1888.

Corcyrae in basi statuae ornatissimae vidit Cyriacus Anconitanus p.xx. p. 155. Ex eodem fonte dederunt Holsten. Nott. et Castigg. ad Steph. Βyz. v. Σχερία p.509. et Μurat. T. II. p. MLXXIX. 2. (ex schedis suis et Barberinis Cyriaci). Mire corruptum titulum ex schedis Apostoli Zeni dedit Montfauc. Diar. Ital. p. 428. et hinc Murat. ibid. 5. Habent etiam Quirinus Primord. Corc. c. 22. p. 184 sqq. Bonada T. II. p. 258. et tractarunt Leich. in Mencken. Misc. Lips. Nov. T.I. p.477. Dorvill. in Misc. Οbss. Nov. T. III. p. 146-150. (cf. T. IV. p. 519.). Lapidem Museo Veronensi intulit Maffeius et inscriptionem edidit Mus. Veron. p.LXV. aerique incisum nuperrime dedit Venturi Guida al Mus. Ver. T. I. tab. 11. n.27. ad p.95. ubi vide nott. Est ap. Brunck. Anal. T. II. p. 505. n. 706. (Iacobs. Animadv. T. III. P. II. p.280.), Iacobs. Anthol. Palat. Append. n.5ο7. (cf. Nott. p.950.) Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T. I. p. 216 sqq.

Vs. 5. patet nunc e Vent. initio lacunam esse; ipsum quoque tantum dimidiatum superest. In fine Cyr. Maff. ΤΙΣ ΔΕΓΕ etc. Vs. 4. Vent. Ω praefigit de coniectura, idem in fine omittit N, quod habent Cyr. Maff. Formam f ibi e Cyr. dedi. Vs. 5. primum Γ. habent Cyr. Maff. supplevit Vent. qui in fine omittit P, quod ceteri habent. Vs. 8. ΛΥΓΡΗ omisit Cyr. sine lacuna illo loco, quam Mor. ante NAYTI^IH notat; sed exemplum Cyriaci Muratorianum cum Holst. post ΝΑΥΤΙΛΙΗ habet lacunam, ΛΥΓΡΗ extat diserte ap•

1889.

10

κεῖμαι δ ̓ ἐν Σχερίῃ παρὰ δεῖν ̓ ἁλὸς ἠνεμόεσσαν, ὕστατα λυγρὸν ἐμοὶ δερκόμενος πέλαγος.

Corcyrae in lapide sepulcrali; ed. Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T. II. p. 105. Nos etiam Bröndstedii schedis usi sumus, ex quibus formam litterarum dedi vs. 1 - 5.

Bröndst. solos vss. 1 - 5. habet; itaque reliqua videntur ex alio lapide esse. Vs. 1. Must. ΔΙΟΝΥΣΙΣ, Br. quod dedi. Vs. 3. extr. Br. I (hoc fuit C), Must. Σ. Vs. 4. pro Ξ Br. ΟΣ.

Διονύσιο[ς] Εὐβούλου ἱερονείκη[ς], ἐτῶν ξ, χαῖρε. Διόνυσις (ut Δήμητρις, ̓Αθήναϊς etc. quae alibi notavi) pro Διονύσιος ferri poterat, sed hic non videtur scriptum esse. Quae subscripta sunt inde a vs. 6. non possum intelligere. Patet hoc: χάριν μὲν συντεχνίης (εὐτεκνίης?) πρῶτον Dein ὑπὸ τῆς προνοίας et μητρὸς πρώτης τε γαστρὸς nullam praestant sententiam.

1892.

In cuneo fictili Musei Naniani a. 1759. Corcyra translato, edito cum n.1887. (in Mus. Nan. antt. coll. est n. 75.) et apud Passer. Diss. II. p. 55. Mustoxyd. T. I. p. 207.

ΕΠΙΚΤΕ
ΕΙ
ΧΑΙΡΕ

Ἐπίκτ[η]σι χαῖρε.

Titulus prope barbarus. € pro Η dedit auctor: Ἐπίκτησι est vocativus a recto feminino Ἐπίκτησις.

1893.

Corcyrae in Palaeopoli; Cyriac. Anconit. p. XIX. n. 152. et ex suis schedis Murat. T. III. p. MDCLXXXV. 11. Repetiit Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T. II. p. 99.

◊ ΕΡΜΑΤΩΝΧΑΙΡΕ

Ἑρμαίων χαῖρε. Folia addidi ex Mur.

1894..

Corcyrae olim, tum in Museo Naniano; editum est in Mem. per serv. alla storia letter. Sept. 1758. p. 212. apud Biagium Monum. Gr. ex Mus. Nan. inter epitaphia n.9. aeri incisum, ut in Mus. Nan. antt. coll. n. 104. Repetiit Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T.II. p. 100.

'Hou est genitivus, quod moneo ob Mustox. Vs. 5. aut Γ aut ◊ potest pro siglo haberi: statui hoc cum Mustox. Fuit credo <, ut n. i906. Etsi Γ◊ potest etiam pro cy' esse, rariore signandi ratione (cf. ad n. 1838.).

1895.

Lapis a. 1958. Corcyrd in Museum Nanianum translatus. Ed. Passerius Diss. II. p. 57. Paciaudus Mon. Pelop. T. II. p. 206. in aere, quod repetit Mus. Nan.antt. coll. n. 89. Repetit titulum etiam Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T. I. p: 207.

Lapis epistylio ornatus, a. 1759. Corcyra in Museum Nanianum translatus. Ed. post Passerium Diss. I. p. 58. Paciaudus 1. c. p. 91. quod aes repetitur in Mus. Nan. antt. coll. n. 93. Habet Mustoxyd. T. I. p. 182.

ΟΕΟΜΗΔΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΛΑΙΔΑ

Θ]εομήδης ̓Αριστολαΐδα (non ut Pass. Οσομήδης). Vide ad n. 1845. §. 1. Titulus est bonae aetatis ut n. 1845.

1897.

In lamina aerea, quae statuae suffixa erat, apud Victorium Gangadi, reperta Corcyrae. Ed. Mustoxyd. Illustr. Coreyr. Τ. Π. p. 107. cum paucis lacunis recte expletis; nos formam tituli et ductus ac lectionem, uno loco excepto a Must. non differentem, ex accurato Köhlerianarum schedarum apographo damus. Tractavit Welcker. Syll. Epigr. ed. alt. p. 35.

ICONTO/TOK€€CCIO PACωΝΓΕΡΑ CωΠACETIMAI

ΘΕΥΓΕΝΗΑΝΤΑΓΑΘΑCΤΟΥΤΟΔΙΔΑCΚΑΛΙΑC
ΕCΘΛΑΔΑΕΙCΠΑΤΩΝΟCΑΛΕΞΗΤΗPIANOYCων

ΟΙ ΠΟΛΛΟΥCΘΑΝΑΤΟΥΡΥCΑΤΟΚΑΙΚΑΜΑΤων

5 ΑΛΛΑTICAINEιτωΤΟΝΑΕΙΧΡΟΝΟΝΑΝΕΡΑΤΟΥΤΟΝ

ΟCΚΕΦΊΛΟΥΛΑΘΑΝΜΗΔΕΘΑΝΟΝΤΟCΕΤΛΑ

Ισόν τοι τοκέεσσι Θράσων γέρας ὤπασε τιμᾷ

Θευγένη ἀντ ̓ ἀγαθᾶς τοῦτο διδασκαλίας, ἐσθλὰ δαεὶς Παίωνος ἀλεξητήρια νούσων, οἷς πολλοὺς θανάτου ῥύσατο καὶ καμάτων. 5 ἀλλά τις αἰνείτω τὸν ἰεὶ χρόνον ἀνέρα τοῦτον,

ὅς κε φίλου λάθαν μηδὲ θανόντος ἔτλα. Theogeni medico praeceptori Thrason medicus statuam posuit, cuius titulo sese magis quam praeceptorem commendat. Vs. 1. τοι non potest dativus esse, debebat enim σοὶ s. τὶν orthotonum scribi: et si σοὶ s. τὶν positum foret, vs. 2. debebat Θεύγενες dici. Itaque τοι est particula emphatica; cf. titulum Ithacensem n. 1925. cuius initium τήνω τοι, c. not. Dativus τιμᾷ magnam praebet offensionem, nec video quid significare possit, nisi: per honorem hoc mu

S.

nus parentium honoribus par Thrason Theogeni dedit. Aliter Welckerus, qui construit ίσον τιμᾷ τοκέεσσι (p. τοκέων s. τιμῇ τοκεῦσι δεδομένῃ). Idem contulit Homericum Iliad. ο, 439. ἶσα φίλοισι τοκεῦσιν ἐτίομεν ἐν μεγάροισιν. Rursum Θεογένη difficultatem creat. Si vocativum voluisset auctor, dedisset Θεύγενες, nec provocari in elegiaco carmine ad raram vocativi formam potest, quam explicui ad n. 1148 sqq. Nec vyέvy dativum statuerim (ut Διογένου, Θεογένου etc. frequentia sunt), quum praesertim I subscr. vs. 1. extr. appositum sit. Quare Θεογένη accusativus habendus est; nam corrigere aliquid in consensu auctorum, e. c. τιμᾶν (genitivum a voce γέρας pendentem) et Θευγένει aut τιμ[ῶν] Θευγένη, eo minus audeo, quod in aereae tabulae titulo litterae multo quam in lapidibus cer

1898.

Corcyrae in lapide rotundo sepulcrali, circum marginem; ed. Mustoxyd. T. II. p. 104. Nos damus ex schedis Bröndstedii.

1899.

Ibidem; ex schedis Apostoli Zeni Montfauc. Diar. Ital. p. 424. et hinc Murat. T. III. p. MDCLVI. 4. subiunctis titulis n. 1900. 1912. 1916. 1904. Acarnanio n. 1794.d. et Corcyraeis. n. 1854. 1855. Separavit Mustoxyd. T. II. p. 196.

Cuneus fictilis a. 1759. Corcyrá in Museum Nanianum delatus; ed. ibidem ubi n. 1887. 1892. (in Coll. antt. Mus. Nan. n. 74.).

In monumento sepulcrali, quod fastigio ornatum est, sub ipso fastigio; olim Corcyrae, sed a. 1760. in Museum Nanianum translatum est. Ed. in aere Paciaudus Mon. Pelop. T. II. p. 204. quod aes repetitur in Mus. Nan. antt. coll. n. 9o. Habet Mustoxyd. T. I. p.206.

Ex Palacopoli Corcyrae a, 1759. translatum marmor cum fastigio: sub quo est titulus. Ed. Passerius Diss. II. p.31. Paciaudus Mon. Pelop. T. II. p. 203. in aere repetito Mus. Nan. antt. coll. n. 71. Habet Mustoxyd. T. I. p. 206.

1906.

In Corcyraeis ex schedis Apostoli Zeni ed. Montfauc. Diar. Ital. p. 429. (cf. p.432.) et hinc Mustoxyd. T. II. p. 100. imperfectius.

1907.

Inter rudera Palaeopolis Corcyrae, in lapide valde oblitterato, qui nunc in Museo Prossalendi servatur. Ed. Nustoxyd. Illustr. Corcyr. Τ.Π. p. 1 15 sqq. Dodwell. Itin, T.I. p.506. Schinas in Ἑρμῇ λογίῳ 1812. p.46. Tractarunt Welcker. Spicil. epigr. II. n. 55. p. 15. et in Syll. Epigr. ed. alt. p. 56 sqq. (quem librum quum sero vidissem, non inde nisi maxime necessaria addidi), Graefius Αct. Petrop. Vol. VIII. p.630-647. Osann. Auctar. Lex. Gr. p. 66.

Formam tituli dedi ex Dodw. ad cuius exemplum
integram annoto varietatem, omissis quae Must. ex con-
iectura addidit. Vs. 1. p. BAION Schin. BAIOE. Vs. 4.
Schin. ΑΦΘΙΤΟΝ. Vs. 6. init. Schin. ΔΕΙΜΕΝ, sed
Al scriptum esse diserte notat Must., pro ΔΙ Must.
ΔΗ, Schin. Δ solum. Vs. 7. init. Must. Δ....Ε; tum
Schin. ΑΥΓΩΠΟΝ; ubi AlΘ habes e Must., Dodw.
Schin. ΔΙΟ. Vs. 8. Dodw. ΤΕΩΜΟΡΟΝ, pro quo ex
Must. et Schin. dedi ΓΕΩΜΟΡΟΝ. Vs. g. extr. Dodw.
ΕΥΑΔΕΙΔΟΙ, Must. ΕΥΑΔΕΙΝΔΈΟΙ, Schin. EYA
ΔΕΙΝΔΟΙ. Vs. 11. Must. ΟΠ.Π etc. Schin. deinceps
ΠΛΑΝΗΤΑΣ et ΕΠΙ pro ΕΣΤΙ. Vs. 15. init. Dodw.thone V, 266. excitavit Welckerus,
Schin. ΔΑΘΕΤΑ, Must. ΔΑ. ΕΞΑ; composito T et
Ξ dedi Ξ. Vs. 14. init. Dodw. Schin. NENAEN, Must.
ΝΕ.ΝΔΕΝ; tum Dodw. AKME pro AKMAI, quod
dederunt Must. Schin. Pro ΩΙ Schin. Ω. Vs. 15.
Dodw. Schin. ΟΝHNEYN -- -, Must. ONYNEN, quae
composui. Tum Dodw. TPO, Must. Schin. ΤΡΩ.

ὑπ ̓ ἀλίῳ πλειῶνας εἰςιδὼν φάος

ποθεινὸς ἀστοῖς τάνδ ̓ ὑπήλυθε χθόνα.

Epigramma neque insigne neque ex pessimis. Plurimis coniecturis missis de iis dicam, quae recepi. Vs. 4. φθιτοῦ bonum est: sine causa Schin. καὶ Μνασέα δ ̓ αὔδασον οὔνομ ̓ ἄφθιτον. Vs. 5 sqq. Mnaseas manifesto dicitur carmina didactica composuisse, cosmologica et astronomica, etiam geometrica opinor, fere ut Aratus, Eratosthenes, alii. De hoc Mnasea aliunde non constat; ex variis, qui celebrantur, nullus huic epigrammati accommodatior, quam quem ex Mane

Vs. 16. dedi ex Schin. Dodwellus et Must. ΑΛΙΩΠ etc. et Dodw. solus ΕΙΔΩΝ (pro Must. et Schin. ΕΙΣΙΔΩΝ). Vs. 17. Schin. Must. ΑΣΤΟΙΣ, Dodw. ΔΕΤΟΙΣ.

Οδῖτα, βαιὸν σάματι σταθεὶς πάρα μάθοις κεν ἀτρέκειαν. ἴσθι δ ̓ ὡς πατρὸς ̓Αθηνίωνος οὖν ταφῇσι κλήζεται, καὶ Μνασέαν αὔδασον οὔνομα φθιτοῦ· 5 καὶ γνῶθι μύθους, οἷς σοφῶς ἐτέρπετο. ἃ μὲν τὰ κόσμου σεμνὰ καὶ δι ̓ ἀστέρων δι[ῆλθ]ε τὰν πυρωπὸν αἰθεροδρόμω[ν κέλευθον, ᾧ δὲ] καὶ γεωμόρον τέχναν γραμμαῖσιν ἰχνεύτειραν. εὐ[ο]δεῖν δέ οἱ κατεῖδ ̓ ̔Ομήρου δέλτον, ἷς ἐνὶ πτυχαῖς [τε] πλανάτας ἐστὶ Λαρτίου γόνος καὶ μῆνις A[i]α[κίδ]α[ο]. τῶν ἐπ ̓ ἀτρεκές δ[ῆ]9 ̓ ἐξ ἁπάντων ἐσθλὸν ἄρατο κλέος. νέ[ο]ν δ ̓ ἐν ἀκμᾷ κοῦρον, ᾧ πόρεν τέχναν, 15 ὄνυ[μ] Εὔν[ομον λιπών με τε]τρώκοντα δή

10

ἀστρολόγον πινυτὸν καὶ ῥήτορα καὶ φιλόμουσον,

ῥυθμοῖς καὶ μέτρων ποιήμασιν εὔστοχον ἄνδρα. Vs.6. AIMEN in ᾆσεν, νεῖμεν etc. mutatum est; sed recte Graef. ἃ μὲν (pro τῇ μέν, cf. Reiz. de acc. incl. p.50 sqq.). Haec prioribus videntur sine coniunctiva particula addita esse, si quidem διῆλθε sequebatur, ut arbitror: neque opus est coniunctione; asyndeton enim legitimum censetur, ubi prioris sententiae ube

rior additur explicatio, quae hic praestatur. Vs. 6-8.

Graefius :

ᾧ μὲν τὰ κόσμου σεμνὰ καὶ δι ̓ ἀστέρων
δι[φραγ]όταν πυρωπὸν αἰθεροδρόμω[ν,

ᾧ δ ̓ ἀμφὶ γᾶν τε] καὶ γεωμόρον τέχναν.
Nobis vix dubium, vs. 7. verbum δι[ἦλθ]ε latere, quod
omnibus accusativis, τὰ κόσμου σεμνά, τὰν πυρωπὸν etc.
et γεωμόρον τέχναν aptum est. Verborum ordo est:
τὰν πυρωπὸν δι ̓ ἀστέρων αιθεροδρόμων κέλευθον. Schinae
αὐγωπὸν et ipsum ferri potest, sed caret auctoritate.
Nec damnaverim participium αιθεροδρομῶν. Sed prae-
cipua difficultas vs.g. in ΕΥΑΔΕΙΝΔΕΟΙ, pro quo
alii aliud: Graef. εὖ δ ̓ ἀηδόνα. Particula δέ hic opus
omnino est: de ci ex epico retentum usu iudico. Iam
nihil succurrit nisi εὐ[ο]δεῖν, ut sit: prosperum ipsi
successum habere cognovit Homeri chartam, in qua

Corcyrae, in marmore candido, quod Arsenii cuiusdam fuit. Ed. Mustoxyd. Illustr. Corcyr. T. II. p. 104. Nos formam tituli ex schedis Köhlerianis damus.

Corcyrae in Palaeopoli; Cyriacus p. XIX. n. 131. et ex suis schedis Murat. T. III. p. MDCCXXI. 1. et Mustoxyd. T. II. p. 104. e Cyriaco.

Epitaphium a. 1759. e Palaeopoli Corcyrae in Museum Nanianum translatum; aere expressit Paciaudus Mon. Pelop. T. II. p. 205. repetito in Mus. Nan. antt. coll. n. 161. Habet Mustoxyd. T. I. p. 207.

1911.

Titulum ut Corcyraeum ex schedis Apostoli Zeni ed. Montfauc. Diar. Ital. p.425. et una cum n. 1794. c. ex illo Murat. T. III. p.MCDLXXIX. 10. Habet Mustoxyd. T. I. p. 206.