, 7, 5.

dicarent. Ceterum Salamina quidem etiam Demetrius Antigoni f. ceperat (Polyaen. Strat. IV, 7, Plutarch. Demetr. 16.): sed redditam ab eo Atheniensibus esse non invenio. Quae quum ita sint, haec inscriptio non poterit commode ante Olymp. 134. scripta censeri: quodsi quis Atheniensibus prius redditam Salaminem putet, non tamen hanc inscriptionem ante Olymp. 123, 3. ponere poterit. Etenim Archon Atticus vs. 1. est Ergocles, cui nullus in Fastis locus ante illum annum assignari potest: nam pleni Fasti sunt usque ad illum annum, exceptis annis Olymp. 122, 1. 2. 4. at ii anni nullos habuerunt eponymos archontes, sed ἱερέας τῶν Σωτήρων. Cf. ad n. 9o. Verum primum verba inscriptionis emendatiora apponenda sunt; deinde singulis examinandis docebo, nec demi s. pagi Salaminiorum Attici, nec civitatis Salaminiorum liberae et ab Atheniensibus separatae hoc decretum esse, sed civitatis ex cleruchis Atticis in Salamine

constitutae.

Ἐπὶ [Ἐργο]κλέους ἄρχοντος ἐν ̓́Αστει, ἐν Σαλαμῖνι [δ]ὲ ̓́Ανδρ[ω]νος, Μεταγειτνιῶνος τετράδι μετ ̓ εἰκάδας, Θεό[ξ]εν[ο]ς Καλ[λ]ιμά[χ]ου Λευκονοεὺς εἶπεν· Ἐπειδὴ Θεόδο[τ]ος Εὐ[στρ]ό[φου] Πει[ρ]αιεὺς χειρο[τ]ονηθεὶς γυμνασίαρχος εἰς τὸν ἐν[ιαυτὸν] τὸν ἐπὶ [Ἐργ]οκλέους ἄρχοντος τάς τε [9]υσίας ἐβουθύτησ[εν] ἁπάσας τὰς καθηκούσας, καὶ ὑπεδέξατο τοὺς ἀλειφομένους πάντας, συνετέλεσεν δὲ καὶ τὰ Ἕρμαια, καὶ ὑπεδέξατο πάντας, ἀναλώσας εἰς ταῦτα οὐκ ὀλίγον, προ[εε]δαπάνησε δὲ καὶ πρὸς τὸ μερισθὲν αὐτῷ εἰς τὸ ἔλαιον ἐ[κ] τῶν ἰδίων, ἀνέθηκεν δὲ καὶ ὅπλον, [ἐν] ᾧ καὶ ἀνέγραψεν τοὺς νενικηκότας τοὺς δρόμους, ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς [ἔλαιον εἰ]ληφότας· ἐπανήγαγεν δὲ καὶ τὰς ἐπαναγωγὰ[ς] καθ ̓ ἕκ[ασ]τον μήνα, ποιούμενος ἐν ταῖς καὶ Θηκούσαις ἡ[μ]έραις· ἦρξεν δὲ καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς δικαίως κα[τὰ] τοὺς νόμους, φιλοτιμίας καὶ σπουδῆς οὐδὲν ἐλλείπων κ[αὶ ε]ἰς [τ]αῦτα πάντα [ἀ]ν[α]λώσας πλεῖον ἀργύριον· ᾠκοδόμησεν δὲ καὶ τὸν τοῖχον ἐκ τῶν ἰδί[ω]ν. τῆς ἀγορᾶς τὸ[ν] βλέποντα πρὸς νότον, καὶ περὶ [τούτ]ων πάντων ἀπο[λ]ελόγισται τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ, δέδωκε δὲ [καὶ] τὰς ε[ὐπ]ύ[ν]ας· ὅπως ἐφάμι[λ]λον ᾖ πᾶσι τοῖς βουλ[ο]μέν[οις] φιλοδοξεῖν, εἰδόσιν ὅτι κατα[ξ]ίως τιμ[η]ή[σ]ονται τ[ῶν] εὐ[εργε]σιῶν, ἀγαθῇ τύχῃ, δεδόχθαι τ[ῇ] βουλῇ, τ[ού]ς λαχόντας προέδρους εἰς τὴν ἐπιοῦσαν [ἐκκλη]σίαν χρηματίσαι περὶ τούτων, γν[ώ]μην [δ]ὲ [συμ]βάλλ[ε]σ[S]αι τῆς βουλῆς εἰς τὸν δῆμον, ὅτι δο[κ]εῖ τῇ [βου]λῇ, ἐπαινέσαι τὸν γυμνασιαρχήσαντα τὸν ἐνια[υ]τὸν τὸν ἐπὶ Ἐργοκλέους ἄρχοντος Θεόδοτος Εὐστρό[φ]ο[υ] Πειραι[έ]α, καὶ στεφανῶσαι αὐτὸν χρυσ[ῷ] στεφάνῳ κατὰ τ[ο]ν νόμον, φιλοτιμίας ἕνεκεν τῆς εἰς τὸν δ[ῆ]μον τὸν Σαλαμινίων, καὶ ἀνειπε[ι]ν τὸν στέφανον τοῦτον Διονυσίων τῶν ἐν Σαλαμῖνι τραγῳδοῖς, ὅταν πρῶτ[ο]ν γένηται, κα[ὶ Α]ἰαντείοις τῷ γυμνι[κ]ῷ ἀγῶνι. ἀναγ[ρ]άψαι [δὲ] τόδε τό ψήφισμα τὸν γραμματέα τοῦ δήμου εἰστήλας [λ][9]ίνας [δ]ύο, καὶ στῆσαι μίαν [μὲ]ν ἐν [γ]υμνασίῳ, μίαν [δ]ὲ ἐν τῷ ἐπιφαν[ε]στάτῳ τῆς ἀγορᾶς τόπῳ· τῆς δὲ ἀναγορεύσ[ε]ως [τ]οῦ στεφάνο[υ κ]αὶ τῆς ἀναθέσεως τῶν στη[λῶ]ν ἐπιμε ληθῆναι τοὺς [ἐπ]ιμελ[η]τάς, μερίσαι δὲ τὸν ταμίαν Φιλοκλῆν Πειραιέα ἐκ τῶν εἰς τὰ κατὰ ψηφίσματα αναλισκομένων τῷ δήμῳ.

Infra haec, quippe in corona: Ὁ δῆμος ὁ Σαλαμινίων Θεόδοτον

Εὐστρόφου Πειραι[έ]α γυμνασιαρχήσαντα [ε]πὶ Ἐ[ργοκ[λέζους ἄρ

χοντος.

Initio vides duos archontes, alterum Ergoclem (vide vs. 27. coll. 45.5.) ἐν ̓́Αστει, hoc est Athenis, alterum ἐν Σαλαμῖνι: formula fere eadem quae in Marmore Sandwicensi init.: ἀπὸ Καλλίου ἄρχοντος μέχρι τοῦ Θαργηλιῶνος μηνὸς ἐπὶ Ἱπποδάμαντος ̓Αθήνησι, ἐν Δήλῳ δὲ ἀπὸ Ἐπιγένους ἄρχοντος etc. Et Atticus archon aliquoties deinceps redit, Salaminius non item. Salaminii igitur Athenas ut principem suam urbem agnoscunt: unde vides decretum hoc non Salaminiorum ab Atheniensibus separatorum esse, sed Atheniensibus deditorum. Neque vero demi Salaminiorum Attici psephisma hoc est: nam demus archontem non habet sed demarchum. Praeterea demus non Senatu (βουλῇ) nec proëdris instructus est, quos haec inscriptio offert; neque demi Salaminis magistratus potest Piraeensis esse, ut gymnasiarchus et quaestor; neque in concione demotarum Salaminis potuit Leuconoënsis civis sententiam ferre. Quae omnia id docent, quod dixi, decretum hoc factum esse in Aulica civitate Salaminiorum, quae post expulsos veteres Salaminios instituta est: cives sunt Attici, in Atticis demis censiti, Leuconoënses, Piraeenses, in Salamine autem cleruchi: ita auctoritate reipublicae Atheniensis, ut Atheniensium populus in Delo (v. Inscriptt.), constituunt civitatem Salaminiam, ipsique Salamini audiunt, non ut demotae (demo enim Piraeenses, Leuconoënses etc. sunt), sed ut cleruchi. Cleruchos enim duplici civitate gavisos esse, Attica et eius urbis, in qua eorum fundi, docui Oec. civ. Ath. Τ. Ι. p. 456 sqq. ubi de cleruchiis egi. Et eius rei memorabile iam exemplum haec praebet inscriptio, alterumque plane geminum habes in decreto Atheniensium in Delo habitantium, quod Archonte Aristaechmo scriptum est, ubi etiam βουλή et πρόεδροι οἱ λαχόντες comparent; Deliique illi Athenienses ab Atticis demis denominantur in inscriptionibus, prorsus ut in hoc Salaminio titulo. Corrigo igitur me, qui in Commentatione de Dionys. c. 11. (in Actis Acad. Boruss.) putaverim decretum hoc esse demi Attici s. pagi Salaminiorum: qua de re tum aliter non licebat iudicare, quum ipsa decreti verba nondum essent edita. Ceterum Salaminia haec cleruchorum civitas omnia ad Atticum morem gerebat: hinc etiam de proëdris τοῖς λαχοῦσι dicitur etc. De formularum praescriptarum emendatione non est, quod dicam, quum omnia apertissima sint, licet ve ram lectionem ante Köhleriani apographi varietates editas assequi ipse non potuerim: igitur alia tum tentabam cum Rochetto privatim communicata, quae referre nihil attinet. Εἰκάδας fortasse in εικάδα mutan

dum. Καλλιμάχου dedit Köhl. Pro Λευκονοὺς Roch. legebat Εὐκονθεύς: quod demi nomen Sponii errori debetur, etiam Corsino F. A. T. II. p. 229. erroris participe facto. Nempe in Inscr. Att. Salamine reperta vide Class. ΧΙ.) legendum: ΔΙΟΝΥΣΙΑ XI.) ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΜΙΛΗΣΙΑ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΛΕΥΚΟΝΟΕΩΣ ΓΥΝΗ: ubi vulgo EYΚΟΝΘΕΩΣ. Nostro loco deleto Σ scribendum ΛΕΥΚΟΝΟΕΥΣ. Apud Suidam h. v. male scribitur Λευκονιεύς, et Λευκονεύς in decreto I. et Π. post Vit. X Oratt. in Plutarcheis; Λευκονιεύς et Λευκωνεύς et Λακωνεὺς legebatur ap. Plutarch. Demetr. 25. quod nunc recte emendatum est. Λευκανθεὺς olim erat in decreto I. vitarum X Oratt. Praeterea ap. Harpocr. extat Λευκονοιεύς: sed verum Λευκονοευς Demosthenes tribus locis praebet c. Aphob. I. adv. Lacrit. et in Polyclea; adde inscriptiones, alteram: Εὐχαρίδης Λυσιμάχου Λευκονοεύς, alteram: Φίλιππος Χαριο.. Λευκονοεύς. Hermaea a pueris celebrantur in gymnasiis, quod vel ex Platone notum. Vs. 10, ubi ΟΠΑΛΟΝ, Köhlerus olim emendavit ῥόπαλον: nunc rectius correxit ὅπλον, clypeum: cui nomina victorum et eorum inscripta sunt, qui in gymnasio exercitati erant: talis clypei inscriptionem v. in Agonisticis. Vs. 11. extr. ΞΑΝΩΝ est ἔλαιον: οἱ ἔλαιον εἰληφότες sunt ii, qui in gymnasio exercitati sunt. Ante illa, sed aliter lecta, in Köhl. apogr. est TA: quod si curaveris, dederis τὸ ἔλαιον: sed articulus videtur commodius abesse. Vs. 14. post ἦρξεν δὲ quod καὶ est, id malim abesse. Paulo ante ἐπαναγωγαὶ καθ ̓ ἕκαστον μῆνα ἐν ταῖς καθηκούσαις ἡμέραις videntur navium deductiones Athenas esse, ut Salaminii cum Atheniensibus convenirent, utpote Attici cives, vel deductiones Athenis Salaminem. Vs. 16. πλεῖον ἀργύριον videtur esse plus pecuniae quam ex legibus tenebatur. Ceterum nota Theodotum Me

10

...

lagitnione iam rationes reddidisse: nam ex Attico instituto triginta post abdicatum magistratum diebus rationes reddi debebant. Differre απολογισμὸν et εὐθύνας docui Oec. civ. Ath. Τ. Ι. P. 205. In seqq. plurima expedivit Rochettus, collato maxime decreto Deliaco Archonte Aristaechmo scripto, ex quo haec addo: Δεδόχθαι τῇ βουλῇ τοὺς λαχόντας προέδρους εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἐκκλησίαν χρηματίσαι περὶ τού των, γνώμην δὲ ξυμβάλλεσθαι τῆς βουλῆς εἰς τὸν δῆμον, ὅτι δοκεῖ τῇ βουλῇ etc. De proedris v. Schömann. de comitt. Vs. 54. noli corrigere ΕΙΣΣΤΗΛΑΣ: ν. ad n. 95. Quamquam in talibus rebus non magna huius apographi fides est: certe aliquoties litterae omittuntur, ut I subscriptum vs. 9. 10., et vs. 51. in τραγῳδοῖς, quum tamen id in aliis locis positum conspiciatur; ut videatur etiam in illis versibus restituendum esse. In fine est formula: ἐκ τῶν εἰς τὰ κατὰ ψηφίσματα ἀναλισκομένων τῷ δήμῳ. Eadem est n. 92. sed omisso εἰς τά: ex quo titulo vides κατὰ ψηφίσματα, non κατὰ τὰ ψηφίσματα dici; igitur non admisi Köhleri lectionem κατὰ τὰ ψ. Utraque dictio εἰς τὰ κατὰ ψηφίσματα et κατὰ ψηφί σματα aeque commoda est et sententiam eandem praebet: significatur enim ea publicae pecuniae pars, quae impensis destinata erat non lege praescriptis, sed populiscito iussis; quam nos extraordinariam vocamus. Induxit me olim (Oec. civ. Ath. T. I. p. 186.) decretum pro Lycurgo scriptum (Vit. X. Orr. Decr. III.), ut in Salaminio titulo vocem κατὰ delendam putarem; nam ibi in fine habetur: ἐκ τῶν εἰς τὰ ψηφίσματα ἀναλισκομένων τῷ δήμῳ. Sed nisi huic quoque formulae eandem, quam prioribus, sententiam tribuere malis, potius illud decretum corrigendum est et scribendum ἐκ τῶν εἰς τὰ κατὰ ψηφίσματα.

ΛΑΣΕΙ ΞΑΝ ἹΕΡΩΠΗΣ. ΕΝΔΙΔΟ

NIKIAN

Est decretum Thiasotarum, hoc est collegii sacri privati, quorum vetustissima memoria in lege Solonis ap. Petit. Ρ· 524. ed. Wessel. Habebant ii etiam fundos (Aristot. person. Oec. II, 2. 3.). Eiusdem thiasi inscriptio est proxime sequens: alias alibi videbimus. Verba, quantum restitui possunt, haec fuerunt:

Ἐπὶ Λυσιθείδου ἄρχοντος, Σκιροφοριῶνος δευτέρα

ῖνος εἶπεν· Ἐπειδὴ ὁ ταμίας καὶ οἱ συνεπιμελητ[αὶ και λῶς καὶ προθύ

μως ἐπεμελήθησαν [τῶν] τε θυσ[ιῶν τῶ]ν π......

περὶ τὸ κοινὸν τῶν θιασωτῶν, καὶ

*

titulo toties offendisset. Forma inscriptionis ea fuit, quam designavi; in sinistram nihil supplendum, quam quae apposui; reliqua in dextera perierunt. Archontem Osannus fingit Callimachum; deinde eum pseudeponymum praedicat: quasi pseudeponymis creandis proficiatur quidquam. Ego adhuc nullum pseudeponymum in inscriptionibus repperi; duosque alios ab eodem fictos suis locis exturbabo. Nam pseudeponymi, de quibus nemo Schömanno (de comitt. p. 137 sqq.) melius disputavit, partim erroribus doctorum debentur, partim ex decretis manuscriptis, maxime in oratione Demosthenis de corona, collecti sunt: qui quo errore nitantur, nondum liquet; illud tamen mihi certum est, numquam illos fuisse eponymos, neque eponymis suffectos. Nam eponymus anno designando inservit; suffectorum autem ex nomine numquam designatur annus, nec designari potuit: turbata enim omnia essent, et maxime delectus militaris, secundum Tous ¿πwvýμovs tŵv ýλixiv institutus. Et inscriptiones quidem quum istiusmodi erroribus non obnoxiae sint, patet nullos in iis pseudeponymos statui posse. Nostro loco A muta in AE: archon est Cleomachus. Decretum scriptum post duodecim tribus Olymp. 118, 2. institutas: inde usque ad Olymp. 123, 1. nulli fuerunt archontes, sed iɛgeis Twv ZwThgwv eponymi; Olymp. 123, 2. Diocles Archon est; postea deficiunt Fasti: igitur decretum hoc post Olymp. 123, 2. exaratum est. Idem ante Olymp. 145, 1. scriptum esse mox apparebit. Vs. 2. THI p. HI error est lapicidae. Scriba est KTTIOs ex Leontide: v. ad num. 81. Mox Oagyniavos legendum esse et vestigia litterarum docent et res ipsa : Thargelion enim undecimus mensis. Post OagynAvos évdexáτy perperam Os. inseruit I, et quaerit an hoc sit ἱσταμένου: quasi ἑνδεκάτη ἱσταμένου dici possit. Deinde additur exxλnoía nugía, nominativo casu, ut num. 105. 112. 113. 122. et Boun n. 124. cf. etiam decretum Deliacum archonte Aristaechmo scriptum et Atticum ap. Diog. L. in vita Zenonis (VII, 10.). De zugía undecimo die v. Schöm. 1. c. p. 45. Sequitur proëdrus & inpioas, Leon Theaei Tricorysius. eałos idem quod Oratos: utraque forma utitur Pindarus; Oatov habes num. 102. Proëdrus 8 pious est Aeantidis, ex non contribulibus, recte: v. ad num. 90. Vocem Tpinogúσies ex certa emendatione restitui. Vs. 5. non oi σuμgósdga scribendum erat, sed omittendum oi, ut spatia melius congruerent: v. ad num. 105. Additi hoc loco erant reliqui proëdri, quod nusquam alibi repperi; deinde vs. 9. sequebatur: ó deīva ...... eîmev. edocev Ty Boua nai τw Snμw. Ii proëdri, contra quam Os. putat, debent omnes non contribules esse ex decem tribubus praeter Antiochidem prytania fungentem et Aeantidem, cuius civem proëdrum iam antea nominatum videmus (cf. ad num. 90.). Iam primus est Aethalides ex emendatione mea aperta, quum nuperus editor demoticum nomen Aioλions finxisset: is est ex vulgari traditione Leontidis. Sequitur Anagyrasius Erechtheidis; proximus est Philaides INSCR. GR. VOL. I.

Aegeidis, dein Cettius Leontidis, postea Theophilus Aexonensis Cecropidis. Sunt omnes diversarum tribuum, nisi quod Aethalides ille et Cettius ex Leontide ambo sunt. Sed huic difficultati medebor. Ex proëdris enim illis, qui detracto Aeantidis tribuli, epistata in comitiorum diem sorte creato, decem erunt, primus, ut dixi, est ille Aethalides, alter Pisicles, cuius demoticum nomen periit in lacuna vs. 6. tertius Anagyrasius Erechtheidis, quartus Philaides Aegeidis; quintus, et solus quintus, periit in lacuna vs. 7. sextus ibidem est Cettius Leontidis, cuius nomen partem lacunae vs. 7. explebat; vs. 8. septimus et octavus perierunt in lacuna; nonus est Aexonensis Cecropidis; decimus periit vs. 9. deinde sequebatur nomen ToŨ EiTÓVTOS. Quae cur iterum enumeraverim, accipe. Nempe quum duplex fuerit tribuum ordo, alter prytaniarum causa quotannis sorte constitutus, alter constans; intellexi hos proëdros non contribules ex constanti ordine describi, ita tamen, ut prima tribus sit pro tertia et sic deinceps. Constans autem ille ordo Corsino (F. A. T. I. p. 145 sqq.) docente hic fuit: Erechtheis, Aegeis, Pandionis, Leontis, Acamantis, Oencis, Cecropis, Hippothontis, Aeantis, Antiochis. Quibus in nostro decreto considerando eximendae Antiochis, ex ordine sortitionis nunc prytaniâ fungens, ideoque a proëdris non contribulibus aliena, et Aeantis, ex qua est epistates non contribulis, in eum diem itidem sorte constitutus, Leon Tricorysius. Reliquae octo tribus prorsus congruunt cum ordine horum proëdrorum, inde a tertio:

1. Erechtheis

2. Aegeis

3. Anagyrasius
4. Philaides
5. Deest
6. Cettius
7. Deest

3. Pandionis
4. Leontis
5. Acamantis
6. Oeneis
7. Cecropis
8. Hippothontis 10. Deest.

8. Deest

9. Aexonensis

Unde sequitur Erechtheidi ea aetate, qua hic titulus scriptus est, duas tribus antepositas fuisse: quum vero Ptolemaidem quintum, Attalidem ultimum locum tenuisse constet, sunt illae necessario Demetrias et Antigonis, quas Athenienses nimia adulatione primo loco posuerint. Ita intelligimus, inscriptionem hanc ante Olymp. 145, 1. esse, quo anno illarum tribuum superfuit neutra. Aethalidae vero, quorum civis primo loco positus est, tum non Leontidis, sed aut Demetriadis aut Antigonidis fuerunt, prout hanc vel illam primam fuisse statueris. Et Demetriadem quidem priorem ponunt Diod. XX, 46. et Plutarch. Demetr. 11. alii, ut Steph. Byz. v. Begɛvinídaι et Pollux VIII, 110. contrario utuntur ordine; sed Pollux Attalidem quoque Ptolemaidi perperam praeponit, ideoque minorem in hac re fidem mereri videtur. Postremo in ew incertum est : male Os. Aiλavós, nomen Romanum ea aetate Athenis inauditum neque ante Traianum magnopere frequentatum.

U