TiDeividía ( non convenit reliquae scripturae, ut num. 66.) Λαμάχα Λαμάχου τοῦ ̓Αριστοδάμου γυνά Falsas formas nota Aauovanos littera O, Auxéogyos, Hiλoxdéo, Bgaoídov per se bonum, sed non Laconicum in inscriptione vetustatem summam, ut priores, simulante: quae omnia in praecedentibus notavimus haud semel. In articulo To semper scriptum TO, licet in terminationibus sit OY: quo quid potest magis ridiculum et imperitum esse? Immo articulus plane abesse debebat: dicitur Aαμάχα Λαμάχου, Αριστοδάμου γυνά, vel ἡ ̓Αριστοδάμου yová. Nunc apposito articulo qui Graece noverit construxerit Λαμάχου τοῦ ̓Αριστοδάμου, Lamachi Aristodemi filii, quod tamen absonum. Titulus pertinet ad Laconica Tinvidia, de quibus Meursius Misc. Lac. I, 11. In iis agebatur convivium (xomis) Tèg τῶν παίδων. Κομίζουσι γὰρ, ait Polemo, αἱ τίτθαι τὰ äggeva taidía natà Tòv naιgòv ToŬTOV eis ¿ygóv etc. Cui παιδία τὸν καιρὸν τοῦτον festo praeter Ephoros et Bidiaeos paedonomos scribamque praeficit Fourmontus Bovayov, qui ipsi male est Bovayup littera : alius magistratus ineptissime fictus est Eigeivwg. Nempe sigéves sunt adolescentes viginti annorum, qui duobus abhinc annis excesserant ex pueris, potestate quadam in pueros instructi inter epulas et in militia, quod ex Plutarcho docet Meursius Misc. Lac. II, 3. Lacones tamen vocabant igavas (Hesych. v. paves) aut ut arbitror Fígavas. Igitur ille sigswvwg debebat IPAN vel FIPAN scribi: sed Fourmontus Graecae grammaticae admodum imperitus finxit nominativum egyvos, unde fecit Laconice gyvog, et, ut in Bovayug fecit, iam etiam sięńvwę, postremo assumpto & ut in 'Agσrávδεις aliisque, εἰρείνως. Idem Τιθηνιδίοις praefecit mulieres, quas Tawvidías vocat, illato hic quoque & pro : nec recte a festi nomine Tinvidia mulieres possunt Tinvidia dictae haberi. Igitur in hac inscriptione ut in quinque similibus, quas praemisi, fraus est plane manifesta. Attamen ut num. 61-63. ita in his quoque sex titulis (num. 64-69.) ex nominum repetitione frequentissima sublestam eorum fidem esse docebo. Nam num. 64. homines inscripti sunt LXIV, num. 65. accedunt novi XLII, num. 66. sunt LXVI, num. 67. LXII, num. 68. xxix, num. 69. XXVII. Patribus annumerandis duplicatur numerus, accedentibusque num. 69. maritis XII, fiunt homi Χαριδάμα Χαριλάου τοῦ Δαμωνάκου (Ο pro Ω) γυνά Δαματρία Λυσάνδρου τοῦ Λυσάνδρου γυνά ** nes DLXXXXII. Horum nomina, si pauca, quae mutilata sunt, exceperis, et muliebria a ́virilibus derivala ut par est omiseris, nonnisi ex cxvIII vocabulis composita sunt. In his praeter muliebria, quae asteriscis binis notavi, plurima sunt eadem quae num. 61-63. nova sunt nonnisi LIII, quae singulis signavi asteriscis. Plurima praeterea inter se similia et affinia sunt, ut fingentis tenuem eruditionem facile agnoscas; quoties vero quodque repetitum sit, numeri appositi docent. Sunt igitur haec: ** Alca 1, Alcamenes. 1, *Alcamona 1, Alcander 28, * Alcidamas 3, Alcidamus 4, ** Alcimacha 1, *Alcinous 1, Alcippus 12, ** Alcithoa 1,* Amphidamas 1, * Anaxander 1, *Anaxidamus 1, * Anaximander 2, * Androcles 3, *Androclides 1, * Androlaus 1, Andromachus 7, * Andronicus 1, Aristander 10, * Aristarchus 1, Aristippus 10, Aristobulus 1, * Aristocles 2, Aristodamus 6, Aristomachus 7, ** Bacchyla 1, Battus 3, Brasidas 4, **Candiopa 1, Charidamus 17, Charilaus 15, ** Chiona 1, ** ** Choerila 1, *Chrysippa 1, Cleander 2, Cleanthes 1, ** Cleo 3, Cleobulus 7, Cleodamus 17, Cleolaus 3, ** Cleomacha 1, Cleomenes 6, * Cleonidas 2, * Cleonymus 2, * Cleophanes 3, Cleophylus 1, ** Colota 1, * Crinas 1, * Damaetus 2, Damasippus 6, * Damon 1, Damonacus 26, ** Damonassa 1, Damophilus 21, *Damosthenes * Damostratus 5, *Damoxenus 1, Demetrius 62 (quid censes?), Dionysius 1, *Draco 2, ** Elaira (Hilaira) 2, Eubulus 2, *Eucyas 1, Eudamidas 2, Euphron 3, * Euthymus 1, * Hypsidamus 1, Iamus 1, *Ischomachus 1, Lamachus 32, ** Lampido 9, *Lampridius 4, *Leander 3, Leon 10, Leonidas 4, * Leucippus 6, *Lycander 2, *Lycaon 1, *Lycas 2, *Lycidas 1, Lycomachus 5, *Lycomedes 1, *Lycophron 1, Lycorias 1, ** Lycoris 1, Lycurgus 22, Lysander 21, *Lysimachus 10, * Lysippus 11, *Lysistratus 2, Machanidas 6, * Machaon 1, * Machidas 1, * Macrobius 2, *Menophilus 2, ** Nausicaa 1, Nicocles 1, Nicomachus 2, Pamphilus 2, **Periclea 1, Philander 5, Philocles 3, Philodamus 11, Philolaus 2, Philomachus 3, *Philostratus 2, * Philoxenus 1, ** Phoebe 1, Plato 15, Polydorus 6, *Spendon 1, *Stephanus 1, *Symmachus 1, *Terpander 1 Theophilus 3, * Xanthippus 1, *Zeuxidamus 1. + ** 1, INSCRIPTIONES ATTICAE. Magnus Atticorum titulorum numerus quum ex temporis ordine digeri nequeat, in classes eos disposui, quarum rationem reprehendere expeditius est quam instituere, propterea quod plurimae inscriptiones non uni possunt classi adscribi. Equidem initio a publicis rebus facto prima classe complexus sum acta publica Senatus et Populi, item pagorum et aliarum universitatum et societatum veteris potissimum reipublicae: una et altera inscriptio recentior est, quam tamen hoc loco poni rerum postulabat affinitas: nonnulla decreta argumenti causa aliis classibus adscripsi. In calce addidi breves aliquot prioris aetatis titulos honorarios, qui alibi commode inseri non posse videbantur. Secunda classis tabulas magistratuum continet, partim valde antiquas, Quaestorum et Curatorum operum publicorum similiumque. Tertiam constituunt catalogi et inscriptiones militares, magna ex parte priscae aetatis. Inde a quarta plurima novicia sunt; in ea habes Archontes, Prytanum catalogos, laminas iudicum. Quinta comprehendit agonistica et gymnastica omnia, etiam decreta et donaria eius generis, quae a classe I. VIII. IX. separanda duxi, item magistratus agonisticos. Sextam in classem catalogorum variorum fragmenta coniicere placuit. Septima honores Imperatorum complectitur et aliquot eorundem decreta; addidi honores virorum et feminarum Caesareae domus. Octava classis habet decreta, Imperatorum aetate honoribus privatorum, magistratuum, sacerdotum et sacrificulorum data, item statuarum eo aevo honoris causa dedicatarum inscriptiones, in quibus tamen una et altera potest antiquior esse: excepi agonistica omnia; sed ob rerum affinitatem addidi genealogias familiarum sacrarum. Nonam classem tenent donariorum tituli et operum publicorum maxime a privatis dedicati. Decima continet ordinem sacrorum, exceptis iis, quae in prima classe commodius ponebantur, item diras, terminos varios et supellectilem variam. Undecimam explent privata monumenta, quae prope omnia sepulcralia sunt; pauca non epitaphia sunt, quae ob pagorum (duwv) mentionem huc conferre visum est: singulorum quoque nominum ibidem positorum pauca fortasse non sepulcris inscripta erant; neque tamen haec separari poterant. Duodecima classis ex fragmentis conflata est, quorum sententiam perspicere non potueram. In singulis vero classibus disponendis partim temporum ordinem secutus sum, partim alias inii rationes, quas exponere infructuosum est. CLASSIS PRIMA. ACTA SENATUS ET POPULI, UNIVERSITATUM ET COLLEGIORUM. 70. Lapis parallelepipedus in pavimento casae prope Thesei templum repertus; a Chandlero missum Societas eorum, qui Dilettanti dicuntur, Museo Britannico a. 1781. donavit, ubi extat Spat. XV. n. 87. Tribus is lateribus inscriptus est: a. et c. sunt in latioribus spatiis, b. in angustiori; sed huius partis litterae paulo maiores sunt. Partes b. et c. edidit Chandler. Inscript. P. II. p. 54. XXVII. omnes misit Müllerus, item a. et c. Rosius, cuius apographum accuratissimum est. Ex cunctis hoc exemplum concinnavi, in quo quae uncis seclusi, addidi de coniectura. Varietas lectionis potissima haec est. In a. Rosius nihil vs. 1. nisi MIA, nec vs. 2. nisi TON, pro quo Müller. TOM. Vs. 4. Müller. TO.IEO, Ros. ПOLEO. Vs. 11. Ros. tantum AEA. Vs. 13. Ros. O.S, qui etiam vs. 14. omittit I. Vs. 16. Müller. TEVNOI. Vs. 17. Rosius solum hoc: O. El: TE. Idem vs. 18. omittit FK, et F vs. 19. item primum I vs. 20. Ibidem Müller. IKI habet. Vs. 22. Rosius ultimum omittit, et vs. 23. prima 0:1. In b. vs. 1. solus Müllerus habet, qui vs. 2. primum E omittit. Chandlerus vs. 2. sic: El: EPA^^. Vs. 7. Müller. I pro ultimo A. Vs. 13. Chandl. omittit in fine. Vs. 16. Chandl. I pro T. Vs. 17. Chandl. ultimum non habet; vs. 18. Müller. primam litteram omittit, et eandem vs. 19. Chandlerus, item idem vs. 21. duas postremas litteras. In c. vs. 1. omittitur Chandlero; Müllerus praebet AEM. Vs. 2. Ros. omittit I. Vs. 3. Ros. habet N: AEMENA, et vs. 4. omittit M. Ibidem pro F Chandl. Ros. E. Vs. 5. ▲ est apud solum Rosium. Vs. 6. Ros. ON. Vs. 9. Y solus Müllerus praebet. Vs. 10. litteram O addidi ex Mülleri apographo. Vs. 11. Müller. Ros. nihil habent nisi ▲E. Vs. 12. LEN omittit Müllerus; Ros. habet LĒ. Pro I Chandl. Ros. habent T. Pro K apud Müllerum vacuum spatium relictum est. Vs. 17. primum omittunt Müller. Ros. Vs. 18. Chandl. IEIOIS, Müll. EIOIS. Vs. 19. prima littera Chandlero est L; ultimam omittunt Ros. Müll. Vs. 20. EN solus praebet Rosius, item AMBON VS. 21. Vs. 22. Chandl. et Ros. non habent N; Ros. Müll. omittunt I. Sed ubicunque aliquid ab illis omissum dixi, spatia relicta sunt. Nam omnes litterae sunt στοιχηδόν positae. In primo fragmento ternis punctis distingui notat Chandl. Syll. p. 25. ubi litterarum quoque formas tales esse dicit, quales dedi, nisi quod litterae A transversa linea non horizontalis est, ut expressimus, sed a sinistra versus dexteram declinata. Pro R esse debet R. Tituli hi prima Pericleae aetatis tempora facile attigerint: neque enim ad Solonis leges referendi sunt, quippe quae Bovorgopndov scriptae fuerint, et ab initio quidem in lignis (v. Petit. Praef. Legg. Att.), et oi xúpßus quidem triangulares pyraκύρβεις midum in formam (Poll. VIII, 128.): etsi aereos quoque axones Solonis novit Pollux. Plura dabunt Antiquitatum libri: nobis haec sufficiunt ad errorem removendum. Accuratiorem temporum definitionem ubi postules, ex collatis variorum titulorum ductibus colligo hos post Olymp. 80. scriptos esse, proximis insequentibus annis (Olymp. 81. vel 82.). Scambonidae demus est Leontidis; eosdem tamen antiquitus gentem fuisse forma patronymica docet, ut Butadae et Philaidae demi et gentes fuere: qua de re monui in commentatione de tribubus Ionicis. Dubites igitur hae inscriptiones ad Scambonidas gentem an pagum pertineant; utrique enim haud dubie sua sacra fuerunt. Et magis primum eo inclinabam, ut sanctiora gentis sacra spectari putarem, praesertim quum has, quae memorantur, religiones, etiam ad alios ac Scambonidas perti nuisse pateat: certe inquilinorum sacra his coniuncta erant. Nihil autem notius est, quam certas gentes peculiaribus praefuisse sacris, quae tamen pro universa curarent civitate, ut Ceryces, Eumolpidas, Butadas, alias complures. Tales igitur coniiciebam Scambonidarum quoque caerimonias quamquam ignobiliores fuisse. Mox tamen, pluribus pagorum decretis collatis, his quoque titulis pagi Scambonidarum sacra perscripta esse mihi persuasi. Insunt autem mandata maxime de sacrorum administratione et bonorum societatis communium; data vero pluribus curatoribus videntur, inter quos etiam sacerdotes esse poterant. Ordo laterum incertus est; nisi quod c. putes prius esse atque a. quod in hoc iam etiam ad inquilinos perventum est, de quibus ultimo loco dictum esse probabile videtur. Sed omnino haec laterum fragmina non continuo cohaerent. De singulis pauca dicam, initio a c. sumpto. Vs. 2. haud dubie Téλos latet; reditus societatis, qui distribuendi sint, dici videntur: Tò] Téλos.... [véμ]eiv : véuɛw d[è μéxgi nλ[íov dvouévov], quippe statuto quoμέχρι ἡλ[ίου dam die. Etiam vs. 5. reiecto A, quod solus Ros. habet, legendum videtur v]éμɛ[v. Vs. 11. naтà Táde vides. Vs. 12. K a Müllero non admissum est, sed vacuum spatium relictum: vide ne IOOOMA fuerit: Zwou wμá, ut wμá aliquoties habes col, a. Vs. 14. de rò dégua apertum est: intellige pellem victimae. Noti sunt reditus sacerdotum ex pellibus victimarum; Athenis vel civitati inde accedebat rò degreaTixóv, de quo alibi dixi. Vs. 15. ómоíav dè vel oo ὁποίαν ἂν δέ. Vs. 17-19. διδόναι .....τείοις (festi nomen) καὶ Παναθ]ηναίοις. Νέμειν ἐν ἀγορᾷ τῇ Σκαμβωνιδῶν ὅσα... Ayogai dicuntur comitia universitatum, ut ayogà Tuv quλεTwv, de quo infra dicam: sed in hac inscriptione haud dubie locus intelligendus est, ut ayoga Twv dnμoтwv n. 102. adde n. 88. Hoc ut credam, persuadet col. a. vs. 9. Scambonidarum autem hoc forum videtur in vicinia templi Thesei fuisse, ubi hoc marmor repertum est. ὅποι Col. a. vs. 1. vide ne rauía (dualis) fuerit, ut de duobus societatis quaestoribus agatur, sicut in decreto Plothensium n. 82. Vs. 4. Aids Пoλiews fuisse coniecerim. Vs. 4. dixeris Acuv eponymum Leontidis latere, cuius sunt Scambonidae, quatenus pagum constituunt. Vs. 6-10. satis certa videntur: Μετὰ τῶν Σκαμβωνιδῶν (nolim μετὰ τοὺς Σκαμβωνί δας) καὶ τοὺς μετοίκους θύειν ἐν ἀγορᾷ τῇ Σκαμβωνιδῶν. Vs. 15. ì dativum adiunctum habebat, qui designaret, qua occasione hostia immolanda esset, ut vs. 20. Vs. 16. videtur BON (Bouv) legendum. Hinc deinceps de carnibus dicitur, quae crudae vendendae sint, vs. 18. 19. 7]à [dè] xgéa àn[odóodai wμá, quod patet collatis sequentibus. Nam vs. 19 sqq. dicitur de alia immolatione: mì Z....σ, év IIudío[is B]o[~v: nisi fuit v Пvíov [xgi][v; et hinc carnes rursum venduntor: rà de ngέa [åñod]óodai wuά. In fine viκρέα [ἀποδ]όσθαι des xarà ráde, ut col. c. vs. 11. Col. c. quindecim litteras lata est, col. a. quattuordecim, et aliquoties, ut videtur, tredecim: no .... tum est enim eliam στοιχηδόν scripta disparem passim litterarum numerum habere. Sed col. b. nonnisi septem litterarum latitudinem ostendit. Huius verba haec sunt: ἐ[πὶ τὰ] ἱερὰ ἀνέλθῃ. καὶ τὰ p κοιν[ὰ] τὰ Σκαμ[β]ωνιδῶν σωῶ, καὶ ἀποδώσω παρὰ τῶν εὐθύνων τὸ καθῆκον. ταῦτα ἐπομνύν[αι] τοὺς τρ[εῖς] Θεούς. ὅ,[τ]ι ἂν τῶ[ν] κοινῶν [μ]ὴ ἀποδιδῶσιν πα[ρὰ] τῶν súdúvw[v, #]go.... Usque ad xanov est formula iuεὐθύνω[ν, risiurandi a curatoribus postulandi. Vs. 2. corrigo HIERAAN. Nota σωῶ pro σώσω, ad quod analogiae causa cf. Buttm. Gr. Gr. mai. T. I. p. 405 sqq. neve formam plebeiam esse putes, formulae publicae et iuraiuranda cogita an apud Graecos plebeio sermone scripta sint. Nempe in scriptoribus talia grammatici deleverunt; sed inscriptiones hi raro attigerunt. De svúvos, apud quos rationes reddebantur, dixi Oec. civ. Ath. T. I. p. 204 sqq. Nec mirum rationibus teneri illos curatores qualescunque, quum vel sacerdotes et universae gentes iisdem obnoxiae fuerint. Aesch. c. Ctes. p. 405. 71. οἷον τοὺς ἱερεῖς καὶ τὰς ἱερείας ὑπευθύνους εἶναι κελεύει ὁ νόμος, καὶ χωρὶς ἑκάστους κατὰ σῶμα τοὺς τὰ γέρα μόνον λαμβάνοντας καὶ τὰς εὐχὰς ὑπὲρ ὑμῶν πρὸς τοὺς θεοὺς εὐχομένους, καὶ οὐ μόνον ἰδίᾳ, ἀλλὰ καὶ κοινῇ κατὰ γένη, Εὐμολπίδας καὶ Κήρυκας καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας. Cf. etiam n. 88. Post formulam additur: ταῦτα ἐπομνύναι τοὺς τρεῖς θεούς, haec iuranto per tres deos. 'ETOμvývaι necessaria est correctio, ut spatia expleantur; male Chandl. ToμvúνTI, sed Toes Deous recte explicuit. Pollux VIII, 142. τρεῖς θεοὺς ὀμνύναι κε λεύει Σόλων, Ἱκέσιον, Καθάρσιον, Ἐξακεστήριον: ubi v. intt. Inde ab %, av incipiunt ea, quae, si quis publicorum bonorum aliquid non reddat, fieri debeant. Plures curatores fuisse docet pluralis άodidãow. Verba ipsa integritati prorsus restitui; nec refello prava Chandleri supplementa partim in textu partim in Addendis proposita. Nota vero asyndeton %,τ av p. o,тi d' av: sed hoc in eiusmodi stilo legitiὅ,τι mum est, ut paulo ante Tauτα έñoμvúvα, item col. c. et a. aliquoties. Ingens tabula marmorea, olim in atrio domus Graeci cuiusdam, in urbe versus templum Thesei; nunc in Museo Britannico n. 309. Tria latera perscripta sunt; in amplioribus sunt tituli a. c; in medio angustiori b. Posteriorem hunc edidit Chandlerus Inscr. II. p. 54. XXVI. Omnes tres misit Rosius. Latus c. maxime detritum est; quae legi poterant, versus finem posita sunt. Col. b. Chandlerus summa imis miscuit: etenim octo primos versus in fine posuit, et octavum quidem in fine magis mutilatum, sed initio pleniorem habet, bis eundem proferens. Uncis inclusa in omnibus partibus a me suppleta sunt; in reliquis paucae varietates annotandae sunt. Vs. 1-3. Ros. sic: ENE. K ΝΟ ΚΑΤΕΠΕ Vs. 4. Chandl. omittit N. Vs. 6. Ros. sic: ..EKASTOI. Vs. 7. Ros. omittit Γ. Vs. 9. Ros. OISINKA, Chandl. . I ..INKAI. Vs. 10. Chandl. ASINTO. Vs. 11. Chandl. ΤΟΝ etc. et vs. 12. ΤΟΙΣΙΝ, vs. 15. ΑΣΑΠΑΡΧΕ, vs. 33. ΡΙI etc. Aetatem harum inscriptionum circa Olymp. 82-83. definiverim, licet litterae, maxime Φ et Σ, sane antiquas formas retineant: sed col. a. vs. 59 sqq. ab alia manu additi sunt, eaque, ut videtur, paulo recentiore: unde omissus spiritus asper. Omnes hi tituli ad mysteria pertinent, de quo me Rosius admonuit. Col. b. haec fere est: .. و αν αν mine convenerant cum hoste; hostes hos autem probabile mihi est Lacedaemonios fuisse, priusquam foedus tricennale pactum esset (Olymp. 83, 3.): neque enim cum minore aliqua civitate talia pacti Athenienses fuerint. In iis, quae ab initio perierunt, constitutum erat, quid ii, qui indutias sacras violassent, pendere tenerentur. Haud dubie autem vs: 1: MENAKOSIA legendum; etsi neutrum apographum addicit. Sancitur, damna (τὰ βλάβη) non voluntaria simplici, voluntaria duplici pretio reparanda esse. Commune hoc Atticum ius est. Demosth. in Mid. p. 527. extr. πρῶτον μὲν τοίνυν οἱ περὶ τῆς βλά βης οὗτοι νόμοι πάντες, ἵν ̓ ἐκ τούτων ἄρξωμαι, ἂν μὲν ἑκών τις βλάψῃ, διπλοῦν, ἂν δ ̓ ἄκων, ἁπλοῦν τὸ βλάβος κελεύουσιν ἐκτίνειν. Deinde quibus personis indutiae fiant, definitur, ut in foedere ap. Thuc. IV, 118. Atheniensium et Spartanorum: κήρυκι· δὲ καὶ πρε σβείᾳ καὶ ἀκολούθοις, ὁπόσοις ἂν δοκῇ ... σπονδὰς εἶναι ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν etc. Nostro loco sunt mystae, epoptae eorumque comites, denique omnes Athenienses Eleusinem confluentes. Ακολούθους ex Thucydide optime dedit Rosius: neve offendaris assumpto OY, cogites in certis quibusdam vocibus antiquum hunc usum esse, ut in οὗτος. Δούλους vs. 9. cum Rosio assumpsi, donec melius inveniretur. Ceterum nota singulos versus undenas litteras habere: tamen versu 18. tantum decem sunt, versu 52. tredecim, et aliquoties duodenae. Primo loco σπονδὰς dictum sine articulo; deinde τὰς σπονδὰς, quum iam definitae sint. Post haec determinantur tempora; et primum indutiae magnorum mysteriorum designantur, quae mense Boedromione celebrantur: hinc indutiae constituuntur inde a κα[ὶ] τὸν ̓Ανθεστη- stituuntur inde a Metagitnione usque ad decimam diem Pyanepsionis, qui proximus post Boedromionem mensis est; qua de re hodie ita constat, ut nihil addendum censeam. De formula ἄρχειν δὲ τὸν χρόνον vide ad Inscript. 11. §. 2. Vs. 15. praestat fortasse supplere ἀπὸ Μεταγειτνιῶνος, ut vs. 55. 56. τὰ] μὲν ἀκούσι[α] ἁπλῇ, τὰ δὲ [ἑ]κούσια διπλ[ῇ]. σπονδὰς εἶν[αι] τοῖσι μίστ[ῃσ]ιν καὶ τοῖ[ς ἐπό]πτησιν, [καὶ] τοῖς ἀκολ[ού]οισιν καὶ [δούλ]οισιν τῶν ̓Αθην]αίων καὶ ['Αθην]αίοισιν [π]ασιν. ἄρχει[ν δὲ] τὸν χρόνα[ν τῶν σπουδῶν [του] Μεταγειτνι[@]νος μηνὸς ἀπ[ο] ἀρχομηνίας, [κ]αὶ τὸν Βοηδρ[ο]μιῶνα καὶ τοῦ [Πυ]ανοψιῶνα[ς] μέχρι δεκάτ[η]ε ἱσταμένου. [τ]ὰς δὲ σπονδὰς εἶναι ἐν τῇ[σι] πόλεσιν, ὁ[ὶ] ἂν χρῶνται [τῷ] ἱερῷ, καὶ Αθηναίοισιν ἐκεῖ ἐν τῇ[σιν] αὐτῆσι πόλε[σ]ιν τοῖς ἰδίοις [μ]είζοσι μ[υ]στηρίοισιν. [τ]ὰς [σ]πονδὰς εἶναι ἀ]πὸ Γαμηλιῶνος μηνὸς ἀπὸ ἀ[ρχ]ομηνίας κα[ὶ] τὸν ̓Ανθεστη[ρ]ιῶνα καὶ τοῦ Ἐλαφηβολιῶνο[ς] μέχρι δεκάτ[η]ε ἱσταμένου . . . . .... Non haec Solonis lex est, de qua erat qui cogitaret, sed Eleusinia ἐκεχειρία, de qua Athenienses suo et eorum, qui his sacris uterentur, no |