B. ΑΙΔΕΤΩΝΠΟΛΕΩΝΤΟ ΤΟ [Κ]Ο Ο Ν ΕΔΕΙΑΥΤΑΣΕΛΙΤΗΣΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΡΧΗΣ ΑΠΟΔΟΝΑΙ[Ε]ΝΕΛ [Ι] Π Ο[Ν]ΚΑΤΟΚΑΠΕΔΟΣΑΝΤΩΝΤΕΤΤΑΡΩ ΝΕΤΩΝΚΕΙΟ ΙΧΧΧΧΗΔΑΠΕΕΙΜΥΚΟΝΤΟΤΗΗΗΗΔ ΣΥΡΤΟΙΧ XX ΧΡΗΗΗΗΣΙΦΝΤΟΙΧΧΕΔΔΔΕΕΕΕΕΤHΝΤΟΙΧΧΗΗΗΗΘΕΡΜΑΤΟ ΛΕΞΙΚΑ ΡΟΗΗΗΗΠΑΡ ΙΟΙΤΤΤΤΗΗΗΔΔΔΟΙΝΑΤΟΙΕΞΙΚΑΡΟ ΤΕΑΔΔΑΙΔΕΤΩΝΠΟΛΕΩΝΤΟΝΤΟΚΟΝΟΚΑΠΕΔΟΣΑΝΤΟΝΕΠΙΤΗ ΣΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΡΧΗΣΤΕΤΤΑΡΩΝΕΤΩΝΕΠΙΑΡΧΟΝΤΩΝΑΘΗΝΗΣΙ ΚΑΛΛΕΟΧΑΡΙΣΑΝΔΡΟΙΠΠΟΔΑΜΑΝΤΟΣ ΣΩΚΡΑΤΙΔΟΕΝΔΗΛΩΙ ΔΕ ΕΠΙΓΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΙΠΠΙΟΠΥΡΡΑΙΘΟΝΑΞΙΟΙΤΧΧΧ H ΑΝΔ 10 PIOI ΤΤΚΑΡΥΣΤΙΟΙΤΧΧΗΗΗΗ Undecim litterae erasae ΟΙΔΕΤΩΝ ΙΔΙΩ ΤΩΝΤΟΝΤΟΚΟΝΟΚΑΠΕΔΟΣΑΝΤΟΝΕΠΙΤΗ ΣΗΜΕΤΕΡΑΣΑΡΧΗΣΤ ΕΤΤΑΡΩΝΕΤΩΝΕΠΙΑΡΧΟΝΤΩΝΑΘΗΝΗΣΙ ΚΑΛΛΕΟΧΑΡΙΣΑΝΔΡ Ο ΙΠΠΟΔΑΜΑΝΤΟΣΣΩΚΡΑΤΙΔΟΕΝΔΗΛΩΙΔΕΕΠΙΓΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙ ΟΙ ΠΠΙΟΠΥΡΡΑ ΘΟΑΓΑΘΑΡΧΟΣ ΑΡΙΣΤΩΝΟΣ ΔΗΛΙΟΣΗΗΗΗ ΑΓ 15 ΑΚΛΕΗΣΥΨΟΚΛΕΟΣΤΗΝΙΟΣΗΗ. ΕΥΦΡΑΙΝΕΤΟΣ ΕΥΦΑΝΤΙΔΗ ΛΙΟΣΗΔΑΛΚΜΕΩΝΙΔΗΣΘΡΑΣΥ.. Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΑΓΛΑΥΚΙΠΠ ΟΣΚΕΙΤΑΡΧΟΔΗΛΙΟΣΗΗΗΗΔ. ΩΝ ΚΑΡΥΣΤΙΟΣΗΗΣΚΥΛΛΙ . ΑΣ ΑΝΔΡΙΟΣΗΗΥΨΟΚΛΕΗΣΘΕΟΓΝΗ]ΤΟΔΗΛΙΟΣΗΗΗΗ ΓΡΙΑ ΝΕΥ ΣΣΥΡΙΟΣ ΓΑΛΗΣΣΙΟΣΔΔΔΔΠ . . . . . . ΚΛΕΙΔΗΣ ΘΡΑΣΥΝΝΑΛΟ ΔΗΛΙΟΣ ΠΕ ΑΡΒΩΝΟΡΑΣΩΝΟΣ [ΦΗ ΤΡΙ ΟΣΗΗΕΔΔΔΛΑΧΗΣ ΛΑΧ ΗΤΟΣΣΤΕΙΡΙΕΥΣ ΗΗ.ΜΑΤΣΙ . . . . ΝΥΜΦΟΔΩΡΟΔΗΛΙΟΣΗΔΔ ΔΔΟΡΑΣΩΝΑΡΡΩΝΟΣΣΦΗΤΤΙΟ[Σ ΑΡΙΣΤΗ ΙΔΗΣΔΕΙΝΟΜΕΝ ΟΣΤΗΝΙΟ ΥΠΕΡΟΙΝΑΔΟΚΛΕΟ. .... [Τ]ΗΝΙΟΗΗΔ Ο ΙΔΕΩΦ ΛΟΝΔΗΛΙΩΝ ΑΣΕΒΕΙΑ Σ[ΕΠΙ ΧΑΡΙΣΑΝΔΡΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ 23. ΑΘΗΝΗΣΙΕΝΔΗΛΩΙΔΕ ΠΑΛΑΙΟ ΤΜΗΜΑ]ΤΟ[ΕΠ]Ι ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΑΤ ΑΕΙΦΥΓΙΑ ΟΤΙ[ΚΑΙ]ΕΚΤΟΙ ΕΡ[ΟΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣΤΟΔΗΛΙΟΗ ΓΟΝΙΟΣ ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΑΣ ΚΑΙΕΤΥΤΤΟΝ ΕΠΙΓΕΝΗΣ ΠΟΛΥΚΡΑΤΟ ΕΜΠΥΡΡΑΙΟΣ ΑΝΤΙΓΟΝΟ ΠΑΤΡΟ[Κ Λ Ε]Η ΣΕΠΙ ΣΘΕΝΟΣΜ Octodecim litterae erasae 50 35 ΑΡΙΣΤΟΦΩΝ ΛΙ[ΥΚ ΙΠΠΟΜΑΝΤΙΦΩΝΤ. ΝΝΩ Ο Σ Μ[Ο]ΔΟ Ι ΤΕΛΗΣΑΝΤΟΝ. . ΟΜΤ Η Λ Ε Φ Α Ν ΗΣ ΠΟΛΥΑΡ ΚΟΣΜ ΟΙΚ[ΙΑ ΕΝΔΗΛΩΙ ΙΕΡΑ ΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣΤ Ο ΚΛΙΟΟΙΚΤΑ ΕΝ ΚΟΛΩΝΩ ΙΗ Η Ν Ε Υ [Φ Α Ν ΤΟΗΙΓΕΙΤΩΝ ΑΛΕΞΟΣ ΤΑΚΕΡΑΜΕΙΑΑΜΝΕΥ Φ Α[Ν Τ Ο]Ο [Ι]ΣΓΕ ΤΟΝ ΤΟ ΒΑΛΑΝΕΙΟΝΤΟΑ[P ΙΣΤΩΝ ΟΦΕΜΠΕΔΩΤΟΙ [ΚΙΑ]Η Η ΝΑ ΕΥ[Κ ΙΠΠΟ Η [ Γ]Ε Υ Φ ΩΝΑΚΙ. . ΣΟΙΚΙΑΗΗΝΕΠΙΣΘΕ[ΝΟ]ΣΗ[Ι]ΓΕΛ[ΤΩΝ ΠΟ ΣΧΑΛΚΕΤΟΝΟΗ Ν ΛΕΥΚΙΠΠΟΩΤΕΕΝΤΩΝΙΤΑΤΩΝ]. ΩΝΟ [1] ΚΗΜΑΤΑ ΟΙΚΙΑ Ο]Ι Κ Ι [Α Η]ΗΝ ΕΠΙΣΘΕΝΟ ΑΤΗΣ ΑΙΩ ΕΥ[Κ] ΙΠΠΟΛΙΣΓΕΦ primum X addidi. Vs. 14. in fine summae Fourm. HHHKO pro FFFFC. Ibid. lapicida scripserat IAIN: adraso N deinde infra T, supra 2 addidit; mox ubi T[O]KO dedi, scripserat TAKO, adraso dein A. Vs. 16. in Glaucete Fourm. HHH, in Hypsocle HH.; deinde habet AПAOOKAEHЄ: sed litterae ≤ (p. O) vestigium in aere est. Vs. 17. prima summa in aere est HHA...., apud Fourm. FXAA., ex quo assumpsi alterum ▲, et vs. extr. ultimum 1. Vs. 18. fini primi numeri Fourm. addit ; pro ultimo vs. extr. habet l. Vs.19. pro M...MENO≤ Foúrm.: ....OENO. Vs. 20. primum O Fourm. praebet; idem NɅETAPXOAH AIO, unde A in Anλíou addidi; deinde pro ▲▲▲ Fourm. .AA. Vs. 23. Tayl. Fourm.: .HHHaar; ex tabula aeri incisa addidi primum H. Vs. 23. extr. pro HH Fourm. NП Vs. 26. primum ex Fourm. est, item 2 in agóvτwv. Vs. 27. ▲ (hoc Vs. 27. A (hoc est ▲) post alteram lacunam addidi ex Fourm. quod olim, ut alia nonnulla, neglexi. Vs. 28. init. Tayl. .E. AHAO, Fourm. NENAHAO; in tabula aeri incisa agnosco verum, pro altero N, etsi ୮ paulo obscurius. Numerus ap. Fourm...HHHHH ΔΔΔΗΕ Vs. 29. primum & est ex Fourm. Vs. 30. idem in numero: F.TTTXXXΧΡΗΔΔΔΔΗΓΓΙΙΙ Vs. 51. primum T est ex Fourm. item O in Θεῷ. Vs. 52. in τοῖς litteram | addidi ex Fourm. Vs. 35. in numero boum Fourm. ΙΠΗΗ; in pretio omisit HH; ultimam drachmam. Vs. 36. Τ in ΧΡΥΣΩΤΕΙ ex Fourm. est, qui habet ΑΚΟΝΟΥΣΩΤΕΙ. Ibidem post μισθός Fourm. ΗΔΔΗ.ΕΑΣΤΑ etc. Vs. 57. Nvocis βοῶν ex eodem. Vs. 59. Fourm. ΤΛΛΩ et praeterea nihil. Col. B. vs. 3. Ceorum debito ex Fourm. addidi I. Vs. 7. P in TETTάgwv indidem inserui. Vs. 9. pro NAZIOI Fourm. IAEIOI. Vs. 11. Σ vocis åπédoσav ex Fourm. est, qui vel duplex habet. Vs. 14. A vocis AgioTwvos ex Fourmonti falsa lectione APOHTONO adscivi, et ex eodem vs. 15. primum K. Vs. 19. Tayl. гAAH. IO., Fourm. ^AH≤10, quod licet difficile retinui, mutato tantum AA in AA. Vs. 20. Tayl. post vocem Anos: PIKAPEMNOPAEMNO≤.....10≤: sed post Ogáowvos aliud ≤ in lapide agnosci ait; quod recepi. Fourm. ante 10≤ habet P, quod licet falsum recepi. Sed post Anos Fourm. legit PHHABBON. Hoc recepi, nisi quod pro priori B ex Tayl. retinui P: lectio APBN ex utroque exemplari conflata verae proxima est. Vs. 21. primum MAII ex Fourm. est. Vs. 22. Fourm. NPNNOE p. APPÒNOM. Vs. 22. etiam Fourm. Hl in voce AçioTeions habet. Vs. 23. Tayl. OINAAO, Fourm. O NAAO; post lacunam primum H addidi ex Fourm. Vs. 24. ex eodem est ultima littera vocis Xagırávdgov. Vs. 25. Tayl. post lacunam: TO...ПE. PAгME NON, rectius Fourm. TO.. IFE. PAMMENON, quod recepi. Vs. 26. ubi OTI habeo, Tayl. OPI, Fourm. OTI, unde utrumque concinnans feci OTI. Mox IEP Fourm. ubi Tayl. IĒ. Vs. 27. Tayl. initio .ON. O, Fourm. гONIO; deinde Tayl. ETY, Fourm. TYT, unde ultimum T recepi ut vero proximum. Vs. 29. M ante vocem 'Avtov prae in bet Fourm. Vs. 30. Tayl. ANT.., Fourm. AN TON Vs. 32. prima duo elementa, quae AH fuerunt, ex Fourm. addidi. Vs. 32. pro HHN Fourm. HHH, quod etiam Tayl. sibi videbatur agnoscere; deinde EY pro E. Fourmontus habet; mox Tayl. .E.. 2N, Fourm. ПEITN, recte. Vs. 33. med. Tayl. O., Fourm. O. EгE Vs. 34. Tayl. TN NO, Fourm. TNOI; Tayl. PEAIN, Fourm. ΠΕΔΙΩΝ, quod dedi. Deinde Tayl. HHNAP... ., Fourm. HXNAEY...; mox Yo et AKI ex eodem addidi. Vs. 35. ex eodem est vocis EПIOE.., et deinde FEN: mox pro O Fourm. HO Vs. 36. primas litteras EYK ex Fourm. addidi; deinde Tayl. £..E...I; dedi ex Fourm. quod habes. Vs. 37. Fourm. IKI, Tayl. IK. Vs. 37. Tayl. ..E.. Inno ΙΠΠΟ AlгE, Fourm. INEY . IPPONIIEPEN Vs. 39. dedi Taylorianum; Fourm. EENOKHM Vs. 40. E et K ex Fourm. addidi, et indidem O vs. 41. Et illius E vs. 40. etiam in tabula aerea vestigia insunt, item ultimi O. O. E. §. 1. Index. Ε. Θ. Τάδε ἔπραξαν ̓Αμφικτύονες 'Anvaίwv åñò Kadλéov ägxoνTOS μÉx ToŨ Dagyndeŵvos Αθηναίων Καλλέου ἄρχοντος μέχρι τοῦ Θαργηλιῶνος μηνὸς τοῦ ἐπὶ Ἱπποδάμαντος ἄρχοντος Αθήνησι, ἐν Δήλω δὲ ἀπὸ Ἐπιγένους ἄρχοντος μέχρι τοῦ Θαργηλιῶνος μηνὸς τοῦ ἐπὶ Ἱππίου ἄρχοντος, χρόνον ὅσον ἕκαστος αὐτῶν ἦρχεν, οἷς Διόδωρος Ολυμπιοδώρου Σκαμβωνίδης ἐγραμμάτευεν, ἀπὸ Χαρισάνδρου ἄρχοντος Ιδιώτης Θεογένους Αχαρνεὺς μέχρι τοῦ Ἑκατομβαιῶνος μηνὸς τοῦ ἐπὶ Ἱπποδάμαντος ἄρχοντος, Σωσιγένης Σωσιάδου Ξυπεταιὼν ἐνιαυτὸν ἐπὶ Καλλέου ἄρχοντος· Ἐπιγένης Μεταγένους ἐκ Κοίλης, Αντίμαχος Ευθυνόμου Μαραθώνιος, Ἐπικράτης Μενεστράτου Παλληνεύς. Litteras E. . Taylorus interpretabatur sŮvoia Jewv: sed ob n. 139. praefero Corsinianum ETTIxougíois Deois: nam n. 139. manifesto fuit Jεois ẻ - - In Marm. Oxon. Append. XIII. reperitur Continentur hoc titulo rationes Amphictyonum Atticorum templi Deliaci, quorum origo antiquissima, Ionibus et Cycladum incolis in Delo olim convenientibus, ut alii dupinTioves S. TEQInTioVES Delphis Pylisque, alii Calauriae, alii alibi conveniebant, ut sacra celebrarent. De prioribus temporibus v. Thucyd. III, 104. Polluc. IX, 61. Athenienses quoque mature theorias his sollemnibus frequentandis misisse, tum Deliastae docent, quorum mentio Athenaeo teste iam in Solonis legibus facta erat, tum Delia theoris, quae antiquissima fuisse fertur. Erant haec sollemnia penteterica (Pollux VIII, 107.); quae quum aetatum decursu obsolevissent, Olymp. 88, 3. ab Atheniensibus instaurata sunt (Thucyd. 1. c.); ut secunda sollemnia Olymp. 89, 3. post lustratam iterum Delum (Thucyd. V, 1.), tertia Olymp. 90, 3. redierint et sic deinceps. Neque vero quarto mense, quae Dodwelli sententia est, celebrata sunt, sed Thargelionis d. VI. et VII. haud dubie, qui dies natales Dianae et Apollinis secundum Delios (Diog. L. III, 2. II, 44.): hinc in nostra inscriptione tempora a Thargelione ad Thargelionem computantur. Etiam minora sollemnia annua coniicio sexto Thargelionis acta esse, quo die Athenienses urbem suam lustrabant (Corsin. F. A. T. II. p. 320 sq.). Ceterum ex quo Athenienses festum Deliacum restituerunt, ipsi per suos quos mittebant Amphictyones magistratus, quorum legem ex Athenaeo IV, p. 172 F sqq. cognitam habemus, sacra administrabant, templo Apollineo in ipsorum dicionem redacto; et retinuerunt templum etiam post pugnam ad Aegospotamos, atque ipsa Demosthenea aetate, invitis Deliis. V. Oec. civ. Ath. T. I. p. 441. Horum Amphictyonum acta per quattuor annos perscripta hoc lapide sunt, Archontibus Callea, quod eius nomen etiam in Pario marmore est, Olymp. 100, 4. Charisandro Olymp. 101, 1. Hippodamante Olymp. 101, 2. Socratide Olymp. 101, 3. et hoc quidem Archonte celebrantur ipsa maiora sollemnia, quorum impensae §. 5. relatae sunt. Quattuor quidem annos hunc titulum complecti, SS. 6-8. testantur diserte: tamen pecuniarum exactarum rationes procedunt tantum usque ad Thargelionem tertii anni Archonte Hippodamante (§. 1. 4.): credo quod imperatum erat, ut tertio Apollineo anno exeunte redituum redderetur ratio, ex quibus quarto deinceps anno possent impensae fieri. Scribae Amphictyonum ordine inverso memorati sunt, primo loco Diodorus Scambonides, quem necesse est tertio anno ministerium praestitisse: isque suum nomen primo loco posuit, haud dubie quod ipse priorem partem tituli §. 1-4. confecit et tabulam inscribi curavit: sequitur alter, qui inde a Charisandro usque ad initium Hippodamantis, ac proinde Olymp. 101, 1. scriba fuit; tertio loco memoratur, qui Callea Archonte ministravit Olymp. 100, 4. Patet quartum, Olymp. 101, 3. non nominatum esse, ut illius anni ne Archon quidem §. 1. nominatus est. Quibus in unum collectis apertum fit, priorem inscriptionis partem ad quartum annum prorsus non pertinere, adeoque anno tertio exeunte incisam esse: ita ut altera pars (§. 5 sqq.) postea demum a successore addita sit. Praeterea in fine §. 1. tria magistratuum nomina appellantur, qui ipsi sunt Amphictyones: ut tres Archontes, tres scribae, sic tres Amphictyones inscripti sunt, qui has res gesserunt χρόνον ὅσον ἕκα στος αὐτῶν ἦρχεν. Igitur singulis annis singuli Amphictyones Attici missi sunt, qui universo Amphictyonum concilio praeessent. Haec sufficient tituli rationi illustrandae, quam nec Taylorus nec Corsinus satis perspectam habuerunt. Idiotae pater Theogenes Acharnensis videtur idem esse, cuius meminit Aristoph. Ran. 1178. ubi cf. Schol. In summarum supplementis perficiendis summa est difficultas: neque enim eae inter se ulla ratione consentientes reddi possunt, nisi quid omissum statuamus. Verum quum neque Taylorus neque Corsinus de hac re probabile quidquam attulerint, sed ex erroribus in errores implicentur, de solis dicam I. Sandfordi calculis, quos edidit Chandlerus: quibus meliores reperiri non posse, iteratis periculis intellexi. Etenim ille §. 2. ut summam universam et singulas pecunias aequaret, vs. 11. in Ceis restituit PHHH, vs. 13. in Thermaeis H; et summae vs. 14. addit in lacuna T, in fine eiusdem summae autem HHHHC (Fourm. HHHKO) ab eo mutatur in HHHIC; sic §. 2. omnia perfecta sunt ita, ut aliter perfici non possint. Praeterea in summa summarum S. 4. ultimam siglam (Fourm. I) mutat in C; nec quidquam usquam mutat, nisi quod §. 3. in summa pecuniarum a privatis numeratarum vs. 23. omissas statuit siglas initiales XXXX: quod eo minus negaveris, quum eo loco certa sit lectio HHHH AA, eaque tamen nullo modo possit vera esse. Quae ubi statueris, reliquae lacunae facile ita ut feci explentur, neque ulla remanet difficultas, nisi quod vs. 18. init. H addendum est, ubi littera O esse debebat. Sed Fourm. ibi incipit duas ab initio lacunas notare: unde probabile fit duas illo loco litteras scriptas fuisse, quod lapicida, qui omnino aliquoties erravit, omisisset unam litteram, eamque in sinistro margine addidisset. Ita restitutae rationes hae sunt: §. 2. Usurae civitatum solutae. 1260 dr. 2500 6000 Seriphii Siphnii Ietae 1600 800 ob. Κεφάλαιον τόκου παρὰ τῶν πόλεων TTT[T]XXX HHHH in minora Deliaca sollemnia annua absumptos esse ΕΔΔΔΔΗ++[1] Τοῦ τόκου est ex usuris; neque enim omnes numeratas esse docet §. 6. Icarus secundum Steph. Byzant. duo oppida habuit, Oenoen et Dracanum (Strab. lib. XIV.): tertium derelictum erat Plin. H. N. IV, 12.), quod fuerat Thermaeorum. Parios ex S. 6. restituerunt Taylorus, Corsinus. (de iis vide Corsin. F. A. T. II. p. 320. Larcher. Act. Acad. Inscr. T. XLVIII. p. 3ο4.), ad quae et ipsa theoria Attica missa est: sed etiamsi iis sumptibus haec inservissent vectigalia, tamen debebant hoc loco referri. Itaque statuo primi anni vectigal iam anno ante numeratum secundum peculiares pacti condiciones esse. Quod vero domuum S. 5. Usurae a privatis solutae. Οἵδε τῶν ἰδιω- redemptarum vectigal unius tantum anni refertur, τῶν τοῦ τόκου ἀπέδοσαν· Κλε[ο]φῶν Δήλιος ὑπὲρ Πιστοξένου Δηλίου ΗΗΗ Αρτυσίλεως nomen Deliacum ex Athen. IV, p.173. A. restituit Tayl. Nomen Πολυ....s fuit aut Πολυκλέης aut Πολύδωρος aut simile: minus placet Corsinianum Πολύαινος. ΚΛΕΤΑΡΧΟ est Κλειτάρχου, vide Col. Β. vs. 17. Privati hi magna ex parte mercatores vel trapezitae fuerint; pecunia templi apud mensularium memoratur etiam n. 159. qui post Charisandrum fuit, id inde explico, quod illae domus S. 10. descriptae antea templi non fuerunt, sed Archonte Charisandro demum ex bonis publicatis acquisitae sunt; ut notabo iterum ad §. 9. 10. §. 5. ̓Απὸ τούτου τάδε ἀνηλώθη· Στέφανος ἀριστεῖον τῷ Θεῷ καὶ τῷ ἐργασαμένῳ μια Τρίποδες νικητήρια τοῖς χοροῖς καὶ τῷ ἐργασαμένῳ μι Εἰς κομιδὴν τῶν θεωρῶν καὶ τῶν χερῶν, Αντιμάχῳ Φί- Αριθμὸς βοῶν τῶν εἰς τὴν ἑορτὴν ὠνηθέντων ΗΠΙΙΙΙ ... τροφαὶ τῶν βοῶν καὶ ξύλων τιμὴ τῶν ἐπὶ ...... etc. Sumptus praeter ea quae interciderunt est tal. 4. dr. 3g. ob. 1. tantus, ut facile cernatur de maioribus sollemnibus agi; et de iis solis dici docet singularis ἑορτή. De singulis, ut de coronae magnitudine, de pretio boum etc. dixi passim in Oec. civ. Athen. ΧΡΥΣΩΤΕΙ scripsi, addito T, hoc est χρυσωτῇ, usu antiquo, qui huius marmoris aetate nondum abolitus erat. Olim legebatur χρυσώ[σ]ει; sed praestat alterum, ut antea dictum τῷ ἐργασαμένῳ, non τῇ ἐργασία. Πέταλα sunt bracteae, quibus cornua boum hecatombes inducta sunt. De foliis coronarum, quibus choreutae redimiti erant, noli cogitare: nam chori apparatum praebent architheori ; Μισθώσεις τεμενῶν ἐγ Δήλου ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀρχόντων hoc loco autem sumptus memoratur non per archi S.4. Alii reditus et summa summarum. Εἰςεπρά- ΧΧΗΗΗΗΡΟΔΔΗ Οἰκιῶν μισθώσεις ἐπὶ Ἱπποδάμαντος ἄρχοντος Αθήνησι, Episthenis bona publicata erant, fortasse Ar- theoros factus. Προθύμασι fortasse praeter reliqua, quae peculiariter numerata sunt, inserviebant aliquot ex illis bobus, qui plures sunt quam centum. Supplementum και ante πεντηκοστή assumpsi ex Mus. crit. Cantabr. T. I. p. 369. Nam quinquagesima in Piraeeo soluta commodissime uno capite comprehenditur cum tripodum et boum transvectione. Quinquagesima, quae de mercibus importandis et exportandis in finibus Atticae solvitur, hoc loco pro bobus exportandis penditur: de ea uberius dixi Oec. civ. Ath. T. I. p. 336 sqq. Тgoφαί est Corsini et Larcheri; potest etiam ex correctione in Mus. crit. Cantabr. proposita τροφὴ τοῖς βουσί (ΒΟΣΙ) scribi: sed mire Taylor. supplebat ΤΡΟΧΗΛΙΑ, de cylindris, quibus uterentur ad res Kk et pecora navi imponenda: hic enim sumptus naucleri s. trierarchi est, qui pro transvectione pecuniam accipit, non Amphictyonum. Postremo Taylorus acute: καὶ ξύλων τιμὴ τῶν ἐπὶ τὴν γέφυραν: ut Nicias ex ratibus olim pontem construxerat, quò ex Rhenea in Delum iretur. De lignis rogo exstruendo adhibitis vix cogitaveris. S. §. 6. Usurae nondum numeratae a civitatibus, quae partem usurarum numeraverant. Αἵδε τῶν πόλεων τοῦ τόκου, ὃν ἔδει αὐτὰς ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς ἀποδοῦναι, ἐνέλιπον καὶ οὐκ ἀπέδοσαν τῶν τεττάρων ἐτῶν· Κεῖοι ΧΧΧΧΗΔΑΠΗ Μυκόνιοι ΗΗΗΗΔΑ Θερμαῖοι ἐξ Ικάρου ΗΗΗΗ Ἐνέλιπον dedit Tayl. rectius quam Corsinianum ἀνέλιπον. Summa est 7 tal. 4246 dr. 3 ob. OK pro OYK in Atticis novum est; apud alios tamen ipsum O pro OY non inusitatum: vide p. 43. ubi quae dixi, iis addendus est locus Plutarchi de garrulitate p. 39. Reisk. a Bekkero mihi ministratus: ἐκεῖνοι (οἱ Λακεδαιμόνιοι) Φιλίππου γράψαντος εἰ δέχονται τῇ πόλει, εἰς χάρτην οὗ μέγα γράψαντες ἀπέστειλαν. Notum est enim οὗ dici litteram O, et οὗ μέγα non elementum f, sed magnum Ο designat. S. 7. Usurae a civitatibus debitae, quae ne partem quidem solverant. Αἵδε τῶν πόλεων τὸν τόκον οὐκ ἀπέδοσαν τὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς τεττάρων ἐτῶν ἐπὶ ἀρχόντων Αθήνησι Καλλέου, Χαρισάνδρου, Ἱπποδάμαντος, Σωκρατίδου, ἐν Δήλῳ δὲ Ἐπιγένους, Παλαίου, Ιππίου, Πυῤῥαίθου· Νάξιοι ΤΧΧΧΡΗ Ανδριοι ΤΤ Καρύστιοι ΤΧΧΗΗΗΗ Summa est 5 talentorum. Naxii Olymp. 100, 4. parebant Spartanis (v. Diodor.); Euboea, ubi Carystus, male fida Atheniensium tum partibus. Hoc loco Archon Socratides primum nominatur; sed eundem tamen etiam §. 6. iam contineri, docet dictio τῶν τεττάρων ἐτῶν. Amphictyonem quarti anni nominare non placuit scribae. In fine unum nomen erasum, postquam numeraverant debentes: delebatur enim nomen eius, qui solvisset, iure Attico (Petit. IV, 9, 16.). S. 8. Usurae a privatis debitae. Οἵδε τῶν ἰδιωτῶν τὸν τόκον οὐκ ἀπέδοσαν τὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς τεττάρων ἐτῶν ἐπὶ ἀρχόντων ̓Αθήνησι Καλλέου, Χαρισάνδρου, Ἱπποδάμαντος, Σωκρατίδου, ἐν Δήλῳ δὲ Ἐπιγένους, Παλαίου, Ἱππίου, Πυῤῥαίθου· Αγάθαρχος Αρίστωνος Δήλιος ΗΗΗΗ ̓Αλκμεωνίδης Θρασυ... ου ̓Αθηναῖος Δ Σκυλλίας Ανδριος ΗΗ Ὑψοκλέης Θεο[γνή]του Δήλιος ΗΗΗΗ Νυμφοδώρου Δήλιος ΗΔΔΔΔ Θράσων Αῤῥωνος Σφήττιος .. ... ̓Αριστ[ε]ίδης Δεινομένους Τήνιος ὑπὲρ Οἰνάδου Κλεο.... Τηνίου ΗΗΔ De scriptura 'Αλκμεωνίδης v. ad n. 33. Θρασυ...ου potest Θρασυβούλου, Θρασυμάχου, Θρασυλόχου esse, ... ων autem Φίλων, Κλέων, Νίκων etc. Mox dedi Θεογνήτου ex S. 3. ubi eadem nomina coniuncta. ΓΑΛΗΣΣΙΟΣ nescio quid sit; coniicio pro ultimo esse siglam numeralem reponendam, ut Taλnoσíov patris nomen sit postpositum, quod id scriba post vocem Πρινεὺς casu omisisset: certe de Γαλλησίῳ Ephesiorum oppido (Steph. Byz. v.) nemo cogitaverit. Deinde vulgo Γκαρέων legitur: scribendum ̓́Αῤῥων (ΑΡΒΩΝ ex fide apographorum dedimus), qui Thrasonis f. Sphettius est, ut paulo post eius vel pater vel filius Θράσων Αῤῥωνος Σφήττιος. Μox Οινάδου verum est, cf. S. 3. Est idem homo, qui partem numeraverat, partem debebat: nam in privatis non distinguitur inter eos qui totum et qui partem debebant. Eius pater vel Κλεόβουλος vel Κλεώνυμος etc. Vs. 21. lectio. ΜΑΙΣΙ incerta est; M nec Fourm. nec Τayl. ipse habent, sed tabula aerea. Fortasse HH] Α[Π]ΣΙ[ΛΕΩΣ] scribendum, ut HH addatur Lachetis debito, et Αρσίλεως legatur cum Tayl. ex Athen. 1. c. unde patet hoc nomen Deliacum esse. Athenienses miror nunc demorum nomine appellari, Σφήττιος, Στειριεύς, nunc simpliciter dici Αθηναῖος. Summa huius S. praeter ea, quae interciderunt, est 3857 dr. Omnibus autem quattuor annorum usuris computatis prope xxx talenta efficiuntur; ut singulis annis Iv-v talenta ex usuris Deliaco templo accesserint. Quodsi usurae eae fuerunt, quibus tum vulgo utebantur, centesimae; caput fere quadraginta talentorum fuit. Fenus enim nauticum exercuisse Amphictyones, quod Corsino visum, mihi non persuadeo. Ut pupillorum (v. Oec. civ. Ath. T. I. lib. I. cap. 23.), ita templorum pecunias non opinor licebat nisi fenori tutiori terrestri dari; nec fenus nauticum deberi per tot annos potest, quod caput cum usuris, nave in locum constitutum delata, reddendum est: postremo quomodo civitates (S. 2. 6. 7.), quae publice mercaturam facere non solent, nautico fenore pecuniam sumere possint, non intelligo. . S. 9. Multae Apollini cedentes. Οἵδε ὦφλον Δηλίων ἀσεβείας ἐπὶ Χαρισάνδρου ἄρχοντος Αθήνησι, ἐν Δήλῳ δὲ Παλαίου· τίμημα, τὸ ἐπιγεγραμμένον καὶ ἀειφυγία· ὅτι καὶ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ ̓Απόλλωνος τοῦ Δηλίου ἦγον τοὺς ̓Αμ φικτύονας καὶ ἔτυπτον· Ἐπιγένης Πολυκράτους Μ |