Tituli aliquot honorarii, quos non potui alibi commode ponere, quia neque quartae aut quintae, neque octavae vel nonae classi convenire videbantur. 128. Olim in arce Athenarum', nunc in Museo Britannico Synops. n. 86. Visc. Mem. n. 10. Edidit Chandlerus Inscr. II, 7. p. 48. deinde Osannus Syll. p. 97. n. 22. ΟΙ ΕΡΕΥΣΑΝ ΔΙΟΝΟΣΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ΟΙ ΦΥΛΕΤΑΙ rum hic titulus et ceteri eius generis omnes, quorum multos in aliis classibus posui, sunt honorarii: etenim qui honoris causa vel tripodem vel coronam vel tale quiddam accepissent, solebant eam rem, ut honor ipsis decretus palam fieret, dedicare, subscripto eius nomine, qui ipsos honoras Os. init. habet ΣΥΣ, et vocem Αντισθένης ponit post ȧvénɛv. Pandion eponymus heros sacerdotem habuit, ut eponymi omnes; eius sacellum memorat decretum n. 213. In eodem Antisthenes Antiphatis f. Cytherrhius memoratur: unde intelligimus, hunc virum paulo post Euclidem Thargelia vicisse. Immo fortasse haec ipsa n. 128. inscriptio set. Ita intellige subscriptum οἱ φυλέται, quod toad eam victoriam pertinet: v. ad n. 213. Cete- ties recurrit. In fragmento epistylii ex marmore candido. Edidit Dubois Catal. marm. Choiseul. n. rgo, nos in litterarum ductibus Mülleri schedas secuti sumus, qui transcripsit Parisiis in Museo regio (Catal. Clarac. n. 662.). Ad Attica rettuli de coniectura. ΟΔΗΜΟΣ ΛΥΣΙΚΛΗΝΚΑΛΛΙΣΘΕΝΟΥ ΑΝΔΡΑΓΑΘΟΝΟΝΤΑΠΕΡΙΤΟΝΔΗΜΟΝ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝΚΑΙΣΩΤΗΡΑΤΟΥΔΗΜΟΥ Ὁ δῆμος Λυσικλῆν Καλλισθένου (ne corrige Καλλι- 131. Athenis super muro aquaeductus. Ex schedis Fourmonti. .PI... 132. In Monasterio D. Ioannis Baptistae in monte Hymetto; ex schedis Fourmonti. Sunt novem coronae sculptae; in superioribus et inferioribus ternis haec scripta notantur: Ex schedis Fourmonti, Athenis. Ed. Caylus Rec. d'Ant. T. VI. P. III. p. 184. (tab. 57.2.), cf. p. 186 sq. In duabus coronis: ΟΝΦΑΛΕΤΑΙ ΟΙΣΤΕΦΑΝΙΣ δι Caylus omittit Ol, et pro ON habet OM. No- erat: in priore corona fuerit ..... ο στεφανοῦσιν, men coronati in alia parte monumenti scriptum in altera οἱ φυλέται. Noli Ἐπιδαμνίων coniicere. Populus Epidauriorum coronat Senatum Atticum, eundem populus Atticus. 135. Athenis in basi,in domo Σταυρωτοῦ Κονδοῦ”. Ex schedis Fourmonti. Sub statua Alexandri M. Littera E pro verticali linea habet obliquatas duas ap. Fourm. haud dubie falso. 136. Athenis in gradu domus. Ex schedis Fourmonti. |ΑΣΗΣ ΣΤΗ ΣΕΝΑΛΕΞΑ Ν]ΔΡΟΣΘΕΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ Hac classe typis iam excusa plura ad me sero pervenerunt inscriptionum apographa. Primum continet decretum Aexonensium, quod cum n. 93. repertum est et huic classi inserendum erat: id loco licet incommodo n. 214. edam, ne in supplementa differatur: ibidem etiam tituli n. 93. promam variam lectionem. Praeterea a Köhlero doctissimo inscriptionum interprete accepi apographum tituli n. 82. cuius variae lectiones hae sunt. Vs. 7. pro habet, et vs. 9. PANAIAH, ubi nota es, quod postulavi, et omissum 1, in quo putabam T inesse. Idem vs. 10. extr. ▲▲AHHHHIIC, quo confirmatur correctio nostra. Vs. 11. diserte exhibetur E et PANOEIEYEIAPIETOTIMOE, vs. 12. extr. Of vel error est transcribentis. Carmen basi inscriptum, quae statuam Aristotelis ab Alexandro M. positam sustinebat. (ió gews), vs. 13. extr. Al, vs. 14. extr. CNN, vs. 16. CLASSIS SECUNDA. TABULAE MAGISTRATUUM, IMPRIMIS QUAESTORUM ET SIMILIUM. gravior eorum auctoritas et amplior rationum numerus. Quae rationes non unius sunt generis. Nam quum in plebiscito n. 76. Quaestoribus deorum praecipiatur, ut rationes reddant Tv Tε ÖVTWV καὶ τῶν προςιόντων τοῖς θεοῖς, καὶ ἐάν τι ἀναλίσκηται κατ' ἐνιαυτόν, patet eadem Quaestoribus Minervae facienda fuisse; quorum ad exemplar Quaestores deorum instituti sunt: igitur hi quoque publice perscribere tenebantur, quas res traditas accepissent, quae accessissent, quae absumptae essent. Sed ea, quae accesserant, addi solebant iis, quae quique ab antecessoribus tradita accepissent: igitur hoc est unum tabularum genus, quod continebat ea, quae cuique magistratui tradita rursum succedenti tradebantur, una cum iis quae accessissent. Sed quae absumpta sint, in illis tabulis non reperias: itaque ea aliis tabulis inscripta erant. Sic n. 142. primo anno superest φιάλη χρυσῆ ἐξ ἧς ἀποῤ φαίνονται: sed ea in sequentium annorum rationibus non iam comparet: ut necessarium sit aliis in rationibus dictum esse, quem in usum consumptum esset illud vas. Sed ad expensorum tabulas posthac redibo: nunc tabulas rerum traditarum accuratius distinguam. I. Actis Quaestorum Minervae potissimum, tius in ipsius templi parte fuit, administrasse: quo partim etiam aliorum deorum ordine temporum dispositis (n. 137 sqq.), addidimus alia ex genere haud dispari, primum praeter titulum 143. de quo posthac dicam, fragmentum rationum Curatoris redituum publicorum et eiusdem Quaestoris administrationis (ἐπιμελητοῦ τῆς κοινῆς προςόδου καὶ ταμίου τῆς dionnσews) n. 157. deinde binas tabulas Amphictyonum Deliacorum n. 158. 159. probationem aedis Poliadis ante Euclidem scriptam n. 160. et quattuor alios titulos, in quibus duo sunt metallici (n. 162.163.). Et de ceteris quidem suis locis dicetur separatim: de tabulis Quaestorum Minervae quaedam praemonenda sunt. Nam, ut ab ipsius magistratus notitia exordiar, deni antiquitus fuerunt Quaestores opum sacrarum Minervac, ex Pentacosiomedimnis sorte creati, de quibus uberius exposui Oec. civ. Ath. T. I. p. 172 sqq. Ii ante Euclidem constanter audiunt ταμίαι τῶν ἱερῶν χρημάτων τῆς ̓Αθηναίας, post Euclidem n. 150. της Αθηváas, et n. 151. Ts Geo. Ad quorum normam, eodem plane modo creati, Quaestores deorum circa Olymp. 90. instituti deni sunt, qua de re certiores nos facit decretum n. 76. Sed Olymp. 95, 2-4. utrique coniuncti non plures sunt quam deni (n. 150.): rursum vero postea Olymp. 98. soli Minervae Quaestores totidem comparent (n. 151.); et horum sunt omnes, de quarum magistratibus ex ipsis titulorum verbis constat, quaestoriae hae tabulae, excepto titulo n. 150. qui utrorumque est. Ceterum Quaestores Minervae constat non solis deae opibus praefectos fuisse, sed simul aerarium populi Attici publicum, quod Minervae templo contiguum vel po II. Etenim ex his, qui servati sunt, titulis apertum est Quaestores Minervae eas, quae quoque loco sitae essent, opes secundum ipsos hos locos digestas edidisse, certe ante archontem Euclidem (n. 137-142.). Primum genus est donariorum in pronao (govnių) magni Minervae templi in arce asservatorum (n. 138. 142.); nempe id pronaum tum clausum pariete fuit, licet nunc post tot re .p. rum vicissitudines apertum sit: alterum donariorum in Hecatompedo (v tự veự tự éxatoμtédw, n. 137. 140. 141.); tertium donariorum in Parthenone (n. 139.): et quod imprimis tenendum, duo eorundem magistratuum tituli plane diversa donaria Hecatompedi et Parthenonis continentes supersunt, qui ad eosdem annos pertinent et eodem tempore scripti sunt (n. 139. 140.). Unde quid colligatur, manifestum est. Nam licet veteres vulgo universum templum aut Εκατόμπεδον aut Παρθενώνα vocent, accuratus publicarum tabularum usus distinguit hos a ceteris templi partibus. O vεws • ExaτóμTedos est ea templi pars, quae media est inter pronaum et opisthodomum, ipse vaòs s. vews: ea pars, quum universum templum pedes ccxxv longum sit, in longitudinem centum pedum porrigitur, et una cum columnis totidem pedes lata est, ut area sit pedum decies mille in quadrum. Ita etiam ea intellige, quae olim scripsi Gr. trag. princ. 203. Ex hac mensura medium templum & veus o Exaτóuedos vocatur. Sed a reliquo Hecatompedo cancellis opinor separata ea pars fuit, ubi magna deae statua: et ea sola pars tum Parthenonis nomine vocata est. Parthenon igitur adytum est, post quod opisthodomus, ut accurate Schol. Luciani ap. Osann. Syll. p. 45. örı ömio Gódoμos iegòv To To Ev τοῦ ἀδύτου οὕτως ἔλεγον, ἐν ᾧ καὶ δημόσια απέκειτο χρήμara (ex cod. Sangerm. 345. fol. 181. a.): quod adytum etsi pars est Hecatompedi, tamen hac parte iam exempta reliquus vads simpliciter dicitur exαToμTedos. Ab utroque distinguitur To govïov, ubi quae donaria n. 138. recensentur, ea plane alia sunt ac n. 139. 140. in Parthenone et Hecatompedo, licet hae duae inscriptiones ea contineant, quae a prioris anni magistratu accepta erant, et n. 138. ipsius illius prioris anni opes in pronao asservatas recenseat. Vides, quae de Parthenonis et Hecatompedi notione dixi, undique esse confirmata. Quodsi n. 151. partim eaedem opes sunt quae n. 150., illic in Parthenone, hic in Hecatompedo: aut mutatus interim usus vocabulorum est, quod eo facilius fieri potuit, quum Parthenon omnino pars Hecatompedi sit; aut num. 151. Hecatompedi intercidit mentio, quum tituli huius maxima perierit pars. Adde quae dixi ad n. 150. §. 18. Ceterum ut diversorum locorum tabulae plane inter se diversae sunt, sic uniuscuiusque loci rationes ita cohaerent, ut succedens quaeque prioris donaria fere omnia contineat et insuper adventicia anni ipsius, quae Térea dicuntur, ut n. 138. 142. quae Pronai sunt, et ternae Hecatompedi rationes n. 137. 140. 141. Minor quidem post Euclidem tabularum consensus, etsi ea quoque aetate in pluribus titulis eadem donaria redeunt (n. 150 sqq.): nec fortasse singulis locis post Euclidem singulae rationes tributae sunt; certe n. 150. Hecatompedus et opisthodomus eatenus coniuncti sunt, ut quaedam ex aliorum deorum opibus in opisthodomo condita post Hecatompedi supellectilem recenseantur. Item quum hae rerum traditarum rationes VOL. I. INSCR. GR. ante Euclidem secundum quadriennia compositae sint, post Euclidem annuae sunt: nam ante Euclidem diserte praescribitur, esse has quadriennii rationes; post Euclidem (n. 150. 151.) nihil huiusmodi praescriptum reperitur. III. Sed in his rerum traditarum rationibus duo capita maxime desidero, indicem partium singularum magnae imaginis Minervae Virginis a Phidia factae, quam tamen illos Quaestores et traditam accepisse et custodisse constat (Harpocr. v. ταμίαι, Lex. Seg. p. 306. Philem. Lex. p. 151. Suid. Phot. v. Tauía), item indicem pecuniarum publicarum et sacrarum in opisthodomo conditarum. Nam etsi magna illa statua occasione basis et coronae, quam eius Victoria in capite gerebat quaeque separatim custodiebatur, memorata n. 150 sqq. est, et simili in re n. 151. vs. 26. tamen ea ipsa nusquam in his tabulis traditur, nisi forte ebur eius n. 151. vs. 6. Sed haec difficultas ita expeditur. Ut Parthenonis donaria a reliquo Hecatompedo separata perscribebantur, ita magnae statuae, quae in ipso Parthenone fuit, recensio videtur a ceteris Parthenonis cimeliis separata et propriis tabulis inscripta esse. Opisthodomi autem pecuniae, quae non erogatae, sed successoribus traditae essent, potuerunt aut peculiaribus tabulis, quarum nulla supersit, inscriptae esse, aut annexae expensarum rationibus: posterius videtur n. 154. (cf. n. 146.) factum esse. Ceterum de opisthodomo ipso quas dubitationes Osannus movit, eae nullae sunt. Qui quum ea, quae de opisthodomo scripsi (Oec. civ. Ath. T. I. p. 473.), non legisset (non enim eum illa legisse, patet ex Syll. p. 45.), miratur me de opisthodomo non dixisse, ipse vero duos in arce opisthodomos statuit, alterum Parthenonis, alterum in vicinia Parthenonis (p. 62 sq.); quum tamen de opisthodomo, ut de uno, saepius ita dicatur, ut nulla accuratior addita definitio sit: veluti n. 76. in decreto a me dudum in Oec. civ. Att. edito, quod ut ineditum citat auctor Sylloges p. 62. et p. 80. Illum autem opisthodomum, in quo aerarium publicum, in arce putat fuisse extra templum, Minervae, quod coniecerant Britanni nonnulli: sed talis aedificii, quod haud leve esse poterat, non ullum in arce Athenarum vestigium vidit quisquam; grammaticorum autem locos Osannus male intellexit. Nam ubi hi dicunt módoμov fuisse öπiσDev Toũ vaoû Ts 'Anvãs (Lex. Seg. p. 286. Etym. M. p. 627.52.), non quod ille vult, aedes a Parthenone, qui vulgo dicitur, seiunctas, quae pone eum fuerint, intelligunt, sed eam partem templi, quae re vera čπɩDɛν Tou vao est, hoc est post Exaтóμдedov, qui proprie vaós: id quod etiam accuratius demonstrat Scholiastes Luciani, qui pone ady tum fuisse opisthodomum dicit: quomodo enim potest aliud aedificium pone adytum templi esse, si pone adytum, quod certum est, ipsius templi opisthodomus fuit? Nam si alius opisthodomus in arce fuisset pone Parthenonem, fuisset is potius post Parthenonis opisthodomum, non post adytum. Sed nullus alius fuit Ꮓ a usquam: opisthodomus est solius Parthenonis, ubi pecuniae asservabantur et sacrae et publicae, partim in cubiculis, partim sub terra in favissis: et bene clausus fuit opisthodomus, quem ab ady to seiungebat paries, porticu postica alius et firmissimus paries, qui adhuc remanet. Nam quod auctor Sylloges dicit, Parthenonis posticum in porticum apertam exire, falsum est, et potest ex unaquaque Parthenonis descriptione refelli; immo quum ibi cubicula fuerint, potuit in opisthodomo etiam habitari (Plutarch. Demetr, 23.). Postremo ex Schol. Aristoph. Plut. 1194. quem constat, quae de opisthodomo templi Poliadis dixit, debuisse de opisthodomo Parthenonis dicere, colligit Os. aerarium Atticum extra Parthenonem in media arce situm et duobus muris circumdatum fuisse: 'OTíow To ve, inquit, τῆς καλουμένης Πολιάδος Αθηνᾶς διπλοῦς τοῖχος ἔχων θύραν. Τu animadverte τοῖχον non esse murum cingentem, sed parietem: etenim in aede Minervae Virginis opisthodomus ille est inter binos parietes, quorum altero separatur ab adyto, altero a porticu postica: in hoc altero est ianua etiam nunc. De muris cingentibus ne verbum quidem: quodsi duo muri cinxissent opisthodomum, duabus ianuis opus erat. Postremo quod apud Demosthenem opisthodomus ea aetate incensus dicitur, inde possit aliquis colligere, alium apud illum opisthodomum intelligi ac Parthenonis, qui nonnullis videtur totus lapideus fuisse: nec tamen video, quidni aut cum aliis putemus opisthodomum Parthenonis ligno tectum fuisse, aut solam tum supellectilem incensam. his expensarum rationibus n. 145. 146. videmus additas esse rationes summarum universarum eius pecuniae, quae tradita Quaestoribus, quae ab ipsis collecta, opinor etiam quae expensa esset, postremo earum opum, quas successoribus tradidissent. In his coniicio etiam ea vasa perscripta esse, quae in rerum traditarum catalogis desiderabantur, ut quod n. 142. anno secundo deest vas aureum, Postremo has expensarum rationes non secundum quadriennia dispositas esse doceo ad num. 145. In fine tabularum quaestoriarum (num. 156.) posui simile monumentum, quod cuius generis sit, perspici non plane potest: et num. 143. interposui tributorum descriptionem, ex lege n. 75. factam, non quod Quaestorum Minervae eam esse putem, sed quod quaestoriis inscriptionibus simillima est. V. Subsistendum nunc in donariorum traditorum tabulis, et de iis ea praemonenda sunt, quae sub uno conspectu poni utile et necessarium est. Quae quomodo integritati restitui queant, in libro de Oeconomia civitatis Atheniensis duobus exemplis docui (in n. 139. 141.): quod genus critices deinde Osannus in n. 138. et 142. exercuit non ea quam exspectabam sollertia. Etenim quum quaternorum singulis tabulis annorum recensiones ex parte maxima consentientes insint; alterius anni donariorum descriptio ex altera suppleri etiam tum potest, ubi longe plurima perierunt. Immo quum eiusdem loci tabulae diversae eadem tamen donaria contineant, si pauca quae consumpta aut quae addita sint exceperis; vel diversae tabulae altera ex altera suppleri possunt, quod nunc demonstravi in tabulis Pronai n. 138. et 142. atque Hecatompedi n. 137. 140. 141. Sed hae inscriptiones ubi restitutae fuerint, longe ampliorem ostendunt latitudinem, quam lapides, in quibus pars superstes perscripta est. Nempe in arce Athenarum magnum quasi vallum inscriptionum fuit, lapidibus pluribus coniunctis; in quibus una et eadem tabula quaestoria ita inscripta fuit, ut singuli versus in alio lapide inciperent, in alio continuarentur: deinde dissoluta marmorum compage accidit, ut alterum servaretur, alterum periret. Ita n. 138. dexter tantum lapis superest, sinister periit: et quia n. 142. in averso latere eiusdem inscriptionis positus est, n. 142. superest sinistra pars, intercidit dextera. Similiter n. 148. 149. 151, ex pluribus compositi lapidibus erant, atque etiam n. 144. dexter lapis deest. Sed omnium apertissimum exemplum praebet n. 141. qui ex duobus lapidibus compositus est, quorum sinistrum Pater Ludovicus Capucinus scalae suae inseruit, dexterum nunc servat Museum Britanni IV. Altera classis rationum quaestoriarum expensa, ut dixi, continebat: ex quo genere sunt n. 144-149. Sed ea sola inscripta sunt, quae ex thesauris sive aerariis sumpta sunt, non quae ex ordinariis vectigalibus. Igitur pleraque necesse est ex opisthodomo data sint, partim de iis, quae annui Quaestores ipsi intulissent ( v autoì žuveλéαμɛv, quae ététɛia sunt, n. 145. 146.), partim de iis, quae tradita accepissent ( v mageλaBoμEv Tаgà Tv προτέρων ταμιῶν). Aliquoties peculiares quidam thesauri memorantur, ut 'Anvaías, Anvaías Пokiádos, Níuns (n. 145. 146. 147. 148. cf. etiam n. 156.); sed horum ratio prorsus obscura est. Ne tamen credas Poliadis thesaurum in templo Poliadis conditum esse, sat est monuisse, Poliadis templum ea aetate nondum restitutum fuisse. Peculiarem 'Anvas Ní ×ŋ thesaurum probabile est ex decimis praedarum conflatum esse. Ceterum ipsae quoque publicae thesauri pecuniae Minervae sacrae sunt, quod vel ex n, 76. patet, sed alia ratione atque ea, quae numinis propria sunt. Rursum aliae thesauri pareos enim coniungendos docui: et quoniam tes ex usu designantur, in quem repositae sint, vel in aversa parte est n. 140. huius numeri sinistra ex origine, ut τὰ ἐς τὰς τριήρεις et quae socii con- tantum regio in lapide Musei Britannici servata est, tulerint (n. 145.)... Certae praeterea pecuniae non dextera in Capucini scala quaerenda. Simile quidex opisthodomo, sed ex Parthenone depromptae dam docui n. 160. ubi inferior periit tabula. Iam sunt (n. 145. 146.), sive ibi nummi depositi erant, vero quum donariorum tituli quaternos singuli ansive aurum vel argentum non signatum, ut vasa, nos complectantur, quaeritur, singulorum annoquae in publicos sumptus converterentur. Atque rum rationes singulisne annis finitis inscriptae sint, ་ cum: |