Hunc locum a Corsino et Tayloro ut desperatum relictum restitui iam olim via certissima. Inscripta sunt nomina eorum, qui deo multam debebant; unus deletus, qui solverat postea (cf. ad §. 7.); nisi etiam vs. 31. aliud nomen deletum est. Ceteros multam non solvisse, potest vel inde intelligi, quod haec pecunia non in acceptis refertur; atque etiam pignora de damnatis capta (§. 4.) huc pertinere videntur: quippe quum multam illi non solvissent, pignora de iis capta sunt. Multa ipsa est usitata decem millium drachmarum (μυρίων). Hoc est Tíμnua, Tò ÊTIɣeygauμévov: ut in oratoribus, Tí μημα, θάνατος: τίμημα, πεντήκοντα τάλαντα. Τὸ ἐπιγεreauuévov est id quod inscriptum est, nempe illud M. Additur xai ảɛıpʊyía: in quo iure haesit Meierus de bonis damnat, et deb. fisc. p. 217. miratus quid esset quod, quum Athenis aupuyía semper cum bonorum publicatione coniuncta esset, Amphictyones autem Atticos aliis atque Atticis legibus esse usos veri videatur dissimillimum, his sacrilegii reis cum exilio multa esset imposita. Augetur dificultas, si rem putes Athenis iudicatam esse. Utut est, αειφυγία cum multa non bene convenit. Igitur hac de re ita iudico. Verba τίμημα, τὸ ἐπιγεγραμμένον καὶ ἀειφυγία sylleptice dicta sunt; aliis multa decies mille drachmarum, aliis exilium cum bonorum publicatione irrogata sunt. Hoc autem loco tantum ii scripti sunt, quibus multa irrogata, ut pateret, quantum quisque deberet. Illorum vero loco, quibus exilium impositum, iam S. 10. referuntur bona eorum publicata, quoniam hic non intererat referre, qui exilio affecti essent, sed quid inde lucri accessisset templo. Ceterum in multatis illis debitoribus sunt Epigenes et Pyrrhaethus. Eiusdem nominis viri supra nominati sunt, alter Archon Deliacus ante Charisandrum, alter item Deliorum Archon, sed duobus annis post Charisandrum: quaeras igitur sintne iidem an diversi Archontes hi, et illi debitores. Quae res etsi diiudicari certo non potest, tamen nihil impedit, quominus iidem sint. Quod in Epigene apertum: sed Pyrrhaethus quoque post condemnationem potuit a Deliis Archon creari, quum non constet, qui sub Atheniensium imperio condemnati deberent templo Attico (Atticum enim tum Delii Apollinis sacrum), eum non potuisse in Delo magistratu fungi. Nondum enim ea aetate Delus Atticae reipublicae pars fuit. Immo infensiores Delii Atheniensibus fuerunt, eo potuerunt libentius eum Archontem quo admittere, qui sese Atheniensium inimicum praebuisset. Talis autem fuit ille Pyrrhaethus, qui in multam incurrerat. Nam cum ceteris Amphictyones ex templo eiecerat et eiectos verberibus affecerat, litibus haud dubie et iurgiis exortis, quod Delii templum sibi ereptum aegre ferebant: qua de re conferri possunt, quae dixi in Oec. civ. Ath. T. I. p. 441. Haec fuit illorum aréße, similis Midiae impietati, quam illi irrogat Demosthenes. De nominibus ipsis non est quod moneam, nisi Οδοιτέλης formatum esse ut ὁδοιπόρος. Patres condemnatorum Episthenes et Leucippus redeunt §. 10. ubi domus publicatae memorantur: non opinor, quod patrum res ob filios publicata erat; sed potius patres eiusdem cuius filii criminis damnati erant, ideoque eorum bona publicata sunt, quia ipsi erant exilio (dupʊyía) multati: quamquam una et altera domus potuit publicata ideo esse, quod multam non solvisset debitor (cf. §. 4.). d S. 10. Domus Apollini sacrae. Oix[ía] èv Ań[λw εραὶ τοῦ ̓Απόλλωνος τ[οῦ Δη]λίου· Οἰκία ἐν Κολω[νῷ], ἡ Oixía ĥ ἦν Εὐ[φάν]του, ᾗ γείτων Αλεξος. [τα] κεραμεῖα, ἃ [η]ν ÿ à Εὐφά[ντου], ο[ἷ]ς γε[ῖτον] τὸ βαλανεῖον τὸ ̓Α[ρίσ]τωνο[s] ἐμ πεδίῳ. οἰ[κία,] ἣ ἦν [Α]ευ[κίπ]που, ᾗ [γ]ε[ίτ]ων Α.ι.. ...ς. οἰκία, ἣ ἦν Ἐπισθέ[νου]ς, ᾗ γε[ίτων] Πό... Χαλκεῖον, ὃ ἦ[ν Α]ευκίππου, ᾧ [ν]ε[ί]τ[ο]ν[α τὰ τῶν] o[i]xńμara. oixía [ο]ἰκί[α, ἣ] ἦν Ἐπισθένου[ς, ᾗ yεitwv] [αἱ ἦσαν Α]ευ[κ]ίππου, [α]ἷς γε[ίτων] ίτου. οἴκημ[α] - - - - ἃ ἦν Εὐ[φάντου v el ων Nunc tandem contigit hoc quoque caput magna ex parte restituere. Continentur domus Apollini sacrae, aut omnes aut plurimae ex bonis damnatorum, Euphanti, Leucippi, Episthenis; ex quibus secundus et tertius patres sunt multatorum (§. 9.), et hos patres arbitror exilio affectos esse archonte Charisandro, ut socios filiorum in Amphictyonibus violandis: cf. ad §. 9. et §. 4. ubi de bonis Episthenis publicatis. Colonus locus Deli satis notus. Vs. 33. AMN muta in AHN; vs. 34. primum & in ɛ. Aristonem Delium habes §§. 3. 7. Mox vs. 34. extr. EYN muta in EITÎN. Deinde II. . s potest Пóos vel simile esse. Vs. 36. TEENTONI mutandum in LIFEITONA; quid deinceps supplendum sit, non exputo. Sed vs. 38. Al manifesto est Al: quod si tenueris, intelliges litteras NEY. Proгe continere haec: [AIHƐA]NAEY[K]IN OAIETEI[TON]. Postremo vs. 40. ultimum K muta in . 159. :.. Athenis inter rudera haud longe ab urbe, ex schedis Fourmonti. Ed. in Oec. civ. Ath. Tab. VII. n.15. et explicui T. II. p. 326–334. [Textum vide in pag. seq.] Fragmentum est tabulae, qua Amphictyones ubi vs. 22. archontem Euaenetum (Olymp. 111, 2.) Atheniensium templi Apollinis in insula Delo opes successoribus traditas consignaverant: unde vs. 20. νος προςπαρέδοσαν. Ex scripturae forma, maxime quod diphthongus OY uno loco. vs. 21. excepto plene scribitur, aliquot id Olympiadibus centesimâ recentius esse collegeris, nec mihi errare videor, agnosco. Supplementa in dextera addidi, licet vs. 22. probabile reddat, plura perisse in sinistra. Figura = aut signum interpunctionis (:) aut pro eo spatium vacuum significat. Quae supersunt, ita emendo et suppleo: 1 ΕΒΔΟΜΟΣΚΑΙΔΕΚΑΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΝ . . Γ. . . [ΟΓΔΟΟΣΚΑΙΔ . [ANEOH 5 ΣΤΑΘΜΟ]ΝΕΚΑΣΤΗΣΠΙΑΡΙΣΟΝ ΣΤΑΥΡΟΜ. 15 20 25 ΟΣΣΙΑΝΡΟΥΣΥΠΕΡΓΥΡΩΜΕΝΟΣ ΚΥΜΒΙΟΝ. ΣΤΛΕ 1=ΦΙΑΛΗΠΡΩΤΗ=ΠΑΛΑ=ΔΕΥΤΕΡΑ[ΦΙΑΛΗ. .ΤΡΙΤΗ ΦΙΑΛΗ. .Τ Ε]ΤΑΡΤΗΦΙΑΛΗΞΗΠΕΜΠΤ[Η]ΦΙΑΛΗ=...[ΕΚΤΗ ΦΙΑΛΗ... ΕΒΔΟΜΗΦΙ Α^]ΗΝΑΑ=ΟΓΔΟΗΦ[Ι]ΑΛΗ=ΝΔΔΔ=[ΕΝΑΤΗΦΙΑΛΗ . . . . ΔΕΚΑΤΗΦ [Α]^Η==ΕΝΔΕΚΑΤΑΦΙΑΛΗ=ΝΔ..[ΔΩΔΕΚΑΤΗΦΙΑΛΗ..ΚΥΜΒΙΟ Ν]ΔΔΔΔ ΔΕΥΤΕΡΟΝΚΥΜΒΙΟΝ=ΔΔΔΔ . . . . ΠΡΟΣΠΑΡΕΔΟΣΑΜΦΙΚΤΥΟΝ[ΕΣ]. · Α]ΜΦΙΚΤΥΟΝΩΝΤΩΝ ΠΡΥΑ ΗΕΤΟ[ΥΑΡΧΟΝΤΟΣ. ΜΩΙ]ΗΣΤΑΟΜΩ ΚΛΙΣΙΑΝΡΑΝΡΙΘΜΩΤΗ ΣΤΑΘΜΩΙ Α]ΡΙΟΜΟΝΗ ΣΤΑΘΜΟ ΚΑΙ ΦΙΑΛ . . ΑΡΙΘΜΩΤΗΣ ΤΑΟΜΩ ΚΑΙΕΙΤΙ (1) .... ἕβδομος καὶ δέκατος, σταθμ]ὸν ..Π... [γ- (19) ν] ΔΔΔΔ δεύτερον κυμβίον ΔΔΔΔ (9) . Αθηναῖος ἀνέθηκεν. σ[τ]λεγγίδες ἐπί[τηκτοι ἐν ut videtur viginti, ponderatae, deinde non pondeξύλῳ, ἃς (10) Κ]αλλίας Ἱππονίκου Αθηναῖος ἀ[ν]έθηκ[εν . στλε ratae tres vs. 4. Sequitur πρὸς τῷ, quod locum indicasse videtur, ubi fuerunt, quae deinceps enumerantur. Vs. 6. ξύλον est ligneum receptaculum. (11) γ]γίδες ἐπί[τη]κτοι ἐν ξύλῳ, ἃς Νικίας Νικηράτου Vs. 7. sqq. nota Athenienses non secundum pagos 'A Invało nominari, sed simpliciter dici Αθηναῖος: quippe quod (12) ] ἀν[έ]θηκεν ΓΙΙΙ, καὶ στέφανος χρυ[σους.. αργύ- de rebus extra Atticae fines dedicatis agitur: in ριον ἐπὶ τρ (15) α]πέζη ΤΤΤ, Αττικόν. δακτύλιος ... .. T Attica Athenienses ex demis denominantur. Προμετωπίδιον est frontale equorum, asinorum, taurorum: quidni tamen etiam hominum? Cf. de voce (15) φιάλη πρώτη ΕΔΔΔ δευτέρα [φιάλη - - τρίτη Intt. Polluc. I, 140. Eam coronam cum frontali a φιάλη sese gestam dedicaverit architheorus Atticus. Ad(16) ε]τάρτη φιάλη Η πέμπτ[η] φιάλη - - [ἕκτη φιάλη duntur vs. 9. στλεγγίδες, non nunc strigiles, sed ornamenta capitis in formam pectinum: unde victo(17) άλλη ΕΔΔΔ ὀγδόη φ[ι]άλη ΕΔΔΔ [ἐνάτη φιάλη ribus praemio dantur, Xenoph. Cyrop. I, 2, 10. Easdem diis dedicatas esse exemplum Sybaritarum tur Atticam eam esse, quod res Deliacae enumerantur. Vs. 14. ferreum quiddam memoratur, quod vidit Buttmannus; potest crateris basis fuisse; fuit autem id vas argenteis laminis variatum. ΥΠΕΡΓ mutavi in ΕΠΗΡΓ: nam vox ὑπηργυρωμένος in hoc nexu ferri nequit. De nuußíos, quibus in sacris utebantur, v. Athen. XI, p. 481-482. Sequuntur phialae numero ut videtur duodecim: pondera restitui, ut potui. Vs. 18-19. fortasse fuit xvußiov πρῶτον, sequente tum δεύτερον κυμβίον (cf. vs. 15.). Et hucusque quidem procedunt ea, quae Amphictyones a prioribus accepta tradiderant: addita erant, quae ab ipsis collecta tradiderant successoribus: quod significatur voce #gosπαgédoσav. Cf. tabulas Quaestorum Minervae. Vs. 21. λ idem est quod σrauóv, ut passim, maxime in Asianis titulis. Vs. 22. novum recensum incipi, et vacuum spatium docet ante eum versum relictum, et archontis designatio: igitur in sinistra plura perisse supra dixi, quod ante primam vocem 'Aupinтuóvwv uberior formula suppleatur necesse est. Sed omnia inde ab eo versu ita mutilata sunt, ut nullus restitutioni locus relictus sit: de formula apuòv yotadμóv cf. n. 150. 151. princ. Vs. 28. in voce avriygapa latet fortasse hoc, Amphictyones donariorum recensum inscripsisse tabulis; cf. n. 102. åvargáfaι de tòv dáμαρχον καὶ τοὺς ταμίας ἀντίγραφα τῶν συνθηκῶν εἰς στή λny ívny etc. 160. Marmor altum Brit. ped. 3, poll. 7. latum ped. 1, poll. 8. olim Athenis in arce: unde Chandleri opera allatum est Societati, qui dicuntur Dilettanti; nunc in Mus. Brit. Spat. VI, n. 26. Primus aeri incisum edidit Chandlerus, eamque tabulam parum accuratam posthac inseruit Inscript. Graec. P. II. n. 1. addito textu minusculis expresso et Latina translatione (p. 37-39.) ac Syllab. p. XIV. notis plane inutilibus. Accuratius deinde examinato lapide textum cum explicatione docta Guil. Wilkins addidit libro, qui inscriptus: Atheniensia, or Remarks on the Topography and Buildings of Athens, Lond. 1816, 8. p. 193–218. promissamque ibi tabulam aeri incisam edidit in Rob. Walpolü Memoirs p. 580 sqq. cum introductione notisque maximam partem prioribus, novisque aliquot Walpolii. Observavit aliquid de hoc marmore Viscontus Mus. Pio-Clem. T.IV. p. 89. quod repetiit in Litt. ad Canovam et duabus Commentt. de coll. Elgin. p. 114 sq. Textum ex Chandlero minusculis dedit Schneider. ed. Vitruv. T. II. p. 259 sqq. cum notis non optimis. Postremo eximie de hoc marmore meruit Müllerus noster De Minervae Poliadis sacris et aede p. 46-56. iure a Wilkinsii rationibus discedens. Idem quum marmor postea inspexisset in neglecto olim statu repertum (cf. Clark. Itin. P. II. S. II. p.594.) et aliquatenus oblitteratum (vide Barthelem. Mem. Acad. Inser. T. XLVIII. p. 348.) nec commode collocatum, pauca inde enotare potuit, quae suis locis affero. Legentium usibus ut consulerem, addidi tabulas aeri incisas: Fig. I. ichnographiam ex Stuarto et Müllero ductam cum paucis meis et Hirtii immutationibus; Fig. II. III. sectiones templi ab Hirtio factas; deinde Fig. IV. V. VI. VI. orthographias a Müllero delineatas et a me ad nostram rationem correctas, ut statum templi, qui in titulo describitur, demonstrarem: in quibus quattuor figuris partes plane deficientes punctis, non perfectas lineis interruptis significavi; praeterea ubi tantum antepagmenta desunt, levem induxi umbram, si intus desunt, lineis rectis, si in exteriore aedis parte, obliquis. Haec omnia ad communem mensuram redigi curavi: mensura est Attica; Atticus autem pes Anglicos pollices, quibus utitur Stuartus, continet 12, 137. Addidi Fig. VIII-XVI. varias operis partes, de quibus dicetur suis locis. Has figuras complectuntur tabulae interpositae p.265. 267. 269. Ceterum in universa inscriptione explicanda plurimum adiutus sum Hirtii nostri eximia peritia, quocum crebros de illa sermones summo cum fructu contuli. ΕΠΙΣΤΑΤΑΙΤΟ ΕΟΤΟΕΝΠΟΣEIENHOITΟ ΑΡΧΑΙΟΝΑΛΑΜΒΡΟΣΥΝ ΦΙ]ΙΟΚΙΕΣ ΑΧΑΡΝΕΥΣΛΡΑΜΜΑΤΕΥΣΕΤΕΑΡΧΟΣΚΥΔΑΘΕΝΑΙΕΥΣ ΕΠΙΤΕΙΛΟΝΤΑΙΤΕΙ ΠΡΟΣΤΟΚΕΚΡΟΠΙΟ ΠΕΝΘΟΣΑΘΕΤΟΣΜΕΚΟΣΤΕΤΡΑ ΠΟΔΑΣ ΠΙΑΤΟΣΔΙΠΟΔΑΣ ΠΑΧΟΣ ΤΡΙΗΕΜΙΠΟΔΙΟΣ ΜΑΣΧΑΛΙΑΝΜΕΚΟΣ ΤΕΤΡΑΠΟΔΑ ΤΟΥΤΟΝΗ ΕΚΑΣΤΟΟΥΚΕΧΣΕΡΛΑ ΗΟΙΟΠΙΣΘΕΝΗΑΡΜΟΙ 5 10 ΤΟΥΤΟΝΗ ΚΑΣΤΟΟΥΚΕΧΣΈΡΛΑ 15 Π ΔΑΣΓΙΑΤΟΣ ΤΡΙΠΟΔΑΣ ΠΑΧΟΣ ΤΡΙΟΝΗΕΜΙΠΟΔΙΟΝ ΠΟΝΙΛΙΑΝΜΕΚΟΣΗ ΕΠΤΑΠΟΔΑ ΠΙΑΤΟΣ ΤΕΤΡΑΠΟΔΑΠΑΧΟΣ ΤΡIONHEΜΙΠΟΔΙΟΝ 20 ΗΟΙΟΓΙΣΘΕΝΗΑΡΜΟΙ ΠΕΝΤΕΠΟΣΜΕΚΟΣ ΠΙΑΤΟΣΔΙΠΟΣ ΤΟΥΤΟΑΡΛΟΣΗΟΗΑΡΜΟΣΗΟΗΕΤΕ ΡΟΣΚΑΙΗΟΙΟΓΙΣΘΕΝΗΑΡΜΟΙ ΛΕΙΣΑΜΕΚΟΣ ΤΕΤΡΑΠΟΔΑΓΙΑΤΟΣ ΙΕΙΑΕΚΠΕΠΟΙΕΜΕΝΑ ΑΝΕΥ ΚΑΤΑ ΤΟΜΕΣ ΗΕΤΕΡΟΝΜΕΛΕΘΟΣΤΟΑΥΤΟΝ . 20 25 ΚΥΜΑΤΙΟΚΑΤΑΣΤΡΑЛALO HEKAΤΕΡΟ 30 Η ΕΚΑΣΤΟ II HETEPOIN ATMETOIEKANTOKYMATIOTETTAPEE ΗΕΤΕΡΟ ΤΟΚΥΜΑΤIOTRIAHEMΙΠΟΔΙΑΑΤΜΕΤΑ I HETEPON TENMENLEIAΝΕΡΓΑΣΙΑ ΝΕΠΛΑΣΤΟ 40 ΚΑΤΗΕΜΙΠΟΔΙΟΝΑΣ ΤΡΑΛΑΙΟΑΡΛΟΙ ΠΟΔΕΣΟΚΤΟ ΗΕΤΕΡΟ ΚΥΜΑΤΙΟ ΕΧΣΠΟΔΕΣΑΡΛΟΙ ΑΣΤΡΑΔΑΙΟΟΚΤΟΠΟΔΕΣ ΗΕΜΙΕΡΛΟΝΤΕΣ,ΕΙΑΣΕΡΛΑΣΙΑΣ ΤΟΝΑΠΟΤΕΣ ΣΤΟΑΣ ΜΕΚΟΣ ΤΕΤΡΑΠΟ 45 ΔΑΓΚΑΤΟΣΤΡΙΠΟΔΑΠΑΧΟΣ ΠΕΝΤΕ 50 ΠΑΡΑΣΤΑΙΕΙΑΕΚΠΕΠΟΙΕΜΕΝΑ 45 HETEPON ΠΡΟΣΗΕΟΜΕΚΟΣΗΕΚΠΟΔΕΓΙΑΤΟΣ 55 ΑΝΕΥΚΑΤΑΤΟΜΕΣ ΛΟΝΙΑΙΑΕΠΙΤΕΠΡΟΣΤΑΣΙ ΝΤΕΜ 60 ΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΚΕΚΡΟΠΙΟΙ ΤΟΣΟΡΘΟΣΤΑΤΑΣΑ ΚΑΤΑ ΑΡΧΟΝΗΟLONKATHOAΣΤΡΑΛΑΙΟΣ ΤΟΔΕΗΕΤΕΡΟΑΡΛΟΝΚΥΜΑΤΙΟΤΡΕΣ 60 Inscriptio versibus plane disparibus nec σrxadov scripta est. Memorabilis ea aetate forma A, pro qua Chandl. A; spiritus raro omissus: OY non habetur, nisi in oux et curos; pro & constanter E est in εἴργασται et similibus (neque enim ἤργασται legendum videtur ut ἠργάζετο n. 162.), etiam in ἐπιθεῖναι, ἐνθεῖναι, ἔδει, nisi quod col. I. vs. 92. col. Π. vs. 92. est ΕΔΕΙ: rursum in aliis, ut λεῖος, constans est El. Nam in his rebus variant tituli: ut n. 147. ει semper scribitur El, excepto vs. 1. nomine KLE ΛΕΝΕΣ, quod Κλειγένης esse (cf. p. 221.) nunc magis mihi persuasi, quum videam hoc nomen prae bere Aristophanem Ran. 721. Numeros marginales, quorum vim primus Viscontus perspexit, Wilk. notat partim legi non posse: omnes tamen, opinor, in nostro textu recte scripti sunt; ponuntur autem ut plurimum ad medium eum, quo pertinent, articulum, etiam initio aut sub finem; tamen eos in textu minusculis expresso ut plurimum perspicuita 70 ΤΟΥΤΟ ΣΤΡΑΛΑLOAT ΜΕΤΟΙΠΟΔΕΣ ΠΙΕΤΙΑΙΟΙ ΤΟΝ ΑΠΟΤΕΣ ΣΤΟΑΣ ΜΕΚΟΣ ΟΔΟΝ 75 ΠΙ ΗΕΠΤΑΠΟΔΕΣΠΙΑΤΟΣΤΡΙΟΝ ΚΑΙΗΕΜΙΠΟΔΙΟΠΑΧΟΣΠΟΔΙΑΙΟΙ HOY TOIHΕΜΙΕΡΛΟΙ ΗΕΤΕΡΟ ΜΕΚΟΣΠΕΝΤΕ ΟΔΕΓΙΑΤΟΣ ΤΡΙΟΝΠΟΔΟΝΚΑΙΗΕΜΙΠΟΔΙΟΠΑΧΟΣ ΠΟΔΙΑΙΟΤΗΕΜΙΕΡΛΟΙ ΛΕΙΣΑΕΠΙΤΟΣΑΙΕΤΟΣ ΠΙΑΤΟΣ 80 ΠΕΝΤΕΗΕΜΙΠΟΔΙΟΝΜΕΚΟΣΤΕΤΤΑ = ΡΟΝΠΟΔΟΝΚΑΙΗΕΜΙΠΟΔΙΟΠΑΧΟΣ ΠΟΔΙΑΙΑTENLEIAΝΕΠΛΑΣΙΑΝ Ι ΕΚΠΕΠΟΙΕΜΕΝΟΝ ΗΕΤΕΡΟΝΗΕΜΙΕΡΛΟΝΤΕΣ ΤΕΙΑΣ ΕΠΛΑΣΙΑΣ ΘΥΡΑΙΣΙΘΙΝΑΙΜΕΚΟΣΟΚΤΟΠΟΔΟΝ ΚΑΙ ΠΑΙΑΣΤΕΣ ΠΙΑΤΟΣΠΕΝΤΕ ΗΕΜΙΠΟΔΙΟΝ 85 ΤΟΥΤΟΝΤΑMENALLAE ΣΕΠΕΠΟΙ go ΤΟΣΜΕΙΑΝΑΣΕΝΘΕΝΑΙ ΟΣΤΟΙΗΥΠΕΡΘΥΡΟΙΤΟΙ ΠΡΟΣΕΟ ΗΕΜΙΕΡΛΟΝ ΤΟΙΒΟΜΟΙΤΟΙΤΟΘΥΕΧΟΣΙΘΟΙΠΕΝ 65 ΤΕ ΕΙΚΟΙΜΕΚΟΣ ΤΕΤΡΑΠΟΔΕΣ ။ ΗΕΤΕΡΟ ΣΤΡΙΠ[ΟΣ] 100 tis causa in singulorum capitum initio posui. Apographi nostri fundum constituit tabula Wilkinsiana: in qua quae litterae punctis scriptae sunt, eas uncis seclusi, exceptis iis, quas Chandlerus plenis ductibus delineatas dederat: et ex huius quidem delineatione intelligitur, col. I. vs. 27-34. versuum fines magnam traxisse labem. Ceterum Chandlerianam varietatem non omnem addidi, quod ex ea re nullus potest fructus 147. nullus potest fructus percipi. Quae ex diversis lectionibus notatu digna visa, ut nostrum exemplum quomodo constitutum sit intelligatur, haec sunt. Col. I. vs. 19. impositam primae litterae lit neolam ex Chandl. addidi. Vs. 42. Chandl. IOLA ΚΑΙΕΡΛΟΣ, Müll. IOIAKAIETL.. Ibid. ex. Chandl. marginalem numerum III in sinistrae columnae margine sinistro posui; ap. Wilk. est in dextrae margine sinistro ad vs. 41. Vs. 70. Chandl. IOAAYLO, Wilk. ΤΟΛΑΙΟ, Müll. ΠΟΛΛΥΙΟ, supra apposita lineola, quam Wilk. inferius appositam dicit: |