... S. 7. De tradendis mensuris et ponderibus, vs. 48-54. Καθ ̓ ἕκαστον [δὲ τὸν ἐνιαυτὸν] ἐπὶ τὴν παν[ή]γυριν μετὰ παρ[αδ]ιδότω [ἅπ]α[s] ὁ [δημόσι]ος ἀεὶ τοῖς [τ]ο[ῦ ἐνι]α[υ]τοῦ κα[θεσταμέ]νοις δημοσίοις [μ]ετ ̓ ἀναγραφῆς [πάντα ἐὰν δέ τι μὴ πα[ραδῶσι]ν, [παναγκαζέσ]θωσαν ὑπὸ τῶν τεταγμένων ἐπ ̓ αὐτοὺς κατὰ τὸ ψήφισμα, καὶ [ἐ]ά[ν τινά τις ἀπολέσῃ, ἀναγκαζέσ]θω ἀντὶ τῶν ἀπολομένων [ἕ]τ[ερ]α [διδόναι. καταβα]λλέσθωσαν δὲ καὶ χειρόγραφο[ν εἰ]ς τὸ [δημόσ]ιο[ν], ὧν ἂν παραλάβ[ω]σι κ[αὶ] πα[ρ]α[δῶσιν. ἐὰν δὲ τοῦτο μὴ κ]αταβάλλωνται, μὴ ἐξέ[στ]ω αὐ[τ]ο[ῖς ἑτ]έραν λειτουργίαν [θη]των[εῖν]. Verbum θητωνεῖν exsculpsi ex ΟΕΤΩΝ... Ut τελωνεῖν τελώνιον, sic θητωνεῖν Θητώνιον: dabatur autem δημοσίοις merces haud dubie. Λειτουργία hac iam aetate est ministerium publicum, non veteri significatione. Vs. 49. post μετὰ Fourm. vocem omisit, e. c. Παναθήναια vel tale quiddam. §. 8. De mensuris in arce reponendis, vs. 54-55. [Ανατιθέσθω δὲ εἰς ἀκ]ρόπολιν εἰς ἀκ]ρόπολιν σηκώματα τοῦ τ[ε] ἐμπορι[κ]οῦ [ταλάντο]υ κ[α]ὶ δεκάμνου καὶ δί[μν]ου [καὶ τῆς μνᾶς καὶ τοῦ] ἡμιμναίου καὶ τα.τηνόρου καὶ χοός Pentamnun deesse mirum est. Litteras TΑ. ΤΗΝΟΡΟΥ explicare non possum: cave putes esse Στεφανηφόρου. Post χods aliae mensurae desunt. Pondera in arce reposita reperimus iam Olymp. 95, 3. et postea in Actis Quaestorum n. 150. 151. Vide ad n. 150. §. 24. S. 9. De puniendis iis, qui mensuras normales adulteraverint, et decreto publice proponendo, vs. 52-62. αν [Ε]ὰν δέ τις ἁλίσκηται κακουργῶν ἐπὶ τὰ μέτρα καὶ τὰ σταθμὰ τὰ κε[ί]με[να ἔν τε τῇ σκιάδ]ι καὶ ἐν Ἐλευσῖνι καὶ ἐν Π[ειραιε]ῖ καὶ ἐν ἀκροπόλει, ἐάν τε ἄρχων ἐάν τε [ἰδιώτης ἐ]άν τε [δη]μόσιος, [ἔνο[x]os [ἔ]σ[τω] τῷ ν[όμ]ῳ τῷ κε[ιμ]ένῳ περὶ τῆς τ[ῶ]ν κακούργων [ζημίας]. ἐπιμε λείσθω δὲ καὶ [ἡ βοζυ[λὴ ἡ] ἐξ ̓Αρείου πάγου, καὶ τὸν κακουργοῦντά [τι] πε[ρὶ αὐτὰ κο]λαζέτω κατὰ τοὺς ἐ[πὶ] τῶ[ν] κακούργων κειμένους νόμους. ἀναγράψαι δὲ τ[όδε] τὸ [ψήφισμ]α [ει]ς στήλας λι[θίν]α[ς τὸν καθε[σταμένον ἄνδρα ἐπὶ [τὴν] κατασκευὴν τῶν [μέτρων καὶ τῶν στ]αθμῶν, καὶ στῆσαι ἐν τοῖς οἴκοις, ἐν οἷς καὶ τὰ μέτρα καὶ τὰ σταθμὰ κεῖται. Vox suppleta nuías incerta est: pro ἐπὶ (Fourm. ΕΝ) τῶν κακούργων exspectabas ἐπὶ τοῖς κακούργοις; ap. Antiph. de caede Herod. p. 707. simplicius dicitur ἔνοχος τῷ τῶν κακούργων νόμῳ. Vs. 62. finitum esse decretum formularum docet ratio. Igitur quae inde a vs. 63. posita sunt, ea arbitror lapicidae culpa aliquo in prioribus loco omissa et deinde in fine addita esse. ...... S. §. 10. vs. 64 sqq. [τοὺ]ς δὲ ἄρχοντας χρή σπ[αι] τῷ αὐτῷ μέτρῳ κεχ[a]ρα[γμ]ένῳ τῷ χαρακτῆρ[ι] μολυ[βδίν]ῳ πρὸς τὸν ἐν τῇ σκιά[δι, μ]ὴ π[λ]εῖον πραττομένους τριωβόλου: nempe, ut videtur, pro mensuris privatorum exigendis et publico signo notandis. Ex reliquis tantum haec apparent: χρῆσθαι δὲ [τὰ]ε ἀρ[κ]ὼς τοῖς προ[ε]σφραγισμένο[ις] μέτρο[ι]ς, ἐὰν μή τις τῶ[ν] πωλούντω[ν τι ἢ ὠνουμένων] σφραγιστῷ μέτρῳ χρῆται. τα 124. Olim Athenis; ex schedis Chishulli Maffeianis edidit minusculis Corsinus Inscriptt. Att. IX. p. XXXVII sqq. (recusis in Prolegg. F. A. T. IV.) cum explicatione. Marmor fastigium habet; in aëtomate est circulus, clypeum ut videtur repraesentans; in summo fastigio forma est quasi protomae, sed sine vultu. Extat in museo Naniano; ex quo aeri incisum edidit Biagi de decret. Athen. p. XVIII. cum immenso et usque ad nauseam prolixo fatuoque commentario, in quo etiam textum bis posuit p. XX. et p. 402. nec tamen emendationem prorsus perfecit. Exemplum aeri incisum repetitur in Collect. antiqq. Mus. γραπτῆς εἰκόνος ἐν ὅπλῳ Διοδώρου τοῦ Θεοφίλου Αλαιέως, ἐν τῷ ἀρχείῳ αὐτοῦ, καθάπερ παρακαλεῖ τὴν βουλήν. Vs. 1 - 6. mitto Corsinianas varietates, quae nullius pretii sunt; dedimus Biagi apographum. Vs. 7. male Biag. EПEYHOIEEN: Σ restitui ex Cors. Archontes sunt ignoti, post Olymp. 123, 2. Proxima usque ad vs. 19. ex Biagio dedi: Corsiniana (v. ad num. 111.). (v. ad num. 111.). De formula To μεтà Пagáμovov vitiata sunt. Vs. 9. male Cors. oi ouvπgósdga; cf. ad dixi ad num. 113. Tempus est duodecim tribuum, n. 105. Vs. 19. in voce KAI littera A non integra quae usque ad Hadrianum perdurarunt; igitur conest ap. Biag. Vs. 19. extr. Biag. EПIME: sch. Chish. gruunt prytaniae et menses. Prytania est septima ἐπι ΝΙΚ . . πτου. Vs. 20. Biagius: . HT. Y: inserui mense septimo, Aeantidis; scriba est Rhamnusius: O ex illis schedis. Male Cors. ì Ninagýrov legit, igitur Rhamnus ea aetate non fuit Aeantidis, sed Νικαρήτου fingens inde archontem, quem Fastis inseruit T. IV. alius tribus; v. ad num. 81. atque inde refuta Biap. 166. Inde a vs. 21. apographum Nanianum in- gium p. 158. Proëdrus s. epistata Suniensis est, cipit mutilum esse; sed succurrunt schedae Chishul- vel Leontidis vel Attalidis, non contribulium, v. lianae, ex quibus vs. 21. adscivi ☺, 4, alterum A ad n. 90. Octavam Gamelionis festam non fuisse vocis 'Aλaws: ibidem Chish. Tw agxew, Nan. T docet Biag. c. 17. Decretum est Senatus; igitur adAPXEINI. VS. 22. primum T, et vocis Taura T se- ditur βουλὴ ἐν βουλευτηρίῳ (non alio loco); cf. de hoc cundum ex Chish. Vs. 23. primum A ex Chish. nominativo ad n. 111. Qui dixit, necessario Senator item Пl, et A. Vs. 24. init. Nan. AOE. TYXEI est, quia Senatusconsultum fit, est autem Halaeen4.AE etc. Chish. ayan Tʊyn dɛ etc. In fine Nan. sis, sicut is pro quo decretum fit; ut dubium non ΒΟΥΛ . Ι . ΠΙ, Chish. τει βουλει επι. Vs. 25. apogr. sit amicitiae causa hunc potissimum pro Diodoro Nan. ΚΕΧΩ.ΙΣΘΑ..Ι..ΝΗΤΩΚΑ. ΤΗΣ. ΝΟΔΩ, dixisse. Non tamen ideo quod ille Senator est, Chish. x..εxwno Dao AlcyonTMw Haι in uvodu, unde debet proëdrus haberi, sed in Senatu cuivis Senanostra lectio conflata est praeter litteras uncis in- tori, in comitiis cuivis civi Tíu licuit sententiam clusas. Vs. 26. in sch. Chish. deest; addidi ex dicere, quamvis contra disputet Biag. p. 166. IupNan. in quo tamen in fine pro ПPA est .. A. Lit- piter hospitalis satis notus est, ..A. v. Cors. et Biag. ГРА teras IP addidi ex Chish. qui post verbum σuvóów c. 25. tamen Athenis eum cultum aliunde non vs. 25. habet yga, quod huic versui tribuendum constat. Zúvodos est collegium s. sodalitium, egavos, erat. Ceterum male vs. 26. Biagins scripsit ПOIH- Síaros, maxime cultorum alicuius dei, quod ex inΣΑΙ; ΠΟΙΗΣΑΣΘΑΙ. ZAI; spatia postulant supplementum ПOIHAZOAI. scriptt. satis notum; haec synodus fuit Iovis hospiVs. 27-29. pro mutilis litterarum ductibus, qui talis. Quam qui deducunt mercatores et naucleri, in apogr. Nan. sunt, dedi Corsiniana s. Chishul- ipsi aliud sodalitium constituunt; quorum Quaestor liana, nisi quod vs. 28. ap. Cors. est Tw age, est Diognetus Atheniensis, proxenus Diodorus item quum in Nan. vestigia appareant litterae I subscri- Atheniensis. Utrumque ut explicari possit, Corsinus bendae, et ibidem ante EN ap. Cors. est xai, cuius et Biagius statuunt hos mercatores et naucleros nullum vestigium extat in apogr. Nan. Littera- fuisse Athenienses, qui synodum Iovis hospitalis rum formae eae sunt, quas dedi, et a quidem modo in Delum vehere soliti sint, ubi Diodorus AthenienA modo A est, sed hoc frequentius; et credo omni- sis Delius (nam Delii tum Athenienses fuerunt, bus locis A fuisse: I subscr. modo additur, modo etiam demis Atticis accensiti) ut proxenus excepeomittitur, hoc saepius: unde patet non admodum rit eos. Sed haec falsa sunt. Nam Diodorus non vetustam inscriptionem esse, nec Christi natales ul- Delius est neque in Delo habitat: erat enim cutra unius fere saeculi spatium aut paulo plus su- rator portus (ἐπιμελητὴς κεχειροτονημένος ἐπὶ τὸν λιμένα) perare posse. ΤΕΙΒΟΥΛΕΙ et ΑΓΑΘΕΙ ΤΥΧΕΙ ex creatus; ubi quaeso nisi Athenis? Nam si in Delo, antiquo usu retenta vel in recentissimis decretis addendum fuerat v Aλ. Et hic ipse Athenis teneri sunt. Versus in marmore impari longitudine sunt, nobis videtur n. 123. §. 5. Accedit quod a Senatu prorsus ut in nostro exemplo. Verba haec sunt Attico postulatur, ut liceat in Diodori curia ponere imaginem: igitur Athenis eam ponere volebant, ibique eius erat curia: si in Delo, a Delio Senatu ea sine controversia: êtì Ἐπὶ Διονυσίου ἄρχοντος τοῦ μετὰ Παράμονον, ἐπὶ τῆς Αἰαντίδος ἑβδόμης πρυτανείας, ᾗ Λάμιος Τιμούχου Ραμνούσιος ἐγραμμάτευεν, Γαμηλιῶνος ὀγδόῃ ἱσταμένου, ὀγδόῃ τῆς πρυτανείας, βουλὴ ἐμ βουλευτηρίῳ· τῶν προέδρων ἐπεψήφισεν Στρατοφῶν Στρατοκλέους Σουνιεὺς καὶ συνπρόεδροι· ἔδοξεν τῇ βουλῇ· Ρῆσος Αρτέμωνος Αλαιεὺς εἶπεν· Ἐπειδὴ πρόςοδον ποιησάμενος πρὸς τὴν βουλὴν Διόγνητος ἐξ Οἴου, ταμίας ναυκλήρων καὶ ἐμπόρων τῶν φερόντων τὴν σύνοδον τοῦ Διὸς τοῦ ξενίου, ἐμφανίζει τῇ βουλῇ, βούλεσθαι τὴν σύνοδον ἀναθεῖναι εἰκόνα γραπτὴν ἐν ὅπλῳ τοῦ ἑαυτῶν проξένου, κεχειροτονημένου δὲ καὶ ἐπιμελητοῦ ἐπὶ τὸν λιμένα, Διοδώρου τοῦ Θεοφίλου Αλαιέως, ἐν τῷ ἀρχείῳ αὐτοῦ, καὶ διὰ ταῦτα παρακαλεῖ τὴν βουλὴν ἐπικυρῶσαι ἑαυτῷ ψήφισμα, ἀγαθῇ τύχῃ, δεδόχθαι τῇ βουλῇ ἐπικεχωρῆσθαι Διογνήτῳ καὶ τῇ συνόδῳ ποιήσασθαι τὴν ἀνάθεσιν τῆς res postulari debebat. Nam etiam in Delo, quum eam Athenienses tenerent, Deliacus Senatus fuit, docentibus inscriptionibus. Quodsi dicas, acta Deliorum subinde a Senatu et Populo Attico confirmata esse; tamen prius a Deliaco Senatu petenda imaginis in Delo ponendae potestas fuisset, quam ab Attico confirmaretur: sed illud non factum videmus. Igitur aliter statuendum est. Et primum quidem quum ex altero loco in alterum deducatur synodus; alterum necesse est Athenas fuisse: alter probabiliter Delus est, quod sodalitii illius Quaestor est Atheniensis, Delii vero Athenienses sunt. Sed illos naucleros et mercatores cave Athenienses Atticae esse putes, quae Corsini oi legü decreto. Sed in hac sententia dicendum erat et Biagi sententia est, ex quibus hic potissimum constituebantur; quae non potuerunt ultra annum sententiam de Delo multis exornavit c. 23.: potius rata esse, quod Senatores annui sunt. Einugwσai illi naucleri et mercatores sunt ii, qui in Delo pioua intelligitur de confirmando a Senatu Colversantur, sive Attici sive peregrini, sed maxime, opinor, peregrini; nonnulli tamen etiam Athenienses sunt: ut eorum Quaestorem vides ex Atheniensibus, quippe Deliacis, delectum, Diognetum Halaeensem. Inscriptio Deliaca: 'Anvaíwv nai Pwμaiwv οἱ κατοικοῦντες ἐν Δήλῳ καὶ οἱ ἔμποροι καὶ ναύκληροι: ubi vides, non omnes hos Deliacos mercatores et naucleros fuisse Athenienses. Illi vero deducunt Iovis hospitalis synodum non Athenis in Delum, sed ex Delo Athenas. Igitur Athenis habent proxenum suum, Diodorum, virum in portu versatum: quod eo magis consentaneum, quum ea societas fuerit magna ex parte peregrinorum. Sic nulla superest difficultas: et nihil magis probabile, quam ex Delo insula de Atheniensibus incolis synodum Iovis hospitalis Athenas profectam esse, ut perpetua servaretur bonae societatis et mutuae caritatis coniunctio. Illi autem proxeno suo mercatorum et nauclerorum societas cupit sixóva ev oλ ponere, hoc est imaginem pictam non in velo navis, quae Corsini sententia a Biagio c. 26. refutata est, sed in tabula rotunda s. clypeo. Cf. praeter alia imprimis Cumaeorum in Asia decretum, et Köhlerum in commentatione ad n. 108. allata: adde n. 125. Imaginem illam in Diodori agyi reponi volunt, hoc est in Attica curia Curatoris portus (TO Eπμe Antoũ êtì tòv Xiuéva xexeigoтovnuévou): qui magistratus similis antiquis έμeλntaîs twv vewgíwv. De proxeni agxei cogitari nequit: proxeni quum magistratus ἀρχείῳ non sint, non habent agxov. Ceterum Senatui a Populo eam fuisse auctoritatem datam, ut tales honores concederet, ex multis patet inscriptionibus (v. Class. VIII.); et rata haec decreta in perpetuum fuisse, non dubium est: ea enim lex, quae Senatus decreta non ultra annum valere praecipit, non pertinet ad ea, quae Populo mandante vel concedente Senatus decernebat, sed ad ea, quae p. 44.), qui eam etiam Antoninorum aetate teste de ordine et ratione rerum in Senatu gerendarum Pausania tenuerunt. Nec scripturae forma valde antiqua est, nec mos imagines pictas dedicandi in privatorum honorem: igitur hic titulus, quem post Olymp. 123, 2. scriptum esse iam supra monui, etiam recentiorem puto. Biagius autem (p. 377 sqq.) Delum post Olymp. 146. (voluit Olymp. 156. quantum ex eius calculis colligo) iam non celebrem mercatura fuisse putat, quum autem haec inscriptio exararetur, emporium fuisse frequentissimum: igitur eam ante Olymp. 146. ponit. Sed neutram earum rerum, quibus insistit, recta via demonstravit. Equidem ex litteraturae ratione, ut paulo ante dixi, colligo titulum non multum ultra primum ante Christum saeculum recedere posse: sed potest etiam recentior esse; modo ne in Imperatorum aetatem demoveatur. Omnino vero debet post Olymp. 152. scriptus censeri: tum enim Delus a Romanis tradita Atheniensibus est (Dorvill. in Obss. Misc. Vol. VII. 125. Athenis in domo Graeci cuiusdam Palaeologi. Ex schedis Fourmonti. ΔΙΑΤΕΛΕΙ ΠΕΡΙΤΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝΔΗΜΟΝΤΟΝΑΘΗΝΑΙΩΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΑ]ΙΔΕΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙΕ[]Ε ΑΝΑΓΡΑΨΑΙ[ΔΕ]ΤΟΔΕΤΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΝΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΡΥΤΑΝΕΙ 5 A]NEYZETHANNAKOINHNENEKAI ΟΜΟΛΕΙΤΩΡ ΔΕΕΙ ΤΩ Δ ΒΙΟΥΛΥΤΟ 4ο ΟΕΡΑΝΟΣΕΠΙΦΙΛΟΤΕΜΙΑΙΕΕΙΔΕTIEMA ΧΑΣΗ ΘΟΡΥΙΟΥΕΚΕΙΝΩΝ ΦΑΙΝΟΙΤΟ ΕΚΒΑΛΛΕΣΘΩΤΟΥΕΡΑΝΟΥΣΗΜΙΟΥ ΜΕΝΟ ΕΤΑΙΕΔΗΠΛΑΙΣ ΠΕΤΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ Ubi nulla puncta sunt, nihil vel paucissimae χώρου θάρσυνεν ἀρίσ[του, vs. 17. δέλτου χάριν. Vs. 18. litterae perierunt. Prior pars (vs. 1--29.) carmine 19. videtur esse: concepta erat; sed pleraque restitui non possunt. Vs. 7. est ἀνδρὶ πόρεν, vs. 9. init. fortasse άνδρα νέον; vs. 15. οὔνομα, et extr. φύσις ἀν[δρὸς vel ἀνδρί, vs. 16. καὶ μνήμην φθιμένοις καὶ ἀλλήλους ἀνέθηκαν. Nam vs. 19. vix tot litterae interciderunt, quot in schedis notantur. Videntur his versibus nomina de functorum sodalium atque etiam superstitum prae- Μη]δενὶ ἐξέστω ἰἔ[ναι εξὶς τὴν σεμνοτάτην σύνοδον τῶν ἐρανιστῶν, πρὶν ἂν δοκι 127. Fragmentum lapidis non magnum ad scalam domus Com. de Guilford. Transcripsit Müllerus. 5 10 15 20 25 ΛΥΓ ΑΚΕΔΑ ΤΩΙΚΟΙΝΩΝ ΝΕΥΕΡΓΕΤΩΝ ΤΩΣΕΙΤΩΝΤΟΥΘΕ ΝΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΤΑΔΕ ΕΙΣΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΑΡΑΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΠΟΜΠΕΙΑΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΣΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΡΟΣΔΕΤΟΥΤΟΙΣ. ΔΙΑΠ ΤΟΙΣΑΛΛΟΙΣΑΚΟΛΟΥΘΟΙΣΤΗ ΚΑΤΕΚΕΙΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΙΑΝΕΛΛΗΝΑΣΕΙΒΑΛΟΝΤΩΝ Litterae optime exaratae, praeter A, quod cum esse liquet: quapropter illam in fine decretorum A variare videtur, dicuntur vulgares esse, quales posui, quum locum commodiorem non reperirem. dedimus: locus, ubi reperta inscriptio sit, non in- Quae perspicere potui, haec sunt: dicatur; sed eam in honorem Atheniensium scriptam |