In perficienda tituli restitutione intellexi, in quarta huius parte totidem recenseri donaria, quot n. 141. anno primo, idque ita, ut n. 140. prioribus annis donariorum creverit numerus, et n. 141. similiter crescat; sed n. 141. ann. 1. praeter ea, quae n. 140. ann. 4. ut accepta a prioribus memorantur, contineri etiam ea ut accepta, quae n. 140. ann. 4. ut ἐπέτεια memorata essent. Igitur n. 141. continuo excipit titulum n. 140. Et vide mihi scribam magistratus, cui n. 14o. ann. 4. traditur, esse Cydathenaeensem, et eiusdem magistratus scribam Cydathenaeensem servatum esse n. 141. ann. 1. Ceterum uterque titulus donaria Hecatompedi continet; n. 140. autem eiusdem est penteteridis, cuius n. 139. qui Parthenonis donaria plane diversa continet; unde praescripta annorum invicem suppleri potuerunt: ipsa penteteris, docente Introductione (§. IX. X.), est Olymp. 88, 3–89, 2. In utroque eius penteteridis titulo dativus est ταμίασι: ταμίαις primum reperitur n. 141. Sed n. 140. paucissimae supersunt litterae in parte sinistra, ex quibus tamen lapidem tituli n. 141. restituere licuit: contra n. 141. Β. dextera pars eius tituli superest, nempe quae in averso latere tituli n. 140. scripta fuerit. In titulo n. 140. periit dextera pars, quae quaerenda erit in averso latere tituli Chandleriani, nobis n. 141. A. si quando hoc marmor lucem iterum viderit. Ne vero multis commorer in inscriptione, quae prope eadem est quae n. 141. ablego te ad hanc ipsam, et tantum primo loco praescripta annorum ponam, deinde donariorum recensum; in quo ita versabor, ut ea, quae in una vel altera quattuor partium servata sunt, extra uncinos ponam, et quae omnibus vel pluribus partibus communia sunt, nonnisi semel adscribam. universum ope Ι. (1) Τάδε παρέδο[σαν αἱ τέτταρες ἀρχαὶ, αἱ ἐδίδοσαν τὸν λόγον ἐκ Παναθηναίων ἐς Παναθήναια, τοῖ (2) ς τα]μίασι, ο[ἷς Πρεσβίας Σημίου Φηγαιεὺς ἐγραμμάτευε, οἱ δὲ ταμίαι, οἷς Πρεσβίας Σημίου Φηγα (3) κεὺ]ς ἐγραμ[μάτευε, παρέδοσαν τοῖς ταμίασι, οἷς Νικέας Εὐθυκλέους ̔Αλιμούσιος ἐγραμμάτευε, Ε(4) ὐφήμ]ῳ [Κ]ολ[λυτεῖ καὶ ξυνάρχουσι, ἐν τῷ νεῷ τῷ Ἑκατομπέδῳ. Π. (13) Τάδε οἱ ταμί]α[ι τῶν ἱερῶν χρημάτων τῆς ̓Αθηναίας, οἷς Νικέας Εὐθυκλέους ̔Αλιμούσιος ἐγραμ(14) μάτευε, Εὔφημ]ο[s Κολλυτεὺς καὶ ξυνάρχοντες, παρ ρέδοσαν τοῖς ταμίασιν, οἷς Εὐγένης Λυσάνδ (15) ρου Αἰγιλ]ιεὺς [ἐγραμμάτευε, καὶ ξυνάρχουσι, παραδεξάμενοι παρὰ τῶν προτέρ](16) ων ταμιῶν, [ἐν τῷ νεῷ τῷ Ἑκατομπέδῳ. ΙΙΙ. (24) Τάδε] οἱ ταμία[ι τῶν ἱ]ερῶν χρημ[άτω]ν τῆς ̓Αθ[ηναίας, καὶ ξυνάρχοντες, οἶ] (25) s Ε[ὐ]γένης Αυ[σάνδ]ρου Αἰγ[ι]λι[ε]ὺ[s] ἐ[γραμμά]τε[υε, παρέδοσαν τοῖς ταμίασι, οἷς Λυσίδικος].. (26) ... ἐγραμ[μ]άτευε, Λυκων προ [καὶ ξυνάρχουσι, παραδεξάμενοι παρὰ τῶν προτέρ] .. (27) [τα]μιῶν, οἷ[ς Ν]ικέας Αλιμού[σιος ἐγ]ραμμά[τευε, ἐν τῷ νεῷ τῷ Ἑκατομπέδῳ. 0..... .. (36) s,] οἷ[ς] Λυσίδικο[ς ἐγραμμά]τ[ευε, παρέδοσαν τοῖς ταμίασι, οἷς Φορμίων ̓Αριστίωνος Κυ (37) δ]αθη[ν]αιεὺς ἐ[ν][α]μ[μάτευ]ε, [Πυθοδώρῳ Αλαιεῖ καὶ ξυνάρχουσι, παραδεξάμ] (38) ενοι παρὰ τῶν πρ[οτέρων] τα[μιῶν], ο[ἷς Εὐγένης Αἰγιλιεὺς ἐγραμμάτευεν, ἐν τῷ νεῷ τ] (39) ᾧ Εκατονπέδῳ. Donaria quaternis annis communia (vs. 4--10. 16-22. 27-33. 39-45.), sine επετείοις: *) [Φ]ιά[και] χρ[υσαϊ] ΙΙΙ*), σταθμὸν τούτων ΧΧ ΔΔΔΔ [+++ *) Κ]ό[ρ]η χρυσῆ ἐπ[ὶ σ]τήλης, ἄσταθμος. ) [π]ορ[α]ντή[ριον ἀργυροῦν, ἄσ]ταθμ[ο]ν. *) στεφάνω χρυσῶ ΙΙ, σταθμ[ό]ν [τούτοι]ν ΕΔΔΔ °) στέφανος χρυσοῦς, [ο]ν ἡ [Νίκη ἔχει, σταθμὸν τούτου ΠΔ]Δ *) [φιά]λαι ἀργυρ[αῖ] ΓΙΙΙ **), σταθμ[ὸν] τούτων ΗΗΗ ε) Καρ χήσιον [ἀργ]υρ[οῦν, σταθμὸν τούτου ΗΗ *) Καρχήσιον ἀργ]υρ[οῦ]ν Διὸς Πο[λι]ῶς, [σ]ταθμὸν τούτου ΗΗ *) στέφανος χρυσοῦς, [σταθμὸν τούτου ...ΗΗΗΙ *) στεφάνη χρυσῆ, στα]θμ[ὸ]ν ταύτης Ρ[ΔΕ] *) στέφανοι χρ[υσ]ο[ῖ] ΙΙΙΙ, σταθμὸν τού[τ]ω[ν ΗΔΔΔΠΙΙ ") στέφανος χρυσοῦς, σταθμὸν τούτου] Δι[F]ΕΕΙ ") χρυσ[ί]δε δύο, στα[θμ]ὸν [τ]ούτοιν ***) Η[Η]Η[Ρ]ΔΔΔΔΗΕΙΙ *) Vs. 28. τρεῖ[ε]. **) Vs. 5o. ?[κ]+[ώ]. ***) Vs. 45. τούτων. Ἐπέτεια anni primi (vs. 11 sq.): [Επέτεια ἐπεγένετο ἐπὶ τῶν ταμιῶν, οἷς Πρεσβίας Σημίου Φηγαιεὺς ἐγραμμάτευε· °) χρυσὶς, σταθμὸν ταύτης ΗΔΔΔ ]. Redit articulus in annis seqq. sed suppletus. Ἐπέτεια anni secundi (vs. 22. 23.): [Επέτεια ἐπεγένετο ἐπὶ τῶν ταμιῶν, οἷς Νικέ]ας Εὐθυ κ[λ]έους [Αλιμούσιο]ς ἐγραμμάτευε· ») χρ[υσ]ὶς σ[τ]αθμὸν ταύτης ΗΔ[Π]+++[+]. Redit ann. 3. 4. Ἐπέτεια anni tertii (vs. 54.): [Επέτεια ἐπεγένετο· ?) σ]τέ[φανος χρυσοῦς σταθμὸν τούτου ΔΔ....] Redit ann. 4. Ἐπέτεια anni quarti (vs. 46 sq.): [Επέτεια ἐπεγένετο· *) ἀργυρὶς, σταθ]μὸν τα[ύτη]ς [Η ΕΔΔΔ]Δ[Η *) θυμιατήριον ἀργυροῦν σταθμὸν τούτου Χ] Vs. 2. nota ταμίασι: Y media pars fuit litterae M, ut n. 139. vs. 25. n. 145. vs. 37. Deinde H superest ex Η[ΟΙΣ. Scribae primi huius penteteridis nomen non constat ex hoc titulo, sed secundi, huius ex anni tertii praescriptis vs. 27. ubi est . ΙΚΕΑΣΚΑ IMO . . . ... item ex notatione επετείων ann. 2. vs. 23. · ΑΣΕΥΘΥΚ[Ι]ΕΟΣ......... Σ Patet esse eundem, qui habetur n. 139. unde eadem esse penteteris intelligitur; iamque ex n. 159. suppleri praescripta anni primi possunt, supplementis necessariis ad litteram congruentibus. Immo vs. 5. ex verbis Εὐφήμῳ Κολλυτεῖ manifesto superest O[IKJOL. Vs. 14. O, quod solum aetatem tulit, fuit O. Porro scriba secundi anni ex vs. 25. innotescit, Εὐγένης Λυσάνδρου Αιγιλιεύς: possis quidem etiam Αυ[κάνδ]ρου; sed prius nomen usitatius. Vs. 16. post παρὰ τῶν προτέρων ταμιῶν omisit scriba formulam usitatam: οἷς Πρεσβίας Σημίου Φηγαιεὺς ἐγραμμάτευε. Tertii anni praescripta supplevi ex quarto, Lysidicum IV. (55) Τά]δε οἱ ταμίαι τῶ[ν ἱερ]ῶ[ν χρημάτων της Αθη- ex vs. 36. dein periit patris nomen, unde fortasse Sey: nam ..AET corruptum est. Quaestor est AvJɛv: xwv.... isque fortasse Aau]g[εús; sed vs. 35. eius nomen videtur brevius expressum fuisse. Vs. 25. TP muta in TE. In praescriptis quarti anni Lysidico patris nomen non appositum est, ut passim; quin etiam demus videtur omissus esse: nisi loco paullo aliter constituto patris nomen in Phormione omittere praetuleris. Sequitur scriba primi anni sequentis penteteridis, qui est KudaInvaiɛús: reliqua addidi ex n. 141. Ceterum omnia donaria esse Hecatompedi docet vs. 39. ubi ea vox servata est. Postremo nota vs. 24. et 37. 38. nomina propria maioribus litteris scripta fuisse, unde ibi diductiora spatia (cf. ad n. 141.). Nam etsi frustra laborant, qui aeque longos titulorum versus omnes reddere cupiunt, quum disparem versuum longitudinem permultae inscriptiones offerant, tamen in hoc titulo versus videntur fere pares fuisse, nisi quod, opinor, vss. 3o. et 31, in eiusdem anni anagraphe numerus una littera, item vs. 43 sqq. in altero anno primum una, dein duabus et tribus litteris videtur auctus esse. Quamquam haec minuta non possunt plane ad finem perduci, quod in unoquoque prope versu una et altera littera vel omissa vel iterata esse potuit, et a nobis quoque aut addi aut demi potest. In donariorum recensu restituendo quae supplevi, non omnia singillatim persequar, quum plurima ex n. 141. aperta sint. d) Numerus coronarum patet ex forma duali; igitur vs. 29. M muta in 11. Monuit me de ea re litteris ad me datis Rosius, qui vidit esse easdem duas coronas, quae n. 141. sunt, ubi v. not. e) Vs. 41. in articulo omissus est spiritus. f) Vs. 3o. O singulare in voce ToÚTwv fuit O; et primum N vs. 19. muta in H. g) Pondus non plane certum est, nisi quod in H desinit (n. 141. vs. 23.): praetuli HH ob similitudinem vasis litt. h). Nec n. 141. vs. 23. plures quam duas notas commendat: nam eiusdem tituli vss. 8. et 38. omitto, quod ibi ambiguum iudicium. h) Vs. 31. PAO muta in TAO, et deinde P in O. i) Ponderis numerus non potest integer restiquae dedi, sunt ex n. 141. tui: 1) Numerus coronarum n. 141. intemeratus extat; sed n. 140. vs. 32. latet in Hill, quod fuit |||| m) Finis numeri extat vs. 33. ubi Al muta in An: reliqua ex n. 141. n) Hunc articulum iam anno primo affuisse inde constat, quod is ann. 2. praecedebat Emersua, quae post litteram o) demum incipere docebo ad litt. p). Praeterea post vs. 9. trium versuum spatia non ut vacua, sed ut oblitterata in schedis notan tur: quae ut expleantur, hoc quoque articulo opus . Illud unum ambiguum, an hic ipse iam sit amerious anni primi adnumerandus: sed, minus pro est. . babile est, duas xpuridas illas litt. n), et sequentem, quae certo TɛTεív est, separatim inter ÉTÉTELα referri; quae quidem si simul accessissent, uno credo comprehensae pondere essent. Itaque litt. n) potius ante ETÉTEα rettuli. Res tamen incerta: cf. n. 141. t) u) v). o Hoc vas quum ann. 2. ante éréreua positum fuerit (v. ad litt. p.), necessario iam ann. 1. debuit inscriptum fuisse: et quum litt. p) émérɛov sit anni secundi, post n) primo anno nihil nisi o) addi potest. At litt. o) non expletur lacuna, quae quanta sit, dixi ad litt. n), nisi o) statuas étéτɛιv anni primi esse. Immo ne sic quidem expletur spatium, nisi vs. 11. ŠTETEίWV notitiam ponas ab initio, ut fit n. 138. Quod feci, licet in sqq. ann. aliter institutum sit. Etenim in his rebus variarunt titulos scribae vel quadratarii; et aliorum annorum recensum alio tempore scriptum esse monui in Introd. Ceterum hoc vas etsi n. 140. per omnes annos periit, id tamen postulat ordo donariorum n. 141. et lacunarum ratio n. 140. P) Incipere ÉTÉTELα anni secundi, lacunarum ratio docet. Nam vs. 22. accurate expletur donario litt. o) et ea parte formulae ETTETEíos significandis inservientis, quae ante vs. 23. periit. Sed praeter litt. p) nullum hoc anno TÉTELOV est: neque enim spatium sufficit. Redit haec xguois vs. 33-34. `et vs. 46. item n. 141. q) Praecessit anno tertio xguois litt. p), cuius vs. 34. aperta supersunt vestigia: igitur ann. 3. post litt. p) aut nihil fuit aut ÊTÉTEα. Sed ann. 4. vs. 46. post illam xguoída est aliud nomen, ex quo remansit [٤]TE, quod esse rrépavos, evincit n. 141. isque répavos ibi continuo sequitur xgvoída, ut traditus a prioribus. Igitur hoc nomen est TTÉTELOV anni tertii: nam in litt. p) desierant étéτɛɑ anni secundi. Aliud nullum ÊTÉTεiov ann. 3. fuit: neque enim spatium admittit aliud. De formula breviore ETTÉTELα ETTEYÉVETO v. Introd. r) Quum ann. 3. TÉTEα desinant in litt. q), necesse est vas, cuius vs. 47. superest notatio, esse TÉTELOV anni quarti. Id debet donarium num. 141. litt. ) esse, agyugís: hinc vs. 47. vestigia vocis TaúEx pondere nostro loco superest XX...A.. Patet esse idem pondus, quod n. 141. litt. r) est HPAAAAH. Igitur aut XX in HP mutandum, aut contra: sed prius probabilius, quod marmor n. 141. A. melius servatum est. s) Quum omnia donaria eadem sint quae n. 141. ann. 1. necessario hoc quoque turibulum addendum fuit. Nemo enim putabit integram inter n. 140. et 141. intercessisse penteteridem, qua solum hoc turibulum accesserit: ne dicam de scriba Cydathenaeensi redeunte. Et accurate convenit spatium addendo litt. s) donario. 141. repertum d Inscriptio duorum lapidum. Lapis A. editus est ap. Chandl. Inscr. II, 5. p. 4r. qui in Hecatompedi ruderibus 5 10 15 20 25 30 35 40 45 50 Α. ΤΑΔΕ ΠΑΡΕΔΟΣΑΝ HAITET ΤΑΡΕΣΑΡ X[Α Τ Η/ ΡΕΔΟΣΑΝ ΤΟ ΣΤΑΜΤΑΤΣΑΝΑ[X]ΣΙΚΡΑΤΕΙ ΤΑΥΤΕΣΗΕΑΔΔΔΗΕΘΥΜΙΑΤΕΡΤΟΝΑΡΛΥ[ Τ]Ο . ΔΔΠ . ΤΑ ΔΕΗ Ο ΤΑΜΙΑ[]ΤΟΝΗΤΕΡΟΝ[X]PΕΜΑΤΟ I[ΤΕ ΤΑΔΕ Η ΟΙTAMIA TΟΝΗΤΕΡΟΝ ΧΡΕ[ΜΑΤΟΝΤ Α ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟΝΤΑΜΙΟΝΗΘΙΣΕ . . . . ΕΝΟ quae ab atrio ducit, exstrueret, marmor pro gradu inversa facie inserendum opificibus permisit. Litterae sunt A, etc. Hoc fragmentum edidi ipse ac supplevi Oec. civ. Ath. T. II. tab. V. n. 10. p. 263 sqq. et plurima assecutus sum. B. est lapis Elginianus Mus. Brit. n. 298. Col. 1. (in schedis Rosii, unde edo), in averso latere tituli n. 140. sed paucissima supersunt; reliqua ipse supplevi. B. [0 ΔΙΔΟΣ ΑΝΤΟΝΙ ΟΛΟ Ν]Ε ΚΠ ΑΝΑΘΕΝΑΤΟΝΕΣ ΑΝΑΘΕΝΑ ] Θ Ε Ρ[ΑΤΑ ΣΔΕΧ. . [ΚΑΙ ΧΣΥΝ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΑΘΕΝΑΙΑΣ..... .KAIXEYNJA PXO I[TE 5 10 15 20 25 30 35 40 45 ... Chandlerus suam partem στοιχηδόν scriptam testatur; ex Rosiano apographo partis B. hoc non accurate cognoscere licet. Retinui autem locos litterarum, qui in hoc apographo notati sunt, nisi forte inter transcribendum vel a typothetis unius litterae spatio unus et alter ductus loco motus est: et videntur in annorum praescriptis nomina propria paulo maioribus litteris exarata fuisse, quod subinde factum est, ut n. 147. et 160. item ut arbitror n. 140. unde ibi numerus litterarum non prorsus congruit. Universum titulum nunc habes prope integrum. Nam quum viderem, lapidem Elgin. 298. col. 1. eadem fere continere, quae n. 140. et Chandlerianus lapis refert, hos omnes restituere coepi alterum ex altero: qua re perfecta intellexi lapides Chandlerianum et Elginianum n. 298. col. 1. restitutos in singulis iam versibus iisdem litteris et incipere et desinere, in prioribus duobus annis eadem omnino donaria inveniri, eadem adeò ÉTÉTELα statui debere, et Chandleriani tituli eos locos, in quibus olim haeseram, tum denique expediri, ubi, quae Elgin. n. 298. col. 1. ἐπέτεια offert, eadem in Chandleriano singulis locis ἐπέτεια ponantur. Porro in Elgin. n. 298. col. 1. (n. 141. B.) restituendo, quum vs. 25. a dextero fine sinistrorsum progressus essem, videbam initio versus 25. non sufficere spatium verbis σταθμὸν τού των, quae post verba στέφανοι χρυσοί ΙΙΙ (vs. 24. 25.) ponenda erant: igitur ea ut a lapicida neglecta omittebam: mox vidi ea ipsa vs. 25. in Chandleri lapide abesse. Quibus animadversis in promptu erat, Chandlerianum et Elginianum lapidem partes esse tituli eiusdem, donaria Hecatompedi continentis, quum vel idem lapicidae error in utroque esset; postremo vidi scribas eorundem annorum eosdem esse in utraque parte, alterum Cydathenaeensem, alterum Prospaltium, denique omnia accuratissime congruere, ubi utrumque lapidem composueris et lacunas intermedias expleveris. Unde simul intelligitur, quod in Introd. dixi, hos titulos haud raro ex pluribus fuisse lapidibus compositos, qui casu in diversorum potestatem possessorum venerunt. Ceterum etiam Rosium hos lapides coniunxisse, ex ipso demum comperi, quum his commentariis dudum perfectis me conveniret, eique mea ostenderem. Commissuram lapidis utriusque linea verticali signavi: in A. Chandleri sive lapis sive apographum deficit post vs. 4o.: igitur reliquos versus, quos ipse addidi, linea horizontali separavi. In B. ex primo versu nihil habet Rosianum apographum: sed Viscontus (v. ad n. 140). hoc latus Elginiani lapidis docet incipere a verbis ΕΚΠΑΝΑΘΕΝΑΙΟΝΕΣ ΑΝΑΘΕΝΑΙΑ, quorum verborum vestigia vs. 1. extr. conspexerat vir oculatissimus: ex quo ea exceptis duabus ultimis litteris, quae in Chandleriano lapide sunt, in ordinem recepi. Titulus igitur integer hic est. I. (1) Τάδε παρέδοσαν αἱ τέτταρες ἀρχ[αὶ, αἱ ἐδίδοσαν τὸν λόγον] ἐκ Παναθηναίων ἐς Παναθήνα (2) ια, τοῖς ταμίαις Πυθοδώρῳ Αλαι[ε]ῖ [καὶ ξυνάρ χουσι, οἷς Φορμίων ̓Αριστίω]ν[ος Κυδαθ]ην [αι (3) εὺ[ς] ἐγραμμάτευε, οἱ δὲ ταμίαι, οἷ[ς] Φο[εμίων Αριστίωνος Κυδαθηναιεὺς ἐγραμμάτε]υεν, [πα(4) ρέδοσαν τοῖς ταμίαις, ̓Αναξικράτει Λα|[κιεῖ καὶ ξυν άρχουσι, οἷς Ε....ενος Εὐφάνου]ς Προ[ς(5) π]άλτιος ἐγραμμάτευεν, ἐν τῷ νεῷ τῷ [Εκατομπέδῳ· α) Φιάλαι χρυσαΐ ΙΙ, σταθμὸν τούτ]ων ΧΧ[1 (6) ΔΔΔΔΗΕ *) κόρη χρυσῆ ἐπὶ στήλης ἄστα[θμος. *) ἀποῤῥαντήριον ἀργυροῦν ἄσταθμον. 4) στε φάγνω χρ[υ (7) σῶ [11], σταθμὸν τούτοιν ΡΔΔΔ °) [στ]έφανος χ[ρυσοῦς, ὃν ἡ Νίκη ἔχει, σταθμὸν τούτου ΕΔΔ 4) φιάλαι ἀρ[γ (8) υραῖ ΓΙΙ, σταθμὸν τούτων HH[Η : *) κ]αρχή σι[ον | ἀργυροῦν, σταθμὸν τούτου ΗΗ *) καρχήσιον ἀργυ]ροῦν Δ[ι (9) ὃς Πολιῶς, σταθμὸν τούτου ΗΗ *) στέφανος [χρυσοῦς σταθμὸν τούτου ... Η-- *) στεφά]νη χ[ρυ]σῆ σταθε (10) μὲν ταύτης ΕΔΗΕ *) στέφανοι χρυσοί ΙΙΙ[Ι στα θμὸν τούτων ΗΔΔΔΙΙ ") στέφανος χρυσ]οῦς, σταθμὸν [το (11) ούτου ΔΙΗΙΙΙ *) χρ[υ]σίδε ΙΙ, σταθμὸν τούτοι[ν ΗΗΗ ΔΔΔΔΗΕ °) χρυσὶς, σταθμὸν ταύτη]ε (12) *) χρυσίς, σταθμὸν ταύτης ΗΔΗ *) στέφ[ανος χρυσοῦς, σταθμὸν τούτου ΔΔ].... *) ἀρ[γυ]ρίς, σταθμὸν (13) ταύτης ΗΕΔΔΔΔΗ *) θυμιατήριον ἀργυ[ροῦν σταθμὸν τούτου Χ Ἐπέτεια ἐπεγέν]ετο· *) [στέφαν]ος χρυσα (14) οὓς, σταθμὸν τούτου ΧΗΗΕ *) στέφανος χ[ρυσους, | σταθμὸν τούτου · *) στέφανος] χρυσούς, σταθμὸν [τού (15) του . ΔΔΠ .... II. (16) Τάδε οἱ] ταμία[ι] τῶν ἱερῶν [χ]ρημάτων [τῆς ̓Αθη ναίας, Αναξικράτης Λακιεὺς] κ[α]ὶ ξυνά[ρχον (17) τες,] οἷς Ε....ενο[ς] Εὐφάνους Προςπ[άλτιος ἐγραμμάτευε, παρέδοσαν το]ῖς [τ]α[μία]ις, οἷς [Αυ (18) σικλῆς Δρακ[ο]ντίδου Βατῆθεν ἐγραμμ[άτευε, Δε καὶ] ξυνάρχουσι, παραδε (19) ξάμ]ενοι παρὰ τῶν προτέρων ταμιῶν, ο[ἷς | Φο]ςμ[ί]ων ̓Αρισ[τίωνο]ς Κυδαθ[ην]αιεὺς [ἐγρ]αμμάτευ (20) ε, ἐν τῷ νεῷ τῷ Ἑκατομπέδῳ· α) Φιάλ[αι χρυ Χ σ]α[ι ΙΙ]Ι, σταθμὸν τούτων XX[ΔΔΔΔΗΕ *) [κ]ό[ρ]η χρυσή ἐν (21) π]ὶ στήλης ἄσταθμος. °) ἀπο[ραν]τήριον [ἀργυ| ροῦ]ν ἄσταθμον. *) στεφάνω χρυσῶ [ΙΙ], σταθμὸν [το]ύτων [1 (22) ΔΔ]Δ °) στέφανος χρυσοῦς, ὃν ἡ Νίκη ἔχει, στα θ]μὸν τούτου ΡΔ[Δ *) φιάλ]α[ι] ἀργ[υραῖ ΓΙΙ, στ]αθ[μὸ]ν τούτω (23) Π]HHH ) καρχήσιον ἀργυροῦν, σταθ[μὸν τούτου Η]Η *) καρχήσιον [ἀργυροῦν Διὸς Πολιῶς, στα]θμὸν τ[ού (24) του ΗΗ *) στέφανος χρυσοῦς, σταθμὸν [τούτου] ... Η *) στεφάν[η χρυσῆ, σταθμὸν ταύτης Δ] *) στ[έφ(25) α]νοι χρυσοί ΙΙΙ, ΗΔΔΔΠΙΙ ") στέφανος χρυ |