que Olympiadis anno celebrabantur, hoc quoque sit? Vides Osanni argumenta labascere undequaque. Qui sibi praeterea adeo non constat, ut n. 76. Panathenaea simpliciter dicta postulet maiora esse, et tamen neget maiora intelligi posse, ubi non additum sit và μɛyáλa. tum sit rà μɛyára. Et quis tandem credet, Panathenaea simpliciter nominata non posse maiora esse? Anne igitur etiam Mysteria et Dionysia, nisi addatur тà jμɛyáλa, semper erunt parva? Immo constat Dionysia magna omnibus fere locis intelligi, ubi simpliciter Dionysia nominentur. Et certe Pollux VIII, 93. utraque Panathenaea simpliciter ПavaŃvala vocat, ubi de decem Athlothetis, quos constat utraque curasse: SoniμaoGévtes de agxovoi tésσaga etn ἐπὶ τῷ διαθεῖναι τὰ Παναθήναια, τόν τε μουσικὸν καὶ τὸν yuμvinòv (åyuva) nai τhv iππodgoμíav. Nempe, ut repetam quod ad n. 76. monui, Panathenaea simpliciter et minora et maiora dicuntur, prout quoque anno aguntur, et μngà aut μɛyáλɑ non additur, nisi aut altera ab alteris distinguere velis aut loqui accuratissime, quod n. 147. pryt. II. scribae placuit. Nec mihi certum est, tertio Olympiadis anno minora Panathenaea a maioribus separatim celebrata esse, sed si modo celebrabantur, nihil nisi maiorum agaσne ea fuisse dixerim. Quo minus necessarium erat, si de Panathenaeis magnis tertio Olympiadis anno dicebatur, addi illud rà μɛyáλa. 145. Lapis Musei Britannici Synops. n. 200. Hic titulus est in ampliori latere; in angustiori est n. 146. Utrumque latus edidit Osann. Syll. I, 8. p. 38-49. Ego ex Osannianis et Rosianis schedis hanc partem edo: fragmenta duo ex spurco Fourmonti apographo, in quo separata sunt, edidi Oec. civ. Ath. tab. II. n. 5. 6. et quantum fieri potuit commentatus sum T. II. P. 210-213. [Textum vide p. 210. 211. interpositum.] Varietas lectionis. Pro N Ros. ut plurimum habet, quod vel in marmoribus Olymp. 100. scriptis observavi; v. ad n. 87. Vs. 1. omissus est ap. Ros. Vs. 3. prima littera Osanno est ; Rosio E; ibidem pro H Ros. N. Vs. 4. primum ₪, vs. 5. ultimum A omittit Ros. Vs. 7. pro primo Ros. I. Vs. 12. LA addidi ex Ros. item vs. 13. primam notam, quae tamen ut incerta notatur. Vs. 15. pro ultimo ap. Osann. M dedi ex Ros. N. Post vs. 16. lapis fractus est; vs. 17. ex quo unum T superest, omittitur ab Os. In eiusdem apographo ПAP (vs. 18.) est sub KEO (vs. 16.): mea dispositio ex Rosii apographo petita est. Vs. 18. incipit Fourmontianum fragmentum V. in quo vs. 18. tantum ПО habetur. Vs. 19. init. Fourm. HM....IYOI, et in fine ut Os. ITAMIOI, in quo Ros. primum omittit. Vs. 20. Ros- nihil nisi in fine Y. EIE: Os. ipse litteras M, KO et Tut incertas notavit: Fourm. omittit hunc versum. Vs. 21. ex Os. et Ros. a me datur: Fourm. vitiavit lectionem, sed vestigia tamen Osannianae servat. Vs. 22. Ros. pro HHHH nihil nisi N; Fourmontus pro eodem nihil nisi Hl. Vs. 23. Ros. Os. HELLENO; Fourm. HELLENOT: idem init. Y pro T. Vs. 24. Ros. Fourm. omittunt primum E; ibid. Ros. AɅKYLEEKA^YP. Vs. 25. init. Ros. H. Os. H, In fine dimidiatum O ex Ros. addidi. Fourmontus initio habet ▲▲▲HHE etc. Vs. 26. 27. ubi ex Ros. INSCR. GR. VOL. I. dedi, Os. habet H; Fourm. priore loco ♫ habet, et omittit versum 27. In fine vs. 26. Ros. coniunctim habet III. Vs. 28. Ros. EПETEO, Fourm. ENETEIO, uterque omisso TO. VS. 29. Inгoo omittitur ap. Fourm. Vs. 3o. TOI omittitur ap. Ros. TO ap. Fourm. Vs. 31. Ros. omittit primum E; in ceteris consentit cum Os. Sed Fourm. habet OMELAПONTOE. Vs. 32. extr. Os. et Fourm. A▲, Ros. AA: praecedentia ap. Fourm. confusa sunt, ut alia plura, servat tamen numerum HP. Vs. 33. init. Ros. EYTOIX; X omittitur apud ceteros. Vs. 55. litteras Al ex Fourm. addidi, et P ex eodem ac Ros. Littera O deest ap. Fourm. sine nota lacunae, neque in fine habet A. Hoc loco desinit Fourmonti fragmentum V. Vs. 36. extr. Os. N..., Ros. NEMП. Vs. 37. incipit Fourmonti fragmentum VI. in quo ultima EY omittuntur: Ros. omittit litteras ENEEYO; et EYO Osanno ut incertum notatur. Vs. 38. vitiosus Fourm. Vs. 39. Os. OOIЄoПPEIOI, ultima littera ut incerta notata, Ros.. OIKO PEOIA, Fourm. .OIKOПPE.OY, unde meam lectionem composui. Vs. 40. Fourm. Os. TTT, Ros. Ht minus bene. Ibidem X additum ex Fourm. qui primum M omittit. Vs. 41. Os. E.TT.ETT, Ros. pro his. YEI...ETT; unde addidi I. Fourmontus integrum versum omisit. Post vs. 41. ab Os. in schedis novem versus deesse dicunDd [Continuatur p. 212.] ap. ΗΟΝΠΑΡΕΙ ΑΒΟΜΕΝ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟΙ ΤΑΜΙΟΙ HON ΠΑΡΕΙ ΑΒΟΜΕΝΠΑΡΑΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟΝ ΤΑΜΙΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝΤΟΥΤΟ FFFFTOΥΤΟ ΕΔΟΘΕΠΕΡΙ... ΙΔΟΣ ΠΡΥΤΑΝΕΥ Ο ΣΕΣΗELLENΟΤΑΜΙΑ 1 20 H .AAAAFE HETEP CENTOI 25 ΑΣΤΑΜΟΝΧ Η ΕΤΕΡΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝ ΗΗΗΠΕΕΙ.... ΕΚΤΟΕΠΕΤΕΙΟΗΟΑΥΤΟΙ Χ[ΣΥΝ ELO HO TOIA LOPEKEEINOLY ΕΜΕΛΑΓΟΝ ΓΟΣ Y NIE A EX ZAMENHDAA 30 ΕΚΤΟΝ. ΕΚΤΟΝ MAYTOIMHELLENOTAMIAI] TOIEAYTOIEHELLENOTAMIAI] 60 YPIO PONTAMIONE ΠΑΡΕΙ ΑΒΟΜΕΝ Π]Α Ρ Λ[ΤΟΝ ΠΡΟΤ[ΕΡΟΝΤΑΜ 50 Ε E . . . . . ΕΕ. ΕΔΑΝΟ. ΠΑΡΕ Ι Α Β Ο[Μ Ε Ν Π Α]Ε[Α]ΠΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟΝ I Ο Ν Α Σ Ε[Μ ΟΝΚΑΤΕΠΙΣΕΙ[ΟΝΗΟΠΑΡΕΙ [Α Β ΟΜΕΝΠΑΡΑΤΟΝΠΡΟΤΕΡΟΝΤΑΜΙΟΝΣΤΑΘΜΟΝHELKONTΑΣ- - ΕΚΤΟΕΠΕΤΕΙΟΗ]Ο ΑΥΤΟ Ι[X]ΣΥΝΕ ΙΕΧΣΑΜΕΝΑ TAMIC Λ 55 ΕΚΤΟΕΠΕΤΕΙΟΗΟΑΥΤΟ ΙΧΣΥΝ Ε Ι Ε Χ ΣΑΜΕΝΗΔΔΔΔΑΡΛΥΡΙΟ 6ο ΚΕΟΑ Τ Α Τ [Ο Ν Χ Ρ Υ Σ Ι ΟΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕ ΦΑΙΑ ΤΟΝ ΧΡΥΣΙΟ] ΚΑΤΑΡ[ΛΥΡΙΟ tur, in Rosianis tantum octo; et ex his vs. 45. 46. paucas litteras addidi. Fourmontus lacunam plane non annotavit, sed ante vs. 50. habet duos alios, in quibus nihil est nisi Pl et ON. Quae ne perirent, interposui vs. 48. 49. neque enim probabile est ea post vs. 41. ab illo lecta esse, quum eum ipsum versum iam omittat. Vs. 50 sqq. Osanni apographum paulo perturbatius est; id correxi ex Fourm. et Ros. qui plurimis locis inter se consentiunt, nisi quod in finibus versuum locis aliquot Fourmontus plura legere potuit, quae posthac evanuerunt, contra vero in initiis pleraque omisit. Vs. 50. initio retinui Osanni APA, pro quo Ros. AP, Fourm. nihil: ex Fourm. autem solo addidi ПPOT, quamquam hic id paulo ad sinistram remotius offert: nam in locis litterarum designandis negligentissimus est. Ros. eo fere loco, ubi hoc posui, solum O offert ex ПPOT residuum, Os. nihil. Vs. 51. init. Os. ПOI, ultima littera ut incerta notata; Ros. solum O habet suo loco positum. Quarto post I spatio Os. praebet litteram O, quae irrepsit ex vs. 5o. ubi eam Ros. et Fourm. habent. Eiusdem loco vs. 51. sed in ea sede, ubi Rosianae schedae habent, reposui AMIOI, quod Os. vs. 52. habet: id enim vs. 51. ponendum esse docet apographorum Rosiani et Fourmontiani consensus, quorum illud ibi MIO, hoc OAMIO offert. Vs. 52. Ros. solum primum E cum Os. habet: post id solus Os. praebet haec: ...AMIOI, quod ex superiore versu huc transtulit. Reposui, quod ibi Fourm. praebet, EE. EAANO, in quo numeri latent. Vs. 53. init. Ros. et Os. APELABO, quod Fourm. omittit; proximum E omittunt Fourm. et Ros., habet solus Os. Post id Os. habet ..Пo, quod uno spatio ad E propius admovi. Rosius omittit litteram ♫, sed eo quo posui loco habet ON, et Fourm. paulo ad sinistram propius ONПPO: igitur addidi NPO, quod hoc versu Os. omittit.. Vs. 54. init. Os. AEKAET, Ros. AEKA≤, Fourm. nihil; post haec Osannus: ...O..ONN, ex quibus nihil ap. Fourm. et Ros. Retinui tamen illud separatum O: sed litteras ONN Os. ex prioris versus litteris ON falso huc transtulit. Consensu Fourm. et Ros. aliud habent, quod Osannus rursum in vs. seq. reiecit. Nam Fourm. ibi habet 1900, Ros. 0400; Os. (vs. seq.) 10400. Hoc ut plenius reposui, sed eo loco, ubi Fourm. et Ros. repraesentant. Vs. 55. init. Os. TOML, Ros. rectius TONΙ, Fourm. nihil. Reliqua versus pars apud Ros. vacua est; sed Fourm. quattuordecim litteras praebet, quas addidi; neque enim illae, quae Osanni sententia est, aliunde illatae sunt; contra Osannus ipse ex antecedente versu perperam intulit litteras 10000, de quibus paulo ante dixi. Ceterum illas quattuordecim litteras ita posui, ut super iis versus sequentis elementis sitae sint, super quibus sunt in apogr. Fourm. quum ille versus melius servatus sit: si cum priore versu comparentur, alio loco positae sunt; nam HHA est apud illum sub praecedentis versus litteris 1900, aberrantibus ob praecedentis versus lacunas oculis, ut videtur. Vs. 56. primum E omittit Fourm. deinde N dedi ex solo Fourm. et litteras KAIE ex Ros. et Fourm. et proximum ≤ ultimumque ante lacunam | ex solo Fourm. postremo post lacunam ex Fourm. et Ros. litteras PEI, sed eo loco, ubi habet Ros. Nam Fourmonto est sub 10. praecedentis versus. Haec omnia omisit Os. Vs. 57. primum A ex Ros. addidi: Fourm. legit: AIBOMEI.. PAPAIO... POI. Idem vs. 58. ^IOETAPACHOЄПAPEI, et vs. 59. omissis ab initio ceteris ITOIIEYNEIEX etc. Vs. 60. primum N omittit Fourm. Mox ubi ex Ros. H dedi, Fourm. et Os. habent ; Fourm. omittit unum A. Vs. 61. Vs. 61. pro HELKONTA Fourm. H≤ KOITAƐ, quae me lectio olim delusit, et vs. 62. litteras TO vocis AYTOI in lacuna omittit, item ultimas ≤A. Vs. 63. Os. IATE..APYMIOKAIAI, Ros. IAT... PYЄIOKAIA, Fourm. OAIAT... PYMO. Itaque delevi apographi Osanniani elementa E et ▲, quas nec Ros. nec Fourm. agnoscit; atque initio ex Fourm. praefixi litteras OA. Vs. ult. a solo Fourm. servatus est. Continentur rationes expensarum a Quaestoribus Minervae factarum, maxime opinor ex Opisthodomi opibus; ibi enim aerarium publicum (v. Introd. §. III.); aliquid tamen ex ipso Parthenone desumptum fuisse docet vs. 13. Esse autem expensas potissimum pecunias, non acceptas, inde liquet, quod aliquoties (vs. 22. 23.4.9.) et quibus datum sit et in quem usum, annotatur: nec formula èx Toũ HagSevvos (vs. 13.) acceptae pecuniae rationibus convenit: obiter tantum, unde fluxerit pecunia expensa, notatur. Neque vero traditarum a praecedentibus Quaestoribus opum descriptio esse polest; nam traditae res non possunt secundum prytanias describi: hoc quoque obiter tantum annotatur, ex traditis quaedam numerata esse, sed alia ex iis, quae anni Quaestores aerario intulerint. Plurima autem Hellenotamiis, qui soli in hoc fragmento nominantur, in usum belli et sacrorum numerata videntur (cf. n. 147. et Oec. civ. Ath. T. I. p. 193.). Notatio originis pecuniarum, quae n. 147. tantum initio reperitur, hoc in lapide multiplex est: alia dicuntur Ex ToŨ Пαрεv@vos esse, alia aliunde fuerunt: permulta sunt ex iis, quae a prioribus Quaestoribus tradita erant (v пageλάBoμev Tagà TV TOOTÉρWV τῶν προτέρων Tauv), permulta ex annuis, quae ipsi collegerant, (ἐκ τοῦ ἐπετείου, οὗ αὐτοὶ ξυνελέξαμεν). Formula enim neutralis est ἐκ τοῦ ἐπετείου s. ἐκ τῶν ἐπετείων. Praepositionem ex suppeditat n. 147. eamque omnibus locis supplevi. Neutralem autem dictionem esse ne dubita: nam quod nobis ex hoc marmore ô ÉTÉTELOS sc. pógos fingitur, non est quod refutemus. Ceterum inde a vs. 34. circiter, similiterque in titulo n. 146. summae generales expensorum, et fortasse acceptorum vel a prioribus Quaestoribus vel ab iis, qui reipublicae debebant, proponuntur; postremo in fine annotatum videtur, quantum pecuniarum, quum non consumptum sit, anni huius Quaestores tradiderint successoribus. neo. Rationes Quaestorum Minervae annuas fuisse, satis supra monuisse nobis videmur: attamen tabulae cimeliorum traditorum quaternos complectuntur annos, supra adscripta generali formula: Táde παρέδοσαν αἱ τέτταρες ἀρχαὶ, αἱ ἐδίδοσαν τὸν λόγον ἐκ Пavanvaív és Пavavala. Et commode hoc ita institutum est, ut rerum earum, quae servatae essent, quae novae accessissent, quae absumptae essent, ratio per integrum quadriennium Panathenaicum perspici posset. Sed in expensarum tabulis nulla causa fuit, quare quaterni anni singulis coniungerentur tabulis; neque id factum esse, docet n. 147. Qui lapis quum penteteridem quaestoriam Olymp. 92, 3-93, 2. incipiat, si singulis titulis quaterni anni comprehensi essent, deberet initio generali formula instructus esse, qua eius quadriennii fieret mentio: sed unius tantum anni mentio fit. Itaque in nostro quoque titulo noli plurium annorum rationes quaerere. Quod fecit Osannus, de cuius sententia pauca moEtenim ille hunc titulum explicans pro fundamento ponit tribuum ordinem fixum, ex quo sibi succedunt Erechtheis, Aegeis, Pandionis, Leontis, Acamantis, Oeneis, Cecropis, Hippothontis, Aeantis, Antiochis; atque ex hoc ordine tituli huius prytanias iudicat. Nam quum vs. 9. Oeneidis prytania memoretur, inde iam colligit, praecessisse Acamantidem; ante hanc intercidisse quattuor prytanias, Erechtheidis, Aegeidis, Pandionidis, Leontidis. Iam vero quum vs. 16. lapis fractus sit, quaerit num duo haec fragmina recte coniuncta sint, et ex fabricae similitudine colligens eiusdem has tituli partes esse, tamen negat fragmenta haec continuari posse, integrique anni intervallum inter utrumque intercedere pronunciat. Quippe vs. 16. Oeneidis prytaniam finiri; cui succedere ex ordine debeat Cecropis et deinceps Hippothontis. Atqui vs. 29. comparere Hippothontidem, et vs. 23. aliam nominatam prytaniam fuisse, quae esse debeat Cecropidis; igitur quae post vs. 16. usque ad vs. 22. hoc est post Oeneidem desinentem et ante Cecropidem incipientem leguntur, non habere quo referantur. Itaque post vs. 16. in lapidis fractura intercidisse integrum annum, a Cecropide prioris anni usque ad sequentis anni Oeneidem, ita ut vs. 17. incipiat alius anni Oeneis. Postremo vs. 34. esse finem Hippothontidis; post quem versum tot superesse versus, ut ii duabus reliquis prytaniis Aeantidis et Antiochidis expleri non potuerint: itaque tertium quoque annum in hoc titulo inscriptum fuisse. Nunc paucis accipe, quare haec omnia vana sint. Nam primum post vs. 34. ullas novas expensas notatas esse non constat; deinde vs. 23. novam prytaniam incipere unde tandem scias? Potuit prior continuari, repetito prytaniae nomine, ut fit n. 144. Sed quid in his rebus commoror? Nempe universae editoris rationes falso fundamento nituntur, qui quidem putaverit prytaniarum ordinem ex tribuum ordine fixo constitui, et ignoraverit prytanias tribubus quotannis alias sorte distribui, quod Corsinus aliique dudum docuerunt. Ita uno ictu concidunt omnia, quae ex prytaniarum ordine collecta sunt. Denique in universo titulo nihil quidquam inest, unde eum plures annos complecti pateat; neque ulla est causa, quare in fractura partem lapidis perisse putemus. Immo quis aut Elginum aut Musei Britannici praefectos tam fuisse absurdos putaverit, ut fragmina haec componerent, nisi commissuram agnossent? Iam hoc titulo ad unum annum revocato, quis ille annus fuerit, quaerendum est. Et primum quidem, ut a certis exordiar, non est is annus Olymp, 92, 3. quem Osannus parti huius tituli tribuit. Etenim hic p. 40. titulum ad Euclidis magistratum proxime accedere ex scriptura TOYTO colligit, qua nihil plane demonstratur; ipsum autem annum Olymp. 92, 3. ideo eligit, quod vs. 11. et 30. Phalanthum Alopecensem et vs. 22. Periclem Cholargensem Hellenotamias reperit, qui eo munere Olymp. 92, 3. functi sunt; deinde ponit etiam hoc, tituli huius anno Panathenaea maiora celebrata esse, quae Olymp. 92, 3. celebrata sunt. Sed de Panathenaeis nihil huic titulo inest, nec ulla alia ex causa, nisi ex praecepta opinione, maiora Panathenaea celebrata eo anno dicuntur, ad quem pars tituli referenda sit. Neque illi Hellenotamiae certi sunt; nec si certi essent, Sylloges editor sibi constaret. Nam quum ex illius sententia vs. 11. sit alius anni atque vs. 22. et 3o. et tamen utroque loco illos Hellenotamias agnoscat; uterque annus erit Olymp. 92, 3. Sed quomodo duo anni possunt unus esse? Praeterea si hic titulus aut universus aut ex parte ad Olymp. 92, 5. pertineret, prytaniarum series convenire debebat; quae docente n. 147. illo anno haec fuit: Aeantidis, Aegeidis, Oeneidis, Acamantidis, Cecropidis, Leontidis, Antiochidis, Hippothontidis, Erechtheidis, Pandionidis. Sed in nostro titulo vs. 1. haud dubia vestigia sunt Erechtheidis, post quam est Oeneis, contra quam Olymp. 92, 3. Itaque neque universus titulus eius anni est nec prima pars: quodsi prima pars non eius anni est, multo minus possent reliquae partes esse, etiamsi plures hoc titulo anni continerentur. Nam si plurium hic titulus annorum esset, deberet penteteridem quaestoriam complecti, cuius pri, mus annus est Olympiadis tertius: igitur non posset nisi prima pars in Olymp. 92, 3. incidere. Postremo rationes expensarum anni Olymp. 92, 3. perscriptae sunt n. 147. quomodo igitur n. 145. easdem rationes continere potest? Sed dixeris n. 147. alias eiusdem anni expensas esse ac n. 145. At n. 147. eae perscriptae sunt, quae sunt ex Tо ÉTTεTEίou factae: et magna pars nominum n. 145. scriptorum indidem numerata est. Igitur non potest uterque titulus eiusdem anni esse, nisi forte alia ¿TÉTɛa fuerint. Et video Osannum p. 44. has n. 145. factas expensas ex TтoŨ étteтεíou tŵv Evμμάxwv numeratas dicere, quae verba in tituli fronte posita fuisse coniicit. Verum ea formula prorsus inaudita et sine ulla causa conficta est, eoque minus apta huius inscriptionis fronti, quod permulta non ex Te |