sepulti sunt, habentque rápov uegos. Attamen non τάφου μέρος. haec loci est sententia; ipse nexus docet, hoc solum dici: Hostium pars caesa, pars fugata est et moenibus sese tutala. Fugisse partem hostilis exercitus intra moenia, tradit etiam Thucydides, non ex hoc, opinor, epigrammate, sed ex certiore notitia rerum. Ceterum vs. 8. in doi omittitur spiritus, ut paulo ante in redear; idem iam Olymp. 80, 3. fit in dictione &v Aσ n. 165. ubi tamen nota v esse procliticum, et quasi in unam vocem cum AσIV coalescere. Etiam AOI pro d'où ab apostropho excusationem habere Thierschio largior, quamquam haec excusatio non necessaria est. Poterat sane etiam AHOI scribi, ut n. 12. post apostrophum est HEPME: abstineo enim ab exemplo, quod Os. attulit, quum id nullum sit. Notabilius est HEL I, ad quod vocem apeλTiw et Latinorum titulorum vocabula Helpis, Helpidius, Helpidianus alii contulerunt. Vs. 10. quod Al, non ▲ in marmore est, repudiavit Thierschius Viscontianum δάκρυσι τιμᾷ, adscita Dobraei coniectura δῆμος Ερε Xews. Eam retinui, licet mihi loco Tyrtaei III, 15. non satis defendi videatur neque satis elegans sit. Nam Athenis Toλis et duos vix diversa sunt, diversa sunt Spartae. Sed non novi melius. Mox omnes recte u goμaxois: cetera absolvit Thierschius, nec Viscontiana memoratu digna sunt. Certum est λ avto, quod Langio, Schäfero, viro docto in Diar. cl., aliis placuit. Postremo Thierschius aptissime contulit versus Tyrtaei III, 23. 171. Αὐτὸς δ ̓ ἐν προμάχοισι πεσὼν φίλον ὤλεσε θυμόν, ἄστυ τε καὶ λαοὺς καὶ πατρίδ ̓ εὐκλεῖσας. Athenis olim,,apud Mich. 'A☛rganάgy”, ex schedis Fourmonti, cuius apographum, contra quam solet, praestantissimum est. Hinc integerrimum tituli exemplum edidi in Prooem. Catal. lect. Univers. Berol. hib. a. 1816-1817. recteque ibi conieci non esse alium lapidem atque Elginianum n. 25. Visc. Edidit etiam Clarkius Itin. P. JI. S. II. p. 593 sqq. postremo Osannus Syll. I, 5. uterque magis mutilum quam ipse dedi, quum Fourmontus lapidem adhuc minus oblitteratum vidisset. Lapis nunc servatur in Mus. Britann. Synops. n. 92. Plures enim lapides, qui postea in Britanniam venerunt, tractaverat Fourmontus: ex quibus tamen eximendus n.119. Nam ibi in autographo meo est:,,ex schedis Rosianis”; sed typotheta aliud agens dedit,,ex schedis Fourmonti", quae isti formula ex prioribus plagulis obversabatur. Sed redeo ad nostrum titulum. Qui quum post pauca virorum nomina ab Oeneide incipiat, praeter alias tribus initio perierunt INSCR. GR. VOL. I. 116 PP Pandionis, Leontis et pars Acamantidis; igitur Sponianum fragmentum, quod intercidit, Pandionidem et Leontidem complexum, partem huius tituli constituisse coniicio vide de eo fragmento ad n. 165.), probante Thierschio in Act. phil. Monac. 1. c. ad n. 170. Ceterum Viscontus Mem. de Elgin. sculpt. p. 144 sq. singulari hunc titulum commentatione sese illustraturum esse pollicitus erat. quod dedi, nisi quod ultimum T Fourm. omittit. .... ME, unde ultima Fourmontianis addidi. Vs. 13. Fourm. OINAY, Cl. EOIMYTI.., Os. MOL.AY: nostra lectio ex duabus prioribus composita est. Vs. 14. Cl. LEOΚΔ ...., Os. LΕΟΔΑΜ, 15. Cl. AIAI...., Os. AIAN, 16. CI. ALAYKA Os. ALAY, 17. Cl. O pro O, 18. Cl. ANTI 0, 19. Cl. ANTIOo, Os. ANTIO, 20. Cl. EI.ITELIA, Os. E.ITEL, 21. Cl. ΕΥΘΥ ..ΔΧΟ, Οs. ΕΥΘΥ, 22. Cl. omittit litteram E, Os. omittit O; 23. Cl. habet ENAK, Os. solum E, 24. Cl. N.E.....,' Os. EA, 25. Cl. A.E..., Os. ANTIX, 26. Cl. ЄOXEOIAL, Os. .OXEOTAL, 27. Os. $ILIPPI, Cl. vacuum habet, 28. Cl. AYПIX, Os. .AYПa, 29. Cl. post vacuum AEXMO, Os. .EXEYOƐ, 30. Cl. MNEAOPA, Os. MNEMOKLEƐ, 31. Cl. ΠΕΡ/ ΕΙΔΕΣ, Os. HEP.. ΙΕΙΔΕΣ, schedae Rosianae HEP . ΙΕΙΔΕΣ, 52. Fourm. ΗΕΡΟΦΛΟΣ, Cl. HIEI.1^O≤, schedae Rosianae HEPIOILOM, ex quibus lectionibus mea composita est: Os. HELAO PIO. Vs. 33. Os. ONE. AOE, 34. Cl. HIE...E., Os. HIEP.K.E, 35. Cl. ANA..., Os. ANA, 36. Cl. XENOI, 37. Cl. AOEN APIE, 38. Os. EY¢OAIO, 39. Cl. XAIPYE N, Os. XAIO... NE, Fourm. quod dedi, nisi quod pro P habet П. 40. Cl. гoЄE... TO, Os. POЄEN..гro, 41. Cl. MENO..., Os. MENO, 42. Cl. ETPATO, Os. ETPATOK. Varietas lectionis. In plurimis Fourmontum 8. XAE. Vs. 9. Os. AE....A, Fourm. et Cl. secutus sum, paucis aliunde constitutis; spatia vacua, quae Fourm. neglexit, ex Os. et partim ex Cl. assumpsi, et col. I. vs. 6. ex analogia. Pauca vocabula in Rosii schedis ex hoc titulo petita suis locis memoravi: ubi eae non afferuntur, ibi ex illis nihil annotatum est. Col. I. vs. 1-9. omittunt Cl. Os... Vs. 10. Cl. EPI.. PEYE, Os. . EL... E≤I, YS. 11. Cl. ΠΑΥΣΑΔΕΞΙ, (s. ΠΑΥΣ. ΔΕΣΙ, vs. 12. Fourm. IAIPPAɛɛ, Os. IL. PRIAɛɛ, Cl. quod dedi. Vs. 13. Fourm. Os. omittunt A; schedae Ros. praebent quod dedi, Cl. LYNOMEAEY. Vs. 15. Cl. ΘΕΟΔΟΡΟΣ, Οs. ΘΕ.ΔΟ.ΟΣ, 16. Cl. LYKI.O., Os. LYK... OM, 17. CI. ANA.1.10≤, Os. ANAL.IOM, 18. Cl. AENEKLEƐ, Os. . MEKLEE, 19. Fourm. Cl. OPYNIKO, quod ex Os. correxi. Vs. 20. consentiunt omnes in singulari scriptura 'I. nisi quod Fourm. O pro habet. Vs. 23. Cl. XIAPEA. O Vs. 24. Cl. EYA^^EIO: editam lectionem habent etiam Rosianae schedae. Vs. 28. Cl. KALLIKIES; ceteri cum Ros. KALLIKLES. Vs. 29. Cl. EXEO PIAAE: ceteri consentiunt, etiam schedae Rosianae. Vs. 34. Cl. AMEINOKTEƐ. Vs. 39. ap. Fourm. maioribus litteris scriptus est; in litteris ipsis consentiunt Fourm. Os. et schedae Rosii; Cl. falso ANTIPANEE. Characteres huius vocis, praeterquam quod H inest, in schedis Rosianis dicuntur plane esse diversi a reliquis huius tituli litteris, spatioque inscripti, quod iis vix sufficeret: ipse etiam Rosius mihi nunciavit, eos manifesto a recentiore manu additos esse. Igitur illos alio litterarum genere exarandos curavi. Vs. 40. pro ultimo I, quod Os. omittit, Cl. habet . Vs. 41. Fourm. PANTO KLE, ceteri ПANTAKLEƐ, quae forma satis nota. Vs. 42. citat Viscont. Mem. de Elgin. p. 190. Vs.45. Fourm. omittit P. Vs. 46. Os. OPAIKEЄI, falso adiecto ultimo I (ut vs. 10. 11.), quod nec Fourm. nec Cl. habet, quamvis Os. Fourmontum dicat secum consentire: quo errore in alium errorem induxit censorem in Ephem. Ien. 1823. n. 26. p. 204. ut de forma Oganno a loci nomine Ogana cogitaret. Θράκησι Vs. 48. Cl. ПYLOIE, 49. Fourm. E^..IA≤, Cl. ΕΛ....ΙΑΣ, Οs. ΕΜ.ΣΙΑΣ. Vs. 53. Cl. ΠΑΥΣΙΑΣΙΕΣ, Fourm. ΠΑΥΣΙΑΣΙ, Οs. ΠΑΥΣΙΛΕΣ... Dedi Osanni lectionem, sed omissis punctis. Vs. 54. Fourm. rursum maioribus litteris ANTIPANHE; sed hunc expuli hoc loco: nam Cl. A.≤., Os. A..IƐAMOIE. Dedi Osanni lectionem licet corruptam, et lacunam ex Fourmontiana explevi. Col. II. apud Fourm. in eadem qua col. I. altitudine incipit: equidem Osanni dispositionem eatenus secutus sum, ut vs. 6. ante quem ap. Os. haud exigua lacuna est, eo loco ponerem, ubi Os. habet. ubi Os. habet. Vs. 1. ex solo Fourm. est, qui súper TP ponit; vs. 2. Fourm. ETP paulo ad sinistram remotius; Os. ..ЄTP, Cl. ut dedi. Vs. 3. Cl. TF.. AN..., Os. Y.. AN, vs. 4. Cl. EN..BA....., Os. E. PA; et deinceps Os. vacuum spatium quattuor versuum habet, omisso vs. 5. ubi Cl. INE. Post hunc vacuum est ap. Cl. ut dedimus. Vs. 6. Cl. ON....., Os. O. ME, 7. CI. EN, ... · ρασ. Καλλιφών 10 Φερεκλής Παυσιάδης . . . . . 10 .. 5 Κεκροπίδος 15 Θεόδοτος Λυκίνος ̓Αναίτιος Μενεκλῆς Φρύνιχος 20 Ἱποθωντίδος Μνησ.... Οίνη[ΐδος] Xag... |