nologia veterum descriptus est, sequimur, eo anno Gamelionis dies XI. est anni dies CCXVIII. qui in sextae prytaniae diem xxvI. conveniet, si ea aetate anni intercalaris prytaniae octo priores dies xxxvIII et xxxix habebant alternae. Ad hanc rationem corrige quae dixi Oec. civ. Ath. T. II. p. 195 sq. ubi in calculis subducendis falsus sum. Vs. 6. 7. Chandl. male E ̃EYHØIΣ-OEN et APIΣTOKPATOŁ. Vs. 8. proëdri nomini additur xai σvμgάedo; articuli adiectio (xai oi σvμgoedgo) recentioris usus est, ut in decreto, quod in honoribus Imperatorum posui. Ut hic, ita in omnibus titulis vetustioribus sine articulo naì σvμπgóɛdgo dicitur: vide n. 112. 122. 124. cf. etiam n. 111. 96. 97. Apud Ioseph. A. I. XIV, 16. in Attico decreto est oi σvμgóedgo: sed in his rebus maior et sola inscriptionibus fides est. Postremo n. 9. plane omittitur illud xai σuμπgóεdo. In fine EITAΣ addidi ex Osanni apographo. Restat, ut de homine ipso dicam, quem Hosocharam s. Osacharam appellatum volunt Chandlerus, Osannus, Viscontus et auctor Synopsis Mus. Brit. Chandlerus et Osannus praebent EAXAPAN. Sed illud nomen portentosum, quum tamen pater eius optimo nomine Agatho audiat, nullo modo ferri potest. Chandlerus: Huius nomen dubitanter exscripsi, litteris quasi dedita opera fere deletis. Ne dubita deletas de industria esse: quippe quo tempore huic homini honores decreti sunt, Cassandro Antipatri f. paruerunt Athenae; mox liberati per Antigoni filium Demetrium invisi huic viri nomen erasum est. Sed quodnam tandem illud nomen fuit? Non certe in APAN desinens; debebat enim aut APH aut APHN esse. Et schedae Osanni APN praebent, quod ipse notare oblitus videtur. Hoc muta in APON, et veram tenebis terminationem; initio vero muta in A, quemadmodum in fine variatur inter A et N. Sic habes AAXAPON: repone AZANAPON. Non ille Macedo privatus fuit, sed dynastes; habet ille dicionem (Tv xwgav tàv Éαutou),

habet proprias naves militesque. Sed in ipsa Macedonia illo tempore eiusmodi reguli videntur nulli fuisse; igitur is alibi imperavit. Ne multa, Asander Philotae f. Macedo ab Alexandro Lydiae et Ioniae praefectus est: v. Arrian. Exped. Alex. I, 17, 8. Asander quidam porro a Perdicca Cariae praeficitur (Diod. XVIII, 3.), item ab Antipatro (Diod. XVIII, 39.): etsi apud Diodorum adhuc Cassander circumfertur; sed rem Arriano et Dexippo in auxilium vocatis confecit Wesseling. ad Diod. XVIII, 39, et XIX, 75. ubi reliqui quoque loci allati sunt, qui provinciam illam Asandro datam esse affirmant. Videtur autem hic Asander ipse ille Philotae filius esse. Iam vero iste Asiae dominus ex Diodori (XIX, 75.) calculis Olymp. 116, 4. bello pressus cum Antigono paciscitur, eique fratrem Agathonem obsidem dat. Nonne vides hunc esse Agathonem, quem haec inscriptio commemorat? Huius filius est Asander ex patruo denominatus; et illi patruus haud dubie partem provinciae (Tv Kúpav EαUTO) mandaverat. Et haec quidem certa sunt, non probabilia. Etenim Asander Agathonis frater paucis post pacta cum Antigono diebus Agathonem e custodia surripit; ab Antigono armis petitus cum triginta navibus Oreum obsidet, et quum iam in eo esset ut plane perderetur, auxilio Athenis adveniente victor discedit. Vides Asandro Agathonis fratri auxilium Athenis adveniens: vide Agathonis filium cum navibus suis et militibus Athenis commorantem Archonte Nicodoro Olymp. 116, 3. quem vix dubium est patruo tum naves has et milites in auxilium adduxisse, postquam Athenis aliquantum substitit. Quae quum ita inter se conveniant omnia, et emendatio nostra satis firmata est, et marmoris huius fide constat res a Diodoro sub Olymp. 116, 4. traditas in priorem annum Olymp. 116, 3. transferendas esse. Ceterum quid de Asandri navibus et militibus in hoc decreto dictum fuerit, non licet coniectura assequi.

10

ΕΣ

Troezenii mire hic Trozenii audiunt: absurde enim Chishullus I in proximo I latere putat quasi per ligaturam vel monogramma. Zenodotus Troezenios adiuverat in liberanda urbe et pellendo alieno praesidio: quod eius civitati quum nunciassent Troezenii, civitas Iatroclis de sententia in concione populi decernit, ut decretum Senatus de Zenodoto et Troezeniis, cuius extrema tantum verba aetatem tulerunt, more solito columnae inscribatur. Sed quando ille Zenodotus Troezeniis opem tulerit, ignoratur: probabiliter tamen ad ea id tempora rettuleris, quibus cum Macedonibus varia fortuna dimicarunt Graeci: ut Zenodotus in Macedonico prae

sidio expellendo Troezenios adiuverit, fortasse adversus Cassandrum aut postea. Ipsum hoc monumentum Chishullus putat Atticum esse: et convenit vetus Atheniensium et Troezeniorum amicitia ; formulae praeterea plane Atticae sunt, maxime illa vs. 11. de qua v. ad n. 84. Nomen quidem Βαυκιδεὺς in Atticis nondum repperi: tamen Iatrocles Atticum nomen est (Aesch. de fals. leg. p. 204. 295. Dem. de fals. leg. p. 405. 22.). Vs. 16. cur in Apollinis templo ponendum decretum sit praeter morem Atheniensium, non intelligo, potestque haec res de Attica origine dubitationem movere: sed potuit tamen peculiaris ratio subesse. Vs. 17. ἐξετασταί non possunt ii esse, quos Aristot. Polit. VI. cap. extr. cum Logistis componit; sunt potius qui copiarum recensum agunt, de quibus dixi Oec. civ. Ath. T. I. p. 315. ubi nollem alios esse hos statuissem. Nam Zenodotus militum dux fuit: consentaneum igitur militari magistratui traditam hanc decreti inscribendi curam esse. Vs. 16. ἐπιμεληθη ναι dedi: certatim correxerant alii ἐπιμελήσασθαι barbarum, Chishullus, Rochettus Antt. Bosp. p. 172. Osannus Syll. p. 133. qui hoc decretum per incuriam Stratonicense dicit. Ceterum ex Chish. addidi primas litteras ΕΣ, et vs. 18. primam litte

ram Λ.

20

10

ει τιμᾶσθαι τοὺς ̓Αθην το, ἐάν τις βαδίζε[ιν . . . εἰς τὴν χώρα]ν αὐτοῦ ἢ τὴν Σπα[ρτόκο [ἀσυλίαν?] καὶ κατὰ γῆν καὶ [κατὰ θάλατταν, ἔδωκε δὲ Σπάρτ]οκος, ἀ[φ]ικομένης [τῆς Αθήνηθεν σιταγωγίας? ἀκ]ούσας ὅτι ὁ δῆμος [ὁ ̓Αθηἥσ]θη τοῖς εὐτυχήμασ[ι τοῖς

U......

ναίων

τοῦ βασιλέως Σπαρτόκ]ου, δωρεὰν μυρίου[ς καὶ δισχιλίους πυρῶν με]δίμνους, ἐπανγέλλε[ται δὲ ὲ καὶ εἰς τὸ λοιπὸν χρ[είαν παρέξεσθαι τῷ [δήμ ῳ, ἀγαθὸν ποιῶν πᾶν ὅ,]τι ἂν δύνηται, καὶ ταῦ[τ ̓ ἐπιτηδεύει βουλόμεν]ος διαφυλάττειν τὴν εὔνο ιαν τὴν πρὸς τὸν δῆμ]ον τὴν παραδεδομένην αὐτ 15 ῷ παρὰ τῶν προγόν]ων· ὅπως ἂν οὖν [φ]αίνηται [ὁ δῆμος χάριτος μεμνη]μένος πρὸς τοὺς εὔνους [διὰ τοῦ ἔμπροσθεν χρ]όνου διαμεμενηκότας αὐ[τῷ, ἀγαθῇ τύχῃ, δε]δόχθαι τῷ δήμῳ ἐπ[αινέσαι βα ασιλέα] Σπάρτοκον Εὐμήλου [καὶ στο εφανῶ]σαι χρυσέῳ στεφάνῳ [σταθε μὸν.. ἀρετῆς] ἕνεκα καὶ εὐνοίας, ἣν ἔχω[ν διατε λεῖ πρὸς τὸν] δῆμον, καὶ ἀνειπεῖν τὸν στέ[φανον Διονυσίων] τῶν μεγάλων τραγῳδοῖς ἐν τῷ [θεάτρ ῳ· τῆς δὲ π]οιήσεως τοῦ στεφάνου καὶ τῆς ἀναγο 25 ρεύσεω]ς ἐπιμεληθῆναι τοὺς ἐπὶ τῇ διοικήσε INSCR. GR. VoL. I.

20

στῆσ]αι δ ̓ αὐτοῦ καὶ εἰκόνα χαλκῆν ἐν τῇ [ἀγορᾷ παρ]ὰ τοὺς προγόνους καὶ ἑτέρα[ν ἐν ἀκροπόλω ει. ὅπω]ς ἂν δὲ καὶ εἰδῇ ὁ βασιλεὺς Σπάρτ[οκος το ὰ ἐψηφ]ισμένα τῷ δήμῳ, χειροτονῆσαι πρέ[σβεις τρ]εῖς ἄνδρας ἐξ ̓Αθηναίων ἁπάντων, οἵτι[νες αἱρεθέ]ντες ἀπαροῦσιν καὶ τό,τε ψήφισμα ἀπ[οδώ σου]σιν, καὶ ἀπανγελοῦσι τὴν εὔνοιαν ἣν [ἔχει πρὸ]ς αὐτὸν ὁ δῆμος, καὶ παρακαλοῦσιν αὐ[τὸν ὠ φελ]εῖν τῷ δήμῳ καθό,τι ἂν δύνηται. δοῦναι δ ̓ 55 ἐφό]δια τῶν πρεσβειῶν ἑκάστῳ τὸ τετα[γμέν

ον. ὅπως ἂν δὲ καὶ ὑπόμνημα ᾗ τῆς οἰκειό[τητος] καὶ τῶν δωρειῶν τῶν προςτιθεμένων αὐ[τῷ πβ]ὸς ταῖς ὑπαρχούσαις, τὸν γραμματέα τὸν [κατὰ πρυτανείαν ἀναγράψαι τόδε τὸ ψήφισμα [ἐν στο 40 ήλῃ λιθίνῃ καὶ στῆσαι ἐν ἀκροπόλει· τὸ [δ ̓ ἀνάλωμα τὸ γενόμενον μερίσαι τοὺς ἐπὶ τῇ [διοικήσει.

Quum Osanni apographum ex marmore plane detrito factum nimium mutilum et corruptum sit, paucissimae notari varietates possunt; reliquae rectius omittuntur. Vs. 20. Chandl. ΧΡΥΣΩΙ: recepi insolentius ΧΡΥΣΕΩΙ ex Osanni schedis. Vs. 24. Chandl. ΟΙΚΗΣΕΩΣ: Os. ΟΙΗΣΠΩΣ: hinc conflata est nostra lectio [Π]ΟΙΗΣΕΩΣ. Dictionem ἡ ποίησις τοῦ στεφάνου apte Os. adstruit ex Demosth. T

mum est. Illos Spartocos vocatos esse, non Spartacos, ex monumentis hodie satis constat. Initio tituli Spartoci, credo etiam maiorum et propinquorum tyrannorum de Atheniensibus merita enumerata erant: et vs. 1. de Emporio dicitur, fortasse Theudosia, ubi Leuco, ex Spartoci parentibus, ut aliis quoque locis, Atheniensibus tricesimae immunitatem dederat. V. Demosth. Lept. §. 26. 27. et Wolf. ib. Vs. 2. Chandl. supplet Tμão da To]s Avaíous, recte opinor. Vs. 3. cave scribas Badin; excidit coniunctivum verbum, a quo pendet BadZεw. Vs. 4. Roch. supplevit Tv Tagтónov xúgav (cf. n. 105.): id paululum mutavi. Nota vero il lud avrou: patet de alio regulo agi, qui Atheniensibus in suam vel Spartoci dicionem euntibus praerogativam concesserit, de propinquo Spartoci haud dubie. Ea praerogativa ex parte quidem vs. 5. designata erat; certa sunt καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλattav, a Chandl. inventa (qui Jáλaσσav); praecessit credo ασυλίαν, quod frequentissime cum illa for mula coniungitur. Iam vs. 6. aliquid de ipso Spartoco dictum est. Frumentum is Atheniensibus largitus erat: verbum duxe statim initio posui, et sic universam explevi lacunam; nam in seqq. nullus ei verbo locus relictus est. Praemittitur autem commode causa, cur id frumentum rex largitus sit. Nempe quum classis Atheniensium frumentaria advenisset, rex audivit ex illis hominibus, populum Atheniensem valde laetatum esse prosperis regis Spartoci eventibus: qui quales fuerint, nescimus; emendatio tamen haud ambigua est, licet verba non omnia certa sint. Vs 6. habes ἀφικομένης, quod facili negotio restitui: mire Os. id AIIKOMENHE mutavit in Evunλov. Desideratur iam vocabulum Εὐμήλου. classem frumentariam designans: id quum exputare non possem, exempli causa dedi σiraywyías, quamvis fortasse minus aptum. Cave tamen inferas #gɛBeías. Mox anovoas ab Os. ministratum est, uos

.....

¿ 3A‡ŋvaiwv a Chandl. Suppleo ] ex usu: olim conieceram sʊpgáv‡ minus usitatum. Chandl. barbare poseren. Donum ipsum quantum fuerit, Roch. perspexit: μυρίους καὶ διςχιλίους Mediμvous, quo fere expletur spatium: nec scripserim τριςχιXíous, quod erat quum supplerem. Nempe singulis tribubus millenos medimnos dedit Spartocus. In ea, quae relinquitur, lacuna aut oírou aut Chandlero duce Tug suppleri potest: hoc praetuli; nam πʊgol Пovrinol noti sunt, cf. Dinarch. c. Demosth. p. 33. et ubivis; ac σíroυ nimis indefinitum foret. Proxima spatiorum ratione accurate habita explevi. Vs. 10. Roch. åréλειav пagéeσdαι: sed dicitur årsXɛlav didóval, non Tagée (v. Dem. Lept. §. 26. 27. λειαν διδόναι, παρέχειν et ubivis): igitur Chandlerianum ygɛíav adoptavi. Vs. 11. varie expletus est, nec liquet participium ibi praesens an infinitivus futuri scriptus fuerit. Chandl. proposuit Towν ayadov, ut passim, e. c. num. 101. καὶ ποεῖ ἀγαθὸν ὅ,τι δύναται; Οs. ποιήσειν. Sed spatio neutrum convenit: igitur addidi av et scripsi ȧyadov πowν Tav. Mox TAY esse Tauтa vix ἀγαθὸν ποιῶν ταῦτα dubium est: sed solum TAYT adscivi, ut ▲ pro

AE vs. 26. certum est et vs. 40. probabile. Lacunam ad amussim explevi Graecitate optima, xai TauT ÉTITηdeÚel, et haec impense agit etc. Deinde Roch. Tv EvoLav Tv etc. melius quam Chandl. qui pixíav. Versus 15-17. infeliciter Os. tractavit: vs. 15. correxi [p]αívnτai; diaμsμevnнóras integerrimum est, ac nupera correctio huius vocis sensu plane vacua. Ceterum vs. 15. Tαρà TWν πgоyóvшv partim ad Leuconem refertur (Demosth. adv. Lept. §. 25 sq. et ibi Wolf.), partim ad eius antecessores, quos ipsos in Athenienses beneficia contulisse Demosthenes refert, partim ad successores Leuconis, Satyrum, Gorgippum et fortasse Paerisadem I. ad quos statim redibo. Vs. 18. retinui Rochettiana ayaỹ rúX? et vs. 18. 19. βασιλέα: quae si omiseris, litterarum dispositio minus concinna erit. Vs. 20. 21. σтadμóv, si sensum spectes, necessarium est: ipsum pondus incertum. Vs. 22. Διονυσίων dudum supplevit Köhlerus Dörpt. Beiträge 1814. P. I. p. 38. Paulo post notandi sunt οἱ ἐπὶ τῇ διοικήσει. Olim unus fuit ὁ ἐπὶ

doinσe: nunc plures sunt, non ad tempus creati, quod nuper dictum est me dixisse, sed mutata administrationis forma unius negotiis ad plures trapslatis. Cf. Oec. civ. Ath. T. I. p. 185. His igitur mandatur coronae faciendae cura: quo minus mirum est iisdem etiam renunciandae coronae curam tradi. Nam quod Os. coniecit, ludos etiam curasse Tous êπì tỷ dioixσe, cave credas: Dionysia magna Archon curabat. Vs. 26. iam pridem ATA in AIA mutavi. Ibid. Roch. recte v Ty ayoga. Dinarch. c. ev ȧyogã. Demosth. p. 34. ἢ τὸ χαλκοῦς ἐν ἀγορᾷ στῆσαι Βηρισάδην (Bekker. Βιρισάδην) καὶ Σάτυρον καὶ Γόργιππον etc. Hi sunt ipsi illi Spartoci parentes, certe Satyrus et Gorgippus, etiam aliunde cogniti: Berisades quoque non Thraciae ille regulus esse videtur, sed Paerisades I. rex Bospori (Olymp. 107, 4-117, 2.). Mox angonóλe Roch. rectissime. Vs. 3o. sitne TPEI an TPE scribendum, dubium est: sed Chandleriani apographi causa retinui TPE, quod ex prisca scriptura retentum est, ut fit subinde in hac voce; e. c. num. 151. vs. 21. Tres legati saepe missi sunt. Decretum Atticum Deliacum, Archonte Aristaechmo: χειροτονῆσαι δὲ καὶ πρέσβεις ἤδη τρεῖς, οἵτινες etc. Dein Os. aigedévres, bene; Roch. ExtλéovтES. Vs. 33. 34. Roch. ἐπωφελεῖν, Οs. ὠφελεῖν. Ωφελεῖν cum dativo etsi rarum esse notat Eustathius ad Hom. p. 725. 55. aliique, plura tamen ex Atticis poetis exempla contulit Matthiae Gr. Gr. p. 514. Vs. 35. non male Os. postulat géoßewv: de ¿pod dixi Oec. civ. Ath. T. I, πρέσβεων: p. 255. Vs: 37. dupa sitne singularis forma an vitium quadratarii, in medio relinquo. Ex hoc autem loco Spartocum patet etiam prius alias ab Atheniensibus praerogativas accepisse: in quibus fortasse erat åréλɛ iam Leuconi data (v. Demosth. 1. c.), qui ab Olymp. 96, 4. ad Olymp. 106, 4. regnavit: qua årɛλɛía num etiam immunitatem decimae apud Chrysopolin constitutae nactus Leuco fuerit, ut Os. tradit, licebit dubitare, quum id vectigal certe non ultra pacem Antalcideam Ol. 98. pactam perdurare potuerit, ut iam olim monui